Nou nou ik ben wel druk vandaag zeg:P ik wil nog even zeggen dat dit chap 4321 words heeft en ik ga dr proberen minsten 5000 van te maken, wens me suc6 en enjoy the rid, caus it's ganna be a rollercoaster YAY!
NOG EVEN OVER MOI: IK HEB NU 152 REVIEWS IK WIL IEDEREEN BEDANKEN DIE ZO GESTOORD IS OM IETS VAN ME TE DURVEN LEZEN! JULLIE ZIJN THE BEST, THE APSOLUTE NUMERO 1! I LUVVVV YE! ( ik ga later iedereen bedanken, kay) DANKZIJ JULLIE BEN IK BLIVJEN SCHRIJVEN, THANKS, JE WEET NIET WAT HET VOOR ME BETEKEND! OP NAAR DE 200! YAYAYAYA!
Warning) Voor mensen die gelovig zijn, ik zou dit hoofdstuk skippen. Er word vrij veel met god gescholden en ehe tja het einde is ook niet al te 'Ik ben een goede Christen' zegmaar. Verder meld ik even dat ik niet anti christen/god ben ofzo! Jullie moeten Sue hebben!
Hoofdstuk 17: The roof, the roof, the roof is on FIRE!
Hoe kon die me dit aandoen! Weer flitsten de woorden van de brief door Sue's hoofd:
Dearest Sue,
I'm gone. I'm after my beautifel Pearle. If ye read this, dan zit ik al midden op de ocean. Ik laat jouw samen met Collin bij The Turners achter. Ik wil jullie niet nog een keer in gevaar brengen, en besids ye hate sailing, dus ik denk dat dit het beste voor ons allemaal is. Je zei gisteravond zelf dat je het bij Will en Liz geweldig vond.
So goodbye, luv,
I'll miss ye,
P.s: In de envelop zit one of the medallion's die is veel waard, bewaar hem dus goed want ik kom d'r voor terug.
Godverdomme ik met m'n grote mond ook! Sue kon zichzelf wel voor d'r kop slaan. Ik haat zeilen echt niet zo erg! En in gevaar? Dat viel echt reuze mee, ja een klein schotwondje maar voor de rest niks! Hoe kon die bastard dit nou doen?
Verslagen keek Sue op naar Will en Liz. "Hoelang wisten jullie al dat hij dit van plan was?"
Berouwvol keken ze terug. "Hij had het er al over toen je in coma lag." Vertelde Will. "Maar toen dachten we niet dat hij het zou menen. Je weet niet hoe hij is. Maar gisteren, na het voorval met de achtervolging, het vallen van die berg en de klif, dat was voor hem de doorslag. Hij gaf ons gisteravond de brief toen jij met Collin aan het zwemmen was, vroeg ons om het jullie pas nu te vertellen en vertrok."
"En jullie zeiden niks! Jullie lieten hem gewoon WEGGAAN? IK HEB NIET EENS GOODBYE KUNNEN ZEGGEN!" Huilend stormde Sue de trap op, naar haar kamer, keek naar The Medallion, deed het om haar nek.
Hoe kon Jack dit nou doen? Na alles wat er was gebeurt! En nu was hij gewoon WEG en er was niks meer aan te doen…
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Dus zo begon Sue's en Collin's nieuw leven bij The Turners. Collin was nog te jong voor school maar Sue was een hele andere zaak. Will en Liz wilden Sue een goede opleiding geven onder het mom van 'dat had Jack ook vast gewild'. Dus werd ze op een HUISHOUDSSCHOOL geplaatst! Om te leren SCHOON TE MAKEN! En alsof dat nog niet erg genoeg was, was het ook nog een… NONNENSCHOOL! Van alle scholen in de hele FREAKING Caribean werd ze op een nonnenschool gedumpt! En gedumpt werd ze, het was zo'n kostschool waar je ook nog in moest slapen…
……...
Maar goed, Sue probeerde het van de positieve kant te bekijken toen ze naar de school werd gebracht. Het probleem was alleen dat ze de hele koetsreis geen enkel positief punt kon bedenken…
De moed zonk haar in de schoenen toen ze de koets uitstapte met een tas vol kleren en rotzooi. Langzaam liep ze richting de ingang en werd er al door een lange magere non uitgepikt.
De non keek haar heel streng aan. Ze had een dikke uilenbril op die op haar haakneus bengelde. "Zeg jongedame." Begon ze. "Weet u niet dat het hier ten strengste verboden is om in een broek rond te lopen!" En ze keek naar Sue's broek alsof ze de duivel zelf droeg.
"O" Antwoorde Sue kil terug.
De non keek haar fel aan. "Schiet maar op jongedame, doe snel een jurk aan, voordat de pastoor je ziet! U mag dan wel bij de dochter van The Goveneur wonen, dat maakt u nog niet in de gelegenheid de regels te ondermeiden!"
Het laatste sprankje hoop stierf dramatisch in Sue. Met een kop op onweer volgde ze de non naar haar nieuwe kamer. Ze liep naar binnen. "Wat een klein klote hok is dit zeg!" mompelde ze boos toen ze zag dat de non weg was.
In de kamer stonden twee bedden, twee nachtkastjes met elke een kaars erop. Er stond één kast waar je je kleren in kon doen en that was it! De vloer was van donkerhout gemaakt en de muren waren grijs en grauw. Om de kamer nog van een beetje vrolijkheid te voorzien was er een piepklein raampje dat wagenwijd openstond.
"Er bestaat dus echt een hel op aarde!"
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Nadat Sue zich in een grijze jurk had gewurmd, die trouwens perfect bij de muur aansloot, werd ze door de school rondgeleid, door dezelfde nog steeds hooghartig kijkend non.
De school bestond uit drie gebouwen. De school zelf, de slaapkamers waar ook de keuken en eetzaal bij zat en een klein kerkje. Om de gebouwen heen stond een grote brede stenen muur, zodat niemand het in z'n hoofd haalde in te breken, vertelde de non. Maar volgens Sue stond de muur er gewoon om leerlingen niet de gelegenheid te geven te vluchten, wat haar per minuut aantrekkelijker leek.
Als laatste deel van 'de tour des verveling' werd ze haar nieuwe klas in geleid. Meteen vielen een paar dingen Sue meteen op: iedereen droeg hetzelfde grijs, er waren geen jongens en iedereen, behalve de non, keek verlangend naar buiten.
Sue werd naast een vriendelijke kijkend meisje neergezet in de middelste rij achteraan.
"Joi, mijn naam is Beth, ik ben je kamergenoot. Zeg maar Betty dat doet iedereen." Ze glimlachte en schudden de hand.
"Mijn naam is Sue-Anne." Antwoorden Sue op haar beurt. En zeg maar Sue."
"Okay, SUE, wat vind je van je nieuw school?" Vroeg Betty.
Sue wilde net zeggen dat ze nog liever op een klein eilandje met kannibalen werd gedropt dan hier de rest van de dag te slijten, maar werd onderbroken door een sacherijnig kijkende non die duidelijk de lerares was.
"Als het u niet teveel stoot, jongedame, dan gaan WE verder met de les!" Zei de non bits. "Attentie dames, pak jullie bijbel en sla die open op bladzijde 376."
De rest van de dag werd Sue dood gekweld met De Heer, Jezus, Maria en vergeet niet: DE DUIVEL!
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Maar goddank, haleloeja kwam er een einde aan de verschrikkelijke dag. Rond zes uur strompelde Sue haar kamer binnen en bedacht verwonderd dat zelfs op een schep werken minder vermoeiend was.
Eenmaal binnen zag ze Betty zitten die druk aan het schrijven was. Betty had nog niet door dat Sue binnen was en hier nam Sue , als piraat-in-de-leer gretig gebruik van. Stilletjes sloot ze de deur en sloop grijnzend op Betty af.
Stilletjes ging ze achter Betty staan en brulde opeens:"WAT SCHRIJF JE!"
Betty liet van schrik bijna het inktpotje omvallen en keek verschrikt naar Sue die stond te gieren van het lachen. "Je had je gezicht is moeten zien, ik zweer je vloog bijna!" grijnsde Sue.
Betty haalde opgelucht adem. "Gelukkig jij bent het."
"Jup, gebroken en hondsmoe, maar nog steeds Sue."Zei Sue en ging op haar bed liggen. "Dus wat ben je allemaal aan het schrijven?"
Ze glimlachte verlegen. "Ik ben een brief aan het schrijven naar Thoms, dat is m'n vriendje."
Sue keek gefascineerd op. "Zozo, daar mogen de nonnetjes zeker niks van weten, heh!"
Betty knikte. "Daar mogen ze absoluut niks van weten! Ik weet nog het vorige meisje dat een vriendje had. Die werd een hele dag opgesloten. Ze mocht een week niet naar buiten en kreeg met De Spriet!"
Fronsend en niet begrijpend keek Sue haar aan.
"Heb je nog nooit van De Spriet gehoord?"Vroeg Betty verbaast. "Nou, dat is een lange dunne stok die je heel makkelijk kan buigen. En dat doet toch pijn als ze daarmee op je handen slaan!"
Geschrokken keek Sue naar haar. "Je bedoelt dat ze hier aan lijfstraffen doen!"
"Ja, natuurlijk, hoe wil je anders een goede volgeling worden van god, zonder dat je gestraft word voor je zonden."
Sue slikte. "Enne, wat verstaan ze dan wel onder 'zonden'?"
"Nou ehhe, een te korte rok dragen, kijken naar jongens, onbeleefd zijn tegen mensen die hoger staan dan jijzelf, vergeten te bidden na de maaltijd, niet goed schoonmaken, O en vergeet niet te vloeken!"
Sue's gezicht verstrakte en ze liet zich terug op het bed vallen. BIDDEN? Nog nooit gedaan! BELEEFT ZIJN! Dat zie ik niet zitten! NIET VLOEKEN! Ik doe niet anders! Ze zuchten. Hoe ga ik deze verdoemde plek in GODSNAAM overleven!
……………………………………………………………………………………………………………………………..
"IEDEREEN OPSTAAN! HET IS AL ZES UUR GEWEEST! IEDEREEN OPSTAAN!" Klonk het veel te vroeg door de gangen.
Sue deed slaperig één oog open. "Zes uur, no bloody way dat ik me nest al uit kom!" En ze draaide zich nog een keek om.
Jammer genoeg werd het uitslapen haar gewoonweg niet GEGUND! Betty porde haar in haar zij. "Sue je moet opstaan anders krijg je geen eten."
Sue zag een weegschaal voor zich met een feestmaal aan de ene kant en een warm comfortabel bed aan de andere kant. "Ik ga voor slapen…"Mompelde ze, alweer op weg naar dromenland.
"Je krijgt niet alleen geen eten maar ook nog De Spriet." Fluisterde Betty.
Naja zodra ze met mishandeling gingen dreigen wilde Sue wel wakker worden. "Okay, okay, jij je zin ik ben al wakker!"
Betty begon te lachen en trok me uit bed. Sue zuchten en keek walgend naar de grijze jurk die haar tegemoet straalde. "Zeg, welke gek heeft deze kleren eigenlijk uitgevonden! Ze zijn echt super mega lelijk! Ik zou m'n hond dit nog niet eens als deken laten gebruiken!" mopperde Sue sacherijnig van het vroege opstaan.
"Ja vertel mij wat!" Stemde Betty in. "Sinds ik hier zit durf ik niet eens meer naar buiten te gaan, ik schaam me rot in dat grijs!"
"Wanneer mogen we eigenlijk naar buiten!" Vroeg Sue hoopvol.
"O,je mag alleen zondag buiten de muren, want zondag is de dag des rust." Vertelde Betty die er opeens heel heilig uit ging zien.
Sue's mond viel open. "DUS de rest van de week zitten we HIER? Hier binnen!"
"Ehhe, ja eigenlijk wel. Hoewel je tussen de middag wel even naar buiten mag om een luchtje te scheppen."
Niet naar buiten, drong het tot Sue door. Maar ik kan niet tegen opgesloten zitten! Sinds ik met Jack omga HOU ik van buiten zijn! Ik ga hier DOOD! Sue keek naar het raam en vroeg zich af op hoe hoog ze zaten.
Gelukkig werd ze snel op andere gedachten gebracht door Betty. "Sue, kom we moeten gaan anders komen we te laat voor het ontbijt!"
De twee meiden renden de trap af, twee lange gangen door en kwamen uit bij een eetzaal waar zo'n honderd á tweehonderd andere meisjes zaten. De pastoor zat als hoofd bij een ellenlange tafel en vlug gingen Sue en Betty zitten. Net op tijd, want de pastoor begon met praten.
Na zo'n drie minuten begon Sue de bakstenen in de muur te tellen want die hele vent was gewoonweg niet te volgen. Het enige zinnige wat ze eruit kon halen was dat The Lord goed was en The Devil slecht en dat je dat vooral niet moest vergeten. Ook kwam er nog een heel wauwelverhaal over verdoemenis en de hel en dat als je heel slecht was de duivel je hoogstpersoonlijk kwam halen.
Sue zag overal om haar heen angstige gezicht van meisje die met open mond naar de pastoor luisterde. Sue had haar leven geven om hier de film the Exorcist te vertonen. Man, deze mensen geloven echt ALLES!
Maar EINDELIJK, na een halfuur preken was de pastoor klaar en zat Sue gewapend met een lepel naar de pap te staren klaar om aan te vallen.
Maar nee, Sue werd nog net op tijd gered door een por van Betty, want ze moesten eerst nog bidden.
EEN DAN DUURDEN GODVERDOMME-, hoh, Sue dat mag je niet zeggen! Ze herstelde zichzelf. En dat duurden toch deksels lang! Sue maakte een braak beweging. De rest van haar leven zou ze het met de scheldwoorden deksels,verdorie en verdikkie moeten stellen. Zou de duivel haar niet gewoon NU al komen halen!
……………………………………………………………………………………………………………………………
Na het eten, wat trouwens echt niet te pruimen was, kregen ze lessen godsdienst, en godsdienst en godsdienst. En alsof dat niet verschrikkelijk genoeg was kregen ze ook nog een paar uur schoonmaak- en naailes.
S'avonds kwam Sue gebroken en met bloedende vingers haar slaapkamer in strompelen. Ze haalde nog net haar bed en plofte hondsmoe neer.
Betty kwam een paar minuten later binnen. "En, Sue, hoe vond je je eerster officiële schooldag?"
"Weet je zeker dat je het aan kan om dat te horen."Bromde Sue, die op haar buik lag en met haar gezicht in een kussen lag. "Echt Betty ik snap niet hoe je het hier uithoud!"
"Aag, dat is niet zo moeilijk. Ik ben als wees op straat opgegroeid. Ik heb alleen maar armoe gekend, ik ben allang blij dat ik hier terecht kan."
Sue ging rechtop zitten. "O, sorry Betty dat wist ik niet."
Betty glimlachte. "Owh, dat geeft niet hoor."Ze pauzeerde even. "en waar kom jij vandaan?"
"Verzin iets SNEL!"Brulde het stemmetje in haar hoofd.
"Ikke, nou ehhe." Sue besloot dezelfde leugen te gebruiken als bij The turners. "M'n ouders zijn gestorven aan cholera en toen ben ik met m'n broertje naar m'n peetvader gestuurd, Jack Sp-… Jack, maar die kon niet voor ons zorgen." Heh das niet eens een leugen… "En toen heeft hij ons achtergelaten bij z'n goede vrienden Will en Elizabeth Turner."
Betty keek me met grote ogen aan. "Ben jij een pleegkind van The Turners!"
"Ehe, ja?"
Betty sloeg haar handen voor haar mond. " O, het spijt me als ik iets onbeleefds heb gezegd!"
Sue keek verrast op en het duurde even voor ze door had waar Betty zo'n punt van maakt. In deze tijd had je te maken met bepaalde rangen, en op het moment stond zij bovenaan en Betty onderaan. "Heh, we zijn gelijk hoor. Ik ben echt niet zo bijzonder of zo, ik heb alleen een beetje geluk gehad met pleegouders verder niks."
Betty glimlachte verlegen. "Weet je Sue, jij klinkt helemaal niet zoals al die andere rijke kinderen. Die denk altijd maar dat ze beter zijn dan andere, alleen maar omdat ze in een rijk gezin geboren zijn. Ik heb echt een hekel aan die kinderen!"
Sue knikte. "Ja, ik savvy wat je bedoelt."
Bety keek verwonderd op. "Wat betekend 'savvy'?"
Sue keek haar geschrokken aan. "Weet je niet wat savvy betekend!"
"Nee." Antwoorden ze.
Sue viel tragisch terug op het bed neer. "Okay, luister goed want ik leg het maar één keer uit!"
En zo bleven Sue en Betty nog een paar uur doorgaan over het geweldige woordje savvy'' .
……………………………………………………………………………………………………………………………
Zo ging er een maand voorbij, zonder nieuws van Jack. Elke ochtend en avond stond Sue dromerig door het kleine raampje te staren en hoopte vurig om een zwart schip te zien, maar elke keer werd ze teleurgesteld. Elke dag werd Sue beter in wat ze noemde: Haar klote karwijtjes. Ze hoopte dat als ze de karwijtjes, zoals bidden, koken en schoonmaken, goed deed Jack vast wel snel zou terug komen. Ze bad vooral veel, want volgens IEDEREEN scheen het te helpen. Elke keer vroeg ze heel netjes: Laat Jack alstublieft snel terug komen, alstublieft!
Maar na nog een week zonder spoor van The Pearle gaf Sue het bidden op. God zag haar gewoon niet staan, waarschijnlijk was ze niet belangrijk genoeg. Ze begon haar klusjes steeds slechter te doen en luisterde amper nog als iemand iets tegen haar zei.
Op een zekere morgen sloeg het noodlot toe. Sue had keukendienst en moest voor de pap zorgen met nog een stuk of vijf andere meisje.
Gapend en denken aan haar warme bedje stond ze in de pan pruttelende pap te roeren, toen er plotseling een muis onder het fornuis vandaan schoot.
Ze gaf een keiharde gil, liet de lepel vallen en begon als een gek rond te stampen. "GODVERDOMME TERING MUIS!" Dodelijk keek ze rond. "WAAR ZIT JE KLOTE KRENG!"
Een non had het geschreeuw gehoord, wat geen grote opgaven was, en kwam op haar af gerend. "Miss Sue waar bent u mee bezig!"Gilde ze kwaad. "Hoe durft u met de Almachtige Heer te vloeken!"
Sue stopte even met het rondstampen als een olifant en keek de non woedend aan. "DE ALMACHTIGE HEER! DE ALMACHTIGE HEER! DIE KLOTE VENT VAN BOVEN DOET HELEMAAL NIKS MACHTIGS ! HIJ HELPT ME VOOR GEEN METER EN STUURT OOK NOG IS EEN MUIS OP ME AF!"
Van al die ketterij en godslastering werd de non spierwit viel flauw, maar werd jammer genoeg door de pastoor gevangen die de hele actie vanuit een hoek gevolgd had. Snel riep hij versterking, aangezien Sue door het dolle heel was en nog steeds door de keuken liep te stampen opzoek naar de muis.
Drie nonnen kwamen aanstormen en sprongen op Sue af, die vervolgens naar de kamer van de pastoor werd gesleurd. Maar zo snel gaf Sue het niet op, ze was al neergeschoten, had in coma gelegen, was achtervolgd door de Royal Navey en had van een klif gesprongen. No BLOODY way dat ze haar zomaar mee kregen!
Ze begon te tieren, te gillen,te trappen en te vloeken met alles wat er bij haar naar binnen schoot. Overal gingen deuren open en alles meisjes stonden verwonderd te kijken en te luisteren. Hier en daar sloeg zelfs een meisje haar handen voor haar oren.
Na een heel gevecht werd ze uiteindelijk de kamer van de pastoor in gesmeten en op een stoel gezet. Nog steeds vastgehouden door de nonnen, kwam de pastoor voor haar staan.
"En miss Sue, wat was u nou eigenlijk aan het doen?" Vroeg hij gespeeld vaderlijk.
Ze keek hem fel aan. "Het is Sue-Anne voor u, alleen mensen die ik aardig vind mogen me Sue noemen. En alsof u niet had gezien wat ik aan het doen was! U stond als een vieze rat alles op een afstandje te begluren! En dan nog wat-!"
Verder kwam ze niet.
De pastoor haalde uit en sloeg haar op haar rechterwang. Sue's hoofd schoot naar links en even was ze doodstil, niet alleen omdat haar rechterwang gloeide ase hell, maar ook omdat die vieze gore klerenlijder haar gewoon ONGESTRAFT kon slaan.
Ze herstelde zich snel en keek hem aan vol woeden,haat en minnacht aan. "Hoe durf je MIJ zomaar te slaan." Siste ze.
"Ik doe wat god me opdraagt, m'n kind." Antwoorden de pastoor vroom.
"Ik ben uw kind niet en ik kan me niet voorstellen dat God u opdraagt om meisjes te slaan!"
KLATS, weer had ze een klap te pakken, nu op haar rechterwang. Vol woeden draaide ze haar hoofd naar de pastoor en keek hem vol woeden aan, maar hield haar mond.
"Zusters." Zei de pastoor. "Breng haar naar de kerk en sluit haar op zodat ze kan bidden voor vergiffenis. Ik bedenk morgen wel een gepaste straf hoor haar."
Gillend,schreeuwend,krabbend,schoppend werd Sue naar de kerk gesleurd. Ze het drie-trede-lange trapje af gegooi en lande op de koude en vergeet niet HARD kerkvloer. Ze keek dodelijk achterom en zag dat de deur al dicht zat en hoorde de sleutels klikken, een teken dat de deur op slot zat.
"Nou, no BLOODY way dat ik voor die klootzak-van-boven ga zitten bidden HEH!" bromde ze boos. Maar wat moest ze hier de hele FREAKING nacht gaan doen?
Toen herinnerde ze dat ze een tijdje terug een paar Klerken wijn had zien verstoppen en de vloer van het kantoor van de pastoor. Toen had ze nog een vaag, KRANKZINNGE vermoeden dat alcohol slecht was, maar op het moment had ze niks te verliezen. Dus…
Ze luisterde aandachtig of er geen mensen rond de kerk liepen, zuchten opgelucht toen ze niemand hoorde, pakte een grote mokerhamer uit de gereedschapskist en sloeg met al haar kracht een paar keer op de vloer in het kantoor. Na drie klappen begaf de vloer het en begonnen Sue's ogen te glinsteren bij de aanblik van de flessen wijn.
Dat zal hem leren onschuldige meisjes te slaan, grijnsde Sue terwijl ze naar de versplinterde vloer keek en zette de eerste fles wijn aan haar lippen.
……………………………………………………………………………………………………………………………
Na ongeveer ander halve fles te hebben leeg gezopen kreeg Sue opeens een GEWELIDGE INGEVING. Ze zou De Grote Heer Van Boven is laten zien dat hij haar beter niet had kunnen negeren…
Ze zocht alle wijnflessen die nog over waren bij elkaar en verspreiden de inhoud over de vloer, het orgeltje, de biechtstoel, het kantoor en het grote kruis. Toen trok ze een bronzen kruis met Jezus eraan van de muur en sloeg het glas-en-lood-raam aan diggelen. Ze klom naar buiten met nog een volle fles in haar hand.
"Hehehe… Ik zal dat zootje ongeregeld hier is leren niet te spotten met Sue-Anne!" Ze maakte een spoor van wijn naar de kerk naar een zandpaatje. "Nou machtige God is zien of je dit kan tegenhouden." Mompelde ze dronken en keek even richting hemel.
Vervolgens haalde ze een aansteker uit har zak en stak het wijnspoor aan. WOESSSS… daar gingen de eerste vlammen richting kerk…
……………………………………………………………………………………………………………………………
Commador Norrington zat rustig aan z'n bureau z'n papierwerk te maken onder het licht van een olielampje. Oeff. Hij wreef over z'n slaap. Wat kon het hier toch saaie zijn in Port Royal. Afgezien van de hele affaire met die Sparrow, was er in bijna twee en een halve maand niks bijzonders gebeurt. Dat was aan de ene kant goed, voor de dorpelingen, maar voor hem was het BLOODY saai!
Zuchtend bekeek hij nogmaals de papieren van het rechtshof. Ja hij had het goed gedaan, alles klopte. Gelukkig dan kon hij naar huis, het was al laat. Hij stond op en borg z'n inkt en veer op. Hij liep naar het raam en staarde naar buiten.
Wat was het hier toch prachtig, dacht Norrington, veel beter dan het koude Engeland waar hij was opgegroeid. Trots keek hij naar het vredige stadje, hij was zo goed! Hij was zeker weten de beste Commador die ooit in deze stad had geleefd.
Trots staarde hij de donkere nacht in. Nou ja donker… Hij keek nog is beter. Een klein lichtpuntje branden fel aan de andere kant van de stad. Wat kon dat zijn? Was dat niet de plek waar de kerk stond? Hij keek nog is goed en werd bleek. "O LORD, HET IS BRAND!"Snel hij moest naar z'n mannen! Ze hadden namelijk geen eigen brandweer in Port Royal, omdat er bijna nooit brand was.
Norrington snelde de kazerne in, waar nog een stuk of vijftien soldaten waren. "SCHIET OP LUIE DONDERS! ER IS BRAND!" tierde Norrington.
Een groep kaartende soldaten keken verbaast p, de slapende soldaten werden verschrikt wakker en de soldaten die net weg wilde gaan pakte snel hun wapen.
Binnen nog minder dan een minuut waren alle soldaat te paard op de voet gevolgd door Norrington die zeker wilde zijn dat er geen soldaten achterbleven.
Na wat eeuwig leek te duren kwam ze bij de brand aan. Het was erger dan The Commador had gedacht. De kerk stond al in vuur en vlam. Snel droeg hij z'n soldaten op het vuur te blussen en begon radeloos rond de kerk te lopen om te kijken hoe erg de schaden was.
Opeens hoorde hij gezang en draaide zich om.
Een paar meter voor hem stond een stomdronken meisje te rondjes rond de kerk te dansen terwijl ze liep te zingen: The Roof,The Roof, The Roof Is On Fire! Ze begon steeds uitbundiger en slungelige te dansen en nam om de paar seconden een slop van een wijnfles. Na nog een paar ronddansjes verloor ze haar evenwicht en plofte ze in het zand neer.
Ze begon als een debiel te lachen en zag toen pas Norrington staan. Totaal niet onder de indruk keer ze hem aan en kreeg weer last van een lachstuip.
Norrington was woeden. Hoe durfde zo'n dronken meid HEM uit te lachen. "What's so funny, miss?" Zei hij op ijzige toon.
Het meisje keek hem weer aan en begon weer te hikken van de lach. "Its, it's (hik)… it's…" Ze proesten in lachen uit.
"WAT IS ER!"Schreeuwde Norrington die nu echt z'n geduld verloor.
"It's…It's… It's… Yer HAT!... HAHAHA… Yer HAT! (hik)"
"En WAAROM is m'n hoed zo grappig!"Siste Norringon.
Het meisje schudden met haar wijsvinger en bleef hysterisch lachen. "No…nononono… HAHAHA… It's not yer hat… (hik) it's the FIRE ON yer hat, that's SOOOO funny! (hik)"
"WHAT!" Nu voelde Norrington het ook. Z'n hoed stond IN DE FIK!Schreeuwende rende hij naar de dichtstbijzijnde soldaat, sleurde de emmer uit z'n handen en gooide de inhoud over z'n hoofd. Druipnat en razen keek hij om. Het meisje lag nu over de grond te rollen van het lachen en gemeen naar hem te wijzen. HOE DURFDE ZE! Hij was The Commador! Niemand mocht hem uitlachen! Van achter zich hoorde hij geproest en met een blik des doods keek hij rond. Nu stonden ZIJN soldaten HEM uit te lachen! "Mannen, GA ALS DE SODEMIETER DAT VUUR DOVEN!"
Mopperend gingen de soldaten weer aan het werk, boos dat ze een gave show gingen missen.
Norrington draaide zich om richting het meisje, dat nu grijnzen, dronken en vol verwachting naar hem zat te kijken. Wacht is, had hij dit meisje niet eerder gezien? Hij keek nog is goed. Ja zeker weten, maar waar? Hij dacht diep na. JA! Hij wist het weer, zij was het meisjes van BLOODSY SPARROW! Zij was het meisje dat ze hadden neergeschoten, zij was het meisje dat samen met Sparrow gevlucht was te paard, zij was het meisje dat van de heuvel naar beneden was gerold en hun het nakijken gaf, zij was het meisje wat van een klif had durven, ZIJ WAS HET MEISJE WAAR ZE AL DIE TIJD NAAR ZOCHTEN!
Hij maakt een sprint, greep het meisje beet, die geen idee had wat haar overkwam. Pakte z'n handboeien uit z'n zak en klikte de eerste aan haar rechterhand. Even keek hij naar het meisje, ze moest nu vast wel doodsbang zijn om zo door The Commador himself te worden gevangen! Maar nee, dit meisje reageerde ietsjes anders. Ze grijnsde gemeen en klikte de andere handboei aan ZIJN linkerarm.
"Ooooww, COMMADOR… (hik)… Ik voel me toch ZOOO aan U verbonden!" Schaterde ze terwijl ze heen en weer zwalkte om haar evenwicht onder controle te houden.
Dat gore kleine kreng! Snel waar zijn de sleutels? Hij voelde in z'n zakken. O NEE! Hij was de sleutels kwijt!
Hij zuchten. Nou ja, eerst maar zorgen dat het vuur uitging. Met het probleem aan z'n linkerarm rekende hij later wel af.
De kerk stond nu echt in vuur en vlam. De nonnen, de pastoor en de meisjes hadden het nu ook door. Ze kwamen gillend naar buiten, druk wijzend op de kerk. De soldaten werden door dit alles verschrikkelijk afgeleid en wisten niet meer wat ze moesten doen. Gelukkig was HIJ er nog!
Snel greep The Commador in. "Mannen, schiet op en doof het vuur! Meneer de pastoor, zorg dat u en de nonnen de meisje veilig naar binnen brengen! EN JIJ!" Wijzende op het meisje. "SHUT UP!"
Het meisje lachte weer vrolijk en begon het liedje Stuck one you te zingen.
Norrington rolde met z'n ogen en trok het meisje boos met zich mee naar binnen. "JIJ! Altijd als JIJ opduikt zijn er problemen!"
Glazig keek ze hem aan.
BRILJANT! Dat kind was zo dronken dat Sparrow er nog een puntje aan kon zuigen! Nee, uit haar zou de eerst komende tijd niet veel zinnigs komen.
De pastoor kwam binnen. "God zij met U Commador, we zijn erg blij dat U zo snel kon komen. Ik heb echt geen idee hou zoiets had kunnen gebeuren…"
"Nou beste pastoor, ik heb wel zo'n vermoeden…"En hij trok het meisje met z'n linkerarm naar voren.
"Heilige Maag Maria! JIJ,JIJ kleine heks! Had ik jouw al niet genoeg gestraft!" Brieste de pastoor, rood van woeden.
Met een brede uitdagende grijs, die ze zo van Sparrow had kunnen stelen, keek ze pastoor aan. "Nee, maar als u nog een keer een preek geeft, DAN ben ik vast genoeg gestraft!" Ze keek naar de Commador. "Weet, u Commador, hoe SAAIE die vent praat!"Meteen begon ze met een trage, saaie, langzame stem een preek op te dreunen. "Gij zult dit niet, Gij zult dat niet en Gij zult ABSOLUUT dat niet! want als Gij dat doet dan gaat God je straffen…"
De pastoor kwam met opgeheven hand naar het meisje toe, dat meteen angstig terug dook achter The Commador. "Heh, das vals! HIJ SLAAT!" Piepte ze.
Commador Norrington vond het meisje opeens niet meer zo vervelend en irritant. Ze zag er opeens heel zielig en verlaten uit. En hij vond dat je kinderen niet mocht slaan, al hadden ze een kerk in de fik gestoken.
"Meneer de pastoor, laat mij dit maar regelen, na een nachtje cel zal ze vast een stuk rustiger zijn, en vergeet niet nuchter."Voegde hij er nog snel aan toe.
"ÉÉN NACHTJE CEL! Sluit haar levenslang op! Of beter schiet haar meteen dood! Dat kind is de dochter van SATAN!" Brulde de pastoor, met een kop op ontploffing.
"Beste pastoor, het is onredelijk om dat soort conclusies te trekken, zeker zonder enig bewijs. En het is maar een meisje, een ontspoort meisje wel is waar, maar het blijft een meisje." En zo liet hij een kwade pastoor achter zich en liep grinnikend naar buiten. Buiten was god zij dank alles weer rustig, de brand was geblust en de nonnen en de meisje zaten veilig binnen.
"Goed werk mannen, jullie kunnen gaan!"Loofde Norrington.
Rustig nog napratend over de brand liepen de mannen naar hun paard. Hier en daar staarde een wat soldaten naar het meisje met een soort bewondering. Je moest namelijk heel veel lef hebben om de pastoor,de kerk, The Commador en God zoiets te flikken.
The Commador liep naar zijn paard en ging zitten. Hij keek naar het meisje dat echt totaal geen idee meer had waar ze was. Voor straf zou hij haar het hele eind terug laten lopen. Dat was alvast voor THE HAT!
Daardoor duurde het alleen een hele tijd voor ze bij de gevangenis waren. Het kind kon amper op haar benen staan, zwabberde alle kanten op, bleef stomme liedjes zingen en keek keer op keer verwonderd rond.
Eindelijk liepen ze de gevangenis in. Norrington zag gelukkig de cipier zitten en liet hem een hamer, een zaag en een beitel halen. Na veel gemorrel kreeg de cipier de handboeien los. Oef! Norrington streek over z'n voorhoofd, gelukkig, dat was voorbij. Nu kon hij het meisje naar haar cel brengen.
Hij greep haar bij haar arm en trok haar mee. Het meisje stond al half te slapen en liet zich mak als een lammetje meevoeren.
Hij liep samen met haar de trap af naar de kerkers. Hij opende een deur van een redelijk schone cel en duwde het meisje erin. KLIK, deed de deur en hij draaide hem op slot.
Het meisje had nu pas door wat er om haar heen gebeurde. Ze keek razendsnel door de ruimte. "Waar ben ik!" Ze zag Norrington staan liep op hem af en begon aan de tralies te rukken, zonder effect natuurlijk.
Na drie keek heen en weer rukken snapte zij dat het geen zin had en keek The Commador fel aan. "HEY! NO FAR YE CHEATED!" brulde ze beledigt.
O did I? Well, jij zetten een kerk in vuur en vlam dus ze staan gelijk." Glimlachend liep Norrington weg, een schelden meisje achter zich latend.
ZOOOO MAN (VROUW) Weet je hoeveel words! 5471! YAY!YAY! Da vink echt ZUPPA knap van mezelf! YAY! En vinden jullie ook niet dat Sue steeds meer een pirate wordt? Ik vin haar echt cool, zoals ze op het idee kwam om die kerk in de fik te zetten! Ze is echt m'n lievelings zelfbedachte karakter SUE I LUVVV YE!
Nogmaals, sorry voor het in de fik zetten van een geloof, in dit geval Christen, katholiek? Nogmaals ik bedoel er niks mee, en sorry voor het vele gescheld.
Maar als je hier niet tegen kan, WAAROM lees je dan nog? Savvy?
Luvzzzz Sue-AnneSparrow, Ga heel gauw verder met verbeteren, want er komt een GENIAAL plan aan, DUMDUMDUM…
-TBC-
P.S PLEASE! DON'T FORGET TO REVIEW, CAUSE M'N ONZIN VERHAAL "In de ban van de Stoel' HEEFT MEER REVIEWS DAN DEZE EN DAT…….. VINK HEEEL SNEU! WANT DIT VERHAAL HEEFT 3X ZOVEEL CHAPS! (naja bijna:P)
