Hoofdstuk 16

1 september

'Dag pappie.' Sarah gaf Sirius een kus op zijn wang.

'Dag schat, braaf zijn hé!'

'Maak je maar geen zorgen ik zal niets doen dat jij nooit zou doen.'

'Breek dan alsjeblieft niet te veel regels.'

'Dag mam, dag pap.'

'Dag Harry, veel plezier jongen.' James gaf Harry een klopje op zijn schouders.

'Gedraag je een beetje, hé lieverd.' Lily gaf Harry nog vlug een knuffel.

Sarah en Harry stapten in.

'Jeetje, wat zijn die bezorgd.' Zuchtte Harry.

'Tja, dit is hun job als ouders.' Ze gingen een coupé binnen.

'Ik ben zo zenuwachtig, ik bedoel, dit ons laatste jaar.' Zei Harry opgewonden.

'Pappie zei dit we een soort van opdracht krijgen.'

'Ja, mam heeft ook zoiets gezegd.'

De deur van hun coupé schoof open en Marcel en Ginny kwamen binnen.

'Sarah!' Gilde Ginny. 'Bij je te zien, meid. Weet je dat je op de cover van teenagewitch staat!'

'Uh, nee… dat wist ik niet Ginny. Toon eens!'

'Hier.' Ginny gaf Sarah een tijdschrift.

'Wauw.' Sarah had nooit gedacht zij nog eens op een cover zou staan.

'Zou je… zou je hem misschien willen tekenen?' Vroeg Ginny verlegen.

'Meen je dat? Wil je echt een handtekening van mij?'

Ginny knikte.

'Wel… oké dan maar.' Sarah haalde een veer tevoorschijn en tekende het tijdschrift.

'Bedankt!'

'Oma heeft gezegd dat we dit jaar een soort van opdracht krijgen.' Zei Marcel.

'Weten we, ik ben benieuwd wat het gaat zijn.' Antwoordde Harry.

Sarah staarde nog steeds naar de veer in haar handen.

'Wat denk jij Sarah?'

'Wat?'

'Wat denk jij dat de opdracht gaat zijn?'

'Weet ik niet, misschien moeten we tegen draken vechten en zo.'

'Nee, alsjeblieft laat het geen draken zijn.' Bad Harry.

'Wat heb jij, ben je bang van draken?'

'Ik heb gewoon een hekel aan draken, in tegenstelling tot onze goede vriend Hagrid.'

Hermelien en Ron kwamen de coupé binnen en ze begonnen wat over koetjes en kalfjes te praten. Een paar uur later naderde de trein Zweinstein en ze trokken hun gewaden aan.

'Dat is raar.' Zei Hermelien plots.

'Wat is raar?' Vroeg Ron.

'Malfidus, ik heb hem nog niet gezien.'

Harry haalde zijn schouders op. 'Waarschijnlijk van school verandert.'

'Dat zou je wel willen, hé Potter!' Malfidus stapte de coupé in, gevolgd door zijn slaafjes.

'Als je van de duivel spreekt…' Zuchtte Sarah.

'Hou je klep, Miss Teenagewitch.'

'Rot op, Malfidus. Ga iemand anders leven verpesten.' Zei Harry kwaad.

'Nee, ik wil wraak omdat jullie mijn vader vermoord hebben en mijn wraak zal zoet zijn.'

Hij ging weer weg.

'Zuurpruim!' Riep Sarah hem nog na.

Ze ging terug naast Harry zitten.

'Irritant ventje, wie denkt hij wel dat hij is. Jullie hebben mijn vader vermoorde en mijn wraak zal zoet zijn, wraak zoet… wraak is nooit zoet, wraak is bitter. Hij heeft zijn moeder toch nog, met één van je ouders overleef je wel en ik kan het weten. Ik kan er toch niets aan doen dat zijn vader één van die klote dooddoeners was, het is niet alsof ik hem express heb doen ontploffen, daarbij dat heb ik zelfs niet gedaan, Voldemort is vervloekt en de rest vloog gewoon mee de lucht in. Dat zal ik Malfidus eens zeggen, dat zijn vader gewoon te dicht bij Voldemort stond en dat het zijn eigen fout was. Kleine rotzak. Ik haat hem. Ik haat hem!' Dat laatste riep ze uit. Iedereen keek haar geschrokken aan.

'Je bent niet de enige die Malfidus haat, lang niet de enige.' Harry legde zijn arm om haar heen.

Sarah zuchtte diep. 'Ik weet het.'

'Hij heeft gewoon een grote mond en blaffende honden bijten niet.' Zei Hermelien.

'Wat hebben honden hier mee te maken?' Vroeg Ron.

'Dat is een manier van spreken, Ron. Het heeft niets met honden te maken.' Antwoordde Hermelien.

'O… Ooo, ja nu snap ik het.' Zei Ron.

Na het feestmaal tikte Perkamentus tegen zijn glas, het gebabbel verstomde meteen.

'De meeste mededelingen heb ik al gemaakt voor we aan dit heerlijke eten begonnen, maar deze is enkel voor de laatstejaars, dus alle anderen mogen geen maar de laatstejaars moeten nog even blijven zitten.' Iedereen behalve de laatstejaars stonden recht en verlieten de zaal.

'Het gaat vast over die opdracht.' Fluisterde Simon.

De anderen knikten instemmend.

'Zo, jullie hebben vast al gehoord dat alle laatstejaars een soort van opdracht krijgen, dat doen we al elk jaar, het is afgelopen jaren alleen afgeschaft gezien de omstandigheden…'

Hij zweeg even, bijna iedereen keek naar Sarah of Harry.

'Maar daar hoeven we ons geen zorgen meer over te maken, dus vanaf dit jaar wordt de opdracht weer ingevoerd.' Ging Perkamentus verder. 'Wat de opdracht zelf is, kan ik helaas nog niet zeggen, ik kan wel zeggen dat het een voorbereiding op het echte leven is, het zal 3 maanden duren en het telt mee voor de helft van je punten. Jullie moeten ook samen werken met iemand van het andere geslacht. Als je zelf iemand weet, schrijf je dan samen in, de leerlingen die overblijven worden door loting aan elkaar gekoppeld. Zo dat was het wel ongeveer. O, ja de opdracht begint overmorgen, tot die tijd kunnen jullie je inschrijven.'

'Sarah, wil je met mij samenwerken voor die opdracht?' Vroeg Harry.

'Met alle plezier.'

'Oké, dan ga ik ons nu inschrijven voor we het vergeten.'

'Wacht, ik ga met je mee dan kan ik ons ook al inschrijven, goed Hermelien?' Zei Ron.

Hermelien knikte.

Die avond schreef Sarah nog vlug een briefje naar Sirius.

Pappie,

Ik ben tot nu toe braaf geweest.

( Het schooljaar is nog niet echt begonnen dus ik heb nog alle tijd om streken uit te halen.)

De treinrit is goed verlopen, Ginny heeft me een editie van teenagewitch getoond en raad eens wie er op de cover staat? Juist, jouw allerliefste dochter.

Malfidus zei dat hij wraak ging nemen omdat ik en Harry zijn vader hebben vermoord, maar ik geloof er niets van, zoals Hermelien zei blaffende honden bijten niet. En dat kan jij wel weten hé. Overmorgen beginnen we met die opdracht. Perkie zegt dat het 3 maanden gaat duren. Gelukkig mag ik met Harry samenwerken, dus het kan nog leuk worden.

Liefs,

Sarah.

Ze gaf de brief aan Cosmo.

'Zou je dit aan mijn vader willen geven?' Cosmo kraste instemmend en vloog het raam uit.

Twee dagen later stonden alle laatstejaars zenuwachtig in de Grote Zaal. Perkamentus kwam rustig binnen gewandeld.

'Zouden jullie zo vriendelijk willen zijn om mij te volgen?' Vroeg hij.

Hij liep naar buiten en iedereen volgde hem.

Ze stopten bij een gigantisch hoge haag.

Perkamentus mompelde iets en er verscheen een doorgang.

Ze gingen binnen. Ze kwamen in een magisch vergroot deel van het terrein van Zweinstein.

In het midden liep een soort straat met gebouwen er rond. De rest van het terrein was verdeeld in kaveltjes waarop een tentje stond.

'Hier gaan jullie de komende drie maanden leven en wonen. De tentjes zijn maar voorlopig, over twee dagen worden de huisjes die ik besteld heb geleverd, jullie moeten niet alleen opdrachten per twee uitvoeren maar jullie moeten ook een eigen zaak opstarten. Meer informatie staat in de brieven die in jullie tentjes liggen. Er zijn natuurlijk ook begeleiders die jullie in de gaten moeten houden, helpen en punten geven. Het zijn geen leraren maar…'

Plots kwamen 3 mannen en een vrouw het terrein op rennen.

'Dat meen je niet!' Riep Sarah toen ze zag wie het waren.

'Sorry Perkamentus, dat we te laat… zijn maar James… heeft zich weer… eens verslapen.' Hijgde de vrouw.

'Omdat jij de wekker was vergeten zetten.' Antwoordde James.

'Dat doet er niet toe, jullie zijn er nu dus ik ga verder met uitleggen.' Zei Perkamentus voordat die twee konden beginnen kibbelen. 'Dit zijn dus de begeleiders, het zijn goede vrienden van mij en ik vertrouw ze volledig. Ik ben zeker hier over 3 maanden een welbloeiende gemeenschap te vinden. Want dat is natuurlijk de bedoeling van dit alles. Nou ik ga maar weer. Tot over drie maanden en nog veel plezier.' Perkamentus liep door de doorgang en na een paar seconden was de haag weer dichtgegroeid.

'Zo!' Zei Lily luid, ze had blijkbaar een sonorusbezwering gebruikt.

'Allemaal naar jullie tentjes en lees die brieven maar eens goed.'

De meesten gingen naar hun tentjes behalve Sarah, Harry, Ron en Hermelien.

'Wat doe jij hier?' Vroeg ze aan Sirius.

'Ik dacht, jij en Harry alleen in zo'n klein tentje…'

'Dus je vertrouwt me niet!'

'Jawel hoor, maar ik ben nog maar net vader en ik zie er niet echt naar uit om grootvader te worden.' Antwoordde Sirius.

'Goh, dat had je wel een paar weken eerder mogen zeggen.' Mompelde Sarah.

'Wat! Je bent toch niet…'

'Misschien!' Snauwde Sarah en ze liep naar het tentje van haar en Harry.

Harry en Sirius verbaasd achter latend.

Harry zag lijkbleek.

'Harry, zeg me alsjeblief dat… dat het niet waar is.' Sirius keek Harry recht in de ogen.

'Ik weet het niet.' Zei Harry vlug en hij ging Sarah achterna.

'Maak je niet druk, Sluipvoet. Ze maakte vast een grapje, ze is gewoon boos omdat je hier bent.' Remus gaf Sirius een klopje op zijn schouders.

'Ik hoop het, Maanling, ik hoop het.'

'He, waarom loopt Harry zo snel weg?' Vroeg Lily, zij en James hadden een paar vragen van Hermelien en Ron beantwoord.

'Omdat Sarah zwanger is.' Antwoordde Sirius.

'Wat? Dat kan niet Harry is nog maar zeventien.' Riep James uit.

'Volgens mij was jij ook zeventien, Gaffel.' Zei Remus.

'En Sarah dan?' Vroeg Sirius.

'En als ik me niet vergis was jij net zestien.' Zei Remus tegen Sirius.

'Ze maakte maar een grapje, ze wou je vast op stang jagen omdat je hier onverwachts bent en ze denkt waarschijnlijk dat je hier bent om haar in de gaten te houden.' Zei Lily gerustellend.

'Is ook zo.'

Harry kwam het tentje binnen.

Blijven ademen, Harry. Vergeet vooral niet te ademen.

'Euh Sarah…'

Sarah keek op.

'Tisser?'

'Weet je nog die nacht een paar weken geleden…'

Ze grijnsde. 'Alsof ik dat zou kunnen vergeten.'

'Wel… euh je bent toch niet…'

'Ik wou pappie gewoon wat schrik aanjagen, ik meende het niet.'

Harry zuchtte opgelucht.

'Hier, de brief van Perkamentus.' Sarah gaf Harry een brief.

Beste Sarah en Harry,

De komende drie maanden moeten jullie leren samenleven, omgaan met geld en een eigen zaak starten. In het nachtkastje vinden jullie een zakje galjoenen, dat geld dient voor de huishouding en is dus niet om te investeren in jullie zaak. Die zaak gaan jullie niet samen opstarten. Sarah jij moet met Hermelien een kledingszaak opstarten, Harry jij moet met Ron het postkantoor runnen. Jullie zaken moeten aan het einde van de week opengaan, jullie kunnen later nog altijd de zaak uitbreiden. Meer informatie vinden jullie in de gebouwen zelf. Deze opdracht is voor jullie beiden;

Vind het stukje spiegel naar de andere.

Veel plezier,

Vriendelijke groeten,

Albus Perkamentus.

'Een raadsel.' Kreunde Harry. 'Ik heb een hekel aan raadsels!'

'Ik vind het best mysterieus klinken.' Zei Sarah. 'Ik vraag me af wat het betekent.'

Sirius stormde hun tent binnen, op de voet gevolgd door James. Hij was zo gehaast dat hij over zijn eigen voeten struikelde en tegen Sirius aanbotste.

'Zo, zo komen jullie nog even binnenvallen?' Grijnsde Sarah.

'Ja, lach maar, ik heb een hartig woordje met jou te spreken, jongedame!'

'Je meent het en dat kon niet wachten tot morgen, Harry en ik wilden net gaan slapen, zie je.'

Sirius liet zijn blik even rusten op het tweepersoondsbed.

'Nee, het kon niet wachten!' Sarah schrok, ze had haar vader nog nooit kwaad gezien.

'Sluipvoet, kalm aan jongen…' James klopte even op Sirius' schouder.

'Oké, en nu ga je mij een antwoord geven, jongedame. Ben jij zwanger?'

'Nee.'

'Oké, goed. Dat is goed. Zeer goed.' Sirius wandelde het tentje uit.

'Slaapwel.' Zei James en hij ging ook naar buiten.

De volgende ochtend stonden Sarah en Harry te wachten voor het tentje van Ron en Hermelien.

'Sorry, we waren nog aan het ontbijten.' Zei Hermelien toen ze buiten kwamen.

'Veel plezier, jullie twee.' Sarah gaf Harry nog een kus en Hermelien deed hetzelfde Ron.

Het postkantoortje van de jongens lag helemaal aan de andere kant van de baan. Hermelien en Sarah liepen naar een klein gebouwtje. Ze deden de deur open met de sleutel die ze van Perkamentus hadden gekregen.

'Hier zullen we nog veel werk hebben.' Zei Sarah toen ze de versleten ruimte bekeek.

'Dat geraakt nooit op één week klaar.' Zei Hermelien ontmoedigd. 'We weten niet eens hoe we een zaak moeten opstarten, laat staan succesvol maken.'

'Daar ben ik voor.' Een jonge vrouw met blonde krullend haar kwam binnen.

'Deborah Vandevyver.' Stelde ze zichzelf voor. 'Ik ben door Perkamentus aangeduid als jullie raadgeeftster en helper. Ik zal jullie alles leren over hoe je een zaak opstart en die zaak succesvol kunt maken.'

'Onze reddende engel.' Antwoordde Hermelien en ze gaf Deborah een hand.

Harry en Ron waren ondertussen binnengewandeld in hun 'zaak'. Het gebouw had een meters hoog plafond en er zaten versleten balken aan vast.

'Daar moeten de uilen komen.' Verklaarde Harry aan Ron.

'Waar moeten wij in hemelsnaam een stuk of honderd uilen halen?' Vroeg Ron.

'Daar kan ik voor zorgen.' Een man kwam het gebouw binnen. 'Stijn de Pestel, uilenspecialist. Ik zal jullie helpen dit postkantoor te runnen en voor jullie uilen te zorgen.'

'Kan jij ons honderd uilen bezorgen?' Ron keek de man twijfelend aan.

'Natuurlijk, wanneer wil je ze hebben? Vanavond nog? Of liever morgen?'

'Misschien is het beter als we het hier eerst wat opknappen.' Stelde Harry voor.

De drie meiden hadden tegen die tijd hun budget al bekeken, besproken hoeveel ze zouden gebruiken voor de inrichting en hoe ze het zouden inrichten. Nu, waren ze naar catalogussen aan het bekijken en Hermelien was een bestelbon aan het invullen.

'Jullie moeten ervoor zorgen dat er evenveel dames- als herenkledij is, ook al gaan hier waarschijnlijk meer vrouwen over de vloer komen. Die nemen meestal ook iets mee voor hun vriend.' Zei Deborah. Sarah en Hermelien knikten.

'Wauw, wat een mooi galagewaad. Die moeten we zeker bestellen. Hermelien schrijf eens op nummer 07489; 10 paar.' Hermelien deed wat Sarah zei.

'Goed, nu mag jij deze catalogus doorbladeren en zal ik de bestelbon invullen.' Sarah gaf Hermelien een dikke catalogus.

'Vergeet jullie budget niet, hé meisjes.' Merkte Deborah op.

'Natuurlijk niet, Sarah hou je veer klaar, 12732; 20 paar, 00751; 15 paar,…'

Harry bracht de laatste balk met een zweefspreuk naar boven en Ron zwoer er een plakbezwering over.

'De laatste.' Zei Stijn tevreden.

Ze hadden alle oude, versleten balken vervangen door nieuwe sterkere.

'Laat die uilen maar komen.' Riep Ron.

'Jullie moeten eerst nog een paar dingen plannen, Ron. Jullie moeten je budget verdelen over de kosten, genoeg eten kopen voor de uilen en nog een paar andere dingen.' Deelde Stijn mee.

'O.' Zei Ron.

'Laten we eerst beginnen met dat ding van het budget.' Stelde Harry voor.

'Het berekenen en verdelen van de kosten? Goed.' Stijn nam een groot stuk perkament en begon Harry en Ron alles uit te leggen.

Deborah stak op dat moment de laatste bestelbon in een magische envelop.

Sarah gaf de envelop aan Cosmo. 'Aangezien Harry en Ron pas over enkele dagen opengaan, moet jij dit bezorgen.' Cosmo kraste wat en vloog toen weg.

'Morgen kunnen we beginnen met opknappen en inrichten, maar voor vandaag zijn we klaar.' Zei Deborah, ze stond op en liep naar de deur. 'Tot morgen!'

'Zo en wat is jullie opdracht?' Vroeg Sarah nadat Deborah was weggegaan.

'Zoek de schaar die jullie draden verbindt.'

'Amai, ook een raadsel en nog een moeilijke ook.'

'Ik weet het. Wat is jullie opdracht?'

'Vind het stukje spiegel naar de andere.'

'Ook niet één van de gemakkelijkste dus.' Hermelien zuchtte.

'Een schaar knipt draden door en wij moeten opzoek naar één die het omgekeerde doet.'

Sarah zuchtte ook. 'In een spiegel zie je jezelf nooit een andere… Ik begin te snappen waarom Harry raadsels haat. Ik krijg er alleen maar hoofdpijn van.'

Ze liepen de zaak uit, namen afscheid en gingen elk naar hun eigen tentje.

Toen Sarah hun tentje binnenliep waren Harry en Sirius een potje knalpoker aan het spelen.

'Dag pappie.' Ze gaf Sirius een kus op zijn wang. 'Dag meisje.'

'Dag Harry.' Ze gaf Harry een kus op zijn mond. 'Dag schat.'

'Ik kwam gewoon even langs om te zeggen dat morgen de huisjes geleverd worden, zodat jullie niet verschieten als er plots een huis op de plaats van jullie tentje staat.' Zei Sirius.

'En jij was nog niet thuis dus dacht ik, laten we een potje knalpoker spelen.' Vervolgde Harry.

'Jullie hoeven zichzelf niet aan mij te verantwoorden, hoor.'

Sarah nam de brief van Perkamentus. 'Het stukje spiegel naar de andere…' Mommpelde ze.

'Aja, jullie hebben zo een soort raadsel gekregen. Mag ik het eens horen?' Vroeg Sirius.

'Vind het stukje spiegel naar de andere.' Zei Harry dof.

'Dat is niet moeilijk. Harry heb je dat spiegeltje nog dat je van mij hebt gekregen?'

Harry stond op en zocht wat in zijn hutkoffer. 'Hier is het.'

'Wat voor spiegeltje is dat?' Sarah bekeek nieuwsgierig het spiegeltje.

'Spiegeltjes waarin je een andere kan zien.'

'Dus dat is het antwoord op ons raadsel.' Zei Harry tevreden.

'Ik weet het niet.' Twijfelde Sarah.

'Hoe bedoel je, je weet het niet.?' Vroeg Harry verbaast.

Sirius voelde onweer hangen. 'Euh… ik ga maar weer eens.'

'Ik bedoel, dat ik denkt dat dat spiegeltje niet ons antwoord is. Het is te gemakkelijk.'

'Dus omdat het te gemakkelijk is, kan het niet kloppen! Wat voor een zever is dat!'

'Dus jij vindt mijn mening zever! Mooi is dat!'

'Wat! Nee, dat bedoelde ik niet…'

'Slaapwel Harry.' Sarah kroop in het bed.

Harry ging naast haar liggen, hij wou het bijleggen maar Sarah draaide zodat ze met haar rug naar hem toe lag.

'Sarah.'

Geen antwoord.

'Sarah, aljeblieft.'

Weer geen antwoord.

'Sarah, ben je boos op me?'

Sarah gromde iets.

'Antwoord eens.'

'Laat me met rust Harry! Ik zei slaapwel en meestal willen de mensen dan slapen.'

De volgende ochtend bij het ontbijt.

'Sarah, mag ik de boter eens?'

Sarah gaf zwijgend de boter door.

'Weet je eigenlijk wel hoe kinderachtig je bezig bent?'

Sarah wierp hem een boze blik toe, ruimde de tafel af en liep de tent uit.

'Waarom heb ik het gevoel dat ik het alleen maar erger heb gemaakt?' Zei Harry tegen zichzelf.

'Wie denkt hij wel dat hij is! Eerst mening zomaar in de wind gooien, durven vragen of ik boos op hem ben en me dan nog eens kinderachtig noemen!' Mompelde Sarah boos.

In haar haast botste ze tegen Hermelien aan.

'Wat heb jij vandaag?'

'Ruzie met Harry.'

Sarah begon alles uit te leggen.

'Hij wou dus niet luisteren naar jou uitleg, omdat die van hem veel gemakkelijker was.'

Sarah knikte. 'Maar ik kan toch niet te lang boos op hem blijven, ofwel?'

'Dat moet jij beslissen. Hou je nog steeds van hem?'

'Natuurlijk! Ik ben alleen een heel klein beetje boos.'

'Daarnet klonk het niet alsof je een heel klein beetje boos was.'

'Misschien een beetje meer dan een heel klein beetje, maar ik haat het gewoon als mensen doen alsof alles wat zei zeggen waar is en niet eens de moeite doen om naar anderen te luisteren. En hij is mijn verjaardag vergeten. Ik word vandaag zeventien.'

'Sorry, ik ben het ook vergeten. Proficiat meid.'

'Jij kon het niet weten, ik heb je het nooit verteld. Maar Harry, ik heb op zijn verjaardag hem een hele dag lang verwend en een heleboel cadeautjes gegeven en toen vroeg hij; waneer is het jou verjaardag? En ik antwoordde; 5 september en hij zei dat hij dan iets speciaals voor me zou doen. '

'Tja, dat verandert natuurlijk de hele situatie als Ron mijn verjaardag zou vergeten, dan negeer ik hem tot hij het zich herinnert.'

'Oké, dan ga ik hem negeren.'

'Wat? Ik zei niet dat jij dat moest doen, ik zei alleen wat ik zou doen.'

'Mijn besluit staat vast, ik negeer hem tot hij zich herinnert dat het mijn verjaardag is.'

Ze liepen het gebouwtje binnen, Deborah was er al.

'Zo meiden! Klaar om dit krot om te toveren tot een kledingszaak?'

'Yep.' Antwoordde Hermelien.

Ron en Harry waren ondertussen bij hun postkantoortje aangekomen.

'Ze is razend op mij, ik weet echt niet wat ik moet doen.'

'Ben je zeker dat het alleen om die ruzie gaat?'

'Hoe bedoel je?'

'Wel, Hermelien was een keer boos op mij en het ging helemaal niet om die ruzie maar omdat ik was vergeten dat we een maand samen waren.'

'Nee, we zijn vandaag geen jaar samen dat is pas in oktober en we zijn nog maar de vijfde september.'

'Tja, je weet maar nooit.'

'Ziezo!' Sarah had juist het laatste kledingrek in elkaar getoverd.

'Oké, morgen wordt de kledij geleverd. Het enige wat jullie dan nog moeten doen is een lijst maken met de prijzen.' Zei Deborah. 'Na vandaag kom ik niet meer helpen, als er nog problemen of vragen zijn sturen jullie maar een uiltje.'

Ze wandelde de winkel uit en tegelijkertijd stapte Lily binnen.

'Hallo meisjes, ik kom eens kijken hoe het gaat.'

'Mevrouw Potter ik heb een vraagje.'

'Zeg maar Lily, Sarah.'

'Goed mevr…euh Lily, ik vroeg me af, als overmorgen de winkels en zaken opengaan, zijn die dan alleen open voor de leerlingen van Zweinstein of ook voor de andere tovenaars?'

'Wel, het zit zo; vanaf overmorgen gaan de winkels en zaken Zweinsveld een tijdje dicht. Zo kunnen jullie meer klanten en ervaring krijgen volgens Perkamentus. Dus jullie vervangen eigenlijk voor drie maanden Zweinsveld.'

'Wauw.' Stamelde Hermelien. 'Gaat de drie bezemstelen dan ook dicht?'

'Niet echt, Madame Rosmerta heeft ook een gebouwtje gekregen waar ze haar zaak kan openhouden.' Antwoordde Lily.

'Ah, zo.'

'Jakkes!'

Ron, Harry en Stijn waren de uilen een plaatsje aan het geven op de balken en plots had Ron luid jakkes geschreeuwd.

'Wat is er?' Riep Harry naar Ron.

'Die uil heeft…nou, ja… jeweetwelwat… op mijn hoofd gedaan.'

Harry proestte het uit en Stijn keek vol walging naar Ron.

'Je gebruikt beter snel een spreuk want het begint te stinken.'

Ron nam zijn toverstok en mompelde snel sanito.

Het witte goedje was opslag verdwenen.

Hij keek wantrouwig naar de uilen.

'Waarom doen jullie niet verder? Ik zal die voederbakjes al vullen.' Stelde hij voor.

Sarah plofte neer in een stoel. Ze was nog steeds chagrijnig.

'Wat heeft zij?' Vroeg Lily aan Hermelien.

'Ruzie met Harry. Hij is haar verjaardag vergeten.'

'Ow, en zij heeft hem nog zo verwend op zijn verjaardag.'

'Erg, hé.'

Lily knikte. 'James is ook vergeetachtig maar mijn verjaardag is hij nog nooit vergeten. Moest hij eens proberen…'

's Avonds stapte Sarah het splinternieuwe huis binnen, vastbesloten Harry te negeren.

'Dag schatje.' Harry wou haar een kus geven, maar ze draaide haar abrupt om zodat hij lucht kuste. 'Wat…'

Sarah liep naar de keuken en begon het avondmaal klaar te maken. Toen ze klaar was zette ze de tafel ( voor één persoon ) en begon te eten.

Harry zette zich aan tafel.

'Mmm, het ruikt heerlijk! Wat schaft de pot?' Maar hij schrok toen hij de tafel zag.

'Krijg ik geen eten?'

Sarah keek niet op van haar bord spaghetti.

'Moet ik verhongeren ofzo?'

Ze stond op en begon af te wassen.

Harry zuchtte diep. 'Dit kan zo niet verder, Sarah.'

Ze nam een handdoek en droogde af.

'Ik begrijp dat je boos bent omdat ik niet naar je wilde luisteren, maar overdrijf je nu niet een beetje?'

KLETS.

Sarah had hem een harde klap in het gezicht gegeven. Zijn kaak gloeide van de pijn.

'Gaan we gewelddadig worden?'

Ze zette de potten en pannen terug in de kast. Er liep een traan over haar wang.

'Nog eens beginnen huilen ook? Als ik me niet vergis ben jij degene die mij sloeg en boos is voor niets.'

Hij had de woorden nog maar pas uitgesproken en hij had er al spijt van.

'Vijf september.' Mompelde Sarah.

'Ja, dat is vandaag.' Antwoordde Harry, blij dat Sarah eindelijk iets gezegd had.

'Vijf september.' Haar ogen zagen rood van de tranen, ze liep huilend naar de slaapkamer.

'War is er zo speciaal aan…' Ineens schoot het hem te binnen. 'Vijf september, haar verjaardag!' Hoe kon ik nu zo stom zijn! Nadat zij mij de beste verjaardag ooit heeft gegeven!

Hij rende naar de slaapkamer waar hij haar huilend op het bed aantrof.

'Het spijt me!' Hij ging naast haar zitten.

Sarah keek op. 'Wat spijt je?' Snikte ze.

'Dat ik je verjaardag ben vergeten.' Hij knuffelde haar.

'Gelukkige zeventiende verjaardag.' Fluisterde hij in haar oor.

Ze glimlachte. 'Ik ben blij dat je het weer weet. Maar zo gemakkelijk kom je er niet van af, Potter!' Harry slikte.

'O, nee?'

'Nee.'

'Wat kan ik doen om het goed te maken?'

'Zitten en luisteren.'

Sarah stond op.

Nu gaat er wat komen.

'Jij! Jij moet me plechtig beloven nooit maar dan ook nooit meer mijn verjaardag te vergeten!' Zei ze streng. Ze klonk net als professor Anderling.

'Ik zweer dat ik nooit maar dan ook nooit meer de verjaardag van het allerliefste en mooiste meisje dat ik ken, te vergeten.'

Sarah bloosde. 'Goed genoeg.'

Ze nestelde zich op Harry's schoot.

'Wat…' Hij was verbaasd dat hij er zo snel vanaf was.

'Luisteren! Oké, ik weet dat jij denkt dat het spiegeltje de oplossing van ons raadsel is, maar ik denk dat het figuurlijk bedoelt is en dat we niet echt een spiegeltje moeten zoeken, maar…iets anders.'

'Maar wat dan?'

'Daar ben ik nog niet helemaal uit.'

'Ik weet het niet, het spiegeltje is toch het meest logische antwoord.'

'Daarom klopt het niet, raadsels zijn zelden logisch.'

'Tja. Maar wat is het dan wel?'

Sarah haalde haar schouders op. 'Geen idee.'

In het huisje van Ron en Hermelien zat Hermelien over een vel perkament gebogen.

Zoek de schaar die jullie draden verbindt.

Schaar…knippen

Draden…draden doorknippen

draden verbinden…knoop in draden leggen

knoop doorknippen.

'Nee, dat klopt niet.' Ze scheurde uit ergernis het perkament in twee.

'We hebben nog drie maanden, we vinden het heus wel.' Zei Ron.

'Als jij het zegt.' Hermelien stopte het perkament weg.