Ik heb dit verhaal een tijd in de steek gelaten. Waarom weet ik zelf ook niet, misschien omdat het niet zo aanslaat of misschien omdat ik het druk heb gehad met andere verhalen. Ik heb even geteld, VOOR ik ga verbeteren ik heb NU 2936 woorden. Heel benieuwt hoeveel ik er straks heb.
Hoofdstuk 13)Sailing,swimming an 'coures RUM!
Het was midden in de nacht. De straten waren pikdonker, zelf alle lantarens waren al uitgegaan. Hier en daar was nog een klein lichtje aan in een huis, maar verder was er niets te zien. Het was gevaarlijk om rond dit tijdstip als meisje door een stad te sluipen en helemaal als je van plan bent om een schip te commanderen.
Daarom liep Sue zo stil mogelijk door de straten en hield Collin stevig vast, bang dat er van alles kon gebeuren.
Maar Jack zag dat net iets anders. Hij was irritant vrolijk en liep bijna huppelend voor Sue, Collin en Berry uit. "C'mon luv, loop is door!" Riep hij overdreven hard, terwijl hij over z'n schouder keek.
Sue rolde met haar ogen. "Yeahyeahyeah, 'k zit vlak achter je…"
Vol zenuwen liep ze wat vlugger achter Jack aan, als de dood gesnapt te worden. Na een klein kwartiertje, dat volgens Sue eeuwig had geduurd, kwamen ze in de haven aan en wees Jack op 'hun' nieuwe schip. Het enige probleem was, dat 'hun' schip nog bemand was door vier potige kerels.
"Okay,luv, we moeten eerst die mannen kwijt raken, anders word het niks."
"GEWELDIG opgemerkt Jack, geen wonder dat jij CAPTINE bent!" Mompelde Sue, zo sarcastisch mogelijk. "Dus wat gaan we daaraan doen!"
Jack gaf haar z'n beroemde grijns. "Thought yen ever ask…"
……………………………………………………………………………………………………………………………
Nou Sue daar loop je dan. In een veel te laag, doorschijnen T-shirt, wat je beter een plastic zakje kan noemen. Waarom had ik hier ook alweer JA op gezegd! Met een kop op onweer liep Sue naar 'hun' schip toe. Meteen verdween haar sago gezicht en werd vervangen door dat van een engeltje.
"Hallo, heren, zouden jullie mij misschien kunnen helpen?" Vroeg ze zo verleidelijk mogelijk. "Mij tas staat daarginds bij dat huisje, maar hij is zo zwaar. Zouden jullie ,sterken kerels, die misschien naar binnen kunnen brengen, wie weet heb ik dan wel een gepaste beloning…"
De vier mannen keken haar iets te aardig aan en begonnen als gekken naar het huisje te rennen. Sue trok een vies gezicht. MANNEN!
Snel begon ze achter de mannen aan te rennen en kon nog net zien hoe Jack ze met hulp van een roeispaan knock-out sloeg. Sue begon evil te grijnzen, geweldig als een plan werkt, ook al is het een plan van Jack…
Jack hield de roeispaan fier vast alsof het een zwaard was en stond trost met z'n borst naar voren, temidden van vier bewusteloze mannen. "Nou,litlle girl, that wasn't so hard, no was it?"
Sue begon smalen te lachen. "Huh! Dat komt allemaal door mijn geweldige performers! En trouwens, ik zie jou niet zo in een iets te voorspelbaar T-shirtje naar die beesten lopen hoor!"
Jack knipoogde. "In een doorschijnend T-shirt, wat je trouwens VOORBEELDIG staat, niet nee. Maar in een jurk! Maar das weer een heel ander verhaal…"
Sue giechelde en zag Jack voor zich in een roze met kant afgewerkte jurk met een bijpassende hoed op en zijden handschoentjes. "Zo wat is het volgende plan, CAPTINE?"
Nu begon Jack te stralen."Let's comand that SHIP!" Statig sprong Jack als eerst over de reling gevolgd door een klungelige Sue, Berry en Collin.
Snel haalde Jack het anker binnen, raakte Sue verstrikt in de touwen en stond Collin vast in een emmer. MAAR nadat iedereen weer los was gemaakt, Jack uitgescholden was en de zeilen waren gestreken zeilden ze stilletjes het haventje uit, naar god weet waar…
……………………………………………………………………………………………………………………………
Jack had er duidelijk heel veel zin in. Hij liep een vaag liedje te zingen,alles druk te regelen Sue uit te leggen wat ze moest doen en ondertussen te sturen.
Na een aantal uur te hebben gevaren legde Jack het schip voor anker en had Sue eindelijk de gelegenheid om het schip rustig van alle kanten te gaan bekijken.
Het schip was misschien niet zo groot als ze zich had voorgesteld maar het was hel een mooi schip. Of beter gezegd zij was een mooi schip, want Jack had volgens Sue het idee dat ZIJ een echt persoon was. Ze heten The Hopefull, dat klonk in ieder geval veelbelovend.
Ze was ongeveer tien meter lang en had drie zeilen. Het grootzeil, het voorzeil en een heel kleintje aan de achterkant. Het hout was heel licht in vergelijking van de rest van de schepen die er in de haven hadden gelegen en had een engeltje aan de voorboeg. Het enige GROTE NADEEL was dat er maar één bed was.
Terwijl Sue Collin in een grote opbergkist legde en hem een nachtzoentje gaf, zag ze Jack met een BIG SMILE op het bed liggen met z'n handen relaxt onder z'n hoofd.
"So,luv, what will it be? The bed or the floor?"
Sue keek verontwaardigd op. "HEY! Hoezo moet ik kiezen! Waarom slaap JIJ niet op de vloer!"
Jack begon heel arrogant te kijken. "Well, i'm The CAPTINE, 'cours!"
Stom,stom,STOMMELING! Vervloekte Sue zichzelf. Waarom zei je dat dan ook! Maar boos hield ze haar mond.
"Yer choice!"En zonder Sue nog een kans te geven draaide hij zich om en begon een snurkend geluid te maken.
Sue keek naar de vieze,stoffige,oncomfortabele vloer en zuchten. "Okay,OKAY, ik kies het bed!" Hinkend trok ze haar laarzen uit, haar riem, haar broek want, MAN, wat was het heet! Tot ze alleen nog in haar veel te langen T-shirt stond. "Doorschuiven Jack, je neemt het hele bed in beslag!"
Sue lag nog geen FREAKING MINUT in het bed of Jack–ik-pik-alle-ruimte-toch-lekker-weer-in-Sparrow begon haar in haar zij te porren.
Woeden keek Sue naar rechts en keek in de glinsterende ogen van Jack. "WHAT!" siste ze boos.
"Schuif is op litlle girl, ik heb bijna geen ruimte!" Bromde Jack.
"Ik lig AL op het randje, schuif zelf op, met dat veel te grote hoofd van je!" Kaatste Sue snel terug.
"NEE!" Antwoorden Jack beslissend. En hij bleef Sue in haar zij porren.
"KAP NOU!" En boos gaf Sue hem een trap tegen z'n schenen.
Jack liet een klein pijnkreetje ontsnappen. "YE BLOODY LITLLE…" Op het moment dat Jack een heel lelijk woord wilden gaan zeggen en Sue van plan was om hem te wurgen begon Collin wild te draaien. Beide druktemakers keken geschrokken op.
"Hou dan ook je kop,Jack! Straks maak je Collin nog wakker!" Siste Sue en keek Jack boos aan.
"IK! Wat dacht je van jouw geblér!" Jack keek even boos terug.
Sue even na."Okay, wapenstilstand!"
"Maar alleen tot morgen ochtend!" Antwoorden Jack.
"Is goed, maar geen gepor!"
"Okay, en geen gekick!"
"Deal!"
"Deal!"
Beiden schudden ze heel serieus de hand.
"Now, let's get some sleep. Want morgen moeten we een hele hoop zeilen inhalen."
Sue knikte zonder precies te snappen wat Jack met die laatste zin bedoelden, maar liet het rusten voor de nacht. Het was al laat en Sue was allang blij dat Jack Z'N BEK eindelijk hield. Ze schoof, om zeker weten de vrede te bewaren, een paar centimeter op en viel met een zucht in slaap.
……………………………………………………………………………………………………………………………
Laat, veel te laat werd Sue de volgende morgen wakker. Gapen probeerde ze op te staan, maar IETS hielt haar tegen.
Ze zat vast. Snel sloeg ze de deken van zich af en ontdekte dat Jack een arm om haar middel had geslagen. Nou ja, het leek meer op een houtgreep.
GEWELDIG, ze zuchten. Wat nu? Jack wakker maken leek haar geen goed idee. Ze zag z'n voldane grijns al voor zich, nee dat wilde ze zeker niet! Met veel moeite probeerde ze zichzelf uit de wurggreep te bevrijden, zonder succes.
"Okay, dit gaat dus niet wat nu?"
Vanuit haar ooghoeken zag ze Jack breed naar haar zitten grijnzen. "I'll knew it! Ye just can't get enought of good 'ld Jack…"
Jack, KLOOTZAK!" Ze gaf hem een stomp. "Hoelang was jij al wakker!"
Jack keek even bedenkelijk, maar hield haar nog stevig vast. "Ooooo, long enough to see ye get crazy about Jacky…"
Half boos, half lachend keek ik hem aan. "Jij bent echt GESTOORD, Meneer–ik-praat-in-de-derde-persoonlijkheid!"
Jack lachte. "Jup, that's little me!"
Even wist Sue geen houding evenals een antwoord. "Ja, hahah, LEUK Jack! EN LAAT ME NOU LOS!"
The puppy-dog-eye's waren er weer. "Ye'r sure?"
"Yes, I'm defiantly sure!" En Sue duwde Jack zo hard van zich af dat ze zelf het bed uitstorten en met een harde gil op de grond belanden.
Jack keek over het bedrandje heen."Beatiful landing,luv…"
Sue stond boos op. "OWH, SHUT-UP!" Snel trok ze haar broek en laarzen weer aan. "Dus, Captine, wat is de planning van vandaag?"
"Zeilen."
"Okay, en daarna?"
"Zeilen."
"O, en die dag daarna?"
"Zeilen."
Sue zuchten. "OKAY, en wanneer houden we op met ZEILEN!"
"Als we The Pearle hebben gevonden!" Meteen kreeg hij weer zo'n dromerige blik in z'n ogen.
Sue besloot dat dit wel weer genoeg info was voor vandaag. En eigenlijk wilden ze nog niet weten wat ze precies OP The Pearle zouden gaan doen, want let's face it, Jack IS en blijft een piraat…
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Op het dek waren Collin en Berry al druk bezich met rennen. Steeds holden ze van de ene kant van het schip naar de andere kant. Eerst begreep Sue het doel er niet van maar toen ze zelf ging kijken zag ze dat er dolfijnen uit het water rond de boor sprongen.
"Shit, had ik m'n camera nou maar…"
"Hade a WHAT!" Mompelde Jack droog die geeuwen uit de cabine kwam.
Sue rolde met haar ogen"M'N CAMERA,DHU!"
"YES, I heard ye first time, hut WHAT the bloody hell IS a camera?"
"Owh." Sue kreeg een rode kleur van haar slimme actie."Dat is een ehhe… apparaat waar je foto's mee kan maken."
Jack's mond viel open.
"Ehhe…"Probeerde Sue nogmaals."Een ding waar plaatjes uit komen als je op een knop drukt en die ontwikkelen dan en dan ehe… kan je ze ophangen."
Aan het gezicht van Jack was te zien dat hij er nog even weinig van snapte als eerst.
Sue zuchten. "Wacht maar, ik pak wel een paar foto's." Snel rende ze naar haar tas toe, gooide hem leeg over de vloer en vond onder een paar broeken een hoesje met foto's.
Snel rende ze weer naar buiten en hield het hoesje onder Jack's neus. "kijk, DAT zijn foto's"
Heel geconcentreerd keek hij naar de foto's van mij, Berry en Collin. "How the HELL did ye do THAT!"
Sue grijnsde."Tja, Jack das nou technologie!"
"Some, wicked world that was…"Mompelde Jack inzichzelf.
Ja dat kan je wel zeggen, dacht Sue. Ik vraag me af hoe het nu thuis zou zijn. Raar dat ik daar niet eerder aan heb gedacht…
"Luv, waarom ga je niet iets nuttig doen?"Verbrak opeens z'n stem m'n gedachten.
"WHAT!"schoot ik snel uit m'n slof.
"Nou gewoon, IETS NUTTIGS, dan hoef je niet zoveel na te denken."
Het duurde even voor Sue doorhad waarom ze van Jack stomme rotklusjes moest doen, zo hoefde ze niet aan thuis te denken en helemaal depri te worden. Maar dat liet ze Jack niet merken en begon het zeil te hijsen.
"Whowhowho… Ye'r doing it terably wrong, luv, ye have to do it like this." En als een docent wiskunde begon Jack uit te leggen wat er wel en niets moest.
Na meer dan een uur uitleg had Sue er wel genoeg van, ze HAD per slot van rekening VAKANTIE, iets anders kon ze het niet noemen. "Jaja, ik snap het nu wel! Ga jij nou maar sturen, anders vinden we never nooit The Pearle!"
Jack knikte. "Good point, luv!"
Jack ging verder met sturen, Sue stond vloeken en tierend haar klusjes doen en Collin bleef rondjes rennen met Berry.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Het was een uur of vier en Sue zat met verveeld op een emmer (A/N Ja Emma, EMMERS BLIJVEN GEWOON THE BEST!), te staren naar de zee. Alle mogelijk lusjes waren al gedaan. Het dek was brandschoon, de zeilen stond super strak en zelf de bedden waren opgemaakt. Kortom ZEILEN SUCKS!
Sue wat al een half uur muziek te luisteren en Jack te opserveren, dat was ongeveer het enige wat nog niet verveelden.
Hij stond al sinds de ochtend aan het roer, nog op precies dezelfde plek. Totaal in gedachten verzonken staarde hij naar de horizon, neuriede een liedje en keek af en toe op z'n kompas. Al meer dan tien keer had ze aangeboden om even te gaan sturen. Niet alleen omdat ze nog nooit had gestuurd maar ook om Jack even wat rust te gunnen.
Maar elke keer als ze dat vroeg keek hij haar dromerig aan en mompelde iets als "No, I'm the Captine, 'have to find me Pearle…"
Dus liet Sue het maar gaan en zat hem schaapachtig aan te staren.
Maar gelukkig kwam er EINDELIJK een eind aan het verschrikkelijke gezeil. Na wat een eeuwigheid leek, legde Jack het schip voor anker en kwam weer terug uit z'n zombie-fase.
"So, das wel genoeg zeilen voor vandaag, what do ye think,luv?"
Sue rolde met haar ogen. " Ik vind dat wel genoeg gezeild hebben voor de rest van het JAAR! Men, this is so BLOODY boring!"
"Just wait 'till were on me Pearle, she can saile…" Weer kwam er en dromerige blik in z'n ogen.
"Man, dat schip lijkt je liefje wel." Bromde Sue sarcastisch.
"Ye can say that I gess…"
Sue haalde hopeloos haar schouders op. Jezus, met hem valt ook geen normaal gesprek te beginnen…
"Heh, Jack zwemmen hier eigenlijk haaien?"
Jack was net bezig de touwen van het zeil te laten zakken. "No, not yet,luv, we moeten nog een stukje dieper varen voor…"
"Okay, thanks!" En voor Jack er erg in had hoorde hij een luide PLONS. What the BLOODY HELL did the girle do this time! Razendsnel draaide hij zich om en zag haar nog net kopje onder gaan.
"SHIT, CAN SHE EVEN SWIM!"
Hij name en sprint en stond langs de reling naar het golvende water te turen.
Ze zal toch niet verzuipen?
Hell ze bleef wel ERG lang onder…
Radeloos bleef hij naar het water staren. Er verstreken een paar minuten. "That's IT, i'll save 'er!"
Snel trok hij z'n jas uit, legde z'n hoed heel voorzichtig neer, trok z'n T-shirt uit en schopte z'n laarzen aan de kant. En met een prachtige duik, die bij de olympische spelen zeker een 9.5 waar zou zijn sprong hij het water in.
Jack zwom zo'n tien meter onderwater maar zag nog geen spoor van Sue. Na meer dan een minuut stonden z'n longen op klappen en zwom hij naar de oppervlakte.
Hijgend kwam hij boven. WAAR kon ze nou toch zijn? Radeloos keek hij nog een keer in het rond.
"JOEHOE…… CAPTINE……"
What the hell! Snel draaide zij zich richting het schip. En daar stond ze, ongedeerd in alleen nog een T-shirt nog nadruipend van de zwempartij.
Met een BIG SMILE vroeg ze:" Zocht je soms naar MOI! Was je een beetje ongerust over arme zielige Sue-Anne?"
"Yes…NO…Maybe a lill…" Hakkende Jack. Hoe had dat kreng het voor elkaar gekregen om zo snel die boot in te klimmen?
"Nou, kom nou maar snel het water uit, straks verzuip JIJ nog!" Hij SMILE werd twee keer zo groot.
"YE BLOODY,FREAKING… DEVILSDAUGHTER!"Brulde Jack over de zee heen.
"Hey schelden doet geen pijn!" Riep ze lachend terug. "Zwem maar hierheen dan trek ik je wel terug aan boord!"
Nou gieren van de lach stak ze haar arm uit. Hierop had Jack gewacht. Snel greep hij haar hand beet en trok haar met al z'n kracht het water in.
"Jack WAT…" Was het laatste wat Sue kon zeggen voor ze onderwater werd getrokken. Hier had ze duidelijk niet opgerekend. Snel opende ze haar ogen. Ze zag twee meter boven haar de oppervlakte en twee centimeter voor haar een verschrikkelijk gemeen grijnzende Jack.
KLOOTZAK, probeerde ze te schreeuwen. Maar er kwamen alleen bellen uit haar mond en slaan onderwater ging ook al niet zo gemakkelijk. Eerst maar naar de oppervlakte dan en als een gek begon ze te zwemmen.
Happend naar lucht kwam ze boven gevolgd door Jack. "Jij,JIJ,JIJ…" Geweldig Sue Kan je weer praten, loop je vast!
Dan maar slaan. Sue haalde uit naar z'n gezicht, maar, door jarenlange ervaring als piraat, was Jack haar te snel af en greep haar vuist vast. Ook met de andere hand probeerde ze het, maar ook dit keer was Jack sneller.
Maar wacht, het spraak-gedeelt deed het weer en Sue begon een lading scheldwoorden en vervloekingen te schreeuwen.
Jack was er niet erg van onder de indruk en keek haar vrolijk aan. "Tssss… zoveel grote woorden voor zo'n klein meisje… Das geen goed voorbeeld voor je broertje"
"Nou jij zal het ook niet ver schoppen als 'voorbeeld' Meneer Ik-trek-arme-zielige-meisjes-het-water-in!" beet Sue terug.
"HEY, jij begon met je-help-ik-verdrink-act! Ik was het water ingesprongen om jou te redden!"kaatste Jack verontwaardig terug.
Owhhh…. Dus je was toch wel een beetje bezorgt om mij?" Grijnsde Sue.
Ja, daar had ze hem, hij was bezorgt geweest om the litlle girl…
Sue haalde hem snel uit z'n gedachten. "Duss, Captine, als je zo vriendelijk zou zijn om me los te latten kunnen we terug naar het schip zwemmen, het wordt al donker en KOUD!
…………………………………………………………………………………………………………………………
Ze deden een wedstrijdje terug, met veel valsspelerij. Jack had drie keer keihard HAAIIEE geroepen zodat Sue bijna een hartaanval kreeg, en Sue had op haar beurt Jack drie keer onderwater geduwd.
Proesten en buiten adem klommen ze terug aan boord.
"I..iikk…he…bb….ge..woh…nen!" Hijgde Jack die als eerste recht opstond.
"Ohw…J…Jack…e…cht…Ne…NIET!...I…k…w…as…was…VEEELL…eerder" Hijgde Sue die bijna blauw begon te zien.
"No, I was THE FIRST!" Bromde Jack.
"ECHT NIET!"
"ECHT WEL!"
ECHT HONDER PROCENT ZEKER VAN NIET!" Brulde Sue, nu op vol volume.
"OKAY! Ik heb een deal!" Jack was het bekvecht tijdelijk even zat. "Jij zorgt fore some freaking food, en ik geef me gewonnen!"
Aan de ene kant klont dat voor Sue erg verleidelijk. MAAR, aan de andere kant was zij dan gedoemd om eten te maken, en DAT zou beteken dat zij DE VROUW was. MAAR anders zou Jack wat gaan 'koken' en ze wist niet zeker of ze DAT zou overleven…
"Allright deal!" En weer schudden ze handen. "Maar eerst ga ik wat droge kleren aantrekken." Jack's mond ging open om waarschijnlijk een geslaagde opmerking te maken maar Sue was hem net voor.
"En dat betekend dus dat jij HIER blijft staan!"
Jack hield z'n rechthand in de lucht en z'n linkerarm op z'n hart. "Prommis,luv."
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Na de El Grande Kledingwissel begon Sue met koken. Als je dat überhaupt zo kan noemen. D'r was bijna niks aan boord. Wat gepekeld vlees, gezouten vis, ingemaakte groente en gekonfijte vruchten. Verder lag er nog een klein zakje met scheepsbeschuit dat al VER over de datum was en dan had je het wel gehad aan voedsel.
Dus een lange,LANGE tijd zonder frietjes,hamburgers, ijs en… Sue schudden snel haar hoofd, snel stoppen met dat gedenk, straks begin je nog te kwijlen.
Snel begon ze met koken wat er tegenviel aangezien de apparatuur verschrikkelijk ouderwets was. Maar toch had Sue haar best gedaan en leek het vlees lang niet zo aangebrand maar toen ze zon onder ging.
Onder het eten hing er een gezellige en drukke sfeer. Sue zat Jack nog steeds te jennen omdat ze 'gewonnen' had en Jack deed op zijn buurt haar 'duik' na. Collin vond het allemaal prachtig, hij zat te glimmen op z'n stoel en schaterde elke keer als de verhalen nog een keer werden vertel. Hij at zelfs z'n bord leeg.
Sue bracht Collin na het eten meteen naar bed. Hij was doodop van het rennen de hele dag. Snel legde ze hem in z'n 'bed' en gaf hem een nachtzoen. "Slaap lekker broertje." Ze zag dat hij al in slaap was gevallen voor ze haar zin helemaal had uitgesproken en glimlachte verteder.
Vervolgens liep ze nog even naar buiten, naar de reling waar ze voorzichtig, om niet WEER in zee te belanden, op ging zitten. Ze staarde betoverd naar de sterrenhemel. Nog nooit had ze zoveel sterren tegelijkertijd gezien. Dat kwam omdat er anders altijd gebouwen of wolken voor zaten. Maar hier, zo midden in de oceaan was het gewoonweg prachtig en rustgevend.
"Beautiful vieuw, isn't it,luv?"
Verrast draaide ze zich om, en zag Jack achter haar staan. "Yeah, it's very neat!"
"Ye see that pair of stars? Das de grote Beer."
Sue keek naar de fonkelende sterrenhemel. "Waar?"
Jack ging naast haar staan en wees naar een groepje sterren. "Daar."
Hij wees weer naar een andere ster. "En die daar, dat is de poolster, erg belangrijk als je op zee zit zonder kompas. Op die ster kan je altijd vertrouwen."
Hij ging midden op het dek tegen de mast aan zitten en begon nog een stuk of tien sterrenbeelden op te noemen, aan te wijzen en uitleg erover te geven. Sue ging onder de indruk naast hem zitten.
"Jack, hoe weet je dat allemaal?"
"Well, if yer a pirate, dan heb je wel eens tijd over. Als er bijvoorbeeld geen wind staat. Geloof me je leert hier veel meer dingen dan op zo'n zielig schooltje. Hier leer je dingen die ECHT belangrijk zijn, en waar je later ECHT wat aan hebt."
"Hoezo! Op school leer je ook best veel, tenminste dat is de bedoeling, maar als je mij wiskunde gaat uitleggen…" Sue hielt wijselijk haar mond en verdrong snel een verschrikkelijk flashback over een heel erg slecht gemaakt wiskunde proefwerk, waar je alleen haar naam op had geschreven.
"Nou toen ik nog op school zat…"
Sue keek hem verrast aan. "Heb jij op school gezeten dan?"
"Yeah, a couple of years I gess…" Hij telde op z'n vingers." I gess a year of ten."
"En waarom ben je dan van school afgegaan?" Vroeg Sue.
Er viel een donkere blik in Jack's ogen. "I'll get some rum, do ye whant to?"
"Ehhe, nee dankje." Antwoorden Sue een beetje stuntelig. Jack haalde z'n schouders op en liep weg. Sue keek hem verbaast na. Misschien had ze die blik verkeerd gezien. Maar toch, waarom liep hij dan opeens weg? Had ze soms iets verkeerds gezegd? Nou ja, niet meer over doorgaan.
Jack kwam ondertussen al terug met z'n armen vol met rumflessen. Meteen duwde hij een fles in Sue's armen.
"Hey! Ik had toch gezegd dat ik dat smerige spul niet moest!" Zei ze meteen verontwaardigt.
"Hoezo, van dat kleine beetje, ga je echt niet dood hoor." En Jack zetten het al op een drinken.
"Neeh, MAAR ik krijg er wel koppijn van!" Bromde Sue bozig.
Jack grijnsde en stopte even met drinken. "Trust me ,luv, als je maar vaak genoeg dronken bent heb je vanzelf geen last meer van een kater!"
Sue rolde met haar ogen. Nou DAT was nog is een geruststelling. Als haar ouders haar toch nu zo zouden zien… Owh, slechte gedachten… Snel nam ze ook een paar slokjes.
En na ongeveer een halve fles begon ze zich heel warm en lichtjes te voelen in haar hoofd, begonnen de sterretjes een beetje te draaien werd ze steeds vrolijker. Jack had ongeveer al het dubbele of misschien zelfs het driedubbel van Sue op en begon hele grappige avonturen te vertellen, geluiden erbij te maken, rare gebaren voor te doen en deed Sue het bijna in haar broek van het lachen.
"Jhah… ackhahah, houd alsjeblieft op met praten, ik kan niet meer, ik krijg spontaal scheurbuik van het lachen!" Sue stopte opeens met lachen, wacht dit is niet alleen van het lachen… Snel maakte ze een race naar de reling en kotsten zo'n anderhalve liter rum uit plus het avondeten.
Jack begon keihard te lachen en stond verschrikkelijk gevaarlijk op. "Mischien is het beter dan we gaan slapen ,luv."
"NO YE THINK?" Vroeg Sue sarcastisch en met een wit bekkie.
DumDumDum, nou raad is hoeveel woorden er nu zijn? Nou nou wat denk je:P 4010! Ik vin dit trouwens een heel leuk hoofdstuk, en voor de mensen die willen weten WAAROM Jack van school is gegaan, lees How The Sparrow Flew, sorry voor het reclame maken…
Nou vergeet AUB niet te revieuwen, luv YA
Kus, luvz Sue-Anne( HIKKUP)Sparrow
