Disclaimer: ehm mjah. :X ben nog aan het onderhandelen, maar momenteel is pokémon nog van nintendo.
Aflevering 4: Team Rocket
Catharina voelde nauwelijks nog wat. Met haar laatste energie probeerde ze zich en Tijger boven het ijskoude water te houden. Er kwam iets op ze af... "ALARM! Indringer op G7b!" Een grote rubberen boot voer zo dicht mogelijk naar haar en Tijger toe. Twee sterke armen tilden haar en de halfbewusteloze Growlithe aan boord. Er klonken stemmen. "Geen, zorgen we hebben ze al te pakken!" Toen werd alles voor haar ogen.
"Hé, wakker worden jij!" Een onsympathieke stem wekte Catharina. "Oh, zei ze, waar ben ik?" Langzaam kwam ze overeind. "Kop dicht! Wij zijn het hier die de vragen stellen. De baas was verbaasd dat het iemand is gelukt ongezien langs onze beveiligingssystemen te komen. Dat is tot nu toe nog nooit iemand gelukt. Wat was je missie?" "Eh, stotterde Catharina, d-dat weet ik niet... Waar is Tijger?" Ze keek naar de man . Hij zag er nog veel gemener uit dan ze had gedacht. Hij droeg zwarte kleren, met op zijn trui een rode 'R'. Hij had korte bruine haren, die half verschuilt gingen onder een zwarte pet. "Neem me niet in de maling! kraste de man, je kunt mij echt niet wijsmaken dat je dat niet meer weet. Ik heb de bevoegdheid gekregen je te ondervragen en dan wil ik ook antwoorden zien! Wat trouwens je pokemon betreft, die heb ik hier in een pokeball." "Pokeball?" vroeg Catharina. "Ja, beet de Rocket haar toe, je weet wel. Zo'n bal waar je een pokemon in stopt." "H-het spijt me, maar ik lijd aan geheugenverlies. Ik kan me heel veel dingen niet herinneren. Ik, ik werd eergisteren wakker in het bos, en, en..." Ze zag dat de man er geen woord van geloofde. Hij pakte een mes. "Ik ken natuurlijk ook andere methoden om je aan het praten te krijgen." "Nee, wacht, smeekte Catharina, het is echt waar. Ik kan me echt niks meer herinneren. Niet eens wie ik ben. U moet me geloven, ik lieg echt niet. Ik..ik.." De tranen schoten Catharina in de ogen.
"Hmmm, aarzelde de rocket, ik vraag me af of.. Je bent een raadsel, meidje. Wij van Team Rocket hebben informatie en data over alle mensen ter wereld, maar er was nergens iets over jou te vinden. Zelfs onze spionnen bij de geheime dienst konden niks over je vinden. Je zou een handig lid voor Team Rocket kunnen zijn, juist omdat er nergens data van jou bestaan." "Eh, vroeg Catharina, Team Rocket? Wat is dat dan?" "Weet je DAT niet eens? schreeuwde de man, Team Rocket is een organisatie die, laten we zeggen, niet altijd alles doet zoals het hoort. We zijn, hèhèhè, de zwarte markt in het verhandelen van pokemon." Catharina schrok. 'Ik had het niet voor mogelijk gehouden, dacht ze in zichzelf, maar ik geloof dat ik nu nog dieper in de problemen zit.' "Als, als het zo zit, denk ik niet dat ik zo graag bij Team Rocket zou willen komen." "Ah, begon de man op een valse toon, niet zo ondankbaar. Wij hebben je immers uit de goot gevist. Bovendien geloof ik dat je me niet helemaal begrepen hebt. Jij hebt hier niks te willen." Dreigend houd hij zijn mes omhoog. "Oh, zuchtte Catharina, doe me alstublieft niks. Ik...ik doe alles, maar dood u me alstublieft niet." "Mooi, zo wil ik het horen." De rocket grijnst. "Als je zo veel vergeten bent, kun je dit maar beter lezen. Ik kom straks terug en dan wil ik, dat je alles gelezen hebt." De rocket gaf Catharina een boek en verliet de kamer.
Catharina keek de kamer rond. Tot nu toe had ze er nog niet echt opgelet waar ze eigenlijk was. Het was een klein, muffig kamertje met alleen een tafel, een bed en een stoel. Op de tafel stond een bord met eten. Dit kon ze niet weerstaan en ze begon meteen te eten. Het smaakte niet erg lekker, maar Catharina had zo'n honger dat ze dat niet eens merkte. Toen ze alles, een paar minuten later, op had voelde ze zich veel beter. Toen ze een tweede keer de kamer rondkeek, ontdekte ze de pokeball waar Tijger inzat. "Tijger, zei Catharina, wat ben ik ook een egoïst! Ik moet je daaruit zien te krijgen. Ze pakte de pokeball op en probeerde hem open te breken. Een grote lichtstraal verscheen en Tijger kwam uit de pokeball. "Tijgertje, gaat het? Het spijt me zo…" "Growgrowgrow!" Vrolijk sprong de Growlithe tegen Catharina aan. 'Ik ben zo blij dat je niks overkomen is, Catharina' dacht hij in zichzelf.
Catharina klemde haar armen om haar maatje en knuffelde hem. "We hebben grote problemen, Tijger." Catharina vertelde Tijger wat er gebeurd was en bedacht dat ze maar beter dat boek kon gaan lezen. "Gelukkig KAN ik het lezen, dacht ze hardop toen ze de eerste bladzijde opensloeg, dat betekend dat ik ooit naar school moet zijn gegaan." Ze verbracht de rest van de middag ermee om het boek te lezen. Er stond veel informatie over pokemon en Team Rocket in. 'Handleiding voor newbies' heette het. "Jij bent een Growlithe, Tijger, zei ze, er staat trouwens ook dat als een pokemon in je pokeball zit, het jouw pokemon is. Ik vind dat je geen enkel levend wezen als je bezit mag beschouwen, wat denken die mensen hier wel niet! Maar..." "Grow!" antwoordde Tijger haar 'Je bent erg lief, dacht Tijger in zichzelf, maar toch zou ik het niet erg vinden als je me als jouw pokemon beschouwt.' "Dus, begon Catharina, wil jij wel mijn pokemon zijn? Echt?" "Grow!" knikte Tijger. "Oooh, Tijgertje, zei Catharina gelukkig, je bent een schat. Maar je bent niet mijn bezit. Vergeet dat nooit, je bent mijn partner!"
