Hoofdstuk 6 Zweinsveld

De volgende dagen verliepen rustig en al snel was het zaterdag. Harry had om één uur in de leerlingenkamer afgesproken met Sarah. Ron en Hermelien zouden pas een uurtje later vertrekken. Na het ontbijt was Sarah onmiddellijk naar boven gegaan om haar klaar te maken. En Hermelien was meegegaan om haar te helpen. Sarah stond nu voor de spiegel en was haar kleding aan het kiezen.

'Wat dacht je van dit?' Ze had een blauwe trui aan die tot aan haar navel reikte en een donkerblauwe jeansbroek.

'Sexy.' Zei Hermelien.

'Echt? Dan wordt dit het.' En ze begon aan haar make-up.

'Ik snap niet waarom je al die moeite doet.' Sarah deed net haar blonde haren in een staart.

'Welke moeite?' Vroeg ze.

'Jij zou juist wat meer moeite moeten doen.' En ze stapte op Hermelien af met haar magische ontkruller.

'Voila,' zei ze na 10 minuutjes. 'Een meesterwerk.'

Hermelien stond op en keek in de spiegel.

'Ik heb je kleren voor je klaargelegd.' En ze wees op een wit hemdje,een roze t-shirtje en een jeansbroek. 'Ik zou je graag nog helpen maar ik moet gaan want Harry staat waarschijnlijk op me te wachten.' En Sarah liep de trap af naar de leerlingenkamer. Harry stond inderdaad al op haar te wachten.

'Je ziet er stralend uit.'

'Dank je.' Ze stak haar arm door de zijne.

'Zullen we?'

Op weg naar Zweinsveld kon Harry zijn ogen niet van haar afhouden. Ze zag er zo sexy uit!

'Zo, waar zullen we eens heen gaan?'

'De drie bezemstelen?' Stelde Harry voor.

Ze liepen de drie bezemstelen binnen, Sarah ging op zoek naar een leeg plekje en Harry liep naar de toog om twee boterbiertje te bestellen. Ze dronken van hun boterbiertjes en kletsen wat.

'Je speelt echt goed.'Zei Sarah toen ze het over Zwerkbal hadden.

'Hoe weet jij dat?'

'Ik woensdag gekeken toen je aan het trainen was.'

'Dus je bespioneert me nog ook?' Grapte Harry.

'Maar nee, spioneren zoiets zou ik toch nooit doen? Ik ben meer een stalkertype.'

Harry die net een slok van zijn boterbier wou nemen, verslikte zich van het lachen.

Nadat ze hun boterbiertjes op hadden gedronken, liepen ze wat door de winkelstraat.

Na een uurtje wandelen trok Harry Sarah mee.

'Kom mee, ik wil je iets tonen.' Hij stopte bij het Krijsende Krot.

'Wat is dat?'

'Het Krijsende Krot.' Antwoordde Harry.

'Gezellig huisje.'

'Jouw vader kwam hier vaak.'

'Waarom?'

'Je weet toch dat Remus een weerwolf is.' Sarah knikte.

'Toen hij nog op school zat werd hij op volle maan hierheen gebracht. Jouw vader en mijn vader waren zijn beste vrienden. Toen ze erachter kwamen dat hij een weerwolf was, besloten ze faunaat te worden.'

'Was mijn vader een faunaat?'

'Ja, net als mijn vader. Hij kon veranderen in een grote zwarte hond.'

'Wow.' Zei Sarah vol bewondering.

'Ja, daarom noemden ze hem Sluipvoet.'

Ze hoorden voetstappen in de verte.

'Wat… was jouw vader?'

'Een hert. Ze noemden hem Gaffel.'

'Wel wel, wie hebben wie hier? Potter en Zwarts!' Riep Malfidus.

Sarah werd knalrood. 'Zwarts?! Jij bent een Zwarts?' Dat had Malfidus niet gedacht.

'Rot op, Malfidus!' Zei Harry en hij trok Sarah van hem weg. Ze liepen terug naar Zweinstein en gingen onder de oude eik zitten.

'Morgen weet de hele school het.' Zei Sarah.

'Dat zijn zorgen voor morgen.' Antwoordde Harry. Hij haalde iets uit zijn jaszak.

'Hier, voor jou.' En hij gaf haar een klein zwart doosje.

'Wat mooi! Dat had je niet moeten doen, Harry.' In het doosje zat een zilveren kettinkje.

'Ik weet dat ik het niet had hoeven doen, maar ik wou het doen.' Hij nam het kettinkje en deed het om haar hals. Een klein rood hartje lichtte op.

'Och.' Zuchtte Sarah.

Ze keek Harry diep in de ogen. 'Ik heb echt een leuke dag gehad, Harry.'

Ze schoof wat dichterbij. 'Ik heb me in tijden niet meer zo geamuseerd.' Antwoordde hij.

Hij legde voorzichtig zijn arm om haar heen. Ze beefde. 'Heb je het koud?' Vroeg hij bezorgt.

'Een beetje.' Zei ze met trillende stem. Harry deed zijn jas uit en legde hem over haar schouders. 'Bedankt.' Haar lippen zagen blauw van de koude. Hun hoofden kwamen langzaam bij elkaar. Haar lippen waren nog maar een nanometer van de zijne verwijderd. Hij kuste haar zachtjes. Ze kuste voorzichtig terug. Zo begonnen ze zachtjes te kussen, maar als snel vonden hun tongen elkaar.

'Misschien moeten we beter terug gaan naar het kasteel.' Zei Harry na een uurtje zoenen. Het was ondertussen al donker geworden. Ze liepen hand in hand naar het kasteel. Hopelijk heeft Hermelien net zo'n leuke dag gehad als ik.

'Toen gingen we naar Zachirius en…' Hermelien was uitgebreid aan het vertellen over haar dag met Ron, Sarah lag op haar bed naar het plafond te staren.

'Hé, luister je eigenlijk wel?' Hermelien was op Sarah's bed gaan zitten.

'Ik ben verliefd.' Zuchtte Sarah.

'Aaaaaah.' Gilde Hermelien. 'Vertel! Wat is er gebeurt?'

Sarah ging recht zitten en begon te vertellen.

Harry kwam uit de douche, hij grijnsde nog steeds. Die koude douche had niet veel geholpen, hij kon alleen maar aan Sarah denken.

'Wat is er nu gebeurd?' Vroeg Ron. Harry was rechtstreeks naar de douches gegaan en had nog niets verteld, tot grote ergernis van Ron die wou weten waarom Harry zo grijnsde.

'I don't kiss and tell.' Was Harry's antwoord.

'Hebben jullie gekust?' Riep Ron. 'En hoe was het?'

'Alsof ik een stukje van de hemel proefde.'

'Eh, is dat positief of negatief?'

'Héél erg positief.' Harry liet zich op zijn bed vallen.

'Jij hebt het goed te pakken, jongen.' Ron ging naast Harry zitten.

'Ik weet het.' Harry had zich nog nooit zo gevoeld.

'Hebben jullie nu verkering?' Daar had hij zelfs nog niet aan gedacht.

'Geen idee.' Hij zuchtte diep. 'Hoe was jou date met Hermelien?'

'Het was geen date.' Harry keek niet-begrijpend naar Ron.

'We zijn gewoon naar Zweinsveld geweest. Als vrienden.'

'Ron, jij wou niet gewoon als vrienden gaan, ofwel?'

'Ik weet het niet Harry. Ik ben al blij dat ze de hele dag niet tegen me geschreeuwd heeft.' Ron kroop in zijn bed. 'Ik ga slapen Harry.'

'Slaapwel.' Zei Harry en hij kroop ook onder de wol.