Disclaimer Niets uit dit verhaal is van mij, alleen Bibi. Alles is verzonnen door Rowling en daardoor ben ik dus maar iemand die fanfictie schrijft… Ik ben niet creatief genoeg om een wereld te verzinnen en daarom laat ik mijn verhalen afspelen in de wereld van iemand die getalenteerder is dan ikzelf.

Summary: Het leek alsof hij kon verdrinken in haar ogen, maar er was iets dat ze hem niet kon vergeven. Wist hij maar wat...

Stormy Eyes.

Hoofdstuk 8.

"Whoohoo, lekker kontje!" riep Bibi en stopte vervolgens een hap ijs in haar mond. Hermelien zuchtte alleen en zei droog "Ja, ga naar hem toen 'Hoi ik vind dat je een lekker kontje hebt, wil je met me uit?' Dan lukt het vast." Een moment lang keek Bibi haar en knipperde een paar keer met haar ogen, het volgende moment barste ze echter in lachen uit. "Gun mij nu gewoon een beetje plezier Hermelien! Bovendien hebben ze vaak wel een lekker kontje, maar komen ze intellectueel niet eens bij mij in de buurt wat ze gelijk saai maakt." zei Bibi terwijl ze met het lepeltje naar Hermelien gebaarde. Hermelien giechelde en keek ook rond. Dit was leuker dan ze had verwacht, maar dat kon ook komen omdat Bibi de mannen telkens liep blozen met haar uitbarstingen.
"Moet je die zien!" fluisterde Bibi ineens op luide toon en wees een kant op. Nieuwsgierig volgde Hermelien, Bibi's vinger en knikte goedkeuren, vervolgens keek ze hoger en slaakte een kreet. "Het is Draco!" piepte ze ineens en ook Bibi keek nu voor het eerst hoger. De man in kwestie draaide zich net om en Bibi mompelde "Oh verdorie, nu vind ik hem niets meer aan." Grinnikend keek Hermelien naar Bibi's gezicht en toen ze de uitdrukking echt zag barste ze in lachen uit waardoor Draco naar hun keek.
Hermelien grijnsde even ondeugend en riep toen "Hee Draco! Bibi vindt je kontje leuk! Wil je met haar uit?" Bibi sloeg haar handen voor haar gezicht terwijl Draco diep bloosde en snel bij de twee dames vandaan liep. Hermelien had enorm de slappe lach gekregen van haar opmerking en Bibi durfde niet meer achter haar handen vandaan te komen. "Ik krijg je wel!" riep ze nog steeds vanachter haar handen waardoor Hermelien alleen maar harder moest lachen. Nog steeds giechelend veegde ze de lachtranen van haar wangen, maar viel helemaal stil toen ze naar de tafel keek. "Oh, mijn ijsje is gesmolten!" riep ze beteuterd uit en nu was het Bibi haar beurt om in lachen uit te barsten.

In een boekenwinkel stond Draco achterin met een boek in zijn handen. Vluchtig bladerde hij door het boek, maar kon zijn aandacht er niet bij houden. Steeds weer gleden zijn gedachten naar de twee vrouwen die buiten een ijsje zaten te eten en de woorden die naar hem waren geroepen. Langzaam gleed er een grijns over Draco's gezicht toen hij in zijn hoofd de woorden herhaalde, 'Bibi vind je kontje leuk.' Toen hij nog op Zweinstein zat had hij daar echt niet om gebloosd maar nu hij professor was leek alles veranderd te zijn en voelde hij zich voortdurend in verlegenheid gebracht.
Vooral door Bibi, maar deze keer leek zijn ook in verlegenheid gebracht door de woorden van haar vriendin. Tenminste, wat hij van Bibi had kunnen zien want ze zat bijna onder de tafel en haar handen bedekten een groot deel van haar gezicht. Hij had Griffel ook nooit zo gezien, een moment lang had hij zelfs gedacht dat Bibi haar dronken had gevoerd maar dat zou ze nooit laten gebeuren.
Grinnikend zette Draco het boek weer terug op de plan en ging weer op weg naar Zweinstein. Gelukkig had zijn vak geen huiswerk, Draco moest er niet aan denken om elke dag het gekriebel van leerlingen te moeten ontcijferen. Helaas moet hij wil twee keer per jaar een werkstuk over Zwerkbal en Vliegen in het algemeen opgeven en dat nakijken, maar zover was het nog lang niet.
"Zweinstein." zei Draco terwijl hij in de koets ging zitten en bijna meteen kwam er beweging in de koets. Zuchtend zakte Draco weg in de kussens en wreef over zijn slapen, hij leek tegenwoordig wel alsof hij elke dag hoofdpijn had. Voor een moment sloot Draco zijn ogen, maar toen hij ze weer opende zag hij dat ze al bij Zweinstein waren. "Blijkbaar ben ik oververmoeid." mompelde Draco terwijl hij uit de koets stapte en naar de lerarenkamer liep. Daar zakte hij in een stoel en sloot zijn ogen, alleen om een moment later in slaap te vallen.

"Draco wakker worden." klonk het zacht terwijl er iemand aan zijn arm schudde en slaperig opende Draco zijn ogen. "Kom nou je komt nog te laat." zei de stem weer terwijl ze Draco zijn hand greep en hem uit de stoel trok. Met snelle passen begonnen ze door het doolhof van gangen te lopen terwijl de persoon nog steeds Draco zijn hand vasthield.
"Waar gaan we heen?" vroeg Draco en nu keek de vrouw die hem meesleepte om, het was Bibi. "Je weet best waar we heengaan." zei ze en giechelde kinderlijk. Nu zag Draco pas dat Bibi er jonger uitzag en heel anders. Ze had een bril op, haar haren vast en een veel te groot gewaad aan. Toen Draco een blik wierp in een spiegel die ze passeerden zag hij dat hij er zelf ook weer jonger uitzag, alsof hij nog een student van Zweinstein was.
Net toen Draco weer iets wilde zeggen sleurde Bibi hem een leeg lokaal in en sloot de deur achter hun. "Zo, nu ik je eindelijk alleen heb." zei ze glimlachend terwijl ze haar bril afdeed en haar haren losmaakte. Ze leek gelijk meer op de Bibi die Draco kende, maar toch was er iets anders. Plots leek Bibi iets te merken want ze keek hem nu recht aan, met één wenkbrauw opgetrokken terwijl ze vroeg: "Is er iets? Je bent zelf op mijn uitnodiging in gegaan."
Draco wist niet hoe hij hierop moest reageren, hij wist zeker dat hij niet bij een hersenpan in de buurt was geweest en daardoor kon hij deze situatie niet verklaren. Bibi liep nu langzaam op Draco af en legde zacht haar handen op zijn gezicht. Nu bracht ze haar gezicht dichter bij die van Draco en streek zacht met haar lippen over die van hem. "Hij spijt me, maar je weet te veel." zei ze zacht en op dat moment voelde Draco een toverstok tegen zijn maag. Met een ruk vlogen zijn ogen open en keek hij naar Bibi die zei: "Ik haal niet je hele geheugen weg, alleen wat ik wil dat je vergeet." Vervolgens mompelde ze een spreuk,…

"Meneer Malfidus, wakker worden!" klonk een snerpende stem en toen Draco zijn ogen opende keek hij recht in de enorm vergrote ogen van Professor Zwamdrift. Met een gil schoot Draco overeind terwijl Professor Zwamdrift bezorgd naar hem keek. "Weet je zeker dat alles goed met je is jongen? Je ziet er nogal koortsachtig uit, misschien moet je langs de ziekenafdeling gaan." zei ze op dromerige toon en Draco trok nu spottend zijn wenkbrauwen op. "Behoord u dat niet te weten? U bent toch helderziend?" zei hij dan ook op spottende toon en wierp een blik op zijn horloge voordat hij langs de oudere vrouw heenliep.
Met grote passen begon Draco naar de grote zaal te lopen, maar toen hij langs een spiegel kwam kon hij het toch niet laten om erin te kijken. Hij zuchtte opgelucht toen hij zijn eigen gezicht zag, hij was niet vier jaar jonger geworden. "Sta je jezelf weer eens te bewonderen Malfidus?" vroeg een stem achter hem en met een ruk draaide Draco zicht om, alleen op Harry Potter te zien. "Geweldig, is dit een bijeenkomst van Perkamentus zijn Strijders?" vroeg hij spottend en voegde eraan toe "Wezel is op de ziekenafdeling met een gebroken neus en Girffel zal op dit moment in de grote zaal zijn." Na die woorden liep hij weg voordat Harry iets terug kon zeggen en ging naar de grote zaal. Daar ging hij zover als mogelijk bij Bibi vandaan zitten om zijn vreemde droom te kunnen overdenken.
Had Bibi een deel van zijn geheugen gewist? Dat zou in ieder geval wel verklaren waarom hij niet meer wist wat er met haar gebeurd was, maar waarom had ze dat gegaan? Misschien zodat hij niet zou vertellen dat zij August had vervloekt, want als bekend werd dat ze een verboden vloek had gebruikt zou ze nooit meer op een school worden aangenomen en geschorst worden van Zweinstein. Maar als ze alleen zijn geheugen wilde wissen, waarom had ze hem dan gekust? Nee, zo was het niet te noemen want ze had alleen zijn lippen gestreeld met die van hem. En wie zei dat wat hij gedroomd had de waarheid was? Misschien wilde hij alleen dat zo was, omdat het betekende dat hij Bibi had gekend in haar tijd hier op Zweinstein.
"Meneer Malfidus, zit er iets in je soep? Je staart er nu al vijf minuten naar." klonk ineens de monotone stem van Professor Sneep en verwilderd keer Draco op. "Huh? Oh nee, ik was in gedachten verzonken." mompelde Draco terwijl hij een kleur kreeg en keek de oude professor niet recht aan, hij had altijd het idee dat de oude man zijn gedachten kon lezen. Toen Sneep echter weer een hap van zijn eten nam droomde Draco gelijk weer weg. Hij begreep niets van zijn eigen reacties, maar was van plan om daar wel achter te gaan komen.

"Moet je dat zien. Malfidus ziet eruit alsof hij elk moment in zijn soep kan verdrinken." grinnikte Ron, die net plaats nam aan de lerarentafel en voorzichtig over zijn neus wreef. Harry, Hermelien en Bibi keken alle drie de kant op waar Draco zat en Harry en Hermelien begonnen te lachen terwijl Bibi een kleur kreeg en alleen maar grinnikte. "Ik vind hem er zo wel lief uitzien." zei ze voordat ze zichzelf tegen had kunnen houden en drie hoofden draaiden zich naar haar toe. Twee keken walgend, terwijl de derde juist breed grijnsde. "Hoe kan je hém nu lief vinden!" riep Harry en Ron tegelijk uit en Bibi kleurde nog roder terwijl Hermelien riep: "Ik wist het!"
"Wat wist je?" vroeg Ron dom en Hermelien rolde met haar ogen terwijl ze diep zuchtte. Vervolgens wees ze naar Draco en zei: "Bibi vind hem wel een beetje leuk." Ron keek alsof Bibi plots een tweede hoofd erbij had en het was duidelijk dat hij het niet met haar eens was. "Ik vind hem niet leuk!" riep Bibi ook uit, maar haar kleur deed anders vermoeden. Harry hield wijselijk zijn mond dicht en keek van Bibi naar Hermelien en weer terug terwijl ze een discussie hadden of Bibi, Draco nu wel of niet leuk vond. Uiteindelijk stond Bibi kwaad op en beende de grote zaal uit terwijl ze riep: "Dat is niet waar!"
Met grote passen liep Bibi het kasteel uit en ging aan de meer zitten, ze begreep haar eigen gevoelens niet meer. Vijf jaar geleden had ze gezworen nooit weer een jongen, of in dit geval een man bij haar in de buurt te laten komen. Toch wilde een deel van haar heel graag dat Draco zijn armen om haar heen zou slaan, maar haar verstand bleef roepen dat het te gevaarlijk was.
"Hallo Bibi, lang niet gezien." klonk plots een stem en toen Bibi opkeek zag ze Cordan staan. "Hoi Cordan, inderdaad lang niet gezien. Gaat alles goed met je?" zei Bibi glimlachend, maar Cordan keek serieus op haar neer. "Ik verkeer in goede gezondheid, maar het lijkt alsof er iets is dat jou dwarszit." zei Cordan nog steeds op serieuze toon en er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht toen hij op Bibi neerkeek. "Mijn verstand is het niet eens met mijn gevoelens en dat is nogal verwarrend." verzuchtte Bibi tegen de centaur. Die keek even zwijgend op Bibi neer maar toen zei hij zacht "Luister naar je hart, die is vaak nog duidelijker dan de sterren."
Het was een moment stil terwijl Bibi haar best deed om Cordan's woorden te begrijpen, maar het volgende moment hoorde ze de Centaur zuchten. "Ik zal nu gaan, het ziet ernaar uit dat je gezelschap krijgt." zei hij op zachte toon en Bibi keek glimlachend naar hem op. Bijna onmerkbaar knikte Cordan naar Bibi en liep vervolgens weg. Nog geen minuut later ging Draco naast Bibi zitten en ze zuchtte diep. "Stalk je mijn ofzo? Het lijkt je alsof ik je altijd en overal tegenkom." verzuchtte ze terwijl ze met haar ogen rolde. Draco grinnikte en grijnsde breed terwijl hij zei: "Ik wilde je nog een blik op mijn achterwerk gunnen." Bibi bloosde tot achter haar oren, maar sloeg vervolgens speels naar hem. "Flauwerd!" riep ze uit terwijl Draco lachend aan de kant dook.
"Waarom ben je hier nu echt?" vroeg Bibi toen ze uitgelachen was en Draco trok een vreemd gezicht. "Wezel staarde naar mij alsof hij op iets zat te wachten. Hij kwijlde praktisch over de tafel heen in verwachting, echt walgelijk." zei hij walgend en Bibi giechelde door de reactie. "Dat is niet grappig." zei Draco alsof hij beledigd was en keek weg van Bibi alsof hij niet meer met haar wilde praten. "Doe niet zo vreemd, voor mij was het wel grappig." zei Bibi en gaf de jongeman naast haar een speelse duw.
Voordat ze doorhad wat er gebeurde duwde Draco speels terug en begon haar uit te kietelen. "Aah! Nee! Stop!" riep Bibi, maar ze klonk niet geschrokken, ze lachte juist hardop terwijl ze probeerde te ontsnappen. "Alsjeblieft!" riep ze lachend toen ze niet weg kon komen omdat Draco half over haar lag.
Na toch zeker vijf minuten vielen ze allebei stil op om adem te komen en op dat moment maakten ze de grootste fout die ze hadden kunnen maken in zo'n situatie, ze keken naar elkaar. Geen van beide kon ook nog maar de ogen afwenden of zelfs maar knipperen. Langzaam verdween de lach van Bibi's gezicht en sloot ze haar ogen terwijl Draco zijn gezicht steeds dichterbij kwam. Toen hun lippen elkaar eindelijk raakten sloot ook Draco zijn ogen en alles om hun heen leek te verdwijnen.
Het besef van tijd was helemaal verloren en langzaam sloeg Bibi haar armen om Draco's hals terwijl hun lippen zacht over elkaar bewogen. Vragend gleed Draco zijn tong over Bibi's lippen en aarzelend opende zij ze. Op die manier gaf ze Draco toegang tot haar mond en zacht gleed hij met zijn tong over haar tanden.
Op het moment dat er meer passie in de kus kwam hoorden de twee echter zacht gegiechel en Draco trok zijn hoofd terug om rond te kijken. Nog geen tien passen bij hun vandaan stond een groep eerstejaars te kijken! De groep meisjes giechelden weer en iemand vroeg "Zijn dat niet twee Professors?" Een ander meisje knikte terwijl de rode krullen om haar gezicht sprongen en zei: "De één geeft vlieglessen en de andere Verzorging van Fabeldieren."
Nu keek Draco weer op Bibi niet die met grote ogen naar hem opkeek en rood werd toen ze de houding ontdekte waar ze in lagen. Met een wild gebaar trok ze haar armen terug en duwde Draco van zich af. Vervolgens stond ze op en liep rechtstreeks naar het kasteel, zo snel ze kon zonder te rennen. Draco staarde echter kwaad naar het groepje meiden en zei uiteindelijk ijselijk kalm "15 punten aftrek van Huffelpuff, 15 punten aftrek van Ravenklauw en 15 punten aftrek van Griffoendor, wegens het begluren van een professor." He groepje begon te protesteren maar Draco stak een hand op en liep ook weg. Terwijl hij wegliep durfde hij te zweren dat één van de meisjes zei: "We begluurden twee professors die iets deden wat de rest van de school maar al te graag zou willen weten."

Met snelle kleine passen liep Bibi door de kille gangen van Zweinstein, ze kon gewoon niet geloven wat ze net had gedaan en wat er misschien was gebeurd als de eerstejaars geen geluid hadden gemaakt. Op haarzelf vloekend liep ze een gang door, straal langs een ruziënde Ron en Hermelien die met rode hoofden tegen elkaar aan het schreeuwen waren. Ze vielen echter stil toen ze Bibi voorbij zagen komen met een rood hoofd en in haarzelf vloekend.
Verbaasd draaide Hermelien zich van Ron weg en zei iets tegen Bibi die de deur van haar kamer opende en naar binnen stapte. Hermelien zou achter haar aan lopen om te kunnen vragen wat er aan de hand was, maar Bibi sloeg de deur dicht zonder om te kijken waardoor Hermelien bijna de deur in haar gezicht kreeg. Ze keek verschrikkelijk verontwaardigd en Ron vergat spontaan hun ruzie en sloeg een arm om haar schouders heen terwijl ze samen de gang uit begonnen te lopen. Harry die net uit het toilet kwam keek even verbaasd maar haalde vervolgens grijzend zijn schouders op en volgde zijn twee jeugdvrienden op de voet naar de grote zaal.