Hoofdstuk 1: Violet.
Verveeld zat Violet Greensleeves met haar potlood op de tafel te tikken.
TIK! Violet zuchtte. TIK! TIK!
' Violet, hou eens op met dat getik! ' gilde Marian Greensleeves, haar moeder.
Violet leek niet op haar moeder, en ook niet op haar vader.
Ze ging gewoon door met het vervelende getik op de tafel.
' Violet, wat zei ik nou?! Maak gewoon je huiswerk, doe niet moeilijk! 'ging Marian door. Haar dochter had het begrepen. Ze hield eindelijk op.
De volgende dag , stapte ze naar haar lerares Wiskunde.Mevrouw Parker. Een ijskoud mens met de vriendelijkheid van een tafel. Niet aardig dus, daar komt het allemaal op neer.
' Greensleeves, wat kom jij hier doen? 'klonk de uiterst verbaasde stem van Parker.
' Ik snap deze sommen niet, kunt U het mij misschien uitleggen? 'vroeg Violet heel netjes, dus precies het tegenovergestelde wat ze was.
' Ik dacht dat jij zo goed was, maar kijk. Je moet gewoon zo rekenen.. 'Parker beledigde haar zo vaak als ze maar wilde. En dat was heel erg vaak
' Je moet gewoon denken: Als vijftig , honderd was, dan kom je er zo uit 'zei ze.
' Danku ' zei Violet dankbaar, en slofte het lokaal uit. ' TIL JE VOETEN OP! ' schreeuwde Parker haar nog na met haar snerpende stem.
Typisch iets voor Wilhelmina Parker, dacht Violet, en weigerde haar advies.