A/N: Alle personages, gebeurtenissen of plaatsen die je mag herkennen uit de Harry Potter-reeks zijn eigendom van JK Rowling en Warner Bros. Ik dank hen dan ook voor het geweldige plot dat je langs alle kanten kunt bekijken en manipuleren. (Dit geldt ook voor de vorige 3 hoofdstukken)

Dank je voor jullie reviews! Het was precies wat ik nodig had na enkele slechte dagen :-S. Door jullie commentaar ben ik dan toch maar opnieuw beginnen te schrijven aan dit verhaal. Jeuh! 2 reviews! (dat is toch al een heel getal in de Nederlandse literatuur op deze site ) :-D lol

Hoofdstuk IV

De nacht was gevallen en stapsgewijs verdwenen de gasten door de hemelswijde voordeur. Nog alsmaar in een slechte bui keek Catharina hen na. Deze dag was slecht begonnen en alsof het een voorbode was geweest, verergerde het naar mate de dag vorderde. Na haar laatste woede-uitbarsting was ze naar binnen gerend met de magere hoop daar rust te vinden. Vlug echter vond ze haar moeder naast zich en werd ze meegesleurd naar een tafel vol rijkeluisvrouwen. Vol genot en geniepigheid vroegen ze haar de oren van de kop af over Draco en hun relatie met elkaar. Of dat nog niet genoeg was, kwam de witblonde jongen er met zijn vriendin bijstaan in het heet van de strijd. Het plezier kon niet op, uitgenomen bij Catharina.

"Doe de deur dicht, schat. Je dagdroomt", hoorde ze een stem van ver komen. Haar moeder wenkte haar naar de ontvangstkamer. Met enige tegenzin keek ze naar de kamer. Het enkele gezin dat nog niet vertrokken was, zat daar.

"Wensen jullie nog iets te drinken?" vroeg Catharina's vader vriendelijk.

"Ja, dank je. Een glas van je goede whisky zou me goed doen….vooral op een moment als deze", voegde het hoofd van het andere gezin er casueel aan toe.

"Wil jij iets, Narcissa?" vroeg moeder aan Lucius' vrouw.

"Jaa, grraag!" Giebelend liet ze haar halfvol glas zakken naar de huiself die het weer rijkelijk vulde met rode wijn.

Lucius wierp haar een veronachtzaamd blik toe.

Catharina nam onwennig plaats naast haar vroegere beste vriend. Haatdragend als ze was, perste ze zichzelf in het verste hoekje van de zetel. Draco keek geamuseerd toe. Hij genoot van haar aanstellerij.

"Catharina, niet gaan zitten! Willen jullie ons allemaal even alleen laten?"vroeg Cerasta terwijl ze naar het jonge volk keek. De 2 neven stonden op en begaven zich de trap op, richting hun kamer.

Draco rekte zich uit de zetel en ging voor Catharina staan.

"Wil je me vergezellen naar buiten, ma fleur?"

Ze kon het zich niet behelpen: ze moest lachen.

"Peut-être, monsieur. Quel avantage l'offre à moi ?" probeerde ze toch nog twijfelachtig te klinken. In werkelijkheid kon ze gewoon geen neen zeggen tegen die doordringende, grijze ogen.

"Quel avantage? Mais mademoiselle, la nuit solitaire n'est pas un avantage ? Et les ombres sombres jetés par la lune? Tu recherches un profit? Ma fleur, je te donne le ciel obscur ! Ce que tu désires encore plus ? " verwoordde hij vol hartstocht.

Verloren in de passievolle woorden legde Catharina haar hand in de zijne. Draco trok haar liefdevol omhoog en leidde haar in stilte naar buiten.

"Als dat niet goed komt tussen die twee dan weet ik het ook niet meer", knipoogde Scorpius naar Narcissa. Lucius wierp Scorpius een uiterst verveeld blik toe.

"Wanneer gaan we het hun nu vertellen?"vroeg Narcissa nablozend aan haar man.

"Nu dadelijk. Veel valt er echter niet te verklaren: het schijnt dat Heolstor deze morgent in Scorpius' bureau is geweest", sprak de witblonde man. Narcissa en Cerasta wierpen elkaar een niet-begrijpende uitdrukking toe. Catharina's vader legde nader uit:

"Heolstor heeft het huwelijksdossier waarschijnlijk op tafel zien liggen. Er is geen twijfel mogelijk dat hij dit aan Draco gemeld heeft. Die twee zijn daarvoor te beste vrienden."

"Wel…misschien is het beter zo. Heolstor zou zijn ervaringen met Draco gedeeld kunnen hebben,"klonk Narcissa,"Hoe zit het overigens met dat huwelijk tussen Heolstor en Arachne?"

"Best, best; de bedoeling is om ze rond Kerstmis te laten trouwen. Spijtig genoeg blijft de liefde tussen hen beide uit…of we merken er gewoon niets van. Neem nu vandaag: hoewel ze de hele tijd rond elkaar hingen te dartellen, heb ik ze niet 1 keer romantisch opgemerkt. Soms twijfel ik of we wel de juiste beslissing met die twee genomen hebben", meende Cerasta bezorgd.

"Romantiek wordt overschat! Dat was geen kwestie van liefde, noch is de Draco/Catharina-zaak; het is een onderneming op basis van economische voordeligheid en zakelijke connecties met als uitkomst een pure, krachtig magische bloedlijn", verkondigde Lucius. Scorpius beaamde elk woord met duidelijke en heftige hoofdknikken.

De nacht was niet zoals Draco het had voorgesteld. De wind was verrassend ijzig koud, alsof hij het einde van de zomer wou mededelen en de maan was ver te zoeken.

"Lumos!"

De verleidelijke jongen trachtte alleszins een beetje licht in de duisternis te scheppen. Het haalde niet veel uit: de nacht bleef even donker als hij geboren was en veranderde zo simpele stenen in levensgevaarlijke valstrikken.

"Ow!"

Nog voor Catharina de grond raakte, had Draco haar bij de arm vast.

"Niet vallen. Ik zou niet willen dat dit mooi gezichtje beschadigd zou raken", fluisterde Draco zachtjes. Catharina keek zijdelings met een flauw lachje naar hem.

"Hoe komt het dat wanneer je niet bij Patty staat, je zo zorgzaam bent over mij?", wou Catharina weten.

Het bleef even stil tussen hen. Draco ging op het stenen muurtje in de tuin zitten en gebaarde dat ze moest volgen.

"Ik ben altijd zo tegenover jou, alleen zie jij dat niet door die dikke laag jaloersheid," sprak Draco uit.

"Ik ben niet jaloers!" klonk Catharina, flink op haar tenen getrapt. Draco keek haar aan en weer verscheen dat speels lachje.

"Bedot jezelf niet. Jij weet, beter dan wie dan ook, dat je hartstikke jaloers bent op Patty. Sommige dingen kun je echt niet verborgen houden, Catharina, en daar is jaloersheid 1 van", merkte hij op.

Catharina begon lastig te worden. Ze haatte het als ze met de neus op de feiten werd gedrukt.

"Wat denk jij wel? Dat jij de Casanova van dienst bent?" sprak ze vol ongeloof uit.

"Casanova? Misschien…in ieder geval wel die van jou," oordeelde Draco arrogant, " Je kunt het niet ontkennen dat je stapel bent op me."

"Wablief?!"

"Je moet niet ongerust zijn. Als je zo knap blijft en die woede-uitbarstingen leert beheersen, zal er een dag komen dat jij Patty vervangt", sprak Draco vol eigenliefde uit.

Catharina keek hem met open mond aan.

"Dat...Meen jij dit nu?!"

"Tuurlijk, je moet gewoon geduld hebben."

"Jij bent toch niet goed wijs meer!" joelde Catharina. Ze stond in razernij op en stormde weer naar het landhuis.

"Ah, daar zijn jullie. Ik wilde jullie juist roepen", klonk Cerasta.

Jullie? Catharina keek om en zag dat Draco haar gevolgd was. Ze gromde binnensmond, maar juist luid genoeg zodat hij het ook zou horen.

"Willen jullie me volgen?" vroeg Catharina's moeder weer.

Afvragend wat er aan de hand was, ging Catharina mee.

"Ga zitten!", klonk Scorpius vanuit de ontvangstkamer. Catharina plantte zichzelf in de grote, bloedrode zetel; kort daarna zat Draco naast haar. Liet hij haar dan nooit met rust?

"Goed, ik val meteen met de deur in huis: jullie twee gaan trouwen!", vertelde Scorpius vol trots aan zijn dochter en haar metgezel. Dit viel echter niet in zo'n goede aarde als hij had gehoopt.

"Dat meen je niet?!"

"Catharina, asjeblieft, hou je manieren!" wees haar moeder terecht.

"Neen! Ik weet niet in welke toestand jullie waren toen je deze beslissing nam, maar het zal geen nuchtere zijn geweest!"

"Asjeblieft zeg! Catharina, biedt je verontschuldigingen aan of maak dat je hier weg bent!" brulde Scorpius.

Zonder na te denken stond Catharina op en liep ze naar boven, haar kamer op.

Hoe konden ze? Waar haalde ze het in hun hoofd om haar uit te huwelijken aan Draco? Die arrogante eikel zal waarschijnlijk beneden wel aan het lachen zijn om haar drama-reactie op het nieuws. Het kon haar niet schelen!

Vroeger was ze gek op Draco en vaak had ze dan ook gedroomd van dit moment. Vandaag daarentegen lijkt niet in het minst op die dromen. Draco nam haar niet gelukzalig vast, noch kuste hij haar innig. Zij was niet in de zevenste hemel; meer dan ooit stond Catharina met haar 2 voeten op de begane grond. Haar bakvisfantasie was omgeslagen in angstige realiteit.

"Gaat het?" klonk op vanuit de deurpost.

Snikkend keek Catharina door haar lange haren.

"Laat me met rust, Heolstor."

Haar neef wilde van geen 'neen' weten en kwam de kamer binnen. Zachtjes sloot hij de deur achter zich.

"Ze hebben je het nieuws verteld dus", giste hij. Langzaam liet hij zich zakken op haar bed. "Waarom zo triestig? Vroeger wou je niets anders, als ik me goed herinner."

"Vroeger is nu niet."

"Daar heb je gelijk in," grinnikte hij melancholisch. Stil keek hij voor zich uit, zoekend naar woorden die enige troost konden brengen.

"Misschien zie je nu op tegen dat huwelijk, maar ooit zul je er tevreden mee zijn. Ik weet nog toen Scorpius tegen mij zei dat ik ging trouwen met Arachne, ik doodsbang was. Ik kende haar niet, enkel van ziens en wat jij mij vertelde over haar. Hoe dan ook, ik was razend op hem. Mijn vader was nog maar 2 maanden overleden en daar was jouw vader: meteen de rol overgenomen! Ik haatte hem en zijn hele beslissing rond dat huwelijk! Maar nu, zoveel maanden later,….ik begrijp nu wat hij heeft gedaan en ik weet dat het een wijs besluit was", vertelde Heolstor, "Ik begin zelfs van Arachne te houden."

Weer werd het stil in de kamer. Catharina zag in dat deze rede voor Heolstor niet makkelijk was geweest. Praten over zijn nakend huwelijk en de dood van zijn vader lag zeer gevoelig bij hem. Toch kon ze zijn verhaal niet in context plaatsen met haar gebeurtenissen.

"Draco en ik, wij zijn een volkomen ander verhaal dan jij en Arachne", antwoordde ze stil.

"Weet ik, maar niettemin blijft het geheel identiek: een huwelijk waar je tegen op kijkt met een persoon die je eigelijk helemaal niet kent", merkte Heolstor op.

"Ik ken Draco", verklaarde ze, terwijl ze naar haar neef keek. Met een lichte glimlach op zijn gezicht sprak hij:

"Dat betwijfel ik."