Yay 7e hoofdstukje...zijn wel kleine hoofdstukjes eigenlijk..maarja
Disclaimer: pokemon is niet van mij. ;)
Aflevering 7: De rockets hadden gelijk!
Toen het weer dag was en Catharina en Tijger wat gegeten hadden zagen ze bij het hek van het park een bordje staan. 'Verboden het gras te betreden' "Gelukkig was er geen politie in de buurt, lachte Catharina, ik zou geen zin in al dat gezeur hebben gehad, zo vroeg in de ochtend. Die stomme bordjes zie je ook altijd pas als het licht is." Tijger vond het park zo'n leuke speeltuin dat Catharina besloot er nog een beetje te blijven. Ze moest toch nog wat dingen regelen voor ze op weg konden gaan. Tijger liep druk rond in het park en onderzocht elk geheime weggetje dat hij vinden kon. Geheim, want niemand anders zou twee struiken die een stukje uit elkaar stonden gelijk als 'geheim' weggetje beschouwen. Toen hij aan de andere kant van het parkje was, zag hij plotseling iemand tegen een Seel schreeuwen. "Stel je niet zo aan, zwakkeling!" schreeuwde de jongen tegen hem, terwijl hij een stok opraapte. "Het is allemaal jouw schuld! JOUW schuld!" Angstig keek de Seel naar zijn trainer. "Seel, seel! Piepte hij. Nog voor de Seel ontwijken kon, begon de woedende trainer hem met de stok te slaan. Dit kon Tijger niet toestaan! Zo snel hij kon, rende hij terug naar Catharina en trok aan haar uniform. "Wat heb je toch, Tijgertje? vroeg ze, ik ben een route voor ons aan het uitstippelen, dat zie je toch? Straks zal ik wel even met je spelen, maar nu ben ik bezig." "Grow-growlithe!" protesteerde Tijger, terwijl hij verder trok. "Wil je me soms iets laten zien? Is het dringend?" "Grow!" "Goed dan, jij je zin. Wat is er dan zo belangrijk?" Tijger rende vlug in de richting van de trainer die nog steeds bezig was de Seel te schoppen.
Toen Catharina het zag kon ze haar ogen niet geloven. "Dus pokemontrainers deugen inderdaad nergens voor, concludeerde ze, die lui van Team Rocket hadden toch gelijk! Hé, jij daar, stop daarmee!" "Wie? Ik? vroeg de trainer verbaasd, zeg waar bemoei je je eigenlijk mee! Dit zijn mijn zaken, het is mijn training dus rot op!" "Jij hebt het recht niet jezelf een pokemontrainer te noemen als je ze zo mishandeld, schreeuwde Catharina, als je niet stopt gaat dat arme ding er nog aan dood!" "Nou, en? zei de trainer onverschillig, hij deugt toch nergens voor! Omdat hij te zwak is, kon ik in Hammertown niet eens van die vuurgymleider winnen. Terwijl Seel een waterpokemon is! De trainer werd opnieuw woedend en wendde zich weer tot de Seel. "En dat is allemaal JOUW schuld!" Hij gaf de Seel, die zich ondertussen nauwelijks nog bewoog, een harde schop. "Nee, riep Catharina, dit was de druppel, hier pak ik je voor!"
"Daag jij me soms uit, meisje?" Hij haalde een pokeball tevoorschijn. Catharina trok haar jas uit en legde deze op een parkbankje, waardoor haar uniform zichtbaar werd. "Verdomme, mopperde de trainer, een Rocket. Maar ach, wat zou dat? Het is en blijft maar een meisje. Mankey, ik kies jou!" 'Hmm, Mankey, dacht Catharina, een pokemon van het vechttype dus? Ik had eigenlijk geen pokemongevecht gepland, maar we moeten die arme Seel redden, hij is er slecht aan toe.' "Tijger, begon ze, bereid je voor op het gevecht, tegen die trainer want hij is slecht!" 'Oef, dacht ze in zichzelf, dat klonk afgezaagd. Hopelijk luisterde dat rotjoch even niet. "Hahahaha, lachte de trainer, wat een belachelijke rijm! Moest dat een jel voorstellen? Hahaha!" Catharina zuchtte. "Tijger, doe je vlammenwerper, nu!" De Growlithe blies een grote steekvlam naar Mankey, die geen kans meer zag te ontwijken. Toch had het niet genoeg effect op hem en de trainer commandeerde de Mankey nu ook aan te vallen. "Maak dat zielige schoothondje af met een karateslag!" De meeste klappen kon Tijger ontwijken, maar er zaten ook een paar flink rake bij. "Niet opgeven Tijger, moedigde Catharina hem aan, ik weet dat je het kunt! Bijt hem in zijn poten, dan kan hij ze niet meer zo goed voor zijn aanvallen gebruiken!" Zonder aarzeling deed Tijger wat hem gevraagd werd en het had inderdaad effect, de Mankey kon niet meer stevig slaan bij zijn volgende aanval. "Gebruik nu een tweede vlammenwerper, Tijgertje!" riep Catharina. Dit gevecht moest gauw eindigen, want de Seel had dringend medische hulp nodig. Mankey had geen kracht meer en viel knock-out op de grond. "Mankey, kom terug"zuchtte de trainer.
"Goedzo, Tijgertje, prees Catharina terwijl ze hem omarmde, mooi gedaan. En wat jou betreft..." Ze wendde zich tot de trainer. "...jij hebt niet langer recht op die Seel. Als je je zo gedraagt tegenover je pokemon, zullen ze zich op een dag toch tegen je keren." Ze pakte de Seel op, die volledig bewusteloos in haar armen hing. "Kom maar kleintje, fluisterde ze zachtjes, je bent in veiligheid." "Wat ben jij voor een mislukte Rocket? vroeg de trainer, een echte zou niet zo klef en lieflijk doen. Bovendien had ieder andere Rocket mijn sterkste pokemon gestolen, niet dat zwakke sukkeltje daar. Jij bent echt het domste wijf dat ik ooit ben tegengekomen!" Kwaad liep de trainer weg, het scheen hem niet erg te raken dat Catharina hem net zijn Seel had weggenomen. Het enige waar hij aan dacht was hoe hij ooit had kunnen verliezen. "Wacht maar mislukte Rockettrut, de volgende keer stuur ik mijn Venusaur, Charizard en Gengar op je af!" Toen verdween hij om een hoek. "Venusaur, Charizard, Gengar? zei Catharina zachtjes, echt niet leugenaar!" Met de Seel in haar armen en Tijger naast zich, liep Catharina naar het pokemoncentre. 'Mislukte Rocket, dacht ze in zichzelf, wie weet.'
