¿Hay un después?
POR: malia-evans
DEDICADO A: a Mary, y a Olga. A todos vosotros. Y a todos los fan-autores que acaban de empezar¡como yo! Suerte.
DISCLAIMER: ninguno de estos personajes son míos, sino que pertenecen a J.K. Rowling y Warner Bross™, a excepción de Christine Benoitte y Jacqueline Simons, y otros personajes que no aparecen en la saga de HP.
"Dejé de amar, perdí la capacidad de captar sentimientos ajenos¿Y ahora, después de tanto tiempo, tienes el coraje de venir a pedirme perdón? O tienes valor o eres idiota."
Capítulo 10: Durante tu ausencia
Nos quedamos en…
…Lily es…
No pudo continuar, sin previo aviso, se derrumbó en la cama. Tres meses pasó en un profundo coma, muchas cosas pasaron en su ausencia. Demasiadas.
Durante el largo tiempo que James pasó en cama, el terror y el pánico se extendieron por todo el mundo, Lord Voldemort tenía incondicionales allá donde mirases, cualquiera, incluso tu mismo podías ser partidario de Voldemort sin saberlo siquiera. Era un verdadero horror.
La caída de uno de los cuatro aurores alfa había devuelto los ánimos a los mortífagos de todo el mundo. Se rumoreaba que la causante había sido una mujer. Nadie, excepto el mismísimo Lord, se comunicaba con ella. Por lo visto, era la hermana de Voldemort. Aunque esto último sólo lo sabían los mortífagos de más alto nivel.
En pocas semanas, miles de muggle habían muerto, incontables sangres sucias, y miles de magos habían caído al defender a los impuros. Nadie se salvaba. Nadie.
Cualquiera que negase tener miedo era el siguiente en morir. El que se atreviese a desafiar al Lord, palmaba.
Pero por otro lado, también se atajaban muchísimos ataques, los fieles eran capturados, por lo que el mismísimo Voldemort se espantó, si seguía así, pronto se quedaría sin incondicionales. Alguien estaba pasando información.
En el oscuro bosque, en el que meses atrás Lilliane se había dejado capturar, se oyó en todo su espesor, una temible voz que anunciaba
"Mortífagos de rango medio y alto, vengan a la cabaña"
Muchos se asustaron, otros se hincharon de orgullo, pero la mayoría optó por no hacer esperar al amo. Minutos después, unos veinte o treinta magos esperaban en la entrada de una siniestra cabaña.
Entraron.
"Os he reunido por la simple cuestión de informaros que alguien, todavía no se quien, está pasando información a los enemigos. Si ese alguien está presente, que hable ahora o calle para siempre"
Nadie respondió.
"Bien, bien" aceptó, se giró hacía una persona escondida entre las sombras "Alessandra por favor"
La joven se levantó dejando a todos los hombres que allí estaban maravillados con su belleza. Pero no les dio tiempo a reaccionar, en pocos segundos, todos sus semejantes postrados en la primera fila, estaban tirados en el suelo, muertos.
"¿Alguien tiene algo que decir?" volvió a intentarlo
Tampoco contestaron esta vez.
"No creo que seáis tan idiotas como para querer morir" advertía Voldemort "Esta vez os creo. Marchad"
Más para Alex que para los fieles, ese gesto fue un respiro. La joven pelinegra no podía soportar seguir matando a gente cuando la culpable era ella.
Sí. Alessandra, o Lilliane, como queráis llamarla sólo había matado a siete u ocho personas. Cargos importantes. Lo sentía por ellos, pero se habían podido salvar muchas más personas gracias a ella. Ella era la que, lo más discretamente posible, pasaba información a su padrino. Por su culpa, todo era por ella, muchos amigos de colegio, compañeros del trabajo, en fin, mucha gente conocida había muerto por su culpa. Se sentía como una alma vacía, sin dueña ni destino. No creía poder vivir por mucho más tiempo.
Semanas más tarde una noticia alegró, aunque sólo un poco, el corazón de Alex. El auror alfa al que meses antes había atacado, empezaba a recuperarse. No quería admitirlo, pero un poco si que se había pasado.
Pensó que lo mejor sería hacerle una visita. Era de noche, nadie la vería.
Sigilosamente, salió del campamento y se alejó lo suficiente como para poder desaparecerse. Segundos después, estaba contemplando los altos techos de St. Mungo. No había nadie, mejor.
Un poco perdida consiguió llegar hasta la cuarta planta, daños provocados por hechizos. La zona de maleficios estaba al final del pasillo, así que sin miramientos se dirigió hacía allá.
Estaba frente a una habitación. En el cartel indicaba que en esa cámara se hospedaba James Potter, con visitas restringidas. Dudosa, entró a la habitación. Delante suyo, el moreno descansaba en la mullida cama.
Vacilante, se acercó a él. Estaba justo a su lado, cuando la puerta de se abrió. No tardó en reaccionar, segundos más tarde, cuando el inquilino se sentó al lado de James, Alex estaba al otro lado del biombo.
"James" susurró Sirius "Vamos Prongs, despierta."
El moreno seguía igual. De manera que el oji-azul optó por la alternativa más bestia.
"�¡Mira Prongs!" anunció "Lily está detrás del biombo"
Consiguió despertar a James, y alamar a Alex. ¿La había visto? O¿se lo había inventado para despertar a James? Si era así, menuda suerte.
Sin embargo, James se lo había creído y avanzaba hacía la posición oculta de Alex. Esta vez no le dio tiempo a responder. Vertiginosamente deprisa se encontró a si misma cara a cara con Potter.
"¿Quién eres tu?" preguntó el moreno
Para suerte de Alex, no la reconoció. Pero Sirius, sorprendido de que hubiese alguien ahí, se acercó y la observó. Como si acabase de ver a un fantasma, informó a su amigo de quién era.
"Ella fue quién te atacó" aseguró el moreno
Alex palideció¡la habían visto!
"Pero el caso es que me resulta familiar…" recapacitó James
Los dos morenos pusieron cara de intentar pensar, y al final fue James quién recordó.
"�¡Marie!"
La verdad es que les había costado reconocerla, pero no porque quisieran, sino porque la joven había vuelto a cambiar su aspecto. Su ahora impecable cabello rubio caía elegantemente sobre sus hombros, mientras que unos oscuros ojos negros observaban con terror la situación.
Pero para desgracia de ambos jóvenes, Alex no tenía la menor intención de quedarse para ver la reacción de los muchachos. Había vuelto a desaparecer.
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o
En una oscura habitación, días después de la visita al joven auror, una joven de unos catorce años, aproximadamente se vestía mientras pensaba. Menuda insensata¡como se te ocurre ir a verle! Tendrías que haber pensado que Sirius también estaría. Y encima te reconocieron… Tienes suerte de ser meta…
En ese instante, la puerta de la habitación se abrió, dejando ver a su hermano mayor.
"Tenemos que hablar Alex"
La muchacha se giró y le susurró.
"Enseguida iré"
Pero él no se movió.
"Tenemos que hablar, ahora."
Alessandra pareció pensárselo, pero acabó por decidir que no era bueno hacer enfadar a su hermano.
"Habla"
Voldemort sonrió.
2Algunos de los mortífagos que estaban de guardia anoche, juraron ver a una mujer salir del campamento, aseguran que volvió horas más tarde" insinuó el Lord "Y ten por seguro que eres la única mujer que reside en el campamento."
Alex permaneció impasible.
"¿Y?"
"¿Alguna explicación?"
"No tengo por que darte explicaciones de donde voy o donde dejo de ir. Eres mi hermano no mi madre.
"Esa asquerosa muggle esta muerta"
"CALLATE" bramó la joven
"No me des órdenes" advirtió Voldemort
"�¡Hago lo que me sale de los ovarios!"
"Alessandra no me retes…"
"Ya lo hice Tom"
A duras penas, pero consiguió esquivar el Avada Kedavra que Voldemort le lanzaba.
"¡Desamius!"
Casi.
"¡Expeliarmus!"
Por poco.
Largo rato pasaron lanzándose maldiciones, hechizos, cualquier defensa, o ataque. Hasta
que, en un descuido de Lord Voldemort, Alessandra desapareció.
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o
Apareció segundos después en el despacho del director de Hogwarts, en otras palabras, en el despacho de su padrino.
En un principio éste pareció no reconocerla, pero algo en sus ojos la delató. Pero por lo visto, no estaban solos.
Un revoltoso pelo negro se asomaba por el borde de una silla enfrente del escritorio. Potter, pensó Alex.
"Albus" se hizo notar "Tenemos que hablar
Por el tono de voz, de su ahijada, el director notó cierto temor.
"Enseguida, espera fuera, tengo que aclarar un par de cosas con el Sr."
Alessandra salió del despacho, y esperó en las escaleras. Minutos más tarde, el joven auror salió.
"Ya puedes entrar preciosa" le indicó Potter
Sin contestar siquiera, se abalanzó sobre la puerta. Sin dar tiempo a Albus dijo.
"Me han descubierto."
Dumbledore se estresó.
"¿Quién?"
"Tom"
Pese a los grandes intentos de tranquilizarse, el director parecía sumamente atemorizado.
"¿Cómo?"
Le explico todo. El ataque al auror alfa, la visita al hospital, y el chivatazo de los mortífagos. Incluso el posterior enfrentamiento. Al acabar el relato, el director, preguntó
"¿Y qué piensas hacer ahora?"
La pregunta clave.
"Pretendía quedarme en Hogwarts" sugirió "Como estudiante"
"Eso es imposible" refutó Albus "No puedes repetir tu escolaridad."
"¿Quién me lo impide?"
"Yo."
"¿Pero por qué no?"
Dumbledore respiró hondo. Y contestó
"Uno: Ya sabes todo, si repitieses no dejarías lugar a gente inteligente. Dos: Eres mayor, se notaría demasiado que no tienes la edad. Tres: acabo de contratar a James Potter como profesor."
Sin oír el último comentario la joven respondió
"Uno: Puedo hacerme la tonta, gracias. Dos: Soy metamorfomaga, no se notará. Y tres¿qué habías dicho?"
"Que acabo de contratar a James como profesor de Defensa."
"�¡NO!"
"Si" aseguró "Pero de todos modos, se que no voy a poder disuadirte. Haz lo que quieras."
"Esta bien, si tengo que soportar a Potter, lo soportaré. Pero no aseguro que él no salga mal parado."
Estaban a finales de agosto, así que no quedaba mucho para que empezase el curso. Al siguiente día iría a comprar los útiles. Ya que, después de la negociación con su padrino, habían acordado que Alex entraría en Hogwarts con su verdadero nombre: Alessandra y con el apellido de su madre: Parker.
Ese año, Alessandra Parker daría mucho que hablar en el Colegio Hogwarts de Magia y Hechicería. Sobretodo por los maestros, uno en especial.
No lo sabéis, no os lo imagináis, no tenéis la menor idea de lo contenta que me puse al ver que había 6 REVIEWS en un mismo día. Me puse a llorar, y mi madre pensó que me había dejado el novio (que x cierto, no tengo). En serio, sois todos y todas, GENIALES. Os kiero muxo!
Pero visto lo visto, que no me dejáis reviews sino escribo, creo q voy a tener q actualizar cada semana.
ahora, responderé a los q SI se han tomado la molestia de darme una opinión. a los demás, gracias x leer. y xdon x responder tan tarde a los reviews! pero sepan q los veo y les agradezco con toda mi alma, animan mucho, en serio.
Pitucita: weno, weno aki hay otro cap, aunq x ahora solo este y, weno ya viste q no era James, sino una prima de Lily, y la ex ex novia de James, aclarado?
algida: lios! q va! y los q l qdan ya verás... karipotter se empeña en decir q tengo la trama echa, pero yo t digo q me lo voy inventando segun la marcha, imaginate, la de lios q me pasan x la cabeza... petonasos guapisima ttm! (tens una altra contestació + abax)
MayeEvans: en realidad es una hija, pero weno... y ya.. pobre James, pero weno... todo en este mundo merece un sacrificio
lucemvicuna: ahora q ya se q no vas en mala onda... puede... pero lo q tengo claro esq la historia es super original, me equivoco? pero x si kieres un fic normalito... toy preparando uno q me va a costar la gota gorda... pero creo q sera de tu agrado!
karypotter: wenas wapi! weno eso de como siempre... pero weno si tu lo dices... gracias!
Kiura: Marya, jamás, jamás digas q lo q tu escirbes son puras porquerias, puede q a ti no te gusten, pero a mi me encantan t lo he dicho millones de veces y t lo repetiré hasta la saciedad. y este... para el final tendrás q esperar un poko más wapa! ya he escrito el chap 14, y me queda para rato... tkm wapisima, y arriba los animos!
lucemvicuna: hola a ti tb. grax x leer
Pitucita: pos si...en mi opinión quedó horroroso, pero si a ti te gustó... encantada! x cierto... perteneces a muchas ordenes, no? O
karypotter: desd luego q no la esperabais ver asi, creo q ni yo misma (aunq suene raro). grax x dejar rr
algida: wapisima no me pres res, pro putser man afectat els puros q fuma mon pare, pro weno, u sento axo si q u tenia previst. pro com ja li e dit a noseki, tik preparan un q segur t'agradarà, esta tot preparat, nu+ haig d'escriureu (xq u tink en plan esquema) fins llavors, segueix llegin!
LilyLoveJames: ago lo q puedo, pero hasta q no se aclare todo, los caps serán asi, pero creo q en el cap 12 t parecerá un pok más gracioso.
kisses
malia-evans
