Gespleten problemen.
Een Ranma 1/2 Fanfic door DWM
All Ranma characters are the property of Rumiko Takahashi
Hoofdstuk 10
Gewonnen en verloren.
Kasumi kwam de woonkamer binnen, met de brieven die postbode pas had gebracht. Een
brief voor haar vader, Nabiki en Saotome Ranko? Verbaasd bekeek zij de brief, die voor
Ranko was bestemd. Het was van het gemeentehuis, Burgerlijke Instantie. Die van Nabiki en
Ranko hadden geen postzegel, dus ze moesten persoonlijk door iemand zijn gepost.
Nieuwsgierig kwam Nabiki de woonkamer binnen en liep naar Kasumi. "Is er een brief voor
mij gekomen?" vroeg zij aan haar. Kasumi knikte, en overhandigde de brief aan Nabiki. Ze
nam de brief in ontvangst en haar gezicht gaf voor een moment, een lichte glimlach. Ze
bedankte Kasumi en ze liep naar boven, naar haar kamer.
Kasumi schudde haar hoofd, en vroeg zich af, waar Nabiki weer mee bezig was geweest.
Nabiki liep naar haar bureau en ging op haar stoel zitten. De brief van de onbekende
afzender werd gauw geopend, en ze begon de brief te lezen.
~~~~
Geachte Tendo Nabiki,
De adoptie aanvraag van Saotome Ranko is hierbij afgehandeld. Gelukkig voor jou, was ik
op de hoogte van de buitengewone situatie, betreft Saotome Ranma.
Ik begreep, dat het voor de nieuwe Saotome Ranko, moeilijk zou zijn geweest, om haar een
status als Japanse inwoonster te verlenen. Ik heb het zo snel mogelijk afgehandeld. Ranko is
hierbij geplaatst in het familie register van de Saotome's. Ik verwacht in de toekomst geen
problemen.
Het debet dat ik jou verschuldigd was, beschouw ik hiermee als verrekend.
~~~~
De brief was niet ondertekend, maar Nabiki wist, van wie deze brief was. Het was van een
wethouder, die bij haar in het krijt stond. Ze had hem toen uit de brand geholpen bij een
gevoelige situatie. Ze grinnikte. De zaak was rond, zonder een Yen te verspillen.
****
In Ucchan's Okonomiyaki restaurantje, was de spanning te snijden voor Ranma. Ukyo had
de beste okonomiyaki klaargemaakt voor haar verloofde, maar de eetlust was Ranma ontgaan.
Hij speelde praktisch met zijn eten. Ukyo raakte geïrriteerd. "Oke honey, ik weet niet wat er
door jouw hoofd speelt, maar je bent nu gezellig bij mij. Vergeet de zorgen even, en geniet
van jouw okonomiyaki extraordinaire."
Ranma luisterde maar half naar haar. "Wablief Ukyo?" Boos legde Ukyo haar beide handen
op haar heupen. "Ranma, wat heb je toch!"
Hij kon er niets aan doen. Om de een of andere manier, bleef Ranko door zijn hoofd spoken.
Ranma voelde zich onprettig. Hij pakte zijn glas met limonade en begon te drinken. Zijn
alarmbel in zijn achterhoofd ging nu plotseling gillen. Het glas spatte in zijn hand uiteen, glas
en limonade vloog alle kanten op. Hij had zijn glas fijngeknepen van de zenuwen.
Enkele klanten keken verrast naar Ranma, en Ukyo werd onrustig. Wat was er toch met hem
loos?
Ranma stond met een ruk op. "Oke, dat is het. Ik blijf hier geen seconde langer. Ranko is in
gevaar, ik moet haar vinden!" Hij keek snel naar Ukyo. "Gomen Ukyo, het spijt me van jouw
limonade glas! Gomen ... gomen ...," riep Ranma verontschuldigend, terwijl hij het
restaurantje van Ukyo uitrende.
Hij was verdwenen, voordat Ukyo wat kon zeggen. Bedremmeld keek zij naar de restanten
van de okonomiyaki en het gebroken limonadeglas. Ze schudde haar hoofd en zuchtte diep.
Een man vroeg aan Ukyo, wat er loos was. Ze haalde haar schouders op. "Familie
problemen, denk ik...."
****
Ergens in de buurt, was Ranko diep in de problemen geraakt. Ryoga, die nog niet van
Ranko's situatie op de hoogte was, besloot het gevecht af te maken, die hij vorige keer zelf
had onderbroken met Ranma.
Ranko slikte, en analyseerde de situatie. Ryoga had zijn reistas langs de weg gedumpt. Met
zijn loodzware bamboe paraplu als lans gebruikend, kwam hij op haar afgestormd. Het beste
was vooral zijn slagen ontwijken en zorgen dat hij haar niet raakte.
Ze sprong opzij, en Ryoga mistte haar. Ryoga draaide zich naar Ranko. "Nog altijd even
goed met wegrennen hè Ranma!" Ranko zweeg, maar nam alleen haar gevechtshouding aan.
Ryoga liet zijn paraplu vallen en hij viel weer aan.
Een schop en twee directen wist zij te ontwijken. Ryoga mocht dan zo sterk als een tank
zijn, maar hij was langzaam. Ranko zag een opening, en gaf zo hard als zij kon, een trap tegen
zijn gezicht. Ryoga gaf nog geen krimp. Hij reageerde direct met een zijwaartse schop. Ranko
ontweek deze, door weg te springen. Ze zorgde voor genoeg afstand tussen haar en Ryoga.
Een slag, of schop van hem, was levensgevaarlijk.
De reactie van Ryoga was verrassend. Hij liet zijn armen zakken en keek een moment Ranko
ongelovig aan. Daarna werd hij kwaad. "Ranma, voor wat zie jij mij aan. Noem jij dat trappen
en slaan!? Jouw stoten jeuken niet eens!"
Ranko begon heel erg te zweten. Zij was wel verplicht om Ki-aanvallen te gebruiken. Het
was nutteloos, om zich tot close combat te richten.
"Ha Ryoga. Misschien zullen mijn slagen jouw niet veel doen, maar doe dit maar eens na!
Mokou Takabisha!" Een blauwe Ki-bal schoot uit haar handen. Ryoga kon de blast net
ontwijken en het vloog rakelings langs hem heen. Een explosie volgde achter zijn rug.
Gelukkig was er niemand in de straat, maar de verwoesting op de gemeentelijke
eigendommen was verschrikkelijk. Stukken straat vlogen overal rond.
Ranko had hier niet op gerekend. Niet zo'n enorme destructie! Ze was zo verbaasd, dat ze
een groot stuk vliegend asfalt niet opmerkte, dat naar haar toevloog. Te laat merkte Ranko het
op, en ze kon zichzelf slechts half wegdraaien. Ze gilde het uit van de pijn, toen het ding langs
haar rechterarm schampte. Met een smak vloog ze tegen de grond.
De rook trok op. Ryoga keek op en overzag de aangerichte vernieling. "Oh man...."
Een buitengewoon grote krater was een deel van de straat gaan uitmaken. De omringende
muren hadden de meeste brokstukken opgevangen, dus de huizen waren gelukkig bespaard
gebleven, maar of men daar zo gelukkig mee was.
Ryoga was opgestaan, en klopte de stof van zijn kleren. Zijn kleren vertoonden hier en daar
scheuren. Hij had de meeste grote brokstukken tegen zijn lichaam gekregen, maar dankzij zijn
Bakusai Tenketsu training, stelde het niet veel voor.
(Bakusai Tenketsu = breekpunt. Stenen en rots in stukken uit elkaar laten spatten. Tevens
moet iemands lichaam gehard worden, tegen het rondvliegend gesteente.)
Hij keek om zich heen. Ryoga wist zeker, dat hij een gil van Ranma had gehoord. Een paar
meter verderop, zag hij haar langzaam opstaan. Met een vertrokken gezicht van de pijn hield
zij haar rechterbovenarm met haar linkerhand omklemd. Bloed droop langs haar rechterarm en
haar kleren waren gescheurd.
Hoofdschuddend vouwde Ryoga zijn armen over elkaar. "Tsk Tsk, Ranma ... Ranma. Oke,
ik ben onder de indruk, maar heh... heb je jezelf al eens bekeken..."
Ranko knarste haar tanden. Ze had nog geen voldoende controle over haar Ki. Ze had een
groot gedeelte van de straat opgeblazen. Maar het was blijkbaar niet goed genoeg om Ryoga
ervan te overtuigen, om te stoppen.
"Ranko no baka," mompelde ze zacht tegen haarzelf.
Haar rechterarm was pijnlijk verwond door het stuk asfalt. Haar arm was niet ontwricht
maar het had niet veel gescheeld.
Ryoga besloot niet langer op Ranko te blijven wachten. Hij ging weer ten aanval. Waar zij
zoveel Ki vandaan haalde, was hem een raadsel, maar hij voelde totaal geen behoefte, om op
de volgende Ki-blast te gaan wachten.
Hij maakte een sprong, om haar een vliegende trap te verkopen. Ranko week opzij.
Ryoga landde achter haar rug, en Ranko draaide zich snel om. Hij opende weer met een
aantal stoten, die Ranko maar net ternauwernood kon ontwijken. Een ronde schop met zijn
rechterbeen werd met een reflex geblokt door haar linkerarm. Ze hoorde iets kraken, en pijn
schoot door haar linkerarm. Met een gil sprong ze weg.
Ze kon haarzelf wel op haar kop slaan. Ze wist dat zij geen partij was voor hem. Ryoga was
te sterk. Ze kon ook niet als een idioot gaan schieten met Ki. Ze zou de hele buurt vernielen.
Ranko's brein werkte op volle toeren. Ze wist niet, of haar linkerarm nog meer kon hebben.
Haar rechterbovenarm was beurs, had een diepe snee, en was flink geschramd, maar het was
nog bruikbaar. Een flits van een herinnering vloog door haar hoofd. Het was van gisteravond.
De Ki-vuist! Waarom was ze er niet veel eerder op gekomen!
Het brein van Ryoga begon ook informatie te verwerken. Zolang zij dicht bij elkaar bleven,
kon Ranma geen Ki-blasts maken. Maar waarom leek Ranma zo zwak. Hij wist zeker, dat hij
haar arm bijna had gebroken tijdens haar blokpoging. Het moest zijn harde training zijn
geweest, dacht hij verheugd. Hij wist echter zeker, dat haar Ki-blast sterker was dan zijn
Shishi Hokoudan. Ook Ranma moest beslist getraind hebben! Hij kon zich dat risico niet
nemen. Een Ki-blast van haar, en het was afgelopen. Hij mocht haar geen tijd geven om haar
op een Ki-aanval te laten concentreren. Hij glimlachte. Hij was aan het winnen. Akane zou
eindelijk van hem zijn!
Ryoga was opgewonden geraakt en ging nu voluit. Hij gaf een hoop stoten en trappen achter
elkaar. Hij wist nu, dat Ranko's schoppen en slagen hem niets deerden, en ze kon ook niet
blokken, alleen ontwijken.
Ranko had moeite, om Ryoga's aanvallen te ontwijken, maar ze zag echter een opening.
Ryoga zag te laat die zelfverzekerde blik in haar ogen.
Ranko haalde met haar vuist uit. Waar Ryoga niet op gerekend had, was een opstoot tegen
zijn kaak. Normaal deed dat hem niet veel, maar deze rechtervuist gloeide met een blauwe
glans. Het voelde aan, alsof hij door een moker van drie ton was geraakt.
Pijn schoot door het lichaam van Ryoga. Hij vloog een paar meter omhoog. Het werd hem
alles zwart voor de ogen, voordat hij terugviel naar de aarde. Met een klap kwam hij weer op
straat terecht.
****
Het was inmiddels wat later geworden. Ranko zwalkte door een straat. Ze voelde zich
beroerd en zwak. Pijn, misselijkheid en duizeligheid teisterden haar lichaam.
Haar gezicht was vuil, haar haren waren wild, de schooluniform was in flarden. Haar
rechterarm zat vol geronnen bloed. Over haar hele lichaam had ze schrammen. Ze was ziek, en
haar beide armen waren niet in de beste conditie. Kortom, het was een van haar beste
pechdagen.
Ranko leunde hijgend, met haar schouder tegen een muur. Ze had Ryoga laten liggen, voor
wat het was. Hem kennende was hij allang weer bijgekomen, mopperend, dat hij weer
verloren had van Ranma. Ryoga was dat betreft, een echte ijzervreter. Ze zuchtte. Het stond
echter anders voor haar. Het was niet haar vuistslag die Ryoga velde, maar een micro ki-blast,
die vanuit haar vuist kwam! Maar Ranma had gelijk, ze moest meer trainen! Ze moest een
manier vinden, om haar Ki beter te beheersen. Ze kon moeilijk de buurt gaan opblazen, tijdens
een gevecht.
Het werd teveel voor Ranko. Ze was zo duizelig, dat ze voorover viel. Ranko ging met haar
rug tegen de muur zitten en deed met een zucht haar ogen even dicht.
****
Ryoga deed langzaam zijn ogen open. Hij was nog half duizelig. Hij stond op, en klopte de
stof van zijn kleren. Hij wreef over zijn pijnlijke kaak.
Ranma had alweer gewonnen, en hij was zo zeker van zijn overwinning geweest. Hoe had
Ranma het voor elkaar gekregen, om hem zo'n oplawaai te verkopen? Hij moest de hele tijd
hebben ingehouden, het kon niet anders! "Ranma, jij rotzak, hoe durf je met mij te spelen, als
een stuk speelgoed! Ik zal je hiervoor krijgen!" schreeuwde hij over de straat, terwijl hij zijn
vuisten balden.
****
Ranma rende door de straten. In de verte hoorde hij een explosie. Zijn gezicht betrok. Met
wie was Ranko slaags geraakt? Hij spoedde zich in de richting, waarvan het geluid van de
explosie vandaan kwam.
Het gevecht was allang afgelopen, toen Ranma eindelijk arriveerde. Ranko was in geen
velden of wegen meer te bekennen. Hij begon te zweten, toen hij de vernieling zag. "Oh man,
ik hoop dat iedereen goed verzekerd is," waren zijn gedachten.
Ranma zag een tierende Ryoga langs de straat strompelen. Hij rende naar hem toe. Hij pakte
hem ruw bij zijn kleren, en begon hem door elkaar te schudden. "Hee, pig-head, waar is
Ranko, wat heb je haar aangedaan!"
Ryoga die net nog razend tierde, was te verbaasd om te reageren.
Hij hapte een paar keer naar adem, maar herstelde zich weer. "Wa ... Wat, Ranma, je bent
weer teruggekomen!?" mompelde Ryoga. Ranma werd erg onrustig. Hij schudde Ryoga weer
door elkaar. "Vertel me, wat heb je mijn zus Ranko aangedaan, pig-head!"
Ryoga fronste zijn wenkbrauwen. "Wat bedoel je, jouw zuster. Ik vocht met jou! Je droeg
zostraks zelfs een meisjes schooluniform, weet je nog, hentai!?" Ranma werd razend. "Ryoga
no baka! Zij is mijn zuster! Ranko en ik zijn een splitsing. Zie ik er als een persoon uit, die in
een jurk rondrent?"
Ryoga fronste zijn wenkbrauwen. "Nou, om exact te zijn, ja zeker," antwoordde hij
droogjes.
"Argh, oke, waar is Ranko, mijn zus?" vroeg Ranma, met zo'n neutraal mogelijke stem.
Zijn vuisten jeukten, maar hij onderdrukte de aandrang, om Ryoga naar Lala-land te sturen.
De raderen van Ryoga's brein begonnen langzaam op gang te komen. Ranma gezond en
wel? Hij wist zeker dat onna-Ranma er slecht aan toe was. Een schok ging door zijn lichaam.
"Je meent, dat ik werkelijk met jouw zus heb gevochten?" vroeg Ryoga ongelovig. Hij
schudde zijn hoofd. "Ik kan het niet geloven. Man, jouw zuster is me er eentje."
Ryoga keek Ranma een moment bedenkelijk aan. "Wacht eens even, sinds wanneer heb jij
een zus? Dat heb je mij nog nooit verteld!" Ranma gaf een dreun op zijn hoofd. "Ik zeg je, ze
is mijn meisjesvorm, we zijn gesplitst!"
Met een wazige blik keek hij naar Ranma. "Oh zo ...," zei Ryoga half knikkend. Zijn gezicht
betrok plotseling, en daarna werd hij kwaad. Hij nam met zijn beide handen, Ranma's nek in
een wurgende greep en begon hem door elkaar te schudden. "Saotome Ranma! Vertel me niet,
dat jij nu vrij bent van de Jusenkyö vloek, jij geniepige ..."
Ranma bevrijdde zich uit de greep van Ryoga, en gaf hem nog een dreun op zijn hoofd. "Dat
is iets, waar ik niets aan kan doen. Bedenk, dat Ranko, mijn nieuwe zus, hetzelfde als mij is,
maar dan in een permanente vorm!" Ryoga slikte, en boog zijn hoofd. "Ah gomen, daar heb ik
niet aan gedacht!"
Opgelucht haalde Ranma adem. "Oke, vertel me niet, dat jij haar zwaar hebt toegetakeld. Is
ze gevlucht? Welke richting is ze opgegaan?"
Ryoga begon zich achter zijn hoofd te krabben. "Wel, euh, ze heeft praktisch haarzelf flink
toegetakeld met een ki-blast. Ze had de halve straat opgeblazen, en enkele brokstukken tegen
haar aangekregen. Man, zoiets heb ik nog niet gezien. Wat een kracht!"
Ongeduldig schudde Ranma zijn hoofd. "Yeah ... yeah, ik neem aan dat ze is gevlucht. Weet
je welke kant ze is opgegaan?"
"Wel, dat weet ik niet. Ze slaagde erin om mij met een enkele slag knock out te slaan. Ik heb
dus niet gezien, waar zij naartoe is gegaan."
Ranma's mond viel open. "D-d-dat is niet mogelijk. Zij kon onmogelijk jou bewusteloos
meppen!" riep hij verbaasd uit.
Een duimen draaiende Ryoga knikte instemmend. "Dat dacht ik in de eerste instantie ook.
Sinds haar Ki-blasts behoorlijk sterk waren, besloot ik het met close combat te doen. Om
eerlijk te zijn, ik was aan de winnende hand! Zij was echter snel genoeg om mijn slagen en
schoppen te blijven ontwijken."
Ranma knikte. "Oke, maar ga me nou niet vertellen, dat ze jou een pijnlijke slag kon
toebrengen!"
De grinnikende Ryoga keek Ranma strak aan. "Haar slagen deden mij totaal niets. Ze kon
zelfs niet blokken. Ik was gewoon te sterk voor haar." Zijn gezicht verstrakte echter. "Ze
verraste mij echter compleet! Ze sloeg op een gegeven moment met haar vuist tegen mijn
kaak. Het was, alsof ik door een vrachtwagen werd geramd. Het was in een keer afgelopen. Ik
dacht, dat zij zich de hele tijd inhield, maar hoe langer ik erover nadenk, hoe
onwaarschijnlijker het is. Ik denk dat het op een of ander manier met Ki te maken had.
Tenminste, ik kan mij vaag iets herinneren van een lichtgevende vuist. Die techniek moest zij
mij toch eens verklaren."
Ongelovig staarde Ranma, hem voor een lange tijd aan. Hij slikte. "Weet je dat zeker?"
Ryoga knikte langzaam.
Ranma schudde zijn hoofd. "Oh man, dit verbaast mij echt. Maar ik zeg je, ze is zo fragiel
als het maar kan zijn. Als je haar had geraakt, dan had je haar regelrecht in het ziekenhuis
geslagen, of erger, doodgeslagen!" Ryoga kon alleen maar slikken.
"Wat maakt haar dan zo fragiel?" vroeg hij aan hem. Ranma haalde zijn schouders op. "Van
wat ik heb gehoord, is dat haar Ki niet meer in balans is, met de rest van haar lichaam. Ze is
fysiek even sterk als Akane, maar ze kan haar Ki niet meer fatsoenlijk focussen voor fysieke
acties, zoals slaan, of zelfs verdedigen. Zelfs dak hoppen kan ze vergeten. Serieus, je had haar
met èèn slag dood kunnen slaan." Ranma pauzeerde even en keek Ryoga recht in de ogen.
"Wees blij, dat het niet tot zover was gekomen, Ryoga," zei hij met een dreigende ondertoon
in zijn stem. Ryoga slikte.
Hij raapte zijn reistas en zijn bamboe paraplu op. Ryoga kon het gevoel niet van zich
afschudden, dat hij geluk had gehad. Hij had Ranko willen verslaan, omdat hij dacht, dat zij
Ranma was .... maar zij was toch ook Ranma, toch? Ryoga wist het niet meer. Hij wilde
wraak, maar hij was geen moordenaar, en toch was hij er niet ver vanaf geweest. Ryoga was
altijd hard met woorden, maar hij meende ze maar half. Hij schudde zijn hoofd.
Ranma wilde aanstalten maken, om verder te gaan, maar werd tegengehouden door Ryoga.
"Wacht Ranma. Ik ga met je mee. Het was mijn schuld ... eh, ze was na ons gevecht, niet meer
in een al te geweldige conditie ... ze is gewond."
"WAT! Dat vertel je me nu pas!" schreeuwde Ranma hem in zijn oren. Hij wachtte geen
seconde langer. Hij greep Ryoga bij zijn arm, en samen begonnen ze door de straten te rennen,
op zoek naar Ranko.
****
De Cat Café was gesloten. Cologne had haar achterkleindochter apart genomen in haar
kamer. Mousse stond bij de deur voor luistervink te spelen, maar Cologne had zijn
aanwezigheid bij de deur gevoeld.
Ze opende de deur, en Mousse viel op de grond. Cologne schudde haar hoofd. "Mousse, je
moet beter weten. Als ik je nog een keer betrap, dan zal mijn straf niet gering zijn. Vort!"
Mousse droop af. "Old Ghoul," mompelde hij zacht. Hij kreeg een dreun van Cologne's
stok. "Dat heb ik gehoord, Mousse!" Kwaad beende Mousse weg.
Shampoo moest giechelen. "Stomme Mousse. Mousse leert nooit!"
Cologne keek boos naar Shampoo. "Ook jij moest je schamen, kind. Jouw Japans is niet
beter geworden, sinds wij hier in dit land vertoeven." Ze schudde haar hoofd. "Zelfs Mousse
spreekt deze taal beter dan jou, mijn kind." Shampoo trok boos een pruillip.
{"Laten we het gesprek in het Chinees houden, Shampoo. Ik heb je wat belangrijks te
vertellen, en ik wil het jou duidelijk onder woorden brengen!'} Shampoo werd nieuwsgierig.
{"Wat is het grote nieuws dan, Overgrootmoeder? Heeft Ranma eindelijk voor mij
gekozen?"}
Cologne keek bedroefd. {"Was dat maar waar kind. Het tegengestelde komt hier echter ter
sprake."} Het gezicht van Shampoo betrok. Cologne legde Shampoo de hele situatie uit. Toen
Shampoo eindelijk het begreep, werd zij kwaad en bedroefd tegelijk. {"Dat kan u mij niet
aandoen, Overgrootmoeder! Ik hou van Ranma! Ik zal dit niet accepteren!"} Shampoo hield
haar tranen in. Amazones huilen niet, maar deze hele zaak smaakte haar bitter. {"Ik weiger om
Ranma te laten gaan, ook al ben ik niet meer gebonden aan hem!"}
Hoofdschuddend keek Cologne naar Shampoo. Haar achterkleindochter reageerde, zoals ze
had voorspeld.
{"Shampoo, ik zal je niet tegenhouden. Maar hou er rekening mee, dat je nou vrijwillig een
keuze maakt. Als Ranma jou afwijst, treft jou en hem geen blaam."}
Razernij en haat begonnen in Shampoos ogen te glinsteren. Ze balden haar vuisten. {"Het is
allemaal de schuld van Ranma's meisjesvorm."}
{"Shampoo!"} riep Cologne. Het klonk als een bevel. Ze draaide verrast haar gezicht naar
haar Overgrootmoeder. Cologne keek haar streng aan. {"Je laat Ranko met rust. Ik kan jouw
veiligheid niet meer garanderen, als jij haar aanvalt. Je onderschat haar gruwelijk, mijn kind!
Je kan niet voorstellen hoe sterk ze in werkelijkheid is, en bovendien is ze een vos! Ranma is
een kind, vergeleken met haar!"} Shampoo keek bezorgd en geschrokken naar Cologne.
{"Overgrootmoeder, is Ranko werkelijk zo gevaarlijk?"} Haar Overgrootmoeder keek haar
een lange tijd zwijgend aan. {"Ze kan met een serieuze Ki-blast, een compleet woonblok
wegvagen. Is dat reden genoeg voor jou, Shampoo?"} Shampoo trok bleek weg, en sloeg haar
hand voor de mond.
{"Dat is niet mogelijk Overgrootmoeder. U maakt een grap! Geen enkel mens bezit zoveel
Ki op zo'n jonge leeftijd. Zelfs u kan op uw leeftijd niet zo'n krachtige blast creëren!"}
Cologne schudde langzaam haar hoofd. {"Kind, Ranko is niet onder normale omstandigheden
ontstaan, en daarbij is zij een natuurtalent. Ik herkende de tekenen van deze gave bij Ranma,
toen hij nog niet gesplitst was. Het schijnt echter, dat deze uitzonderlijke gave nu tot uiting
komt bij Ranko, sinds zij gesplitst zijn."}
Cologne boog haar hoofd. {"Alleen heb ik nooit kunnen vermoeden, dat zij zo extreem in
haar kracht was."}
Een korte pauze volgde. Shampoo knikte. {"Ik begrijp het Overgrootmoeder. Maar betekent
het, dat Ranma deze gave dan heeft verloren?"} Cologne kon daar geen antwoord op geven.
Cologne had Shampoo niet alles verteld. Het leek haar wijs, om haar niet van Ranko's
zwakke punten te vertellen. Cologne zuchtte. Ze had Ranko ook beloofd, om haar geheim niet
te vertellen. Misschien was het beter zo, de waarheid zou te pijnlijk zijn.
****
Een vrouw wandelde langs de straat. Ze had een traditionele kimono aan en droeg altijd een
familiezwaard bij haar, gewikkeld in een doek. Ze had zwartrood haar. De vrouw zag er nog
jong uit, ondanks, dat ze de dertig allang was gepasseerd. Het was Saotome Nodoka, de
moeder van Ranma en de vrouw van Genma. Het was een geduldige vrouw, die nog hoopte
om haar man en zoon eindelijk te vinden. Op de een of andere manier, liep zij hen altijd mis,
als zij de Tendo's bezocht.
Wanneer zij echter aanwezig was, speelden Genma en Ranma helaas voor Ranko en meneer
Panda, haar huisdier. Zij waren te bevreesd voor haar, wegens een Eed of Eer. Genma had een
belofte gemaakt om van Ranma een Man der mannen te maken. Als hij er niet in zou slagen,
dan zouden ze beide seppuku plegen.
Je begrijpt natuurlijk wel, sinds Ranma op dat moment, maar half een man was, dat de
mannen er niet veel voor voelden, om een extra gat in hun buik op te lopen, naast het feit, dat
hun hoofd meestal niet lang op zijn plaats bleef zitten. Ranma was uiteraard zijn vader erg
'dankbaar' voor deze belofte.
Hoewel, situaties konden altijd veranderen.
Nodoka had pas haar boodschappen gedaan, en wandelde richting huis. Het was stil in de
straat, en een lange muur liep langs deze weg. Ze keek verrast, toen ze een bekend persoon
bewusteloos langs de muur zag liggen.
****
Een Ranma 1/2 Fanfic door DWM
All Ranma characters are the property of Rumiko Takahashi
Hoofdstuk 10
Gewonnen en verloren.
Kasumi kwam de woonkamer binnen, met de brieven die postbode pas had gebracht. Een
brief voor haar vader, Nabiki en Saotome Ranko? Verbaasd bekeek zij de brief, die voor
Ranko was bestemd. Het was van het gemeentehuis, Burgerlijke Instantie. Die van Nabiki en
Ranko hadden geen postzegel, dus ze moesten persoonlijk door iemand zijn gepost.
Nieuwsgierig kwam Nabiki de woonkamer binnen en liep naar Kasumi. "Is er een brief voor
mij gekomen?" vroeg zij aan haar. Kasumi knikte, en overhandigde de brief aan Nabiki. Ze
nam de brief in ontvangst en haar gezicht gaf voor een moment, een lichte glimlach. Ze
bedankte Kasumi en ze liep naar boven, naar haar kamer.
Kasumi schudde haar hoofd, en vroeg zich af, waar Nabiki weer mee bezig was geweest.
Nabiki liep naar haar bureau en ging op haar stoel zitten. De brief van de onbekende
afzender werd gauw geopend, en ze begon de brief te lezen.
~~~~
Geachte Tendo Nabiki,
De adoptie aanvraag van Saotome Ranko is hierbij afgehandeld. Gelukkig voor jou, was ik
op de hoogte van de buitengewone situatie, betreft Saotome Ranma.
Ik begreep, dat het voor de nieuwe Saotome Ranko, moeilijk zou zijn geweest, om haar een
status als Japanse inwoonster te verlenen. Ik heb het zo snel mogelijk afgehandeld. Ranko is
hierbij geplaatst in het familie register van de Saotome's. Ik verwacht in de toekomst geen
problemen.
Het debet dat ik jou verschuldigd was, beschouw ik hiermee als verrekend.
~~~~
De brief was niet ondertekend, maar Nabiki wist, van wie deze brief was. Het was van een
wethouder, die bij haar in het krijt stond. Ze had hem toen uit de brand geholpen bij een
gevoelige situatie. Ze grinnikte. De zaak was rond, zonder een Yen te verspillen.
****
In Ucchan's Okonomiyaki restaurantje, was de spanning te snijden voor Ranma. Ukyo had
de beste okonomiyaki klaargemaakt voor haar verloofde, maar de eetlust was Ranma ontgaan.
Hij speelde praktisch met zijn eten. Ukyo raakte geïrriteerd. "Oke honey, ik weet niet wat er
door jouw hoofd speelt, maar je bent nu gezellig bij mij. Vergeet de zorgen even, en geniet
van jouw okonomiyaki extraordinaire."
Ranma luisterde maar half naar haar. "Wablief Ukyo?" Boos legde Ukyo haar beide handen
op haar heupen. "Ranma, wat heb je toch!"
Hij kon er niets aan doen. Om de een of andere manier, bleef Ranko door zijn hoofd spoken.
Ranma voelde zich onprettig. Hij pakte zijn glas met limonade en begon te drinken. Zijn
alarmbel in zijn achterhoofd ging nu plotseling gillen. Het glas spatte in zijn hand uiteen, glas
en limonade vloog alle kanten op. Hij had zijn glas fijngeknepen van de zenuwen.
Enkele klanten keken verrast naar Ranma, en Ukyo werd onrustig. Wat was er toch met hem
loos?
Ranma stond met een ruk op. "Oke, dat is het. Ik blijf hier geen seconde langer. Ranko is in
gevaar, ik moet haar vinden!" Hij keek snel naar Ukyo. "Gomen Ukyo, het spijt me van jouw
limonade glas! Gomen ... gomen ...," riep Ranma verontschuldigend, terwijl hij het
restaurantje van Ukyo uitrende.
Hij was verdwenen, voordat Ukyo wat kon zeggen. Bedremmeld keek zij naar de restanten
van de okonomiyaki en het gebroken limonadeglas. Ze schudde haar hoofd en zuchtte diep.
Een man vroeg aan Ukyo, wat er loos was. Ze haalde haar schouders op. "Familie
problemen, denk ik...."
****
Ergens in de buurt, was Ranko diep in de problemen geraakt. Ryoga, die nog niet van
Ranko's situatie op de hoogte was, besloot het gevecht af te maken, die hij vorige keer zelf
had onderbroken met Ranma.
Ranko slikte, en analyseerde de situatie. Ryoga had zijn reistas langs de weg gedumpt. Met
zijn loodzware bamboe paraplu als lans gebruikend, kwam hij op haar afgestormd. Het beste
was vooral zijn slagen ontwijken en zorgen dat hij haar niet raakte.
Ze sprong opzij, en Ryoga mistte haar. Ryoga draaide zich naar Ranko. "Nog altijd even
goed met wegrennen hè Ranma!" Ranko zweeg, maar nam alleen haar gevechtshouding aan.
Ryoga liet zijn paraplu vallen en hij viel weer aan.
Een schop en twee directen wist zij te ontwijken. Ryoga mocht dan zo sterk als een tank
zijn, maar hij was langzaam. Ranko zag een opening, en gaf zo hard als zij kon, een trap tegen
zijn gezicht. Ryoga gaf nog geen krimp. Hij reageerde direct met een zijwaartse schop. Ranko
ontweek deze, door weg te springen. Ze zorgde voor genoeg afstand tussen haar en Ryoga.
Een slag, of schop van hem, was levensgevaarlijk.
De reactie van Ryoga was verrassend. Hij liet zijn armen zakken en keek een moment Ranko
ongelovig aan. Daarna werd hij kwaad. "Ranma, voor wat zie jij mij aan. Noem jij dat trappen
en slaan!? Jouw stoten jeuken niet eens!"
Ranko begon heel erg te zweten. Zij was wel verplicht om Ki-aanvallen te gebruiken. Het
was nutteloos, om zich tot close combat te richten.
"Ha Ryoga. Misschien zullen mijn slagen jouw niet veel doen, maar doe dit maar eens na!
Mokou Takabisha!" Een blauwe Ki-bal schoot uit haar handen. Ryoga kon de blast net
ontwijken en het vloog rakelings langs hem heen. Een explosie volgde achter zijn rug.
Gelukkig was er niemand in de straat, maar de verwoesting op de gemeentelijke
eigendommen was verschrikkelijk. Stukken straat vlogen overal rond.
Ranko had hier niet op gerekend. Niet zo'n enorme destructie! Ze was zo verbaasd, dat ze
een groot stuk vliegend asfalt niet opmerkte, dat naar haar toevloog. Te laat merkte Ranko het
op, en ze kon zichzelf slechts half wegdraaien. Ze gilde het uit van de pijn, toen het ding langs
haar rechterarm schampte. Met een smak vloog ze tegen de grond.
De rook trok op. Ryoga keek op en overzag de aangerichte vernieling. "Oh man...."
Een buitengewoon grote krater was een deel van de straat gaan uitmaken. De omringende
muren hadden de meeste brokstukken opgevangen, dus de huizen waren gelukkig bespaard
gebleven, maar of men daar zo gelukkig mee was.
Ryoga was opgestaan, en klopte de stof van zijn kleren. Zijn kleren vertoonden hier en daar
scheuren. Hij had de meeste grote brokstukken tegen zijn lichaam gekregen, maar dankzij zijn
Bakusai Tenketsu training, stelde het niet veel voor.
(Bakusai Tenketsu = breekpunt. Stenen en rots in stukken uit elkaar laten spatten. Tevens
moet iemands lichaam gehard worden, tegen het rondvliegend gesteente.)
Hij keek om zich heen. Ryoga wist zeker, dat hij een gil van Ranma had gehoord. Een paar
meter verderop, zag hij haar langzaam opstaan. Met een vertrokken gezicht van de pijn hield
zij haar rechterbovenarm met haar linkerhand omklemd. Bloed droop langs haar rechterarm en
haar kleren waren gescheurd.
Hoofdschuddend vouwde Ryoga zijn armen over elkaar. "Tsk Tsk, Ranma ... Ranma. Oke,
ik ben onder de indruk, maar heh... heb je jezelf al eens bekeken..."
Ranko knarste haar tanden. Ze had nog geen voldoende controle over haar Ki. Ze had een
groot gedeelte van de straat opgeblazen. Maar het was blijkbaar niet goed genoeg om Ryoga
ervan te overtuigen, om te stoppen.
"Ranko no baka," mompelde ze zacht tegen haarzelf.
Haar rechterarm was pijnlijk verwond door het stuk asfalt. Haar arm was niet ontwricht
maar het had niet veel gescheeld.
Ryoga besloot niet langer op Ranko te blijven wachten. Hij ging weer ten aanval. Waar zij
zoveel Ki vandaan haalde, was hem een raadsel, maar hij voelde totaal geen behoefte, om op
de volgende Ki-blast te gaan wachten.
Hij maakte een sprong, om haar een vliegende trap te verkopen. Ranko week opzij.
Ryoga landde achter haar rug, en Ranko draaide zich snel om. Hij opende weer met een
aantal stoten, die Ranko maar net ternauwernood kon ontwijken. Een ronde schop met zijn
rechterbeen werd met een reflex geblokt door haar linkerarm. Ze hoorde iets kraken, en pijn
schoot door haar linkerarm. Met een gil sprong ze weg.
Ze kon haarzelf wel op haar kop slaan. Ze wist dat zij geen partij was voor hem. Ryoga was
te sterk. Ze kon ook niet als een idioot gaan schieten met Ki. Ze zou de hele buurt vernielen.
Ranko's brein werkte op volle toeren. Ze wist niet, of haar linkerarm nog meer kon hebben.
Haar rechterbovenarm was beurs, had een diepe snee, en was flink geschramd, maar het was
nog bruikbaar. Een flits van een herinnering vloog door haar hoofd. Het was van gisteravond.
De Ki-vuist! Waarom was ze er niet veel eerder op gekomen!
Het brein van Ryoga begon ook informatie te verwerken. Zolang zij dicht bij elkaar bleven,
kon Ranma geen Ki-blasts maken. Maar waarom leek Ranma zo zwak. Hij wist zeker, dat hij
haar arm bijna had gebroken tijdens haar blokpoging. Het moest zijn harde training zijn
geweest, dacht hij verheugd. Hij wist echter zeker, dat haar Ki-blast sterker was dan zijn
Shishi Hokoudan. Ook Ranma moest beslist getraind hebben! Hij kon zich dat risico niet
nemen. Een Ki-blast van haar, en het was afgelopen. Hij mocht haar geen tijd geven om haar
op een Ki-aanval te laten concentreren. Hij glimlachte. Hij was aan het winnen. Akane zou
eindelijk van hem zijn!
Ryoga was opgewonden geraakt en ging nu voluit. Hij gaf een hoop stoten en trappen achter
elkaar. Hij wist nu, dat Ranko's schoppen en slagen hem niets deerden, en ze kon ook niet
blokken, alleen ontwijken.
Ranko had moeite, om Ryoga's aanvallen te ontwijken, maar ze zag echter een opening.
Ryoga zag te laat die zelfverzekerde blik in haar ogen.
Ranko haalde met haar vuist uit. Waar Ryoga niet op gerekend had, was een opstoot tegen
zijn kaak. Normaal deed dat hem niet veel, maar deze rechtervuist gloeide met een blauwe
glans. Het voelde aan, alsof hij door een moker van drie ton was geraakt.
Pijn schoot door het lichaam van Ryoga. Hij vloog een paar meter omhoog. Het werd hem
alles zwart voor de ogen, voordat hij terugviel naar de aarde. Met een klap kwam hij weer op
straat terecht.
****
Het was inmiddels wat later geworden. Ranko zwalkte door een straat. Ze voelde zich
beroerd en zwak. Pijn, misselijkheid en duizeligheid teisterden haar lichaam.
Haar gezicht was vuil, haar haren waren wild, de schooluniform was in flarden. Haar
rechterarm zat vol geronnen bloed. Over haar hele lichaam had ze schrammen. Ze was ziek, en
haar beide armen waren niet in de beste conditie. Kortom, het was een van haar beste
pechdagen.
Ranko leunde hijgend, met haar schouder tegen een muur. Ze had Ryoga laten liggen, voor
wat het was. Hem kennende was hij allang weer bijgekomen, mopperend, dat hij weer
verloren had van Ranma. Ryoga was dat betreft, een echte ijzervreter. Ze zuchtte. Het stond
echter anders voor haar. Het was niet haar vuistslag die Ryoga velde, maar een micro ki-blast,
die vanuit haar vuist kwam! Maar Ranma had gelijk, ze moest meer trainen! Ze moest een
manier vinden, om haar Ki beter te beheersen. Ze kon moeilijk de buurt gaan opblazen, tijdens
een gevecht.
Het werd teveel voor Ranko. Ze was zo duizelig, dat ze voorover viel. Ranko ging met haar
rug tegen de muur zitten en deed met een zucht haar ogen even dicht.
****
Ryoga deed langzaam zijn ogen open. Hij was nog half duizelig. Hij stond op, en klopte de
stof van zijn kleren. Hij wreef over zijn pijnlijke kaak.
Ranma had alweer gewonnen, en hij was zo zeker van zijn overwinning geweest. Hoe had
Ranma het voor elkaar gekregen, om hem zo'n oplawaai te verkopen? Hij moest de hele tijd
hebben ingehouden, het kon niet anders! "Ranma, jij rotzak, hoe durf je met mij te spelen, als
een stuk speelgoed! Ik zal je hiervoor krijgen!" schreeuwde hij over de straat, terwijl hij zijn
vuisten balden.
****
Ranma rende door de straten. In de verte hoorde hij een explosie. Zijn gezicht betrok. Met
wie was Ranko slaags geraakt? Hij spoedde zich in de richting, waarvan het geluid van de
explosie vandaan kwam.
Het gevecht was allang afgelopen, toen Ranma eindelijk arriveerde. Ranko was in geen
velden of wegen meer te bekennen. Hij begon te zweten, toen hij de vernieling zag. "Oh man,
ik hoop dat iedereen goed verzekerd is," waren zijn gedachten.
Ranma zag een tierende Ryoga langs de straat strompelen. Hij rende naar hem toe. Hij pakte
hem ruw bij zijn kleren, en begon hem door elkaar te schudden. "Hee, pig-head, waar is
Ranko, wat heb je haar aangedaan!"
Ryoga die net nog razend tierde, was te verbaasd om te reageren.
Hij hapte een paar keer naar adem, maar herstelde zich weer. "Wa ... Wat, Ranma, je bent
weer teruggekomen!?" mompelde Ryoga. Ranma werd erg onrustig. Hij schudde Ryoga weer
door elkaar. "Vertel me, wat heb je mijn zus Ranko aangedaan, pig-head!"
Ryoga fronste zijn wenkbrauwen. "Wat bedoel je, jouw zuster. Ik vocht met jou! Je droeg
zostraks zelfs een meisjes schooluniform, weet je nog, hentai!?" Ranma werd razend. "Ryoga
no baka! Zij is mijn zuster! Ranko en ik zijn een splitsing. Zie ik er als een persoon uit, die in
een jurk rondrent?"
Ryoga fronste zijn wenkbrauwen. "Nou, om exact te zijn, ja zeker," antwoordde hij
droogjes.
"Argh, oke, waar is Ranko, mijn zus?" vroeg Ranma, met zo'n neutraal mogelijke stem.
Zijn vuisten jeukten, maar hij onderdrukte de aandrang, om Ryoga naar Lala-land te sturen.
De raderen van Ryoga's brein begonnen langzaam op gang te komen. Ranma gezond en
wel? Hij wist zeker dat onna-Ranma er slecht aan toe was. Een schok ging door zijn lichaam.
"Je meent, dat ik werkelijk met jouw zus heb gevochten?" vroeg Ryoga ongelovig. Hij
schudde zijn hoofd. "Ik kan het niet geloven. Man, jouw zuster is me er eentje."
Ryoga keek Ranma een moment bedenkelijk aan. "Wacht eens even, sinds wanneer heb jij
een zus? Dat heb je mij nog nooit verteld!" Ranma gaf een dreun op zijn hoofd. "Ik zeg je, ze
is mijn meisjesvorm, we zijn gesplitst!"
Met een wazige blik keek hij naar Ranma. "Oh zo ...," zei Ryoga half knikkend. Zijn gezicht
betrok plotseling, en daarna werd hij kwaad. Hij nam met zijn beide handen, Ranma's nek in
een wurgende greep en begon hem door elkaar te schudden. "Saotome Ranma! Vertel me niet,
dat jij nu vrij bent van de Jusenkyö vloek, jij geniepige ..."
Ranma bevrijdde zich uit de greep van Ryoga, en gaf hem nog een dreun op zijn hoofd. "Dat
is iets, waar ik niets aan kan doen. Bedenk, dat Ranko, mijn nieuwe zus, hetzelfde als mij is,
maar dan in een permanente vorm!" Ryoga slikte, en boog zijn hoofd. "Ah gomen, daar heb ik
niet aan gedacht!"
Opgelucht haalde Ranma adem. "Oke, vertel me niet, dat jij haar zwaar hebt toegetakeld. Is
ze gevlucht? Welke richting is ze opgegaan?"
Ryoga begon zich achter zijn hoofd te krabben. "Wel, euh, ze heeft praktisch haarzelf flink
toegetakeld met een ki-blast. Ze had de halve straat opgeblazen, en enkele brokstukken tegen
haar aangekregen. Man, zoiets heb ik nog niet gezien. Wat een kracht!"
Ongeduldig schudde Ranma zijn hoofd. "Yeah ... yeah, ik neem aan dat ze is gevlucht. Weet
je welke kant ze is opgegaan?"
"Wel, dat weet ik niet. Ze slaagde erin om mij met een enkele slag knock out te slaan. Ik heb
dus niet gezien, waar zij naartoe is gegaan."
Ranma's mond viel open. "D-d-dat is niet mogelijk. Zij kon onmogelijk jou bewusteloos
meppen!" riep hij verbaasd uit.
Een duimen draaiende Ryoga knikte instemmend. "Dat dacht ik in de eerste instantie ook.
Sinds haar Ki-blasts behoorlijk sterk waren, besloot ik het met close combat te doen. Om
eerlijk te zijn, ik was aan de winnende hand! Zij was echter snel genoeg om mijn slagen en
schoppen te blijven ontwijken."
Ranma knikte. "Oke, maar ga me nou niet vertellen, dat ze jou een pijnlijke slag kon
toebrengen!"
De grinnikende Ryoga keek Ranma strak aan. "Haar slagen deden mij totaal niets. Ze kon
zelfs niet blokken. Ik was gewoon te sterk voor haar." Zijn gezicht verstrakte echter. "Ze
verraste mij echter compleet! Ze sloeg op een gegeven moment met haar vuist tegen mijn
kaak. Het was, alsof ik door een vrachtwagen werd geramd. Het was in een keer afgelopen. Ik
dacht, dat zij zich de hele tijd inhield, maar hoe langer ik erover nadenk, hoe
onwaarschijnlijker het is. Ik denk dat het op een of ander manier met Ki te maken had.
Tenminste, ik kan mij vaag iets herinneren van een lichtgevende vuist. Die techniek moest zij
mij toch eens verklaren."
Ongelovig staarde Ranma, hem voor een lange tijd aan. Hij slikte. "Weet je dat zeker?"
Ryoga knikte langzaam.
Ranma schudde zijn hoofd. "Oh man, dit verbaast mij echt. Maar ik zeg je, ze is zo fragiel
als het maar kan zijn. Als je haar had geraakt, dan had je haar regelrecht in het ziekenhuis
geslagen, of erger, doodgeslagen!" Ryoga kon alleen maar slikken.
"Wat maakt haar dan zo fragiel?" vroeg hij aan hem. Ranma haalde zijn schouders op. "Van
wat ik heb gehoord, is dat haar Ki niet meer in balans is, met de rest van haar lichaam. Ze is
fysiek even sterk als Akane, maar ze kan haar Ki niet meer fatsoenlijk focussen voor fysieke
acties, zoals slaan, of zelfs verdedigen. Zelfs dak hoppen kan ze vergeten. Serieus, je had haar
met èèn slag dood kunnen slaan." Ranma pauzeerde even en keek Ryoga recht in de ogen.
"Wees blij, dat het niet tot zover was gekomen, Ryoga," zei hij met een dreigende ondertoon
in zijn stem. Ryoga slikte.
Hij raapte zijn reistas en zijn bamboe paraplu op. Ryoga kon het gevoel niet van zich
afschudden, dat hij geluk had gehad. Hij had Ranko willen verslaan, omdat hij dacht, dat zij
Ranma was .... maar zij was toch ook Ranma, toch? Ryoga wist het niet meer. Hij wilde
wraak, maar hij was geen moordenaar, en toch was hij er niet ver vanaf geweest. Ryoga was
altijd hard met woorden, maar hij meende ze maar half. Hij schudde zijn hoofd.
Ranma wilde aanstalten maken, om verder te gaan, maar werd tegengehouden door Ryoga.
"Wacht Ranma. Ik ga met je mee. Het was mijn schuld ... eh, ze was na ons gevecht, niet meer
in een al te geweldige conditie ... ze is gewond."
"WAT! Dat vertel je me nu pas!" schreeuwde Ranma hem in zijn oren. Hij wachtte geen
seconde langer. Hij greep Ryoga bij zijn arm, en samen begonnen ze door de straten te rennen,
op zoek naar Ranko.
****
De Cat Café was gesloten. Cologne had haar achterkleindochter apart genomen in haar
kamer. Mousse stond bij de deur voor luistervink te spelen, maar Cologne had zijn
aanwezigheid bij de deur gevoeld.
Ze opende de deur, en Mousse viel op de grond. Cologne schudde haar hoofd. "Mousse, je
moet beter weten. Als ik je nog een keer betrap, dan zal mijn straf niet gering zijn. Vort!"
Mousse droop af. "Old Ghoul," mompelde hij zacht. Hij kreeg een dreun van Cologne's
stok. "Dat heb ik gehoord, Mousse!" Kwaad beende Mousse weg.
Shampoo moest giechelen. "Stomme Mousse. Mousse leert nooit!"
Cologne keek boos naar Shampoo. "Ook jij moest je schamen, kind. Jouw Japans is niet
beter geworden, sinds wij hier in dit land vertoeven." Ze schudde haar hoofd. "Zelfs Mousse
spreekt deze taal beter dan jou, mijn kind." Shampoo trok boos een pruillip.
{"Laten we het gesprek in het Chinees houden, Shampoo. Ik heb je wat belangrijks te
vertellen, en ik wil het jou duidelijk onder woorden brengen!'} Shampoo werd nieuwsgierig.
{"Wat is het grote nieuws dan, Overgrootmoeder? Heeft Ranma eindelijk voor mij
gekozen?"}
Cologne keek bedroefd. {"Was dat maar waar kind. Het tegengestelde komt hier echter ter
sprake."} Het gezicht van Shampoo betrok. Cologne legde Shampoo de hele situatie uit. Toen
Shampoo eindelijk het begreep, werd zij kwaad en bedroefd tegelijk. {"Dat kan u mij niet
aandoen, Overgrootmoeder! Ik hou van Ranma! Ik zal dit niet accepteren!"} Shampoo hield
haar tranen in. Amazones huilen niet, maar deze hele zaak smaakte haar bitter. {"Ik weiger om
Ranma te laten gaan, ook al ben ik niet meer gebonden aan hem!"}
Hoofdschuddend keek Cologne naar Shampoo. Haar achterkleindochter reageerde, zoals ze
had voorspeld.
{"Shampoo, ik zal je niet tegenhouden. Maar hou er rekening mee, dat je nou vrijwillig een
keuze maakt. Als Ranma jou afwijst, treft jou en hem geen blaam."}
Razernij en haat begonnen in Shampoos ogen te glinsteren. Ze balden haar vuisten. {"Het is
allemaal de schuld van Ranma's meisjesvorm."}
{"Shampoo!"} riep Cologne. Het klonk als een bevel. Ze draaide verrast haar gezicht naar
haar Overgrootmoeder. Cologne keek haar streng aan. {"Je laat Ranko met rust. Ik kan jouw
veiligheid niet meer garanderen, als jij haar aanvalt. Je onderschat haar gruwelijk, mijn kind!
Je kan niet voorstellen hoe sterk ze in werkelijkheid is, en bovendien is ze een vos! Ranma is
een kind, vergeleken met haar!"} Shampoo keek bezorgd en geschrokken naar Cologne.
{"Overgrootmoeder, is Ranko werkelijk zo gevaarlijk?"} Haar Overgrootmoeder keek haar
een lange tijd zwijgend aan. {"Ze kan met een serieuze Ki-blast, een compleet woonblok
wegvagen. Is dat reden genoeg voor jou, Shampoo?"} Shampoo trok bleek weg, en sloeg haar
hand voor de mond.
{"Dat is niet mogelijk Overgrootmoeder. U maakt een grap! Geen enkel mens bezit zoveel
Ki op zo'n jonge leeftijd. Zelfs u kan op uw leeftijd niet zo'n krachtige blast creëren!"}
Cologne schudde langzaam haar hoofd. {"Kind, Ranko is niet onder normale omstandigheden
ontstaan, en daarbij is zij een natuurtalent. Ik herkende de tekenen van deze gave bij Ranma,
toen hij nog niet gesplitst was. Het schijnt echter, dat deze uitzonderlijke gave nu tot uiting
komt bij Ranko, sinds zij gesplitst zijn."}
Cologne boog haar hoofd. {"Alleen heb ik nooit kunnen vermoeden, dat zij zo extreem in
haar kracht was."}
Een korte pauze volgde. Shampoo knikte. {"Ik begrijp het Overgrootmoeder. Maar betekent
het, dat Ranma deze gave dan heeft verloren?"} Cologne kon daar geen antwoord op geven.
Cologne had Shampoo niet alles verteld. Het leek haar wijs, om haar niet van Ranko's
zwakke punten te vertellen. Cologne zuchtte. Ze had Ranko ook beloofd, om haar geheim niet
te vertellen. Misschien was het beter zo, de waarheid zou te pijnlijk zijn.
****
Een vrouw wandelde langs de straat. Ze had een traditionele kimono aan en droeg altijd een
familiezwaard bij haar, gewikkeld in een doek. Ze had zwartrood haar. De vrouw zag er nog
jong uit, ondanks, dat ze de dertig allang was gepasseerd. Het was Saotome Nodoka, de
moeder van Ranma en de vrouw van Genma. Het was een geduldige vrouw, die nog hoopte
om haar man en zoon eindelijk te vinden. Op de een of andere manier, liep zij hen altijd mis,
als zij de Tendo's bezocht.
Wanneer zij echter aanwezig was, speelden Genma en Ranma helaas voor Ranko en meneer
Panda, haar huisdier. Zij waren te bevreesd voor haar, wegens een Eed of Eer. Genma had een
belofte gemaakt om van Ranma een Man der mannen te maken. Als hij er niet in zou slagen,
dan zouden ze beide seppuku plegen.
Je begrijpt natuurlijk wel, sinds Ranma op dat moment, maar half een man was, dat de
mannen er niet veel voor voelden, om een extra gat in hun buik op te lopen, naast het feit, dat
hun hoofd meestal niet lang op zijn plaats bleef zitten. Ranma was uiteraard zijn vader erg
'dankbaar' voor deze belofte.
Hoewel, situaties konden altijd veranderen.
Nodoka had pas haar boodschappen gedaan, en wandelde richting huis. Het was stil in de
straat, en een lange muur liep langs deze weg. Ze keek verrast, toen ze een bekend persoon
bewusteloos langs de muur zag liggen.
****