Casper:

'Wat willen jullie van ons?', vroeg ik aan de vampanezen.

'Dat weet je best Mcfadden… jij dacht zeker dat we het niet door hadden hè? Jij en die Slammer gaan ervoor boeten wat jullie onze vriend hebben aangedaan…', zei een vampanees tegenover me.

'Wat is hier aan de hand? Waar heeft hij het over?', vroeg Lara. Het viel me op dat ze behoorlijk kalm was.

'O, kijk, je hebt een vriendinnetje om te kwellen… wat leuk voor je…', zei de vampanees.

'Laat Lara erbuiten! Zij heeft hier niks mee te maken!', riep ik.

'We laten haar gaan, als jij je overgeeft…', zei de vampanees.

'Ik geef me nooit over! Laat Lara gewoon gaan!', riep ik.

'Rustig Casper… wat kunnen ze ons doen?', zei Lara. Ze klonk vreemd… zo had haar stem nog nooit geklonken… ik bedacht met een schok wat dat kon betekenen… maar nee, dat kon niet…

De vampanezen lachten gemeen.

'Je hebt haar zeker nog niet uitgelegd dat jullie tweetjes geen schijn van kans maken tegen 19 vampanezen… kom op zeg…', zei de vampanees spottend.

'Vampanezen? Maar… ik snap niet… wat is er aan de hand Casper?', vroeg ze weer.

'Dat leg ik je later wel uit… het komt erop neer dat ze mij willen vermoorden…', zei ik.

'O… ik dek je wel…', zei ze grijnzend.

'Vind jij dit leuk of zo?', vroeg ik.

'Ja, behoorlijk… ik moet je wat vertellen Casper…', zei zei. Ze klonk weer serieus.

'Maar eerst moet ik met dit stelletje hier afrekenen…'

Lara:

Ik trok mijn toverstok en aarzelde geen moment. Het was een krachtige spreuk die alle vampanezen minstens tien meter verderop liet belanden. Ik zag Casper kijken… hij geloofde zijn ogen niet… hij haatte tovenaars en nu bleek zijn eigen assistent er een te zijn… ik had zin om te lachen, hem alles uit te leggen, dat ik niets kwaads in de zin had, maar aan zijn gelaatsuitdrukking te zien… dat kon wachten.

De vampanezen kwamen terug gelopen, met geschokte blikken.

'Ik waarschuw jullie… ik ben gewapend… twee kleine woordjes en jullie liggen met jullie pootjes omhoog…', zei ik.

De meeste vampanezen deden een stap achteruit, maar niet de vampanees die tegen Casper had gesproken.

'Kom op jongens… het is maar een meisje!', riep hij.

'Discriminatie!', riep ik terug. Ik grijnsde. 'Kom maar op, ik lust je rauw…'

Hij floot. 'Ik ben heel bang hoor…'

Hij liep langzaam naar voren. Langzaam ging zijn hand naar zijn zakken… hij haalde er een scherp uitziend mes uit maar ik verroerde me niet.

Hij schreeuwde en hij haalde uit. Ik hield hem met een simpele stremspreuk nog tegen. De sukkel… Hij schreeuwde en liep ver van mij vandaan. Veel vampanezen volgden zijn voorbeeld. Ik deed net alsof ik een spreuk uit wou spreken over de rest van de vampanezen, maar die rende gillend weg… ik had niet gedacht dat het zo makkelijk was…

Casper leunde tegen de muur… niet in staat om ook maar iets uit te brengen…

'Het spijt me… ik had het je eerder willen vertellen maar…', begon ik.

'Jij… jij!', zei hij boos en hij wees met zijn vinger naar mij. 'Jij vuile verrader! Hoe kon je! Ik vond je nog wel leuk! Ik vond je aardig!'

'Krijg ik nog de kans om alles uit te leggen?', zei ik, nu ook boos. 'Je kan wel meteen conclusies gaan trekken, maar ik ben hier om jullie te helpen'.

'O ja? Echt waar? Nou wij hebben geen hulp nodig van zo'n verrader als jij!', riep hij boos.

'Alles goed verder?', vroeg ik.

'NEE!'

'Echt waar… ik meen het! Laat me het nou uitleggen!', riep ik.

'Ga je gang… alleen kan je niet van mij verwachten dat ik alles geloof… je hebt me wekenlang voorgelogen, Muller!', riep hij.

Ik trok een wenkbrauw op. Ik moest onwillekeurig grijnzen, maar hield daar meteen mee op toen ik het gezicht van Casper zag. Ik schraapte mijn keel en begon te vertellen. Over het plan van Eduson, over dat ik vampierjager was… over dat ik vampiers niet meer slecht vond, dat ik hen wilde helpen om de vampanezen te verslaan en ervoor te zorgen dat er geen vampierjagers achter vampiers aan gingen… ik vertelde alles… hij bleef verveeld kijken en ik kon zien dat hij het niet geloofde… hij deed maar… ik zou Eduson bevelen Regus vrij te laten… Regus zei tegen mij dat hij mij geschikt vond voor de missie… hij gaf tenminste wel de indruk dat hij mij vertrouwde… Regus…

'En er is nog een ding… een heel belangrijk ding… je gaat me aanvallen als je het hoort', zei ik.

Hij zei niks en ik besloot dat ik het maar beter gelijk kon vertellen.

'Eduson… heeft… hij heeft Regus ontvoerd…', murmelde ik.

'WAT?', schreeuwde hij. 'Wat zij jij daar, Muller?', riep hij. Hij pakte me bij mijn kraag en duwde me tegen de muur.

'Je hoorde het goed, Casper', zei ik kalm. 'Je mag me wel iets minder strak vasthouden, ik stik zowat…'

Hij liet me los en draaide zich om.

'Ik weet het… verraad kan niet vergeven worden in jullie wereld, maar geloof alsjeblieft dat ik alleen maar het best voor jullie wil!', zei ik.

'Ik geloof jou niet meer', zei hij. Pff… ik dacht dat ik koppig was…

'Besef jij wel wat ik allemaal heb doorstaan? Er had van alles fout kunnen gaan… ik had levenslang een vampier kunnen zijn, jij had het kunnen ontdekken dat het vampiersbloed niet aansloeg, Eduson had me kunnen verraden… ik heb de afgelopen tijd meer meegemaakt dan jij in een heel leven Casper!', riep ik.

'Zeg tegen die Eduson van je, dat hij Regus vrij moet laten, omdat wij anders met alle vampiers naar jullie toekomen en iedereen uitmoorden die ons pad kruist…', zei hij alleen maar.

'Je hoeft me niet te bedanken hoor… als het aan mij ligt is Regus nu al vrij… ik heb dat nooit gewild, Casper!', zei ik.

'Ik geloof je niet!', schreeuwde hij. 'Jij hebt mij verraden, wat je er ook van maakt!'

'Het was voor je eigen bestwil! Hoe moesten we anders ontdekken dat jullie vampiers onschuldig zijn?', riep ik.

'Ik haat jou, Lara Muller! Uit mijn ogen, voordat ik je keel door snijd!'

'Dat heb ik je niet geleerd, Casper… ietsje minder hard tegen je assistente…'

Casper:

Het was Regus. Mijn vriend Regus stond daar, gewoon even kalm als altijd.

'Zo. Dus jij bent Lara…', zei hij tegen Lara.

Lara knikte. 'Geloof jij mij?', vroeg ze.

'Ja. Ik heb deze missie van begin tot eind gevolgd en alles wat ze vertelde was waar, Casper', zei Regus.

Ik wist niet wat ik moest zeggen…

'Het… ahum… het spijt me Lara, dat ik zo tegen je deed', zei ik.

'Fijn dat je het eindelijk doorhebt', zei ze. Ik had gehoopt dat ze niet meer boos zou zijn na mijn exuses. Wel dus…

'Ik moet eigelijk ook zeggen dat het me spijt… ik had je niet mogen verraden… het spijt me', zei ze.

'Tis al goed… je hoeft je niet schuldig te voelen, Lara. Dankzij jou krijgen we hopelijk geen vampierjagers achter ons aan', zei Regus.

Ze lachte en ik lachte ook. Ze was weer even mooi als altijd… ergens vond ik het jammer dat ze geen vampier kon worden…

'Zo, Casper. Nou mag jij mij uit gaan leggen wat deze vampanezen hier kwamen doen', zei Lara.

'Ze… ze… ik en Regus hadden ooit… heel lang geleden… een vampanees vermoord… en nu kwamen ze terug om ons te vermoorden…', zei ik.

'O oké. En nog iets… hoorde ik daar nou dat jij mij leuk vond?', zei ze grijnzend.

'Zei ik dat? Ik bedoel… ahum… ja, ik vond, of vind je leuk…', zei ik.

'Cool… ik vond jou ook wel leuk hoor', zei Lara. Ze vond me leuk!

'Ik laat jullie even alleen', knipoogde Regus.

'Alleen er is een ding… '

'Wat Lara?', vroeg ik.

'We kunnen niet bij elkaar blijven… over 40 jaar loop jij met een vrouw van 70 en dan ben je zelf 30 jaar oud. En het nachtleven… het bevalt me niet echt… ik ga terug naar de tovenaarswereld en laat de vampierjagersbond ombouwen tot een vampaneesjagersbond', zei Lara.

Ik keek haar treurig aan. Ik had zo gedacht dat het iets tussen ons zou worden.

'Ik zal je missen Casper…', zei Lara. Ze omhelsde me. Het voelde geweldig… ik voelde dat we bij elkaar hoorde…

'Ik jou ook, Lara', zei ik. Ze glimlachte en zoende me op mijn mond. Ik zou dat moment nooit vergeten.

'Dag Casper', zei ze zachtjes. 'We zien elkaar nog wel eens… dat weet ik zeker…'

'Doei… Lara', zei ik. Ik wilde niet dat ze wegging… ik wilde dat ze bleef… maar het was te laat… een seconde later was ze alweer verdwenen… ik zakte neer tegen de muur en begon zachtjes te huilen. Lara was het beste dat me ooit was overkomen… waarom moest ze nou een heks zijn? Ik zat daar een tijdje… alleen, snikkend… Regus kwam me troosten, maar het haalde niets uit… zonder Lara… ik wist niet hoe ik dat zou volhouden…

Einde van dit deel!