Jah, we gaan met een HSltreinvaart verder.
Hoofdstuk 7) I still got it!
Daar lag het dan, The Medallion. Ze waren zo dichtbij en toch ook zo ver weg. Wat moesten ze nu , IN THE NAME OF GOD, GAAN DOEN, BEDACHT Sue. Ze keek naar Jack, en die dacht er waarschijnlijk ook zo over, die met een verloren blik naar de vitrine keek.
"Issen'd she beatiful?" klonk het opeens vanuit het niets.
Sue schrok zich voor de derde keer die dag te pletter en draaide zich vliegensvlug om. Achter haar stond een wat oudere man van rond de zestig. Hij had een wit sikje en op z'n hoofd een bruin visserspetje. Ook had hij een halvemaan brilletje en een verschrikkelijke oude broek. Sue wist het gelijk, dit is een archeoloog.
"Daar heb ik jaren naar gezocht."De man straalden. "Dit jongen lui ( hij had Jack nog niet gezien) Is de meest gezochte schat ooit. Sinds er boeken werden geschreven zijn er al verhalen over. Dat sierraad zou werelden voor je openen."
Sue stond de man met openmond aan te kijken, aangezien hij vanuit het niets tegen haar aan begon te kwaken.
"O,sorry meisje, mijn naam is C. Rodriquez, professor in piraterij rond de 16de eeuw. Hij stak z'n hand uit.
Sue kreeg even de verleiding om snel weg te lopen, omdat hij MEISJE tegen haar had gezegd. Maar besloot netjes een hand te geven, wie weet kon die vent hun nog van pas komen. "Aangenaam, ik ben Sue-Anne dit is m'n kleine broertje Collin en dit is…" Verder kwam ze niet want Mr. Rodriquez ging alweer verder met z'n volgende verhaal.
"Ja, meisje, het heeft jaren van intensieve studie gekost om deze schat te vinden. Ze was namelijk een tijd zomaar verdwenen, in rook opgegaan zou je bijna kunnen zeggen. Niemand wist waar ze was gebleven. Echt meisje ( Sue begon nu echt een hekel te krijgen aan die vent) dit soort schatten zie je maar eens in je leven…"
"That's crape." Jack had zich ook in het gesprek gemengd."Het enige wat je nodig hebt is een stel hersens, een goeje kaart en een schip zoals The Black Pearle. En dan komt de rest vanzelf, savvy!"
Professor Rodriquez keek zeer geïrriteerd naar Jack, omdat hij hem had onderbroken in z'n ik-ben-zo-geweldig-speecht."En wie mag u dan wel zijn!"
"Well, i'm Captine Jack Sparrow, 'cours!"
"Aha… ,captine, en mag ik vragen van welk schip."De prof begon te grijnzen omdat hij had gedacht dat hij Jack nu tuk had.
Maar Jack liet zich niet zo snel kisten, als je jaren pirate bent laat je je natuurlijk niet de boom in jagen door zo'n puntmuts. "Van The Black Pearle, natuurlijk! Heeft u nog nooit van the FAMOUS Captine Jack Sparrow en z'n beroemde schip gehoord!En dat noemt zich professor in piraterij!" Hij staarde de prof gemeen grijnsden aan.
"Jaja, Jack nu weten we het wel! Sue gaf hem een por in z'n ribben."Hou je kop nou maar straks worden we het museum uit gezet."
Sue keek heel erg beleef naar de professor Rodriquz. Maar professor, waar heeft u dan dat PRACHTIGE medaillon gevonden." ( Na vele uren nablijven wist Sue dat slijmen altijd hielp, vooral als je heel geïnteresseerd doet.
"Nou meisje (…vent) Dat soort dingen mag ik eigenlijk niet vertelen aan bezoekkers."Hij keek ijzig naar Jack. "En helemaal niet naar bezoekers die allerlei onzin uitkramen."
"Aaaagg, alstublieft."Vroeg Sue smekend. "Ik moet een werkstuk maken over piraterij en het leek me zo geweldig als ik er een interview met u erin kon zetten." Slijmde ze, kijkend met de meest puppy-dog-eyes-ever.
Rodriquez lichten op. "interview zei je?"Nou ik ben altijd bereid om kinderen te informeren over hetgeen dat ze niet weten."
Sue keek hem aan met een suikerzoet glimlachje. Ik weet op het moment meer over piraten, dan u, professortje, jij herkent nog geen piraat als ie vlak voor je staat. "Nou graag professor."
Sue liet Jack achter, hopend dat hij niets zichzelf-achtig zou doen, en liep achter Professor Rodriquez aan die honderduit praten over z'n geweldige vondsten. Ze liepen een kamertje binnen die vol stond met papierwerk,stof, boeken en nog meer stof. De prof reikte haar een stoel aan. "Nou meisje ga maar zitten, wat wil je allemaal weten."
"Ehhe… eigenlijk wil ik alles weten wat er te weten valt over The Medallion."
De prof keek erg teleurgesteld, waarschijnlijk omdat ze niet had gevraag wat voor geweldige dingen hij had gedaan. Maar begon toch te vertellen. "In vele oude verhalen werd er verteld over een sierraad dat zo machtig was dat je er door de tijd en ruimte kon reizen. Het zou gemaakt zijn door de goden Neptunes en Helios. Maar toen The Medallion zag hoe groot hun honger naar macht was verdween het, zomaar en is eeuwen verborgen gebleven."
Sue zat op het puntje van haar stoel. "En toen, en toen!"
"Nou kind dat weet ik niet precies, het is natuurlijk maar een legend en bijgeloof. Ik bedoel een Medalion met een eigen wil, dat is wel erg ver gezocht. Maar toch denk ik dat er in elk verhaal wel een kern van waarheid schuilt. De vraag is alleen wat wel echt en niet echt is."
"En waar heeft u The Medallion dan gevonden! En wanneer! En waar is het al die tijd gebleven!"Sue had nog wel honderd vragen.
"Sorry meisje, die vragen kan ik niet beantwoorden. We willen niet dat Jan en alleman over The Medallion weet." En voor ze het wist stond ze weer buiten.
Nou daar heb ik ook lekker veel aangehad, kom ik met goede vragen, schopt ie me d'r uit. Boos liep ze terug naar de 'schatkamer'.
Nog voor ze de gang uit was gelopen, knalde ze vol tegen Jack aan. Hij keek haar geïrriteerd en haastig aan. "let's go,luv!"
Sue krabbelde boos overeind. "Maar we hebben nog niks, EN JE LIEP TEGEN ME AAN!"
"Trust me,luv, savvy?"
Eigenlijk had Sue geen idee wat er te snappen viel maar kreeg geen tijd om erover na te denken. Voor ze het wist werd ze naar buiten gesleurd. "Rustig aan Jack, je trekt m'n arm d'r bijna af!"
"Geen tijd om rustig aan te doen, we moeten naar huis… of in ieder geval weg van hier."Voegde hij er heel zacht aan toe.
Nog nooit had ze Jack zo blij gezien dat de bus er was. Snel sprinten hij erin en vitte op Sue en Collin die rustig aan plaats namen. Sue had geen idee waar Jack no zo druk over deed maar liet het er maar bij. Ze probeerden te snappen wat zijne Hoogmoedelijkheid, oftewel Rodriquez het nou over had gehad.
Toen ze bijna thuis waren had Sue nog steeds geen idee wat The Medallion inhield. De bus stopte en Jack greep Sue en Collin bij de hand en sleurde ze het huis in. Met een klap sloeg hij de deur dicht.
Meteen begon hij als een gek te dansen en te springen. "I still got it! I STILL GOT IT!"
Sue keek Collin aan en beide hadden ze geen idee waar Jack het over had. Ehe… Jack zou je misschien je feestje willen delen en ONS vertellen wat er in godsnaam aan de hand is."
Jack stond vrolijk op te tafel te dansen en stopte met een been nog in de lucht en z'n handen omhoog. "Well, I took it back."
Sue keek hem geschokt aan"Jack je hebt toch niet…"
Met een brede smile haalde Jack The Medallion Nr. 2 uit z'n binnenzak. "Ben ik goed, of ben ik goed!"
Sue stond met haar hand voor haar mond te kijken."You, you…YOU JACKASSE! Weet je wel niet wat je gedaan hebt!"
"Ja, ik heb The Medallion tergu gehaald…"
"Nee, GEK! Je hebt een kostbaar object uit het museum gestolen!"
Jack keek haar aan alsof ze debiel was. "SO? Pirate, savvy! En het was al in de eerste plaats van mij!"
"Dat is niet waar, het is, wacht… was van het museum. Van Proffessor C. Rodriquez. Dit kan je niet maken! Wat als je gepakt word? Wat als je de gevangenis in moet!"
"Rustig maar,luv, dat zal niet zo gauw gebeuren, ik ben een pirate, een dief, een crimineel, ik weet heus wel hoe je iets moet jatten zonder gepakt te worden…"
Sue keek hem mokkend aan. "Nou vooruit… maar zodra er een politieauto voor de deur staat ben jij de klos, en zijn wij net eventjes weg."
Jack gaf haar z'n schuine grijns. "Cours, luv, 'cours!"
Nou goed hey, van Jacky? Jack Sparrow de meester dief slaat weer toe… dum…dum….dum…:P
Nou review ze, luvzzz Sue-AnneSparrow,
