Disclaimer: Ik ben geen eigenaar van Yu-Gi-Oh! of Full Moon Wo Sagashite.

PLEASE READ AND REVIEW!

De vorige keer

"Nee, eigenlijk..." zei Yugi, terwijl hij zijn meest onschuldige glimlach en grote waterige ogen op zijn gezicht zette"Ik ben door de eerste ronde van de Domino Records Artist audities gekomen! Ik heb dit niet tegen Opa gezegd dus..."

"NEE"

"Pleeeaasseee"

"Nee nee nee, ik ben je huisarts! Ik weet hoeveel dit voor je betekend, maar ik kan je niet helpen."

Terug naar het verhaal

De volgende ochtend

Yugi zucht. 'Nou,' dacht hij, 'als Dr. Tristan me niet wil helpen, dan kan ik nog maar één ding doen.' Hij liep zijn kamer uit en de trap af. Hij liep de woonkamer in en zag dat zijn grootvader thee zitten te drinken.

'Daar gaat ie dan,' dacht Yugi. "Opa, mag ik naar buiten, pleeeaaassseee"

Natuurlijk was het antwoord: nee. "Nee Yugi, als je iets wilt hebben, kun je het Tea vragen."

"Ik wil niet gaan winkelen, Opa." Yugi haalde een vel papier tevoorschijn. "Kijk, ik ben door de eerste ronde van deze auditie gekomen. Als ik win, wordt ik een zanger."

"Oh echt..." zei grootvader, met een verdachte glimlach op zijn gezicht. Normaalgesproken zou Yugi dit opgemerkt hebben, maar deze keer niet. Hij was blij, want hij dacht dat zijn grootvader niet boos op hem was. Maar... hij had het mis.

"Kijk Opa, het staat hier op dit papier."

Zijn grootvader kwam naar hem toe lopen. Hij rukte het vel papier uit Yugi's hand en scheurde het in stukken voor Yugi's ogen.

"NEEE"

Yugi kijk uit het raam van zijn slaapkamer, in gedachten verzonken. Wat kon hij nu nog doen? He moest naar die audtie gaan, maar zijn grootvader had hem huisarrest gegeven. Hij kon niet stiekem naar buiten glippen, want Tea hield hem in de gaten.

"Err, die meid maakt me gek" riep Yugi.

Tea was buiten één van haar verschrikkelijke vriendschapsliedjes aan het zingen. Ze was zooo irritant. Ze gaf altijd van die domme preken over vriendschap. Soms had Yugi het gevoel, dat het enige waar Tea aan dacht 'vriendschap' was, en waarschijnlijk had hij gelijk.

'Oh verdomme, ik kan nooit naar buiten komen,' dacht Yugi.

Plotseling stak er een hand uit de muur, gevolgd door een hoofd met spierwit haar en een lichaam. Daarna komt er een ander hoofd uit de muur, deze had blond haar, net als het zand van een woestijn. Het waren allebei jongens. De jongen met het witte haar had een blouse aan, met een lichte blauwe tint. De blonde droeg een schattig lavendel-kleurig shirt dat tot boven zijn navel kwam en veel gouden sieraden.

De blonde begon te spreken"Ja, dit moet hem zijn. Yugi Moto, 14 jaar, Domino-city."

"Hey Marik, hij lijkt wel op die kleine poppen in de speelgoedwinkel die dat kleurige haar hebben" zij de jongen met het witte haar.

Een groote zweetdruppel gleed anime-stijl van Marik's hoofd. "Je hebt zeker weer van de speelgoedwinkel gestolen, of niet Bakura"

"Ehehehe, I moet toch blijven, hè"

Yugi's mond viel wijd open. "Ze kwamen door de muur" zei hij hard op.

De twee jongens voor hem draaiden hun hoofden om. "AAAAAAHHHHH! HIJ KAN ONS ZIEN"

"Eh... Is dat erg" vroeg Yugi met een glimlach op zijn gezicht, terwijl hij een hand achter zijn hoofd plaatste.

"Ja, dat is heel erg! Wij zijn shinigamies, je hoort ons niet te kunnen zien"

'Huh,' dacht Yugi, 'Shinigamies? Ik droom zeker."

"Nou ja" zei Marik toen"als hij ons kan zien, moeten we ons toch wel even voorstellen aan hem."

"Oke" antwoordde Bakura.

"Zo jochie, laten wij ons dan even voorstellen. Wij zijn het MISRL-team" zeiden de twee, terwijl ze als een stel sukkels stonden te poseren.

"Wat..." was alles was Yugi uit kon brengen.

"Het Millenium Items Holding, Shadow Realm Lovers-team" zeiden de twee, terwijl ze nog een belachelijke pose maakten.

"Huh..."

"Ik wist het" riep Marik toen. "Dit is de meest belachelijke naam in de hele geschiedenis! Jij maakt altijd stomme namen"

"Hey" zei Bakura "Jij bent degene die met het idee kwam om ons team een naam te geven."

"Oh, dus nu geef je mij de schuld"

De twee begonnen ruzie met elkaar te maken, totdat Yugi tussen hen beiden kwam. "Uhm... Zeiden jullie nou dat jullie SHINIGAMIES waren"

"Uh... ja" antwoordden ze onzeker.

"Dat betekent dus dat ik dood ga, hè" zei Yugi met een droevige glimlach op zijn gezicht.

"Ehehe, niet huilen" zei Bakura. Met moeite probeerde hij de jongen wat op te vrolijken. "Je hebt nog steeds een heel jaar"

"SUKKEL" schreeuwde Marik tegen Bakura. "Denk je dat DAT de jongen op zal vrolijken"

"Nou, ik PROBEER tenminste iets"

De twee begonnen met elkaar te bekvechten.

'Als ik nog maar een jaar heb, moet ik opschieten,' dacht Yugi. Hij draaide zijn hoofd op naar de plek op de muur waar het MISRL-team uit kwam. 'IK MOET HET PROBEREN,' dacht Yugi.

"Nou, probeer jij het dan" schreeuwde Bakura, terwijl hij met een vinger naar Yugi wijst, of waar Yugi een paar seconden geleden nog stond..."

"WHAT THE FUCK! Waar is hij heen gegaan"

STAY TUNED...

Aan Butterfly Girl Sarah: Hey, you changed your name! Yeah, I know your problem. It always goes the wrong way, when I use a translation program, especially when I have to translate something for school.

Aan Ishrah: Thanx, dat je mijn fic leuk vindt!

Aan Destiny's Nightmare: Hehe, cool dat je m'n fic leuk vindt. Ik weet dat Bakura en Marik geen shinigamies zijn, maar ik heb ze wel in die rol geplaatst. Je zult het wel begrijpen als je iets van de anime of manga Full Moon Wo Sagashite weet. En Duo is mijn favoriet van die Gundam-series!