Disclaimer Niets uit dit verhaal is van mij, alleen Bibi. Alles is verzonnen door Rowling en daardoor ben ik dus maar iemand die fanfictie schrijft… Ik ben niet creatief genoeg om een wereld te verzinnen en daarom laat ik mijn verhalen afspelen in de wereld van iemand die getalenteerder is dan ikzelf.

Summary: Het leek alsof hij kon verdrinken in haar ogen, maar er was iets dat ze hem niet kon vergeven. Wist hij maar wat...

Stormy Eyes.

Hoofdstuk 4.

Langzaam opende Draco zijn ogen, de hoofdpijn was met het poeder echt weggegaan. Hij moest Bibi gaan bedanken, dacht hij terwijl hij uit bed stapte en naar de badkamer liep. Afwezig begon hij zijn tanden te poetsen om zich vervolgens snel te wassen en aan te kleden. Daarna ging Draco zijn kamer uit en klopte op de deur ernaast, Bibi's kamer.
Er kwam g een antwoord en langzaam opende Draco de deur, waarna hij naar binnenstapte en de kamer rondkeek. Niets weer erop dat er echt iemand in de kamer woonde. Alleen een fotolijstje en een in leer gebonden boek op het bureau bewezen dat er iemand de kamer gebruikte. Nieuwsgierig wierp Draco een blik op de foto waar 3 blonde vrouwen op stonden, maar vervolgens gleed zijn blik toch naar het boek.
Het was overduidelijk een dagboek, want dat stond er met grote sierlijke zilveren letters op de voorkant gedrukt. Draco keek nog één keer de kamer rond en zou de kamer weer uitlopen toen hij tot de conclusie kwam dat Bibi niet in de kamer was, maar toen keek hij weer naar het dagboek. Misschien stond daarin wat hij vijf jaar geleden had gedaan. Met zekere passen liep Draco terug naar het bureau en pakte het zware boek op. Vluchtig bladerde hij er doorheen en zag dat alleen de eerst twee bladzijdes beschreven waren, de dagen dat ze terug was op Zweinstein. Nieuwsgierig begon Draco te lezen op de eerste bladzijde.

30 aug.


Lief dagboek,
vandaag ben ik weer terug gekomen naar Zweinstein. De leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten heeft de zomer ook overleefd en zal dit jaar aan zijn tweede jaar lesgeven beginnen. Misschien is hiermee de beroemde vloek opgeheven? Alleen de leraar Vliegen is nog niet aangekomen, maar ik denk dat hij met de trein komt. Er word gezegd dat het iemand is die we kennen, maar ze willen mij zijn naam niet vertellen.
Maar ik moet nu ook gaan, ik heb aan Hagrid beloofd dat ik dit jaar de eerstejaars op zou halen, hij heeft weer last van zijn rug.


Bibi.

Draco knipperde een paar keer met zijn ogen. Waardoor kon die halfreus ooit last hebben van zijn rug? Maar vervolgens verscheen er een grijns op zijn gezicht. Eén van zijn 'lieve' beestjes had hem vast te grazen genomen. Grinnikend sloeg hij de bladzijde op en begon weer te lezen.

1 sept.

Lief dagboek,
ik weet nu wie de nieuwe professor is voor Vliegen, maar ik weet niet of ik het zo fijn vind. Met hem zijn ook de nachtmerries van vergeten tijden terug gekomen. Het is lang geleden dat ik in mijn slaap door de lege gangen van Zweinstein heb gerent, maar nu ren ik in mijn slaap er weer.
Ik kan zijn adem achter mij horen, zijn ademhaling gaat snel. Ik voel me radeloos, weet niet goed wat ik moet doen of wat er nu eigenlijk gebeurd. Ik vlucht, voor wie er dan ook achter mij aanzit. Nog nooit heeft angst mij zo in haar greep gehouden en diezelfde angst laat mij een leeg lokaal invluchten.
Bang kruip ik weg achter een bureau, maar hij weet dat ik er ben. Ik ben vergeten de deur weer achter mij te sluiten en met luide voetstappen stapt hij het lokaal in. Hij roept naar me dat ik niet kan vluchten en slaat met zo'n klap de deur dicht dat ik een kreet van schrik slaak. Daardoor vind hij me en met een glimlach op zijn gezicht trekt hij me overeind en duwt me tegen het bureau.
Mijn heup raakt pijnlijk de punt en de tranen springen in mijn ogen, hij grijpt mijn haar en trekt mijn hoofd ruw naar achteren. Ik slaak weer een kreet en nu gaat de deur langzaam open,…

"Slapshut!" riep een stem hard en het dagboek klapte dicht, met Draco's vingers ertussen. "Accio!" riep dezelfde stem weer en nu vloog het dagboek uit zijn handen en lande in die van Bibi. Geschrokken staarde Draco naar Bibi, ze keek woedend. Een vuur leek in haar ogen te branden en hij durfde geen woord te zeggen, uit angst dat ze uit haar vel zou springen.
Een moment lang was het doodstil, maar toen Bibi haar mond open deed klonk ze toch redelijk kalm. "Eruit Malfidus." siste ze tussen opeengeklemde tanden, maar Draco bewoog totaal niet. "Ik zei eruit! Is het bij jou thuis soms normaal dat je iemand anders zijn dagboek leest! Als ik je ooit weer aantref in mijn kamer zal ik je zo beheksen dat je de eerste twee maanden geen les kunt geven! Nu eruit!" riep Bibi plots fel en Draco liep, zonder ook maar een woord te hebben gezegd de kamer uit.
Het dagboek had geen antwoorden geboden, het had hem alleen maar meer verward. Hij zou nooit een meisje aanranden zoals er beschreven werd in het dagboek, toch?