O-E: Ik ga maar eens beginnen met de volgende chapter.
Ray: (kijkt op een blad) Zeg, wie is dat madammeke hier?
O-E: (kijkt op blad) Oh zij. Dat leg ik later wel uit.
Tyson: Nee, nu!
O-E: Ken jij je rol Tyson?
Tyson: Euh....Jaja.
Max : Niet dus.
O-E: Iedereen op hun plaatsen, dan gaan we beginnen met chappie 2.
Max: Moeten we nu al beginnen?
O-E: Ja. Oké mensen, veel plezier met chappie 2!
22222222222222222222222222222222222222222222222
Chappie 2: Rebecca
De volgende morgen bij Tyson thuis werd Kai weer als 1ste wakker zoals altijd. Hij besloot wat te gaan trainen en ging naar buiten. Eenmaal buiten groeten de eerste zonnestralen hem. Het ging een mooie dag worden maar Kai lette er niet op en ging naar de brug bij de rivier. Wanneer dat hij daar aankomt pakt hij Dranzer en lanceert hem naar de muur van de brug. Hij weet niet dat vanuit de schaduwen iemand stiekem meekijkt.
"Dranzer, vermorzel die muur!" roept Kai en vuurt Dranzer opnieuw af maar opeens vliegt een andere blade op Dranzer af en laat hem stoppen met spinnen. De onbekende blade vliegt terug naar de schaduwen en iemand komt naar voren.
Het was een jonge vrouw van hoogstens 20 jaar. Ze had lang, rood haar die glinstert in de zon. Ze had lichtblauwe ogen met een tintje grijs erbij. Op haar gezicht had ze ook een aantal sproetjes. Ze draagt een afgebleekte jeansbroek met een los, donkerblauw T-shirtje. Op haar hoofd draagt ze een zwarte pet achterstevoren.
"Wie ben jij?" vraagt Kai, al lijkt het meer op een bevel dan een vraag.
Het meisje lacht. "Niet voordat je alsjeblieft zegt."
Kai begint zijn geduld te verliezen. 'Wie denkt ze wel dat ze is?' "Ik hoef dat niet te doen. Wat kan mij je naam schelen."
Hij wil zich omdraaien maar de vrouw vuurt opnieuw haar blade af vlak voor de voeten van Kai. Kai stopt en kijk naar de blade die voor zijn voeten aan het spinnen is.
"Wat is hier de bedoeling van?"
De blade blijft voor hem spinnen. De vrouw pakt het rustig op en kijkt Kai direct in de ogen. Ze zag in zijn ogen verschillende gevoelens. Kwaad, frustratie en......nieuwsgierigheid?
"Mijn naam is Rebecca maar jij mag me gerust Becky noemen."
Kai kijkt naar de blade in haar handen. Becky merkt op dat hij naar haar blade aan het kijken is. "Keertje bladen?" vraagt ze.
"Ik verdoe mijn tijd niet aan amateurs." Hij wil voorbij Rebecca stappen maar zij houd hem opnieuw tegen.
"Dat komt goed uit. Ik verdoe mijn tijd aan kampioenen."
Hij pakt Dranzer en gaat tegenover haar staan. Ze zijn klaar voor een beybladegevecht. Zij zet haar blade op zijn starter en gaat klaarstaan. Kai doet precies hetzelfde.
"3...2...1...Let it rip!"
"Dranzer!"
"Rasha!"
De 2 blades vallen elkaar hard aan. Rasha vliegt na een harde stoot van Dranzer een eindje naar achter. Dan, begint Rebecca het hard te spelen. "Rasha, kom tevoorschijn!"
Een witte duif komt ineens uit de blade. Kai laat het daar niet bij en laat zijn rode feniks los. Het duurt nog een hele tijd maar uiteindelijk is Kai de winnaar.
Rebecca staat er wat verslagen bij maar laat het niet direct merken. "Gewoon puur geluk. De volgende keer zal ik je verslaan."
Kai pakt Dranzer en stapt weg. "Er komt geen volgende keer."
Wanneer hij uit het zicht is mompelt Rebecca wat. "Dat zullen we nog wel eens zien."
Wanneer Kai terug komt bij het huis van Tyson ziet hij dat iedereen al wakker is en aan het pakken zijn. Hij kijkt rustig rond totdat Ray merkt dat hij het niet snapt.
"We gaan naar die nieuwe beybladeschool, weet je nog?" Zegt Ray en pakt verder wat in. "We logeren een paar dagen in die stad dus ik zou ook maar wat meepakken."
"Best." Zei Kai voordat hij zijn spullen gaat pakken.
Na hun middageten waren de Bladebreakers klaar om te gaan vertrekken. Ze besloten de trein te nemen omdat die niet duur en veraf was. Maar eenmaal in het station
#Station, 01.23#
Kenny, met Dizzy in zijn handen, kijkt de hele tijd naar het scherm waar dat precies de trein vertrekt. Tyson en Max zijn verdwenen. Iedereen vermoed naar de cafetaria maar niemand is zeker en tenslotte zijn die 2 al 20 jaar dus oud genoeg. Kai en Ray kijken rustig wat rond. Sinds de meiden 3 jaar geleden staan ze veel dichter bij elkaar dan de rest. Maar dan botst er iemand tegen Kai en valt op de grond. Kai kijkt naar beneden en ziet het roodharige meisje van vanmorgen. Ze kijkt op en wanneer ze Kai ziet komt er een grote smile op haar gezicht.
"Ik wist wel dat we elkaar terug zouden zien!" Zei ze. Ze staat recht en gaat voor hem staan. "Mij geraak je niet zo snel kwijt."
Kai begint opnieuw zijn geduld te verliezen. "Ik heb hier geen tijd voor!"
"Wanneer dan wel?"
Kai kijkt haar aan met zijn beroemde death-glare. (O-E: Stel u voor. :p) "Voor u, nooit!"
Ray kijkt rustig toe naar het tafereel. Maar dan merkt Rebecca hem op.
"Ben jij niet Ray?"
Ray krijgt een lichte blos op de wangen maar knikt. "En jij bent?"
"Rebecca. Maar zeg maar Becky als je wil."
Hij steekt zijn hand uit maar Rebecca heeft haar aandacht weer gevestigd op Kai. Ondertussen kwamen Tyson en Max er weer aanwandelen met hun handen over hun buikjes. Ze stoppen wanneer ze Rebecca zien.
"Waar moet je naartoe?" vraagt Rebecca aan Kai.
"Gaat je niets aan."
"Weer stoer doen? Ik vroeg je wat en ik wil een antwoord."
"Ik zei, dat het je niets aanging!"
"Hou op! Iedereen kijkt naar jullie!" zegt Ray die er snel tussenkomt. Hij had wel gelijk. Toen ze begonnen te roepen keek iedereen wel naar hen.
"Ik vroeg enkel waar jullie heengingen." Zei ze en knipoogt naar Kai die heel lichtjes begint te blozen.
"We gaan naar die nieuwe beybladeschool. Wie ben jij?" Zegt Tyson die aan komt lopen met Max vlak achter hem.
Ze rolt haar ogen. "Mijn naam is Rebecca maar noem me gerust Becky. Dat komt goed uit. Ik moet er ook naartoe."
Achter haar hoort ze Kai mompelen van "Oh nee." en dat gedoe. Een lach komt tevoorschijn. 'Ja Kai, ik ga met jullie mee.'
Toen Kenny terug kwam duurde het niet lang voordat ze vertrokken. En ja, Rebecca ging mee. Ook al was het tegen Kai zijn zin. Ze was onder de treinrit aan de praat geraakt met Max. Daar hoorde ze wat ze al even zoekt.
#Trein, 01.57#
"Zeg nu eens wat over het Afrikaans tornooi. Jullie hebben dat gewonnen maar niemand weet hoe. Volgens de meeste hebben jullie zelfs niet gewonnen. Hebben jullie bewijs ofzo?" Vraagt Rebecca.
Max denkt even na voordat hij antwoord. "De Bad Guys hebben een verklaring afgelegd waardoor we officieel winnaars zijn."
"Wat ga je eigenlijk doen ginder?" vraagt Ray die stilletjes meegeluisterd heeft met het gesprek.
"Logeren bij vrienden. En hebben jullie een uitnodiging van die beybladeschool aangekregen?"
Tyson kijkt haar verbaasd aan. "Welke uitnodiging?"
Rebecca slaat met haar hand tegen haar voorhoofd. "Willen jullie zeggen dat jullie daar naartoe gaan zonder uitnodiging? Jullie geraken daar nooit binnen zonder."
Maar dan plots stopte de trein. Ze waren op hun bestemming. Zonder een woord staat Kai recht en wandelt naar buiten met de rest vlak achter hem. Rebecca besloot maar even mee te gaan. Na 10 minuten draait Kai zich om.
"Waarom achtervolg je ons?"
Rebecca stopt. "Ik achtervolg jullie niet. Ik moet gewoon die richting uit."
Boos draait Kai zich om. Vanuit zijn ooghoek kijkt hij naar Rebecca. 'Waarom blijft ze ons achtervolgen?' Dan komen de Bladebreakers aan hun hotel. Zij stappen naar binnen en Rebecca stapt verder door. Max draait zich nog snel even om.
"Dag Becky!" Roept hij.
"Dag Max!" Roept ze nog voordat ze de hoek omgaat.
#Hotel, 02.16#
Na eerst in te checken gingen ze naar hun kamer. Kai en Ray deelde er 1, Max en Tyson 1 en Kenny had een hele kamer voor zichzelf. Ze besloten 1 week te blijven. Dat zou genoeg zijn om alles te bekijken en die trainingsschool te bezoeken.
#Kamer Kai, Ray#
Ze hadden afgesproken om 3 uur beneden dus hadden ze nog even tijd.
"Ik ga douchen." Zegt Kai en loopt de badkamer binnen.
Ray gaat op het bed zitten en denkt na. 'Ik blijf een slecht gevoel krijgen over die school.' Hij pakt iets vast aan zijn nek. Het is een klein zilveren hippogriefje met glinsterende, groene ogen. 'Ik wou dat je hier was Luna. Als jij er bent ben ik nooit bang.'
Op dat moment komt Kai uit de badkamer. Zijn haren nat en een handdoek om zijn middel. Om zijn nek ziet Ray de gouden draak hangen die hij van Selene had gekregen. Kai kijkt naar Ray. "Jij mag." En wijst naar de badkamer.
"Bedankt." Hij staat recht en loopt de badkamer binnen. Ondertussen kleed Kai zich aan maar er is iets wat niet klopt. Maar wat? 'Wat is er aan de hand?'
Om 3 uur gaat iedereen naar beneden. Kenny zat al samen met Dizzy op hen te wachten. Niet veel later kwamen Tyson en Max eraan rennen.
"Sorry dat we laat zijn. We kwamen langs het buffet en probeer Tyson daar maar eens weg te krijgen." Zei een hijgende Max. "Zullen we gaan?"
Iedereen vertrok naar de langverwachte beybladeschool. Eenmaal aangekomen kijken ze allemaal hun ogen uit. Er stond een gigantische poort met een camera. Kenny drukt op het knopje en een vrij bekende stem komt tevoorschijn.
"Hallo?"
"Hallo, wij zijn de Bladebreakers en wij willen binnen eens rondkijken." Zegt Kenny tegen een microfoontje.
"Jullie uitnodiging?"
"Sorry, maar die hebben we niet."
"Geen uitnodiging, geen toegang."
'Die stem komt me bekend voor maar van waar?' denkt Ray.
"Becky, laat ons eens binnen." Zegt Max tegen de microfoon.
"Rebecca?!" roept Kai in verbazing. "Ik ga niet naar binnen."
"Haha. Ik zei toch dat jullie zonder uitnodiging niet binnen geraakte. Maar het is goed voor 1 keer." Zegt Rebecca door de microfoon en de poort opent en iedereen gaat naar binnen.
Het was er erg mooi. Vele bloemen kleuren het pad en in de verte zagen ze een kleine vijver. Het leek precies een Japanse tuin. Aan de deur staat Rebecca te wachten.
"Daar zijn jullie. Kom maar mee, dan leid ik jullie rond." En ze geeft een teken te volgen.
"Hoe komt het dat we nu wel binnen mochten?" vraagt Ray wanneer ze vetrekken.
Zonder zich om te draaien antwoord ze. "Ik mocht jullie binnen laten van de bazin."
"Wie is de bazin dan?" vraagt Tyson.
"Geen idee. Ik heb ze nog niet gezien."
"Ik dacht dat je bij vrienden ging logeren?" zegt Max.
"Dat is ook zo maar mijn beste vriendin werkt hier ook en 1 van de werknemers was uitgevallen en omdat ze anders overuren moest maken heb ik besloten even te helpen."
"En waar is die vriendin dan?" vraagt Kai met zijn armen gekruist. Zelfs een blinde kon merken dat hij hier niet graag was.
"Je zal haar straks wel zien. Maar nu eerst mijn rematch." Ze opent een deur een grote schaal komt tevoorschijn. Ze wandelt naar 1tje en pakt Rasha uit haar zak. "Klaar Kai?"
Hij schud zijn hoofd. "Ik zei al eerder dat er geen volgende keer komt."
"Wat is er? Ben je soms te bang om tegen me te spelen?"
"Komaan Kai." Zegt Max. "1 spelletje kan geen kwaad."
"Goed dan." Hij pakt Dranzer uit zijn zak maar op dat moment klinkt er een stem door een luidspreker. "Zou Rebecca eens willen komen? Ze heeft mijn blade weer eens gepikt."
Een grote sweatdrup komt op iedereens gezicht en kijken naar Rebecca. Zij ziet verdacht veel rood en mompelt wat. Dan steekt ze Rasha terug in haar zak. "Ik moet gaan. Kijk gerust wat rond maar breek niks of anders breek ik jullie nek. Zie je later Kai." Ze knipoogt nog een keer naar Kai en loopt snel weg. Kai krijgt weer een rode blos op zijn gezicht. 'Waarom doet ze toch zo?'
"Kom op Kai. Je kan vast nog wel eens tegen haar bladen." Zegt Ray en klopt Kai op zijn schouder.
"Ik wil niet tegen haar bladen!" Roept Kai boos terug.
"Goed, goed. Kalm aan. Als jij niet tegen haar wilt bladen is dat voor mij geen probleem." Zegt Ray, met zijn armen zwaaiend in verdediging.
"Zullen we verder rondkijken of blijven we hier staan?" vraagt Tyson.
"We gaan al." Zegt Kai en met zen allen wandelen ze verder.
Er zijn veel mooie kamers. In sommige zien ze mensen, in anderen weer wat kinderen. De meeste allemaal druk pratend. Dan zien ze Rebecca terug. Hevig in discussie met iemand.
Het meisje waarmee ze discussieert is ongeveer dezelfde leeftijd. Ze heeft kort, donkerblauw haar met sommige zwarte stukken erin. Ze heeft groene ogen en draagt allemaal zwart. Ook op haar hoofd draagt ze een zwarte pet achterstevoren. Net zoals Rebecca. Maar dan krijgt die vriendin hen in het oog en wijst naar hen. Rebecca kijkt op en doet teken even te komen. Ze komen dichterbij.
"Dit is mijn beste vriendin. Haar naam is Karin." Stelt Rebecca haar vriendin voor. "Dit zijn de Bladebreakers. Tyson, Max, Ray, Kai en Kenny."
"Aangenaam" zegt Karin. "Becky is al tijden fan van jullie dus ik heb al wat van jullie gehoord."
Iedereen schud handen met haar. Dan begint ze verder te praten met Rebecca. Vanuit de schaduw kijken 2 ogen naar de Bladebreakers. Maar zij weten niet dat ze bekeken worden. Maar dan vangen ze een zin op van het gesprek tussen Karin en Rebecca. Rebecca vroeg juist wat aan Karin.
"Waar is Luna eigenlijk?"
222222222222222222222222222222222222222222222222222
O-E: Whoehoe! Cliffhanger!
Ray: Wat? Hoe kunnen jullie ons dit aandoen? En de lezers?
Lezers: Ja!
Tyson: Jij bent slecht!
O-E: Nog iets dat ik niet wist?
Kai: Wie is die Rebecca precies?
O-E: Oh ja. Dat is een trouwe fan van mijn verhalen. Ze vroeg een gastrol en voila.
Max: Vandaar.
Ray: Wanneer zie ik Luna terug?
O-E: Hoe moet ik dat weten?
Kai: Jij bent de schrijfster?
O-E: Oh ja. Ik heb nog geen idee. Maar nu eerst de vraagjes. Wie is die Rebecca precies? En die Karin? Over welke Luna hebben ze het? Zullen Ray en Kai hen nog terugzien? Dat lees je allemaal in de volgende chapter.