En het achtste stukje alweer.

Disclaimer: pokemon...ik wil het...maar 't is van nintendo.. ;;

Aflevering 8: Valse beschuldigingen

Eenmaal bij het pokemoncentre aangekomen, gaf Catharina de Seel aan zuster Joy. "Alsjeblieft, help hem" smeekte ze. "Wat is er met dat arme ding gebeurt?vroeg zuster Joy geschokt, hij is er vreselijk slecht aan toe!" Nog voor Catharina antwoorden kon bracht Joy de gewonde Seel naar de intensive care afdeling. "Growowow" jankte Tijger bezorgd. "Ik weet het Tijger, zei Catharina terwijl ze de Growlithe aaide, ik maak me ook zorgen. Maar we kunnen nu niks anders doen dan afwachten. Ik hoop dat alles goed gaat." Met die woorden ging ze op een bankje in de wachtkamer zitten. Tijger klom naast haar het bankje op. "Zeg Tijger, begon ze, ik heb een beetje over die trainer en wat hij tegen me zei nagedacht". "Growgrow!" 'Je mag niet naar die domme trainer luisteren, probeerde Tijger haar duidelijk te maken, hij weet niet eens hoe hij voor zijn pokemon moet zorgen!' "Ik weet het, maar het klopt toch? Als lid van Team Rocket ben ik gewoon niet geschikt en als pokemon trainer al helemaal mislukt. Zelfs als mens...ik kan me niet eens mezelf herinneren, mijn familie, mijn vrienden, alles ben ik vergeten." Tijger keek haar geschrokken aan. "Maar die trainer was ook mislukt, ging Catharina verder, net als al die andere zogenaamde pokemon trainers. Ze geven niks om hun pokemon, mishandelen ze en misbruiken ze voor gevechten. Daarom kan ik ook met een gerust hart hun pokemon stelen. Het maakt hen toch niet veel uit en het is misschien zelfs beter voor de pokemon. Team Rocket mishandeld zijn pokemon niet, daar ligt geen winst in. De onderhoud van gewonde pokemon kost juist alleen maar meer geld."

Ze bleven nog een tijdje praten, tot zuster Joy terugkwam. "Je hoeft je geen zorgen meer om je Seel te maken, zei ze kwaad, hij zal het redden. Enne, geef je Growlithe ook maar hier." 'Huh? dacht Catharina in zichzelf, wat heeft die Joy? Ze kijkt behoorlijk kwaad.' "Jij zult nooit meer een pokemon zo ernstig in elkaar slaan, ging Joy verder, op pokemon mishandeling van dat formaat staat een hoge straf! De politie is al onderweg!" Op dat moment kwamen twee agent Jenny's het pokemoncentre binnen. "Je staat onder arrest, meid, riepen ze haar toe, we weten dat jij van Team Rocket bent!" 'Shit, mopperde Catharina in zichzelf, door alle haast ben ik mijn jas vergeten aan te trekken. Dat stomme uniform verraad me natuurlijk. Wat kan ik nu doen? Ik moet snel denken!' Een Jenny stuurde haar Growlithe op Catharina en Tijger af. "Pak ze, Growlithe!" "Kom Tijger, beval Catharina, we nemen de andere uitweg." Zo snel ze konden renden zij en Tijger langs een verbaasde zuster Joy door de intensive care. De Seel, die ondertussen weer was bijgekomen, zag ze rennen en hij sprong, zonder dat Catharina het merkte, behendig in haar rugzak. De Seel had, ondanks dat het zijn leven redde, een fobie voor pokemon centers. Het deed hem denken aan al die keren dat hij door zijn trainer in elkaar was geslagen en daarna in een pokemoncentre werd opgenomen. Elke keer had zijn gemene trainer weer een andere smoes verzonnen waardoor Seel zo gewond was geraakt, en elke keer trapten die domme zusters Joy er weer in. Achterin de afdeling stond een klein raampje op een kier. Met veel moeite wisten Tijger en Catharina zich erdoorheen te persen. Zonder om te kijken renden ze zo snel mogelijk het dorp uit.

Kilometers lang bleven ze hard doorlopen tot Catharina uiteindelijk uitgeput op de grond plofte. "S..sorry Tijger, hijgde ze, ik...ik...ben..buiten adem. Ik kan echt niet...meer." Tijger bleef staan en keek zijn baasje, of vriendin zoals zij het zag, begrijpend aan. "Grow grow grow?" "Sorry, ik...ik kan je niet helemaal volgen, wat bedoel je? Oh, waar we zijn? Eh, tja, ik weet het niet." Nog steeds buiten adem pakte Catharina de plattegrond erbij. "Dit is route 2, als we deze weg volgen komen we vanzelf in Farlow. Ik voel er echter niet zoveel voor om daarheen te gaan. De politie weet dat als ik deze route volg we in Farlow uit zullen komen. Met andere woorden: Ze zullen ons opwachten. Terug kunnen we ook niet meer. We moeten een derde weg zien te vinden. Hmmm...Ik geloof dat ik het heb!" Tijger keek op de kaart en schrok. Ze zou toch niet door de vulkaan willen reizen! "Growowowowow!" protesteerde hij. Maar Catharina's besluit stond vast. "Jawel, Tijger. We gaan door de vulkaan. Hij is vast niet meer actief en anders zal hij vast niet uitbarsten, hoor. Het liefste zou ik erdoorheen gaan, in een vulkaan is op de meeste plakken, zeker aan de rand, toch geen magma. En anders zullen we moeten klimmen. Als het ons lukt de andere kant te bereiken komen we op route 4 richting Skystone uit. In het pokemoncentre heb ik er nog een folder over gevonden. Misschien valt er daar nog wat te jatten. Wacht, ik haal dat ding er even bij, het zit in mijn rugzak."

Toen ze haar rugzak optilde schrok ze even. "Ik dacht dat het inbeelding was, omdat ik zo snel rende, maar mijn tas is echt een stuk zwaarder geworden! Er zit iets groots in..." Voorzichtig keek Catharina in haar rugzak, waar ze de Seel angstig omhoog zag kijken. Ook Tijger wierp nieuwsgierig een blik op hem. "Maar... stamelde Catharina, dat, dat is die gewonde Seel! Hij moet stiekem mijn rugzak in zijn geglipt toen we nog in het pokemon centre waren! Niet bang zijn hoor, we doen je niks. Heb je soms zin om met ons mee te gaan?" "Seeeeel seel!" "Eh, Tijger, wat bedoeld hij?" "Growgrowlithegrow" "Oh, dat klopt niet Seel, je bent geen slechte pokemon, ik ben ook niet sterk. Goed, ik ben zelf geen pokemon, maar hoe zou ik ooit van mijn pokemon kunnen verwachten dat ze sterker zijn dan ik? Dus je wilt bij ons blijven?" Normaal gesproken werd Seel altijd bang van mensen, maar bij Catharina was het anders. Waarom begreep hij zelf niet helemaal, maar ze kon ontzettend goed met pokemon omgaan. "Seel" knikte hij. "Dan moet ik je wel nog even een naam geven. Wat vind je van Zeekees? Nee, dat klinkt niet. Wacht, ik heb het al: Seabert!" De Seel sprong vrolijk op. "Goed, dan heet jij vanaf nu Seabert. Je bent lichamelijk misschien wel weer genezen, maar ik denk dat je toch nog flink uit moet rusten. Kom maar slapen in je pokeball." Ze pakte een pokeball en gooide deze naar de Seel. De straal ving hem op en Catharina legde de pokeball weer terug in de rugzak. "Kom Tijger, op naar de bergen!"