Als ze waren aangekomen bestudeerde Mission de muur aandachtig. Carth vond het bijna komisch om zien hoe ze er in opging. Mission streek met haar hand over het ruwe materiaal.

'Carth, kijk hier eens.'

Ze streek met haar wijsvinger over een dunne, verticale opening. Haar Lekku trilde van opwinding. Carth kwam naderbij en bekeek de streep aandachtig. Op zich betekende ze natuurlijk niets, maar dit was toegegeven te mooi om natuurlijk te zijn. Hij keek even rond om zich ervan te vergewissen dat er geen mensen in de buurt waren en boog zich vervolgens voorover naar Mission.

'Ik denk dat je gelijk hebt wat die Sith betreft.', zei hij. 'Een perfecte verdwijningtruc.'

'We moeten binnen zien te geraken. Misschien gewoon duwen.'

Ze duwde zo hard ze kon tegen de rots. Even leek er niets te gebeuren, maar vervolgens viel ze voorover. Nog voor Carth had kunnen schreeuwen had de rots zich alweer gesloten.

Niemand had wat gemerkt.

'Oh god, waar ben ik toch aan begonnen?'

Hij slikte en duwde vervolgens ook uit alle macht tegen de stenen deur. Net als Mission viel hij naar binnen en landde onzacht op een gepolijste rotsbodem. Achter hem had de geheime deur zich alweer gesloten.

'Je ziet maar, van mij kun je nog wat leren.', zei een sarcastische stem voor hem. Mission stond tegen de wand te leunen en keek hem glimlachend aan.

'Ik dacht het wel.'

Hij stond op en veegde zijn jasje af. Ze waren in een donkere grot beland. En dat zonder enige vorm van verlichting bij zich.

'En wat moeten we nu dat volgens onze specialist?'

Mission keek rond en haalde haar schouders op.

'Dezelfde weg als de Sith, zeker? De grot in.'

Carth keek achter Mission naar de duisternis. Het was onmogelijk om in te schatten hoe ver de grot nog in de rots ging. Hij was wel jarenlang gehard door de vele oorlogen die hij voor de Republiek had gevochten, maar een trip in een onbekende, duistere gang met Sith erin zag hij helemaal niet zitten.

'Ben je zeker? Ik bedoel…je weet maar nooit waar die Sith voor komen.'

'Hé, de grote, moedige soldaat van de Republiek krijgt toch geen schrik zeker? Maak je maar geen zorgen, ik ben bij je.'

'Grappig, heel grappig. Goed, maar dan loop jij vooraan.'

Mission zei niets meer toen ze begonnen te lopen, maar hij kon de glimlach op haar gezicht bijna voelen. Ze was wel heel zelfzeker, vond hij. Misschien iets té.

Rondom hen drupten vochtdruppels van het plafond op de grond. Het geluid van de waterdruppels echode door de grot.