Disclaimer Niets uit dit verhaal is van mij, alleen Bibi. Alles is verzonnen door Rowling en daardoor ben ik dus maar iemand die fanfictie schrijft… Ik ben niet creatief genoeg om een wereld te verzinnen en daarom laat ik mijn verhalen afspelen in de wereld van iemand die getalenteerder is dan ikzelf.

Summary: Het leek alsof hij kon verdrinken in haar ogen, maar er was iets dat ze hem niet kon vergeven. Wist hij maar wat...

Stormy Eyes.

Hoofdstuk 2.

"En nu is het stil!" klonk het vanaf de andere kant van het terrein en op hetzelfde moment viel Draco's klas stil, ook al was hij niet de persoon die de vijf woorden had uitgesproken. Gefrustreerd kamde hij met z'n handen door zijn haren en keek de kant op waar de stem vandaan kwam en zag Bibi's blonde figuur staan. Ze sprak haar klas eerstejaars nog steeds vermanend toe, ookal zei geen van hun ook nog maar een woord. "Mijn vak is geen spelletje, is jullie droomwens soms om opgegeten te worden en mijn ontslagen te zien?!" riep ze kwaad en Draco moest glimlachen. Overduidelijk een vrouw vol vuur.
Zuchtend draaide hij zich nu om naar zijn eigen klas, die na het moment van stilte nu weer als gekken door elkaar schreeuwden. "Ik hoop dat jullie van jullie bezems afvallen." mompelde Draco geïrriteerd en keek fronsend omlaag. Er stond een kleine eerstejaars aan zijn gewaad te sjorren. "Wat is er?" vroeg Draco proberend beleefd te zijn en de eerstejaars keek met grote ogen naar hem op. "Waarom bent u niet iets strenger?" vroeg ze nog steeds met grote ogen en Draco trok een wenkbrauw op. "Dreig punten af te trekken ofzo, jij bent toch de docent?" zei ze weer op zachte toon en Draco knikte één keer.
"Stilte alsjeblief!" riep Draco na een moment de chaos te hebben bekeken, maar hij leek niet boven het oneindige geschreeuw uit te komen. "Vijftien punten van Huffelpuff en vijftien punten van Ravenklauw!" riep Draco nu en als bij toverslag wat het iedereen stil. "Mooi, nu ik jullie aandacht heb kunnen we eindelijk beginnen met de les. De eerste persoon die nu weer zijn of haar mond opent zal strafwerk krijgen." zei Draco terwijl hij de absentie lijst erbij pakte en met zijn andere hand weer door zijn haren kamde.
Dit zou een lange dag worden, hij voelde nu al hoofdpijn opkomen en het was nog niet eens middag.

"Als het kon zou ik liever geen les aan eerstejaars geven, ze hebben totaal geen respect voor wat je doet." verzuchtte Bibi vermoeid terwijl ze naast Hermelien in een stoel ging zitten. "Zo erg?" vroeg Hermelien, maar ze keek niet eens op van haar boek. Bibi zuchtte weer maar grinnikte vervolgens "Ik had het tenminste niet zo erg als onze nieuwe professor."
Nu had ze Hermelien haar aandacht wel, want het boek zakte een paar centimeter en ze vroeg: "Hoe bedoel je?" Bibi grinnikte weer en stond zuchtend op. "Laten we maar zeggen dat mijn eerste dag nog beter ging." zei ze met een grijns en liep de lerarenkamer weer uit. Hermelien schudde langzaam haar hoofd, maar moest toen toch lachen. Bibi's eerste dag was een ramp geweest en als zij zei dat Draco zijn eerste dag nog erger was geweest dan die van haar vond Hermelien het jammer dat ze het gemist had.

Er klonk een zachte klop op de deur gevolgd door een stem die zei: "Vangen professor." Toen Draco opkeek zag hij nog niet een potje op zich af komen vliegen en in een reflex vind hij het op. Verbaasd keek hij op en zag Bibi in de deuropening staan, breed grijnzend. "Als je het poeder in water verdund is je hoofdpijn zo weg." zei ze en leunde tegen de deurpost aan. Draco trok nu een wenkbrauw op alsof hij haar woorden betwijfelde en nu begon Bibi hardop te lachen terwijl ze zei: "Ik probeer je niet te vergiftigen hoor, hoe verleidelijk dat ook is."
"Wat heb ik gedaan dat mij vergiftigen zo aantrekkelijk maakt?" vroeg Draco langzaam en de vrolijke glinstering verdween uit Bibi haar ogen. Ze maakt zich los van de deurpost en kwam voor het bureau staan, haar kleine handen spreidde ze uit over het tafelblad. Nu keek ze Draco recht aan en fluisterde op zachte toon "Als je het niet weer, ga ik het je zeker niet vertellen, Malfidus."
Even was het stik terwijl Bibi langzaam weer rechtop ging staan en naar het donkbruine potje wees. "Gebruik het poeder en wees consequenter tegenover je leerlingen, anders lig je tegen het einde van de week in de ziekenzaal." zei ze op duidelijk hoorbare toon en zwaaide kort naar Draco om vervolgens het kantoor weer uit te lopen.
Draco schudde enkel verward zijn hoofd, wat had hij gedaan dat de blonde vrouw zo tegen de haren in had gestreken? Hij wist het niet, maar iets vertelde hem dat hij het uiteindelijk wel te weten moest komen.
"Laat ik dat verrekte poeder maar proberen, als het wel vergif is hoef ik tenminste geen les meer te geven aan die vervloekte eerstejaars." mompelde Draco en stond op om een glas water te gaan halen.