Hoofdstuk 2) Some bloody music!
Sue keek de vreemdeling verbouwereerd aan. "Sorry wie!"
De man keek nog verbouwereerder terug. "WHAT! Bedoel je dat je nog nooit van THE FAMOUSE Captine Jack Sparrow hebt gehoord!"
…………………………………………………………………………………………………………………………
Op dat zelfde moment werd een slaperig vijf jarig jongetje wakker. Hij hoorde stemmen van beneden. En de regel was, als er mensen beneden waren, het ochtend was en hij uit bed mocht. Onhandig en nog half slapen trok hij z'n raceauto dekbed van hem af en klom z'n bedje uit. Snel rende hij de trap af, klaar om Cornflakes te gaan eten.
In de keuken was nog steeds spraken van een vrij gespannen sfeer. Sue, aan de ene kant omdat er een wildvreemde tegenoverhaar stond die waarschijnlijk niet helemaal goed wijs was. Jack, aan de andere kant, in zware chook omdat het meisje nog nooit van hem had gehoord had. Zo stonden ze al een tijdje tegenover elkaar. Jack met nog steeds z'n hand om haar heel en Sue nog steeds bewapend met haar bezem.
Zo vond Collin z'n zus en een vreemde man. Waarschijnlijk zou ieder ander vijfjarige jongetje zich zijn dood geschrokken als hij z'n zus zag die bijna werd gewurgd door een wild vreemde. Maar Collin was niet een van deze jongetjes. "Anny? Is dit je nieuwe vriend?"
Twee paar ogen keken het jongetje vol verbazing aan. Vervolgens keken ze alle twee hoe ze er bij stonden en schoten in de lach. Collin begreep dat hij wat grappigs had gezegd en lachte trots mee.
Als het drietal uitgelachen is volgt er een ongemakkelijke stilte. Jack heeft Sue gelaten en zij heeft op haar beurt de bezem tegen de muur gezet.
"Dussse…. Jack" Probeerde Sue die de stilte meer dan zat is.
"It's Captine! Captine Jack Sparrow." Kaatst Jack beledigt terug.
"Wat jij wilt… Dus CAPTINE, wie ben jij en wat doe je in godsnaam hier"? Vroeg Sue, zoveel mogelijk sarcasme legend op het woord 'Captine.'
"Well, listen up little boy and girl. Ik had dus eindelijk The Medallion gevonden na maanden op zee te hebben gereisd. Hitte,kauw, honger en andere verschrikkelijk verschrikkingen heb ik doorstaan om deze schat te vinden. Had ik hem EINDELIJK in m'n hand en toen deed ie FLITS en stond ik opeens hier."
Sue en Collin keken elkaar even aan en hadden beide GEEN IDEE wat ze in godsnaam hierop moesten zeggen.
"Okey…" Wist Sue eindelijk uit te brengen. "Jack, ik ga eventjes een telefoontje plegen met een heel aardige meneer. Collin kom je ook even mee?"
Snel greep Sue Collin bij z'n arme voordat hij durfde te protesteren en sprinten de kamer uit. Ze zag nog net dat Jack een nieuw fles wijn had gepakt en hem leeg begon te drinken.
"Okey Collin, nu moet je even goed naar m luisteren. Die vent daar is getikt, gestoord, klap van de molen hele maal niet goed snappie! Ik ga zo een busje bellen en dan komen ze hem ophalen. En dan kan ik eindelijk weer normaal gaan slapen." Ze zuchten even. " Maar goed, als ik aan het bellen ben blijf jij hier staan en haal het niet in je hoofd om naar die gek toe te gaan BEGREPEN!"
Toen ze haar broertje zag knikken pakte ze het telefoonboek, zocht goed nummer op en begon te bellen.
"Yes, hello sorry dat ik zo laat nog bel maar…"
"If I where you I wouldn't do that, young missy." Jack stond achter haar met een zwaard in z'n hand, gericht op Collin. Haar broertje keek haar vragend aan.
Sue beet op haar lip en legde de hoorn op de haak. Meteen stak Jack z'n zwaard weer weg en keek haar kwaad aan.
"So, the two of ye denken dus dat good ol' Jack gestoord is! Well, misschien hebben jullie een beetje gelijk… maar ik dwaal af. If you please be so kind, wijs me dan de haven dan zijn jullie van me af.
Even was het stil. "ehhe… Jack? We zitten aan de rand van New york er zijn hier geen havens". Probeerde Sue zo subtiel mogelijk te zeggen.
"What the Hell is that suppose to mean! Waar is m'n schip? M'n crew? Waar is alles gebleven!" Jack keek verbaast even als paniekerig.
"Jack ik wil niet lullig klinken hoor, maar het is 2005. Er zijn hier geen schepen meer."
Jack verschoot van kleur en z'n ogen werden groot. "Where the hell are you talking about! Dat kan niet! Dat bestaat niet… LIEG NIET TEGEN ME!
"Nou kijk zelf maar". Sue wees op een Winny The Pooh kalender.
Jack liep er naartoe, greep de kalender, keek er naar en zei een tijdje niks.
"Misschien moet je even gaan zitten?" Sue pakte z'n arm vast en loodste hem naar de bank. "Collin, ga wat water halen". Blafte ze naar haar broertje.
Een tijdje later zaten Sue, Collin en Jack op de bank. En omdat Jack door het slechte nieuws het niet alleen bij water kon houden stonden er ook nog diverse flessen rond de bank.
"Dus Jack, ik moet geloven dat jij The Captine bent van The Black Pearle en een schat hebt gevonden en je naar hier heeft gesleept?"
" En jij, little girl, probeert me wijs te maken dat ik in 2005 ben?"Vroeg Jack op zijn beurt.
Daar had Sue niet zo snel wat op te zeggen. "Okey, Jack ik ga Collin naar bed brengen want het is al 3 uur s'nachts." Ze wees op Jack. "En jij blijft hier zitten, je zit nergens aan ook niet aan de wijn flessen". ( hoewel die toch allemaal al leeg waren). "GEWOON BLIJVEN ZITTEN!" Het leek wel of ze tegen een kleuter stond te praten, maar ze wilde zeker weten dat hij nergens heel ging terwijl ze Collin naar bed bracht.
Jack was nog zo verbaast over z'n grote ontdekking dat hij alleen maar schaapachtig kon knikken. Mooie dacht Sue, das een klein probleempje minder.
Sue trok een hevig tegenstribbelende Collin me naar boven. Terwijl hij bleef dreinen dat hij bij Jack wilde blijven, legde ze hem in bed en vertelde ze hem een verhaaltje. Toen ze hem in een nieuw record tijd in slaap had gekregen knipte ze het nachtlampje aan en sloot zachtjes de deur.
Op dat moment sprongen de speakers aan en vulde het hele huis zich met loeiharde muziek.
Op het nummer van Rage agens the machines vloog Sue de trap af. Met een noodgang gooide ze de kamerdeur open terwijl de woorden Fuck You I Don't Do What Ye Tell Me ( Hoe ironische)door de kamer bleven dreunen.
Sue zag Jack midden in de kamer staan gewapend met zwaard paniekerig om zich heen staan kijken, waar dat verschrikkelijke geluid vandaan kwam.
Snel dook Sue naar voren en drukte op het off knopje. Boven hoorde ze Collin huilen. Op dat moment had ze Jack wel kunnen neerschieten."Well, Jack is dat genoeg bewijs voor je dat je in 2005 zit?"
"What in the name of god was that! SATAN! Nog steeds keek Jack geschrokken rond.
Het lachen was onvermijdelijk. Sue proesten het uit en door het lachen heen zag ze een zwaar beledigde Jack staan. "Shohorry…"Proesten ze weer uit. "Dat was nou een stereo, je kan er muziek mee luisteren."
Jack keek haar stomverbaasd aan."Noem jij die demonische geluiden MUZIEK!" Hij richten z'n blik naar boven. "Owh, LORD waar ben ik terecht gekomen?"Vroeg hij dramatische.
Weer proesten Sue het uit. Jack zag dat z'n grap een groot succes was en keek haar met twinkelden ogen aan.
Sue maakte een besluit. Jack leek niet gevaarlijk alleen niet helemaal goed wijs. En het was nu te laat om nog iemand te bellen of wat te ondernemen. "Weet je wat Jack, je mag vannacht hier blijven. Maar je moet wel stil zijn want 'n ouders komen morgen thuis.
Jack keek haar verrast aan. "Thank's,luv.
Sue keek grinniken toe. "Nou welterusten Jack."
"Yeah, goo'night, luv."
Sue liep grinnikend naar haar kamer. Ze was er zeker van dat Jack nu nog met het licht bezig was.
Nou da was hoofdstuk 2 hopelijk vonden jullie het leuk, vergeet niet te reviewen!.
-X- Sue.
