Okey sorry van het lange wachten maar speciaal voor jouw ben ik toch weer aan de slag gegaan. Enne goed nieuws, ik denk dat die hoofdstuk 2x zo lang word.

Hoofdstuk 11) Were back…

(FLITS).

BAF! Met een harde knal lande Sue op de harde grond. O god, waar ben ik! Wat is er gebeurt! Sue stond in een pikdonkere ruimte en had geen idee wat ze moest doen.

Vliegensvlug draaide ze zich om. Bewoog daar niet wat! Angstig liep ze een paar passen achteruit. BAF! Dat was al de tweede keer in nog geen minuut tijd,moest een nieuw record zijn. Ze was tegen iets of iemand aangelopen. In een lichtflits zag ze een zwaard glinsteren.

Uit reflex hield ze haar armen beschermend omhoog, niet dat erg veel uitmaakte als je tegenstander een zwaard heeft."PLEASE,DON"T KILL ME!" Gilde ze boven de donder uit.

"Sue?"klonk het verbaast uit de duisternis.

"Jack, jesus, ye scared the hell out of me!" Sue sloeg verontwaardig op z'n schouder. Ze kreeg een gevatte duw terug. "Well, ye did the same!" Sue wilde nog wat terug schreeuwen maar werd onderbroken door een donderslag gevolgd door een flits.

Ze bleek in een grot te staan en niet zomaar een grot. Hij was ontzettend hoog met gaten in het dak, waar bakken regen door naar beneden storten. In het midden van de gigantische kamer stond een soort altaar, uitgehakt in steen.

"Jack were the HELL are we!"

"I-I think dat we in de schatkamer zijn waar ik The Medallion vond." Jack fluisterde bijna.

"M-maar dat betekend dat…"

"We terug in mijn tijd zijn…"

"Jesus, maar hoe…"Sue probeerde zonder in paniek te raken alles wat er de afgelopen vijftien minuten was gebeurt op een rijtje te zetten. Punt1) ouders zijn dood. Punt2) Moet naar pleegouders. Punt3) WIL NIET. Punt 4) Ik sta hier in het jaar weet-ik-veel, in een grot met als enige gezelschap een dronken piraat.

"Wacht is even!" Brulde Sue paniekerig. "Dan zouden Berry en Collin hier ook moeten zijn!"

"WHHEHEEEEEE…HEWEEHHHEE..."klonk het bijna op hetzelfde moment. "Helelelluppp, ikke zit hier!..."

O god nee, wat kan er met hem gebeurt zijn!"COLLIN!IK KOM!" Sue begon te rennen in de richting van het gejank. Jammer genoeg was het nog pikkedonker en dus…

"AUW,BLOODY FREAKING SONE OF A BITCH!" Ze was vol op d'r plaat gegaan door een uitstekende steen. Godverdomme wat deed dat pijn en haar voet was al aardig aan het bloeden. Naja, dat kwam later wel, eerst Collin vinden!

Maar het was al donker. Maar wacht! Er klonk een 'ping' in haar hoofd. M'n mobieltje,daar zit een lichtje op! Ze haalde hem uit haar zak en drukte op het aan-knopje. TuuuuTTTuuuuu!... Gelukkig hij deed het nog! Met haar mobieltje aan begon ze weer te rennen.

Jack greep haar bij de schouders en hield haar met gevaar voor eigenleven tegen. "Wait a BLOODY minut luv, or ye will hurt yerself."

"Don't care,ik MOET Collin vind."Ze probeerden zich los te rukken. "Wat doe je nou ik moet hem vinden!"

Maar Jack liet haar vast."Easy luv, ik ben hier eerder geweest, ik ken de weg, volg mij gewoon…"

……………………………………………………………………………………………………………………………..

Zo liepen ze minuten lang voetje voor voetje door de grot. Ondertussen bleef Collin janken alsof hij vermoord werd en moest Jack continu op de weg en Sue letten. "It's okay,luv, were almost there." Voor de zekerheid greep hij haar pols vast om er zeker van te zijn dat ze niet weer op haar bek zou gaan en dat the little girl niet als een bezeten weg zou rennen. Dat effect had hij wel vaker op vrouwen.

En ja hoor, eenmaal de bocht door zag Sue Collin zitten met een betraand gezicht en Berry kwispelend aan z'n zijden. Het viel heel erg mee. Hij zat alleen vast met z'n T-shirt en voor de rest was het de schrik dat hij van het ene op het andere moment in een donkere grot zat. Best wel voor te stellen.

Sue vloog op hem af en knuffelde hem bijna dood. Collin vond het niet zo fijn. Hij was een piraat after all, en piraten knuffelde geen meisjes, zelf geen zussen.

Sue duwde Collin na het knuffelmoment in Jack's armen. "Hier hou jij hem vast, ik wil niet dat hij ook nog op z'n bek gaat. Een kluns in de familie is wel weer genoeg, voor een dag." Bromde ze, nog boos over haar valpartij. Jack grijnsde gemeen, weten dat het (gelukkig) te donker was om dat te zien. "Coures luv."

Zo liepen ze met z'n vieren verder door de grot.

"Dusse…Jack wat gaan we nu doen?" Vroeg Sue na een ongemakkelijke stilte. Jack begon bijna licht te geven, kennelijk had hij een 'goed' idee. "First we find a way out this god fore saken place. Than find a ship, and than find my beautiful Pearle."

Voor Jack weer een ode aan z'n Pearle kon brengen greep Sue in. "Yeah, Jack sounds great fore you, maar wij moeten naar huis… Naar ons nieuwe huis."verbeterde zichzelf.

Jack sloeg haar jovaal op de schouders."Well, little miss. Dan heb je toch een klein probleempje. Ik weet niet of je het door hebt maar The Medallion werkt alleen als ze zelf wil, dus tot die tijd zul je moeten wachten." Weer klonk er een donderslag en in een flits kon Sue Jack's gouden tanden zien glinsteren. "And, ik herinner me een zeker persoon, die net een prachtige toespraak hield over dat ze niet bij good ol'd Jack wegwilden."

"Ja, maar ik… ehe…" Stotterde Sue terwijl ze haar wangen voelde gloeien. Ze dankte god dat het donker was in de grot. Ze schaamde zich dood, thuis had ze nooit echt geleerd over je gevoelens te praten. Laat staan uitschreeuwen, zelf niet als je verdrietig bent.

Arm in arm liepen ze verder, want de ondergrond werd steeds ruwer en Sue was al weer bijna uitgegleden door een losse steen. Gelukkig zag ze eindelijk een lichtpuntje, bijna waren ze buiten.

……………………………………………………………………………………………………………………………..

Maar buiten was het nog veel erger dan in de grot. Het regenden en onweerde niet alleen maar het waaide ook nog verschrikkelijk, het was maar goed dat ze hand in hand stonden.

"Misschien is het toch een beter idee als we nog even in de grot blijven."Merkte Jack op.

"Nou, jonge toch! Heb je dat helemaal zelf bedacht!" Antwoorden Sue sarcasties. Gezamelijk liepen ze weer de grot in.

Na een paar minuten hadden ze een redelijk steen-vrijeplek gevonden. Sue gooiden haar koffer leeg en ging op zoek naar warme,dikke kleren die als kussens en dekens konden dienen. Ook knipte ze een nachtlampje aan dat op zonne-energie werkte aan voor Collin. Vervolgens stopte ze Collin in, legde Berry naast hem voor de warmte en vertelde nog een kort verhaaltje. Vervolgens knipte ze het lichtje uit om energie te besparen.

"Well, luv it looks like ye have to stick with good ol'd Jack fore a while." Er klonk een diepe zucht, en ook al was het donker Jack wist zeker dat ze hem een sut-up-look gaf. Glimlachend ging hij tegen de muur zitten. Hij vroeg zich af waarom ze weer hier waren beland. Na een tijdje debatteren met z'n gedachten merkte hij dat het rustig was in de grot. TE RUSTIG.

Hij haalde een lucifer uit z'n zak en stak hem aan. Hij zag dat the little boy die in slaap was evenals de bloody dog. But were was the little girl? Ook al was hij een piraat, hij had het gevoel dat hij op de twee kinderen moest passen. Hij vond het z'n plicht om ze the beschermen, hun hadden precies hetzelfde gedaan in hun tijd.

Dus zuchten stond hij op en liep voetje voor voetje richting uitgang. Tot z'n verbazing zag hij the little miss buiten staan schreeuwend tegen haar mobieltje.

"Hoe bedoel je 'UW HEEFT GEEN BEREIK!. Stom klote ding! Kut,kut,KUT wat moet ik nu doen!"

"Well, luv, wat dacht je van slapen?" Antwoorde Jack grijnzend.

Verwonderd en kwaad keek ze op."Huh! HOELANG STA JIJ DAAR AL!"

"Owhhh… long enough to see you get mad on the telly…"

"O, how nice fore you!" Ze stak haar tong uit en sloeg boos haar armen over elkaar.

Jack schoot in de lach. "C'mon luv, get back insid it's bloody freeze here." Jack greep haar bij de pols en trok haar naar binnen. Zeiknat liep ze de grot weer in.

"Jack kijk is een andere kant op." Klinkt het geïrriteerd.

"What?"

"Ik wil droge kleren aan doen, en ik wil niet dat jij zit te kijken." Klinkt het nog geïrriteerdere.

"Aaaaaahhh… Yer scared of good old Jack?" Vraagt Jack met een stemmetje alsof hij tegen een kleutertje praat.

"Neehhhhh… ik ben bang voor de sneaky eyes of 'good old' Jack', ik heb je wel zien kijken naar die 'dames' rond de kroeg." Klonk het met hetzelfde kinderstemmetje als hijzelf had gebruikt.

"Allright,allright, ik kijk wel een andere kant op… als je zeker weet dat je dat wilt…"

"Ooo, ik weet zeker dat ik dat wil. En schiet nou maar op want ik krijg het verdomd koud!" Beet Sue terug. Wat kan hij toch soms een kleuter zijn zeg. Voor de zekerheid cheakte ze nog een keer of Jack een andere kant op keek en deed toen haar doorweekte T-shirt, haar schoenen en haar broek uit. Ze rilde even. Okey nu snel wat normaals aan. Snel glipte ze in een ribbroek en wilde net een T-shirt aandoen met de tekst Super bitch in training.

"Ye know luv, the black shirt looks better on ye…"

"JACK!"

"Just teaching ,luv, just teaching…"

Sue draaide zich om en keek Jack beledigt aan. "Nou HAHA wat leuk!"

Jack keek haar speels aan."O, zijn we beledigt!"

Sue gaf hem een mierzoete glimlach."Nee, natuurlijk niet anders zou ik dit wel doen. En snel gaf ze hem een haarde duw zodat hij naar achter viel.

Nog steeds liggend op de vloer keek Jack op. En richten bestraffend z'n wijsvinger naar haar op. "That's not very nice." Sue trok hem met een arm overeind. "Nou en, je verdienden het!"

Jack keek geraakt."Maar ik heb net je leven gered!"

Sue lichte een wenkbrauw op."Oja? Waneer dan!"

Jack wees op de uitgang. "Nou ja had net wel een gigantische longontsteking kunnen oplopen en dood kunnen gaan, wees maar blij dat The Famous Captine Jack Sparrow zo slim was om voor je te denken en zo je leven te redden."

"Tuurlijk, Jack…"

Zo zaten ze een paar minuten zwijgend naast elkaar. "Men, tis hier echt koud." mompelde Sue rillend. Jack sloeg snel als a perfect gentleman z'n jas over haar schouders. "Better luv?"

"Yes, a little." Antwoorden ze slaperig. "Good, now get some sleep, ye look like crap. I'll guard tonight."

The little girl keek hem dankbaar in de ogen. "Thanks Jack."

Owh wat is Jack weer totally sweetO! Dit is dus het eerste hoofdstuk dat ze weer in Jack's tijd zitten voor de ramdebielen die dat niets snapte. Vin het echt zo leuk om dit weer te schrijven, vooral omdat dit m'n eerste verhaal is/was en ik het schreef zonder enige idee te hebben waar het heen ging. Zelf vind ik dit verhaal het beste omdat het eigenlijk HELEMAAL nergens over gaat. Er zitten geen mogelijke stukken in bijna geen depri gedachten en als die er zijn verdwijnen ze snel weer. En voor de rest is het eigenlijk alleen maar actie/avontuur/humor.

-TBC- ( als er een reviewtje komt, natuurlijk…) Okey schrap dat laatste maar! Al komt er geen één review, ik vin het gewoon leuk om het voor mezelf te herschrijven;P!