Hoofdstuk 2: Bijzondere ontmoetingen

Er waren nu al 3 weken voorbij sinds Sarah in haar vaders huis was toegekomen. En je kon niet zeggen dat haar aankomst onopvallend voorbij was gegaan. Iedereen was snel gewoon geraakt aan Sarah zelf, ze leek erg veel op Sirius, ze had hetzelfde karakter en dezelfde uiterlijke kenmerken. Behalve dan haar blonde haren, die ze van haar moeder had. Maar aan haar plotselinge ondernemingen moesten ze toch even wennen. Na één week in het huis had ze plots het idee gekregen om het te restaureren met een deel van het geld dat ze van haar moeder had geërfd. Ze was naar Perkamentus gegaan en na een kort overleg had ze haar zin gekregen. Er werd een nieuw parket gelegd, de muren kregen een nieuw likje verf en de meubels werden vervangen. Dit alles werd gedaan met toverkracht, dus na twee dagen had het huis een volledige metamorfose ondergaan. En het krot zag er nu uit als een villa. Mevrouw Wemel die niet altijd goed met Sirius overeenkwam, was dol op Sarah. Die was ook dol op mevrouw Wemel, ze hielp haar vaak in de keuken en met andere klusjes. Hermelien en Sarah waren beste vriendinnen geworden, waardoor Ron zich een beetje uitgesloten voelde. Hij kon niet wachten totdat Harry terugkwam.

'Zo' zei Remus terwijl ze aan het ontbijten waren. 'Vanavond halen we Harry op.'

'Ja' antwoordde Tops, die met haar blonde haren wel Sarah's tweelingzus kon zijn.

'Laten we hopen dat die brief de dreuzels uit hun huis heeft gelokt.' Zei ze. 'Anders kunnen we het wel vergeten.'

'Natuurlijk heeft die brief gewerkt' zei mevrouw Wemel terwijl ze binnenkwam met koffie.

'Het was een idee van Perkamentus.' Zei meneer Wemel alsof het daardoor zeker zou werken.

'Waarom mogen wij niet mee?' Vroeg Ron de zoveelste keer.

'Van mij mag je best mee hoor schat.' Zei mevrouw Wemel.

'Echt!' Riep Ron vol verwondering uit.

'Tuurlijk, de dag dat het ballonbruisballen en Smekkies in alle Smaken sneeuwt, mag jij mee om Harry te gaan halen.' Glimlachte mevrouw Wemel.

"Maaam.' kreunde Ron.

De hele dag was iedereen druk in de weer met voorbereidingen. Rond de middag was er iemand van de orde zo slim geweest om aan te bellen in plaats van te kloppen, dat leidde natuurlijk tot geschreeuw van mevrouw Zwarts.

'VUILE, SMERIGE MODDERBLOEDJES. MIJN HUIS UIT! JULLIE ALLEMAAL.'

'Oké' Zei Sarah. 'Nu heb ik er genoeg van. Als een mens al niet eens rustig een boek kan lezen.' Ze legde haar boek neer en wandelde in de richting van het schilderij, nam onderweg een stoel mee en ging voor haar oma zitten.

'Nu moet jij eens goed luisteren omaatje van me.' Het schilderij ging gewoon door met schreeuwen.

'HE, LUISTEREN ZEI IK!'

Mevrouw Zwarts keek haar ziedend aan.

'Goed, nu ik je aandacht heb. Er zijn een paar dingetjes waarover ik je wil spreken.'

'Zoals?' kraste Mevrouw Zwarts.

'Nou, om te beginnen is dit niet jouw huis.'

'NIET MIJN HUIS? DIT IS WEL MIJN HUIS, HOE DURF JE! JIJ BENT AL NET ZO ERG ALS JE VADER!'

'HOE DURF IK?! HOE DURF JIJ OM ZO OVER MIJN VADER TE SPREKEN'

'IK.'

'HET KAN ME NIET SCHELEN WAT JE TE ZEGGEN HEBT, MAAR VANAF NU ZEG JE ALLEEN MAAR BELEEFDE DINGEN OF JE HOUDT GEWOON JE MOND. EN ALS DE BEL GAAT WAAG HET NIET OM WEER TE GAAN SCHREEUWEN OF IK VRAAG PERKAMENTUS JE HET VOORGOED HET ZWIJGEN OP TE LEGGEN EN JE WEET DAT HIJ DAT KAN!'

Mevrouw Zwarts schrok van de plotse woedeaanval van haar kleindochter.

'Oké' zei Sarah toen ze wat gekalmeerd was. 'Begrepen?'

Het schilderij knikte en schoof zachtjes haar gordijnen dicht.

'Moest je een beetje stoom afblazen Sarah?' zie Fred gniffelend.

'Van dat schilderij hebben we nu vast geen last meer, hé?' zie George.

'Sorry, het moest er gewoon even uit.' Zei Sarah.

'We dachten eventjes dat Harry al terug was, die houdt ook zo van schreeuwen weet je.' Zei Fred terwijl hij nadacht.

'Ja, die houdt ook zo van schreeuwen.'

'Kan niet wachten tot hij over jou hoort.' Zei George met een grijns op zijn gezicht. En met een luide knal verdwenen ze.

Sarah liep in de richting van de keuken. Ze had Tops beloofd speciale toffees te maken, zodat ze het warm kregen vanbinnen als ze op hun bezems zaten. Na een uurtje had ze alle toffees in verschillende zakjes gedaan. De leden van de orde die Harry gingen halen, stonden al klaar om te vertrekken.

'Hier.' En ze gaf iedereen een klein zakje toffees. 'Zo bevriezen jullie niet.' En ze gaf de laatste 2 zakjes aan Remus. 'Voor Harry.' Zei ze toen hij haar verbaasd aankeek.

'Iedereen klaar?' vroeg Remus. Ze namen hun bezems en stapten het huis uit. Sarah keek ze nog even na terwijl er allerlei gedachten door haar hoofd gingen. Hoe zal hij reageren. Zal ik hem wel kunnen aankijken. Natuurlijk kan je hem aankijken, meid. Maar wat als ik dat niet kan? Hij kende mijn vader goed. Heel goed. Sarah schudde haar hoofd en sloot de deur. Het enige wat ze kon doen was afwachten…

4 uur later

Harry stapte van zijn bezem. Vorig jaar was hij helemaal verkleumd tegen de tijd dat hij bij de orde aankwam. Deze keer niet. Die toffees hadden heel goed geholpen. Blijkbaar was hij niet de enige die er zo over dacht.

'Wauw, dat meisje heeft een goede kookkunst' zei Tops terwijl ze haar laatste toffee in haar mond stopte.

'Meisje?' Vroeg Harry vol verbazing. Hij had Tops mevrouw Wemel nog nooit meisje horen noemen.'Zullen we naar binnengaan?' Zei Dolleman vlug om van onderwerp te veranderen. De deur was al verschenen en ze gingen naar binnen. Harry bekeek het parket en de muren.

'We zitten in het verkeerde huis.'

'Wat !?' Vroeg Remus. 'Waarom denk je dat Harry?'

'Waarom zou ik dat nou denken?' Zei Harry terwijl hij deed alsof hij nadacht.

'Wel, misschien omdat het er uitziet als een super-de-luxe villa in plaats van een krot?'

'O, ja' zei Tops. 'dat was haar idee.'

'Wiens idee?' Vroeg Harry, hij wou nu wel eens weten over wie ze het de hele tijd hadden. En waarom ze blijkbaar al lang over Sirius heen waren. Hij had geen enkel droevig gezicht gezien toen ze hem kwamen halen. De brieven van Hermelien en Ron leken ook niet echt triest.

'Ik vroeg wiens idee het was het hele huis te restaureren.' Zei Harry iets luider dan hij bedoelde. Het schilderij in de gang schoof langzaam haar gordijnen open.

'Oeps.' Slikte Harry.

'Aha,' Zei het schilderij, 'terug van weggeweest?'

Harry keek het schilderij met grote ogen aan. Waarom begon ze niet te roepen?

'Er… er is iets mis.' Stotterde hij.

'Iets mis?' Vroeg mevrouw Wemel die net de hal was binnengelopen.

'Maar nee, schat. Er is alleen wat veranderd.' Zei ze toen ze doorhad wat hij bedoelde.

'Waarom ga je niet naar boven? Hermelien en Ron zullen vast blij zijn om je te zien.'

'En ze zullen je ook alles uitleggen.' Voegde ze er nog aan toe.

Harry liep de trap op en ging de kamer van Ron en hem binnen. Wauw, beneden was er wat veranderd, maar hier… Hij herkende het haast niet meer. De kamer was magisch vergroot, muren waren donkergroen geverfd, er stonden twee splinternieuwe bedden en een grote houten kast. Het schilderij van Sirius overgrootvader was het enige dat niet nieuw was.

'Harry!' Riep Ron en hij stormde op hem af.

'Je bent er weer.' Hermelien knuffelde de Harry alsof ze hem in jaren niet meer gezien had. 'Hermelien laat hem ook nog even ademen, wil je?' zei Fred.

'Ow, sorry Harry.' Ze liet hem vlug weer los.

'Oké, ik wil graag weten wie ze is en probeer er maar niet onderuit te komen.' Vroeg Harry.

'Jij laat er ook nooit gras over groeien hé?' Zei George geamuseerd.

'Wil je het echt weten?' vroeg Ginny.

'Tuurlijk, wil ik het weten.' Zei Harry die wat ongeduldig werd.

'Oké.' Zei Hermelien en ze ademde diep in. ' Hier gaan we dan….'

…

'… en daarom woont ze nu hier.' Eindigde Hermelien.

Iedereen keek nu naar Harry.

'Whahahahahaha.' Harry schoot in de lach.

Iedereen keek elkaar aan, wat moesten ze nu doen? Ze hadden verwacht dat hij zou gaan schreeuwen, roepen of zelfs tieren. Maar dit?

'Harry, voel je je wel goed?' Vroeg Ron bezorgt.

'Hahaha… hebben jullie dat verhaal speciaal voor mij verzonnen?' Vroeg Harry.

'Om mij op te vrolijken ofzo. Dat is anders wel goed gelukt. Hahaha… Sirius een dochter hahaha.'

'Harry,' probeerde Ginny.

'Het is niet verzonnen.' Zei een meisje met blond haar dat bij de deur stond.

'WAT?!' riep Harry uit.

Sarah draaide haar om en liep naar haar kamer.

Harry keek van Hermelien naar Ron.

'Is zij... is zij de..de…' stotterde hij.

'Ja, Harry' zei Ginny. 'Zij is de dochter van Sirius.'

Alles werd zwart voor zijn ogen en hij viel op de grond.