Hoofdstuk 11: Kerstgedachten vreemde gebeurtenissen!

Het eerste zonnestraaltje kwam zachtjes door het raam, het verlichtte Zweinstein. Buiten lag een dik pak sneeuw dat de wereld wit kleurde. Het was 10 uur in de ochtend en de eerste Zweinsteiners begonnen op te staan. Iedereen in zijn of haar kerstoutfit kwamen ze de grote zaal in. Het was niet druk op deze kerstochtend, het was immers vakantie. Al bleven er zeker wel veel leerlingen op school voor het kerstbal. Het was zeker een groot spectakel en vele leerlingen waren zeer in de stemming ervoor. Zo ook Mieke die haar benen over haar bed gooide, en de ochtendzon bekeek. Haar haren wapperden in de wind van de opgengeslagen deuren. Mieke had de gordijnen open gedaan en de grote zon lachte haar vriendelijk toe. De kamer was helemaal verlicht door de zon en haar vriendelijkheid. Mieke trok haar lange zwarte gewaad aan, die ze speciaal voor kerst had bewaart. Het was een erg mooie en lange gewaad, met daaronder een soort van gothische jurk. Zo noemden de dreuzels het immers.
"Goedemorgen schat, vrolijk kerstfeest" weerklonk het vrolijk. Mieke keek om, en zag dat Thomas voor haar stond.
"Schat! Ik wist niet dat je er was, maar goed, heb je nog veel kado's gekregen?" vroeg Mieke met een zalige stem van genot.
"Ja, nog heel erg bedankt voor het lekkers en die boeken! Die wilde ik zo graag hebben, en ook voor die duisterheidsgeval, die vond ik echt meegaa!" riep Thomas blij, en Mieke straalde daardoor.
"Kom je mee naar beneden voor de kado's?"
Ze knikte en volgde Thomas naar beneden. Voor de haard stonden een groot aantal pakjes, met Mieke's naam erop. Ze schrok ervan! Zoveel!
Ze maakte ze direct open, en kreeg van alles. Lekkers, super dingen die ze graag wilde hebben, boeken, kerstdingen en nog heel veel gewaden en kleding van haar ouders. Mieke was in haar hart teleurgesteld, geen kado van Thomas. Maar zijn geheimzinnige grijns beloofde wat.
Hij pakte iets vanachter zijn rug, en liet het aan mij zien. het was prachtig ingepakt en ze snakte naar adem. Zo snel als ze kon pakte ze het uit en toen ze het voor haar hart snakte ze nog meer naar adem.
"Thomas...wat...wat prachtig! Die wilde ik zo ontzettend graag hebben!" riep Mieke uit. Voor haar lag het gala/bal jurk dat ze zo graag wilde hebben! Ze vloog Thomas om zijn nek en kuste hem op al zijn wangen duizend keer, en vervolgens op zijn mond.
"Mieke?'' zei Thomas fluisterend.
"ja"
"wil je met me mee naar het kerstbal?" vroeg hij zachtjes.
Mieke glom en keek hem diep aan.
"Tuurlijk"

"Mieke, wat doe jij hier nog?" Vroeg Bibi, toen Mieke de bibliotheek binnen kwam stormen.
"Bibi, ik voel me een slet."
"Een wat?"
"Een slet, je hoort me toch! Ik neem eerst met Harry, vervolgens met Viktor, dan met Harry, dan met Ron, dan met Harry en nu komt Thomas weer in mijn leven! Wie zegt me dat er geen duizenden jongens volgen? Ik voel me schuldig Bibi, ik kan toch niet zomaar een slet zijn. Ik hoor mensen praten die denken dat ik teveel gezopen heb en elke nacht een ander in mijn bed heb!"
Bibi keek geschokt naar Mieke die tranen in haar ogen kreeg. Het was zeker waar dat Mieke veel vriendjes had, maar Bibi wist dat Thomas altijd het einde van haar was.
"Maar Mieke weet je ook waarom je zoveel vriendjes had?" vroeg ze, in de hoop op antwoord.
"Ja," Mieke slikte, "en nee.. Ik weet dat veel jongens mijn verlokkende ogen graag beproeven, en dat ik soms misbruik maak van mijn ogen en verleidingen. Ik zocht hoop omdat Thomas weg was, hij was mijn echte liefde en had mij zomaar verlaten! Maar ik kon niets anders vinden en Harry Potter leek me de enige weg. Maar Ron en Viktor waren het niet voor mij! Maar ik krijg niet die nare praatjes uit mijn hoofd. Iedereen denkt maar dat ik ze gewoon misbruikt heb en...en...en.." Mieke begon opeens te huilen, terwijl haar tranen naar beneden drupten. Bibi kon het niet meer langer aan dat haar vriendin leed had en sprong op waarnaar ze Bibi een troostende schouder aanbood. Mieke liet haar tranen langzaam vallen en gaf af en toe haar spijt te verklaren.
De deur ging open en Thomas liep binnen.
"Hemeltjelief! Mieke! Wat is er met je, wat is er gebeurt" vroeg hij bezorgt. Zijn ogen stonden rusteloos uit zijn kassen en bekeken met zorg de tranen van zijn vriendin. Bibi zag dat Mieke niet in staat was te kunnen spreken en nam zelf het woord over. "Ze voelde zich een beetje...een slet weet je. Na jou had ze verscheidende jongens en mensen vinden haar een beetje veel slet worden. Maar in feite hield ze altijd van jou."
Thomas keek met grote zorg naar Mieke, maar deze zat in shock op een stoel. Bibi keek met veelbetekende ogen naar Thomas, om haar een steun te geven.
"Weet je, Mieke en ik gaan samen gewoon gezellig er tussen uit! Gezellig in het Zweinstein bos rondwandelen en naar Zweinsveld gaan. Gewoon eventjes rust. Wat vind jij Bibi?"
"Een goed idee!"

Bibi probeerde zich te concentreren op haar werk. Het lukte gewoon niet! Haar gedachten dwaalden keer op keer af naar Mieke die voor het eerst echt gehuild had. Soms waren er tranen, maar zo erg had ze het nog nooit gevoeld. Wat moesten al die mensen over haar gezegt hebben? Bibi herinnerde wel haar stunt met Draco, maar mensen hebben haar nooit een slet genoemd. Wat ging er eigenlijk in Mieke om? Had deze opeens een grote spijt en wist niet meer wat ze moest doen? Gelukkig, en dan ook echt gelukkig had Thomas een groot hart en zou alles voor Mieke doen om haar gelukkig te maken. In de hoop dat Mieke weer een beetje tot verstand kwam en het bij Thomas hield won Bibi haar concentratie terug en begon hevig aan haar boekverslag voor Toverdrank te schrijven.

"Mag ik erbij komen zitten?" vroeg iemand na een tijdje en Bibi maakte een vaag gebaar terwijl ze niet eens opkeek om te zien wie het vroeg. "Alruinsap en stekels van een Pulkerik? Sinds wanneer heeft een Pulkerik stekels?" mompelde Bibi tegen haarzelf en de persoon die tegenover haar was gaan zitten grinnikte zacht. "Was er nergens anders ruimte?" vroeg Bibi geïrriteerd en keek voor het eerst sinds de persoon was gaan zitten fronsend op. Toen ze echter de persoon tegenover haar in het oog kreeg werd ze knalrood en richtte haar blik weer op het tafelblad. Draco deed echter alsof hij het niet zag en zei: "Er was nog genoeg ruimte, maar ik wilde graag bij jou zitten."
Bibi gaf geen antwoord en bleef naar het tafelblad staren terwijl Draco over de tafel heen leunde en naar het stuk perkament keek. "Toverdranken? Ik wist niet dat je daar moeite mee had." zei hij verbaasd en het volgende moment zat hij naast Bibi en mompelde op zachte toon "Laat me je helpen." Bibi schoof een stukje weg en zei geen woord terwijl Draco haar stuk overlas. "Ik ben je hulp niet nodig." mompelde ze uiteindelijk, maar Draco negeerde haar nu op zijn beurt. Hij boog zich alleen dichter naar Bibi toe en wees op het perkament alsof hij iets aan wilde geven, maar de woorden die uit zijn mond kwamen gingen over iets totaal anders.
"Je hoeft je niet te schamen Bibi, het was een normaal iets. Hoeveel andere stellen zullen wel niet meer doen dan wij,.. Wij hadden alleen de pech dat Sneep binnenkwam, maar daarom hoef jij je niet te schamen." zei hij op zachte toon, maar Bibi weigerde hem aan te kijken. "Kijk me aan Bibi." zei Draco zacht en legde zijn hand onder Bibi's kin om haar vervolgens naar hem te laten kijken. Een moment lang keken ze alleen naar elkaar, maar op het moment dat Draco zijn mond weer opende klonk het vrolijk: "Hey Biebs!"
Met een snel gebaar liet Draco zijn hand weer vallen terwijl Bibi haar blik op Mieke richtte. "Hoi Mieke." zei ze vrolijk, maar toen ze weer omkeek naar Draco, bleek hij ineens weg te zijn. Waar was hij nu heen gegaan? Fronsend keek Bibi weer naar Mieke, die nu naast haar neerplofte en op topsnelheid begon te praten. "Ik ben zo blij dat Thomas er weer is, hij heeft me meegevraagd naar het kerstbal. Had ik je dat al verteld? Ik ben er echt zo blij mee! Ik moet alleen nog een mooie jurk vinden. Ga jij ook naar het kerstbal? Als je wel gaat moet je die jurk aandoen die je van mij hebt gekregen voor je verjaardag vorig jaar. Volgens mij heb je die nog helemaal niet gedragen! Ik ga denk ik een mooie flessengroene jurk kopen, past bij mijn afdeling en groen staat mij ook nog eens goed. Ik denk echt dat het kerstbal super gaat worden, vooral omdat Thomas en ik weer samen zijn! Ik heb hem echt zo gemist, maar nu is hij er gewoon weer!
Ik heb trouwens echt zo'n vreemd gerucht gehoord in de leerlingenkamer. Ik kan me niet voorstellen dat het echt waar is! Ze zeggen dat jij na de zwerkbal wedstrijd met Draco mee was gegaan naar zijn kamer, omdat hij de snaai voor je had gevangen. Hoe dan ook, jullie waren dus halfnaakt en toen kwam Sneep binnen! Maar ik kan me dus totaal niet voorstellen dat jij überhaupt met Draco mee zou gaan naar zijn kamer, halfnaakt zou zijn en je dan ook nog zou laten betrappen door Sneep! Ik bedoel, waarom zou je met Draco in zijn kamer zijn? Het is niet zo bijzonder dat hij je de snaai geeft. Oke, toegegeven Zwadderich wint niet snel een wedstrijd, maar het is allen een balletje met vleugels dat hij je geeft!"
Mieke ratelde nog verder, maar Bibi hoorde haar al niet meer. Als Mieke een beetje logisch na had gedacht had ze best geweten waarom Bibi met Draco mee was gegaan naar zijn kamer en waarom ze halfnaakt was geweest toen Sneep binnenkwam. Waarom had ze niet beseft dat meer mensen het gezien zouden hebben? Het was zelfs al een gerucht! Ineens voelde Bibi's zich misselijk worden en met één gebaar veegde ze haar huiswerk in haar tas. "Ik spreek je later Mieke." wist Bibi nog net uit te brengen voordat ze de school uitvluchtte en Mieke alleen in de bibliotheek achterliet.

Zuchtend zakte Bibi neer bij het meer en staarde naar het bevroren meer. De sneeuw voelde koud en nat onder haar achterste, maar Bibi weigerde op te staan en staarde niets ziend naar het meer. Ineens viel er echter sneeuw in haar nek en met een gil schoot Bibi overeind terwijl ze op en neer sprong om de sneeuw weer kwijt te raken. Vervolgens draaide ze zich met een ruk om en zag Draco grijnzend naar haar kijken. "Jij! Jij!" riep Bibi uit maar kwam niet uit haar woorden, waardoor Draco nog harder moest lachen en Bibi bukte om een hand vol sneeuw te pakken.
"Niet doen!" riep Draco nog, maar op dat moment gooide Bibi een sneeuwbal naar hem toe. Die raakte hem midden op zijn borstkast en Bibi klopte lachend haar handen af, voordat ze zag dat Draco de achtervolging in had gezet. "Laat me met rust Draco!" riep Bibi, maar er klonk een lach in haar stem door. Bijna gelijk had Draco haar te pakken en sloeg zijn armen om haar heen. "Waar ging je heen?" vroeg hij op zachte toon en Bibi keek grijnzend naar hem op terwijl ze mompelde: "Weg bij jou, ik wilde niet nog meer sneeuw in mijn nek." Draco grijnsde en wilde iets zeggen maar op dat moment kuste Bibi hem zacht en leek hij te vergeten wat hij zojuist had willen zeggen.
Bijna gelijk trok ze zich weer terug, maar Draco bleef een moment verbaasd naar haar staren. "Is er iets?" vroeg Bibi terwijl ze een wenkbrauw optrok en vervolgens een hand naar haar gezicht bracht. "Zit er iets in mijn gezicht?" vroeg ze en ging met de hand over haar gezicht terwijl Draco bijna onmerkbaar zijn hoofd schudde. Bibi fronste nog dieper, maar liet toch langzaam haar hand weer zakken. Draco's hoofd kwam langzaam dichterbij en even later raakten hun lippen elkaar zacht.
Minutenlang kusten ze elkaar alleen, ze voelden geen van beiden de noodzaak om de kus te verdiepen en maakten zich ook niet druk of iemand hun kon zien. Uiteindelijk trok Draco langzaam zijn hoofd weer terug en keek glimlachend toe hoe Bibi's ogen langzaam weer open gingen en ze naar hem keek. "Zou je met mij naar het kerstbal willen?" vroeg Draco op zachte toon en het leek haast alsof Bibi helemaal begon te glunderen. "Alleen als je beloofd je te gedragen als een heer." zei ze plagend en Draco lachte hardop voordat hij zijn lippen weer op die van Bibi drukte.
Deze keer was het een hele andere kus, deze was hongerig alsof ze elkaar maanden niet hadden gezien en Draco duwde Bibi naar achteren tot ze met haar rug tegen een boom gedrukt stond. Geen van beiden begreep waarom alles nu zo anders leek, maar het kon ze ook weinig schelen. Ze leken helemaal te zijn vergeten waar ze waren en Draco tilde Bibi een stukje op terwijl zij haar benen om zijn middel sloeg. Hun tongen duelleerden met elkaar alsof er een strijd tussen hun gestreden werd, maar toch verstijfden ze beiden toen een stem ineens door hun vernevelde gedachten door klonk.

"Dus de geruchten zijn waar! Dit had ik nu nooit van je verwacht Bibi!" klonk de stem van Mieke en Draco keek verdwaasd op terwijl Bibi langzaam haar benen liet zakken, maar net niet bij de grond kon. "Mieke?" vroeg Bibi, maar voordat ze verder kon gaan was Mieke al losgebarsten terwijl Thomas verbaasd toekeek. "Hoe kun je nu zoiets doen! Op deze manier vernietig jij je totale toekomst! Ik had nooit gedacht van jou dat jij jezelf zo makkelijk aan een jongen zou geven! Ben je totaal gek geworden Bibi! Iedereen kan je hier gewoon zien!" riep Mieke uit en Bibi's blik verdonkerde.
"Ik denk dat ik zelf heel goed in staat ben om mijn eigen leven te bepalen Mieke. Als ik mijn vríendje wil kussen of iets anders, mag ik zelfs beslissen of ik dat doe. De enigen die daar iets over te zegge hebben zijn hij en ik Mieke. Ik ben oud en wijs genoeg om mijn eigen beslissingen te kunnen nemen, daar ben ik jou hulp niet bij nodig. Ik vertel jou ook niet wat je wel en niet kan doen en wat ik wel en niet van je verwacht had. Ik laat jou je eigen beslissingen nemen en je eigen fouten maken. Geef mij die kans ook." zei Bibi op strakke toon en Mieke haar mond viel open. Ze wilde iets zeggen, maar Bibi onderbrak haar. "Ik word achttien Mieke, ik ben een eigen leven nodig!" Het laatste werd fel uitgesproken en na die woorden trok Bibi, Draco ook weer mee richting het kasteel. Mieke en Thomas bleven verbaasd in de sneeuw staan. Was dat nu echt gebeurd?