Disclaimer Niets uit dit verhaal is van mij, alleen Bibi. Alles is verzonnen door Rowling en daardoor ben ik dus maar iemand die fanfictie schrijft… Ik ben niet creatief genoeg om een wereld te verzinnen en daarom laat ik mijn verhalen afspelen in de wereld van iemand die getalenteerder is dan ikzelf.
Summary: Het leek alsof hij kon verdrinken in haar ogen, maar er was iets dat ze hem niet kon vergeven. Wist hij maar wat...
Stormy Eyes.
Hoofdstuk 7.
"Biebs, je bent ook weer wat vergeten." zei Hermelien terwijl Bibi aan de tafel ging zitten. Bibi keek
naar beneden en mompelde "Oh shit, gewaad weer
vergeten." Ze greep een stuk toast en zei schouderophalend "Maakt ook
niet uit, ik ben vandaag toch vrij en ik ga gezellig naar Zweinsveld.
Moet jij vandaag Leer der oude Runen geven of ga je mee op mannenjacht?" Een
moment lang bleef Hermelien stil terwijl Bibi een hap
toast nam, maar toen zei ze "Ja waarom ook niet."
Van verbazing verslikte Bibi zich in haar toast, ze probeerde
Hermelien nu al twee jaar mee te krijgen, maar nog
nooit had ze 'ja' gezegd. "Jeetje Griffel, is het de bedoeling dat
ze stikt ofzo!" klonk plots een stem en iemand
begon Bibi op haar rug te kloppen terwijl Hermelien
iets mompelde. Zodra Bibi stopte met hoesten stopte de persoon met kloppen en
ze draaide zich dan ook om, om de persoon te bedanken, Toen ze zag wie het was
bleven de woorden echter in haar keel steken en barste ze in lachen uit.
Hermelien begreep natuurlijk
niet waar het om ging, maar Draco had het gelijk
door. Ze zouden er echter beiden geen woord over zeggen, omdat ze dan dingen
zouden toegeven die ze liever niet bekend maakten. Draco
mompelde iets dat verdacht veel klonk als 'vrouwen' en ging aan de ander kant
van de tafel zitten.
Hermelien keek verschrikkelijk verward, maar kreeg de
kans niet om iets te vragen want toen Bibi eindelijk uitgelachen was zei ze
gelijk "Als je meegaat, ga je in ieder geval niet in de kleren." Hermelien opende verontwaardigd haar mond, maar voordat ze
ook maar iets kon zeggen greep Bibi haar arm en trok haar overeind. Vervolgens
begon ze Hermelien de grote zaal uit te sleuren
terwijl ze zei: "Ik zoek wel iets leuks voor je uit."
"Bibi,
mijn kleren zijn wel goed." sputterde Hermelien
toen Bibi haar op het bed duwde en vervolgens in de kledingkast verdween.
"Voor school wel, maar voor wat wij gaan doen niet." klonk het
gedempt vanuit de kast en even later vloog er een truitje naar Hermelien toe. "Doe die maar aan." zei Bibi
terwijl ze op zoek ging naar een broek en Hermelien
staarde alleen maar naar het truitje, die had ze nog nooit aangehad. Ten
eerste, was hij blauw, er zat een veel te diepe decolleté in en hij was ook nog
eens te kort.
"Trek nou aan!" riep Bibi vanuit de kast en zuchtend deed Hermelien haar trui omhoog. Het enige probleem was dat ze
er halverwege in vast kwam te zitten. "Oh verdorie!" mopperde ze en
voegde eraan toe "Kan je me even helpen?" in de hoop dat Bibi haar
kon helpen. Even later werd ze wel uit de trui geholpen, maar niet door Bibi,…
"Aaah! Ron, wat doe
jij hier nu! Heb je nog nooit gehoord van kloppen!" riep Hermelien uit terwijl ze zo rood werd als een biet en de
trui voor zich hield. Bibi kwam de kast uitgerent, wierp één blik op Ron en Hermelien en barste in
lachen uit. Hermelien was nog steeds knalrood, en Ron wist niet waar hij moest kijken. "Je vroeg zelf of
ik je wilde helpen." mompelde hij uiteindelijk en Hermelien
keek alsof ze hem zo zou kunnen vermoorden. "Ik bedoelde Bibi!" riep
ze uiteindelijk uit en duwde Ron de kamer uit.
"Maar,…" begon Ron terwijl hij zich weer
omdraaide, maar het volgende moment had Hermelien de
deur echter in zijn gezicht dichtgeslagen.
"AU!" klonk het vanaf de andere kant van de deur en even leek het
alsof Bibi weer in lachen uit zou barsten, maar even later hield ze een rokje omhoog
in dezelfde kleur als het truitje. "Deze onder het truitje." zei ze
vrolijk en Hermelien trok het rokje uit haar handen.
"Ik was ook niet van plan om hem op mijn hoofd te gaan dragen."
mompelde ze terwijl ze de kast inliep om zich om te kunnen kleden zonder
publiek.
Toen Hermelien uiteindelijk de kleding aanhad bekeek
Bibi haar kritisch, maar knikte uiteindelijk goedkeurend. "Alleen je haren
moeten nog veranderd worden." zei Bibi nadenkend en bijna gelijk probeerde
Hermelien haar haren te bedekken met haar armen.
"Je blijft van mijn haren af Bibi!" riep ze uit, maar even later zat
ze toch op een stoel en was Bibi met haar haren bezig. Ze borstelde het
helemaal uit terwijl Hermelien van tijd tot tijd
"Au!" riep en maakte er vervolgens gewoon een simpele staart van.
Bibi deed een stap naar achteren en bewonderde haar werk, vervolgens knikte ze
en zei: "Klaar om te gaan!"
"Zal Ron nog buiten de deur staan?" vroeg Hermelien terwijl ze zichzelf helemaal bekeek en Bibi
schudde haar hoofd. "Nee, die is bij Madame Plijster
om zijn bloedneus te laten repareren." zei ze met een wegwuivend gebaar en
Hermelien draaide zich geschrokken naar Bibi om.
"Waarom denk je dat hij kwam?" vroeg ze na een moment van stilte en
Bibi haar mond viel nu open. "Ben je niet blond of gedraag jij je alleen
maar zo!" riep ze uit en voordat Hermelien ook maar iets kon zeggen vervolgde ze "Hij
komt je altijd op je vrije dag opzoeken! Hij is smoor op je!" Even was het
stil maar toen zei Hermelien "Oh,…"
"Goed, nu ik dat aan de slimste heks van de
laatste paar eeuw heb verteld, kunnen we gaan? Die mannen
blijven niet eeuwig wachten en ik heb zin in een ijsje." zei Bibi terwijl
ze met haar ogen rolde en trok Hermelien mee de kamer
uit. Op weg naar Zweinsveld,…