Casper:

Ze slaapt. Eigelijk weet ik niet waarom ik zo bot tegen haar doe, ik mag haar wel… Ik mis Regus. Hij had mij destijds bloed gegeven en hij heeft mij alles geleerd over het vampiersleven. Hij was aardig gen bleef altijd kalm als ik iets niet snapte. Ik zou net zo als hem willen zijn, maar op de een of andere manier, kan ik het niet. Lara vind me vast een saaie ouwe vent. Ik beloof mezelf dat ik aardiger probeer te doen.

Lara:

Die ochtend toen ik wakker werd sliep Casper Mcfadden. Ik aarzelde eigelijk geen moment en haalde een klein zilveren dingetje uit mijn jaszak. Het was een talkofoon, hiermee kon ik praten met degene die de andere heeft. Meneer Eduson in dit geval.

'Lara, gelukkig! We hebben al maanden niets van je gehoord? Wat is er gebeurt?', vroeg hij meteen. Hij klonk erg ongerust.

'Alles is prima. Ik heb een vampier gevonden en ik ben nu zelf een halfvampier', zei ik trots. 'Alles loopt volgens plan'.

'Mooi… Hoe voelt het om een halfvampier te zijn?', vroeg hij.

'Ik weet het niet… ik voel me nog steeds hetzelfde. Het bloed zou toch niet aanslaan volgens die ontvoerde vampier?'

'Dat hopen we maar… hij had Veritaserum op dus ik denk dat hij wel de waarheid sprak. Maar misschien zijn vampiers wel immuun voor Veritaserum', sprak Eduson.

'Nou ja, we zien het wel… ik ga nog even wat onderzoeken', zei ik .

Ik deed de talkofoon weer in mijn jaszak en zocht naar de papier die meneer Mcfadden gisterenavond bestudeerde.

'Wat doe je daar, Lara?' O nee, hij had me gezien. Hoe praat ik me hier uit?

'Ik uhm… verveelde me en liep gewoon een beetje… rond', zei ik.

'In mijn spullen…' Hij grinnikte. 'Weetje Lara, dat ik overdag verbrand wil nog niet zeggen dat ik niks hoor. Wij vampiers hebben een uitstekend gehoor weetje. Dat moet je toch gemerkt hebben nu het bloed is aangeslagen'.

'O…' Ik glimlachte en wist dat dat niet het geval was. Ik hoorde nog steeds net zoveel als eerst.

'Laat me je nagels eens zien?', vroeg hij. Ik werd ongerust. Zou hij aan mijn nagels kunnen zien of ik een vampier was of niet?

'Hmm… Het slaat niet echt aan hè… misschien is het bij vrouwen anders dan dat ik geleerd heb', zei hij.

'Discriminatie!', maakte ik als geintje. Hij grijnsde. Ik wist dat ik spreuken moest gebruiken om mijn immuunheid voor vampiersbloed te verbergen.

'Wat kan ik nog meer als halfvampier? En hoe kan ik zien dat het bloed aanslaat?', vroeg ik.

'Nou, je bent sneller, sterker, kunt beter tegen kou en hitte en je kan goed klimmen. Als je nagels er tenminste net zo uit zien als die van mij'. Hij liet me zijn nagels zien. Ik had ze gisteravond in het donker niet zo goed gezien, ze waren donkerder en harder. Ze zagen er erg scherp uit.

'Vampiers hebben een beter zicht en een beter gehoor', vervolgde hij. 'Dat waren de voordelen. Nu de nadelen'. Hij grijnsde. 'Je moet eens in de zoveel tijd mensenbloed drinken om te overleven en je nagels zijn te hard om te knippen'.

'Dat is fijn… Nooit meer mijn nagelmanicure dus… en ik heb niet zo'n zin om mensen te vermoorden', zei ik.

'Vermoorden?', riep hij uit. 'Wij vampiers vermoorden geen mensen, Lara Muller. Wij maken een snee in de huid van een slachtoffer en dan drinken we wat, maken de snee weer dicht met ons speeksel en gaan weer weg. Die mensen merken er niets van'.

'Waarom noem je ze dan slachtoffers?', vroeg ik.

'Hoe moet ik het anders noemen?' Ik dacht dat hij boos was, maar hij moest onwillekeurig grijnzen. 'Echt grappig, al die gedachtes die mensen over ons hebben. Wat hebben ze je nog meer verteld? Dat we ons in vleermuizen konden veranderen? Dat we bang zijn voor kruisjes en knoflook?'

'Nou, dat hadden ze wel verteld… dat is dus niet waar? En krijg ik eigelijk van die slagtanden?', vroeg ik.

'Nee'.

'Damn…'

'Ik werk je op je zenuwen he?', zei ik.

'Om eerlijk te zijn… nee'.

Ik lachte. 'Mag ik een heel onbeleefde vraag stellen?', zei ik onschuldig grijnzend.

'Zolang je me maar meneer Mcfadden blijft noemen en met me 'u' aanspreekt, dan lijkt het tenminste minder onbeleefd', zei hij.

'Goed meneer Mcfadden. Hoe oud bent u?'.

'Wil je dat echt weten?' Hij lachte. 'Wij vampiers worden met een tiende van de normale snelheid ouder, halfvampiers met een snelheid van een vijfde. Ik kreeg bloed toen ik 23 was, was vijftien jaar verder toen ik volledig vampier werd, dus reken maar uit. Mag ik dan ook aan u vragen, mevrouw Muller, hoe oud u bent?' Hij was gezelliger dan ik had verwacht van een vampier. Misschien waren vampiers helemaal niet zo slecht als we dachten.

'Ik ben 25. Maar ik moet weten hoe oud u lichamelijk bent', zei ik.

'Wat jij wilt… ik houd het niet eens bij…', zei hij.

Ik pakte een blaadje en een pen, schreef alle feiten op en rekende uit dat hij 27,7 jaar oud was. Lichamelijk dan. Hij was 56 jaar geleden geboren.

'Dat is cool… we zijn ongeveer even oud', zei ik.

'Ja', zei hij glimlachend. Het viel me op dat afgezien zijn littekens hij best knap was. Vond ik hem leuk?

Casper:

Vond ik haar leuk? Ik weet het niet… de manier waarop ze glimlachte. We waren ongeveer even oud, alleen zouden later onze leeftijden uit elkaar lopen als ze halfvampier bleef. Maakte dat uit? Liefde kende toch geen grenzen? De zon scheen op mijn gezicht… ik voelde hem branden. Lara deed de luxaflex dicht, zonder dat ik het vroeg. Dat was erg lief van haar. Ze liep naar haar bed en haalde een boek uit haar tas en begon te lezen. Ik viel langzaam weer in slaap… dromend over Lara…

Lara:

Ik wende me af van mijn boek. Nu ik er wat beter over nadacht… als Mcfadden had gehoord dat ik in zijn spullen zat, zou hij dan ook mijn gesprek met Eduson gehoord hebben? Als dat zo was, dan deed hij vast niet zo aardig meer tegen me. Ik moest met Eduson praten. Hij zou me vast niet geloven als ik zei dat vampiers misschien wel goed waren, omdat hij ze echt haatte. Hij zou waarschijnlijk denken dat het vampiersbloed mijn hersens aan had getast en me in een verscheurend monster had veranderd, die het voor vampiers opnam. Maar hij wist vast wel welke spreuken ik moest gebruiken om mezelf toch een halfvampier te laten lijken. Ik durfde niet meer in deze kamer met Eduson te praten uit angst dat Mcfadden me zou horen dus liep ik naar beneden en zocht een toilet. Ik ging naar binnen, maakte de muren en de deur geïsoleerd met mijn toverstok, zodat niemand ons zou horen en riep de naam van Mcfadden in de talkofoon.

'Ik moet met je praten', zei ik ernstig.

'Wat heeft hij met je gedaan? Ik sla hem tot moes als-'

'Rustig meneer. Hij is niet het probleem. Maar als hij merkt dat mijn heksenbloed het vampiersbloed afstoot, dan kunnen we ons plan wel vergeten. Ik weet wel een paar spreuken, maar ik moet de rest toch aan jou vragen, hoe we dat het best kunnen oplossen'.

'Goed. Maar als ik merk dat hij je mishandeld, dan kom ik hem hoogstpersoonlijk vermoorden, Lara'.

Ik zuchtte. Mijn voorgevoel was juist. Zou ik ooit tegen hem kunnen vertellen dat Mcfadden goed was, en misschien de andere vampiers ook? Ik vroeg in ieder geval aan hem de spreuken die ik nodig had om mezelf niet verdacht te maken. Er waren een paar kleine dingetjes waardoor ik mezelf kon verraden, maar Mcfadden zou het vast niet doorhebben… hoopte ik.

In het ministerie:

'Grrr… ik vermoord die vent… ik wist dat het geen goed idee was om Lara te laten gaan, ik wist het!'

'Let op je bloeddruk Eduson', zei Fransisco.

'Ik ben 31, ik heb nog niet eens last een hoge bloeddruk, Fransisco!', gromde Eduson.

'Waarom maak je je zo'n zorgen om Lara? Ze zegt toch zelf dat het goed met haar gaat?'

'Natuurlijk gaat het goed met haar. Vampiers zijn gevoelige wezens, daar vallen vrouwen op', zei Regus.

Eduson en Fransisco waren bezig met het verhoren van Regus Slammer. Al bijna drie dagen lang, elk uur kwam Eduson weer woedend binnenstormen en dwongen Regus de waarheid te vertellen.

'Jij denkt… dat… dat Lara, op dat maffe vampiertje valt?', zei Eduson spottend. 'Alsjeblieft zeg, laat me niet lachen… als Lara valt op die lelijkerd dan is ze duidelijk aangetast door jullie verrotte dode bloed!' De druppels speeksel vlogen door de lucht. Meneer Edusons gezicht was vuurrood en het leek dat hij op het punt stond te ontploffen.

'Je hebt hem nog niet eens gezien, en je weet al dat hij 'lelijk' is?', vroeg Regus zich hardop af.

'Lara vertelde me dat…', zei Eduson. Het was een tijdje stil. Iedereen dacht na over de gezegde woorden, de situatie waarin ze nu zaten.

'Wanneer gaan jullie me vrij laten?', zei Regus kalm.

'Als het aan mij ligt… haal jij het eind van dit uur niet eens, monster', zei Eduson hatelijk.

'Gelukkig ligt het niet aan jou…', zei Regus. Hij grijnsde. 'Zou ik Lara mogen spreken?'

'Nee. Geen sprake van… waarom trouwens? Wat heb jij met Lara te maken?'

'Nou… Lara is de assistent van mijn vroegere assistent. Ik wil alleen aan haar vragen hoe het met mijn vroegere assistent gaat', zei Regus alsof hij het tegen een kleuter had.

'Goed dan… maar als je ook maar een woordje verkeerd zegt…'

'We weten het, meneer', zei Fransisco snel.

Eduson pakte zijn talkofoon en riep de naam van Lara.

'Lara, die idioot wil je spreken…', zei meneer Eduson op een toon waaraan te horen was dat hij het er totaal niet mee eens was.

'Waarom?', vroeg Lara.

'Vraag het hem', zei Eduson chagrijnig.

Eduson hield de talkofoon bij het gezicht van Regus.

'Eh… ik wilde haar eigelijk even alleen spreken… ', zei Regus.

'Ik dacht het niet…', zei Eduson.

'Eduson, laat hem nou maar… het is vast belangrijk… doe het anders voor mij', zei Lara door de talkofoon.

Eduson gromde en maakte de handboeien van Regus los. Regus wreef over zijn polsen en pakte de talkofoon aan van Eduson. Hij trok zijn toverstok om Regus op afstand te houden en liep de deur uit. Nadat hij de deur zorgvuldig had verzegeld, begon Regus het gesprek met Lara.

'Lara, ik wilde je om een gunst vragen…', zei hij.

'Hoe heet u?', vroeg Lara.

'Ik ben Regus Slammer, Casper Mcfadden was mijn assistent vroeger', zei hij.

'Cool, en ze hebben u ontvoerd?', vroeg Lara.

'Ja'.

'Hij is behoorlijk chagrijnig omdat u weg bent, weet u dat…', zei Lara.

'Arme jongen.. wil je hem zeggen dat hij zich geen zorgen moet maken?', vroeg Regus.

'Nee, ik denk niet dat dat gaat… ik ben hier met een missie, en dat is toch… een soort spionage, of hoe je dat dan ook wilt noemen… Ik zou mezelf niet kunnen verraden… misschien brengt het uiteindelijk nog iets goeds mee voor jullie…'

'Ik begrijp het… maar jij lijkt mij een goed persoon hiervoor… Casper had je nooit tot zijn assistente gemaakt als je slecht bloed had'.

'Ja, misschien… maar wat zei u nou over een gunst?'

'Oja. Ik weet niet of Casper je dat al heeft verteld… maar wij vampiers zijn nogal eervol ingesteld. Wij gaan liever dood dan dat we de clan verraden, of ons zelf voor schut zetten.'

'En wat is daarmee?'

'Als het ooit bekend wordt dat je ons hebt verraden… Zou dat het einde betekenen voor Casper. En het einde voor mij…Omdat hij jou in heeft gewijd en ik hem…'

'Jullie zijn vaag'

'Voor buitenstaanders misschien… ik vond vampiers vroeger ook vaag. Dat veranderd nog wel… maar onthoud, Lara Muller… Dat verraad niet vergeven kan worden in onze wereld…'

Hij schakelde de talkofoon uit en liep even wat rondjes, nu hij toch los was. Regus testte de muren om te kijken of hij er doorheen kon breken, maar dat was onmogelijk. Ze waren te dik en magisch versterkt. Hij zou het niet winnen van twee tovenaars…