Hallo iedereen! Dit verhaal is eigenlijk al best oud, maar ik heb besloten ermee verder te gaan. Misschien zijn er nog wel wat Nederlandstalige pokémonliefhebbers! Is zelf een grote fanficfan Ik wil iedereen even vantevoren waarschuwen: dit is een heel lang verhaal. Het speelt zich af in Maidora, een door een RPGmaster 'Darth Hidous' bedachte alternatieve pokémonwereld. Maidora omvat veel verschillende gebieden: bossen, bergen, grasvlaktes, rivieren en zelfs woestijn, helemaal in het noorden van dat land.

Disclaimer: pokemon is natuurlijk van nintendo, niet van mij. ;)

Aflevering 1: Verloren en alleen

Voorzichtig opent Catharina haar ogen. 'Oef, hoe lang heb ik hier gelegen?' vraagt ze in zichzelf af. Rustig probeert ze op te staan. 'Ohh, mijn linkerarm. Dat doet zeer. Ben ik aangevallen door iemand? Wat is er toch gebeurt? Alles is zo vaag...' Hopend dat ze zich dadelijk weer wat duidelijker kan herinneren kijkt Catharina om zich heen. 'Een bos, dit is duidelijk een bos, maar..Wie ben ik eigenlijk? Ik, ik kan me niks meer herinneren!' Langzaam voelt ze een golf van paniek tot zich doordringen. 'Alles is zo vaag, bijna zwart. Ik moet iemand vinden, iemand die me kan helpen!' Dan valt haar blik op een rugzak die niet ver van haar slordig en half onder de bladeren tegen een boom aan ligt. 'Z-zou dat misschien mijn tas zijn?' dacht ze. Snel loopt ze naar de rugzak en opent hem. In de hoop een paspoort of iets dergelijks te vinden waarmee ze haar identiteit weer herinnert, pakt ze hem uit. 'Verdomme! Niks, niks dat ook maar een beetje op een portemonnee lijkt. 'Alleen een paar belegde broodjes, een zaklamp en nog wat andere campingtroep! Zou ik een reis gemaakt hebben?' vraagt Catharina zich af. In het voorvakje van de rugzak vind ze een kleine CD-ROM schijf, maar dat is dan ook alles. 'Hé, kijk, er staat een naam op de tas! C-a-t-h-a-r-i-n-a P-a-r-t-e-l-a-t-i-n. Zou dat mijn naam zijn?' Ze zucht.

Dan pakt ze de rugzak en loopt door het vochtige bos, het feit dat haar kleren door de regen doorweekt zijn en de pijn in haar arm merkt ze niet eens. Uren loopt ze, maar er is helemaal niemand. 'Ik moet…iemand vinden. Het moet gewoon.' Hoe ver Catharina ook kijkt, overal ziet ze niks anders dan bomen. Plotseling hoort ze een vreemd geluid vanachter een boom piepen. "Grow-ow-ow lithe." "Wat was dat?"vroeg ze in zichzelf af. "Grow-ow-ow!" Even twijfelde ze of ze wel zou gaan kijken, maar dan zou ze er nooit achter komen, wat dat geluid nu was. Catharina liep naar de boom en keek wat dat vreemde geluid veroorzaakte. "Oooh, zei ze zachtjes, het is een beestje dat in het prikkeldraad vastzit. Niet bang zijn, kleintje, ik zal je niks doen.

Voorzichtig bevrijd ze het hondachtige beestje, terwijl ze met sussende woorden tegen hem praatte. "Ik heb nog nooit een wezen als jij gezien, je lijkt op een hond...Ach, waarschijnlijk ben ik dat ook gewoon vergeten." "Grow-lithe!" De Growlithe rende snel weg. 'Die red zich wel, dacht Catharina, natuurlijk is hij bang van me. Toch vraag ik me af waarom ik me zo weinig herinneren kan.' Omdat het al laat is besluit ze om wat te gaan eten en daarna te gaan slapen. Misschien dat alles wel weer duidelijk wordt als ze morgenvroeg opstaat...