Lezers: (hebben een pistool vast) Komaan O-E! Verder tippen!
O-E: Wat heb ik jullie ooit misdaan?
Kai: Leven?
O-E: Niet grappig Kai!
Lezers: Ga je nu nog beginnen of hoe zit dat?
O-E: Ik begin al, ik begin al. Jaag me niet op he. Die jeugd van tegenwoordig.
Tyson: Nu niet voor het 1 of ander maar ben jij niet deel van die jeugd van tegenwoordig.
Max: Wauw Tyson. Dat is de 1ste keer dat je nadenkt.
Tyson: -.-' Not funny!
O-E: Jongens. Ik word hier bedreigd met een pistool en jullie staan te discussiëren over Tyson die kan nadenken?!
Max: Ja. Problemen mee?
O-E: Nee. Helemaal niet!
Ray: Volgens mij wel.
O-E: Allee, hoe krijg je dat idee?
Lezers: Stop met praten en begin de chapter! (maken hun pistool schietklaar)
O-E: 0.0 Veel plezier met Chappie 3! (begint snel te tippen)
3333333333333333333333333333333333333333333333333333333333
Chappie 3: Luna!
#Vorige keer#
"Aangenaam" zegt Karin. "Becky is al tijden fan van jullie dus ik heb al wat van jullie gehoord."
Iedereen schud handen met haar. Dan begint ze verder te praten met Rebecca. Vanuit de schaduw kijken 2 ogen naar de Bladebreakers. Maar zij weten niet dat ze bekeken worden. Maar dan vangen ze een zin op van het gesprek tussen Karin en Rebecca. Rebecca vroeg juist wat aan Karin.
"Waar is Luna eigenlijk?"
#Einde#
De harten van de Bladebreakers leken wel te stoppen. Hadden ze dit juist gehoord? Ray moest het gewoon weten.
"Over welke Luna hebben jullie het?"
Karin en Rebecca kijken verbaasd naar hem.
"Over een goede vriendin van ons. Maar ik heb geen idee wat haar achternaam is." Zegt Rebecca.
"Heeft ze een oudere zus?" vraagt Kai die zijn nieuwsgierigheid evenmin kon bedwingen.
Ze denken even na maar na een minuutje antwoord Karin toch.
"Ik geloof het wel. Maar ik ben niet helemaal zeker. Waarom willen jullie dat eigenlijk weten?"
"Wel." Begint Tyson. "3 jaar geleden hebben we Luna leren kennen en ook haar zus. Maar ze zijn opeens verdwenen zonder iets achter te laten."
"Moeten jullie Luna hebben?" komt een stem vanachter hen. De Bladebreakers draaien zich allemaal om en zien een jonge vrouw van ongeveer 20 jaar. Ze heeft blauw haar met lichtblauwe stroken dat tot op haar schouders komt. Ze heeft ook prachtige blauwe ogen. Ze draagt een blauw rokje met een groen topje en sportschoenen en in haar oor zit er ook een piercing.
"Kimmy! Wat doe jij hier?" vraagt Rebecca direct.
Ze kijkt nog even naar de Bladebreakers vooraleer ze antwoord. "Ik kwam even langs. Alleen in de stad is ook niet gezellig. Maar zeg nu eens. Waarom moeten zij Luna hebben?"
"Oh, das waar. Je kent hen nog niet. Jongens, dit is Kimberly. Kimberly, dit zijn de Bladebreakers. Tyson, Max, Ray, Kai en Kenny." Zegt Rebecca.
"Aangenaam" zeggen ze allemaal tegelijk.
"Van hetzelfde" zegt Kimberly. "Waarom moeten jullie Luna hebben?"
"Ze is een vriendin van ons. Weet jij waar we haar kunnen vinden?" vraagt Max.
Ze denkt even na. "Ik denk wel dat ik het adres ergens heb liggen. Maar jullie geraken toch niet binnen."
Maar dan doet Tyson zijn schouders naar achter en zijn borst naar voor. "Niemand kent de kracht van SuperTyson!"
"Mij lijkt eerder superlozer of anders supervreter. Of misschien superlui." zegt Kai even kalm als gewoonlijk. En net zoals altijd krijgt Tyson 1 van zijn buien.
"Wat?! Kijk eens naar jezelf meneer blaaskaak!"
"Ik kan dat tenminste doen zonder de spiegel te laten breken van lelijkheid. "
En ga zo maar door. Iedereen stond er maar rustig bij. Na een paar minuten begon de rest tegen de 3 meiden te praten. Als ze willen konden ze naar Luna thuis gaan. Maar binnen laten is weer wat anders maar de Bladebreakers gingen akkoord. Kimberly pakt haar autosleutels maar dan gaat de telefoon van Karin.
"Hallo? Hey Luna!"
Iedereen keek naar Karin en haar telefoon.
"Ja, alles goed. Ik ben nu in de trainingsschool samen met Becky en Kimmy. Ja natuurlijk. Nee, geen probleem. Nee, echt niet. Oké, spreek je later. Doei!" Dan merkt ze dat iedereen naar haar aan het kijken is. "Wat? Becky, Kimmy, we moeten nog wat ophalen voor Luna. Ze kan het niet zelf gaan halen dus heb ik gezegd dat wij dat gingen doen."
"Geen probleem. Kimmy."
"Becky."
Ze kijken allebei aan met zo'n glare die Kai normaal heeft. En dan...
"Steen, papier, schaar!"
Allebei laten ze hun hand zien. Becky had steen, Kimmy papier.
"Yes! Papier wint het van steen. Ik win! Ik rij!" begint Kimberly hard te roepen. Rebecca steekt haar handen in haar zakken en mompelt wat over 'vals gespeeld' enzo. Kimberly pakt de autosleutels en wandelt triomfantelijk naar buiten met een slenterende Rebecca, Karin en de Bladebreakers achter hen. Onderweg naar buiten stelt Max toch nog een vraag aan Karin.
"Zijn ze altijd zo?" fluistert Max tegen Karin.
"Ja, meestal discussiëren ze over wie de leukste jongens is. Dat wil je echt niet meemaken!"
Eenmaal buiten was Kimberly verdwenen dus stond iedereen buiten te wachten. Niet veel later kwam een knalrode wagen eraan racen en stopte vlak voor hen. De chauffeur herkende ze als niemand minder dan Kimberly. Iedereen stapt zonder 1 woord te zeggen in. Dan vertrekken ze. En iedereen dacht hetzelfde. Waar heeft zij haar rijbewijs gehaald? Maar na een 10tal minuutjes van horror stopte ze vlak voor een gigantische villa. De Bladebreakers keken hun ogen uit toen ze uitstapten.
"Wij zijn door. Zien jullie later jongens." Zegt Kimberly en de 3 meiden vertrekken tegen 150 per uur.
Tyson is nog niet helemaal in orde van de rit en waggelt wat rond totdat hij tegen het hek botst. Een stem weerklinkt door de luidspreker.
"Hey luiwammes! Stop met te leunen tegen de poort wil je?"
"Aaaaaaaaah"
Tyson schrikt vreselijk en voelt zijn hart bijna uit zijn ribbenkast komen. (O-E: Cool, bloed!) De rest gaat langzaam dichterbij en Ray was de 1ste die zijn stem terugvond.
"Hallo? Woont hier een zekere Luna?"
"Natuurlijk! Wie mag ik melden?"
Dan kom Max naar voor. "Goed volk. Wij zijn de Bladebreakers!"
Het was even stil maar dan kwam de stem terug. "Sorry, jullie zitten niet in het bestand. Ik kan jullie jammer genoeg niet binnenlaten."
Deze keer was het niet Tyson, maar Kai die begon te flippen. "Geef me 1 reden waarom ik hier niet direct binnenbreek!"
"Simpel, anders bel ik de flikken en zitten jullie enkele jaartjes in den bak."
"Oké. Die reden is goed genoeg."
Ze konden geen kant meer op. Dus gingen ze maar op de grond zitten. Wachtend tot er iemand langskwam om hen binnen te laten. Tyson begon dessertjes te tellen, Max suikerklontjes, Ray was wat aan het dagdromen en Kai begon stilletjes over te koken van Tyson en Max. Kenny keek rustig toe hoe het gezicht van Kai steeds kwader en kwader werd. Maar dan, was hij het beu.
"Hou jullie koppen!" roept hij erg luid tegen Tyson en Max die wel een meter de lucht invlogen van het schrikken. Ze keken naar Kai en lachte allebei even evil. Dan begonnen ze een liedje te zingen.
"Ken ekik een lieke dat de mensen ampeteerd. De mensen ampeteerd. Ken ekik een lieke dat de mensen ampeteerd, de mensen ampeteerd. De mensen ampeteerd. Ken..."
Kai springt recht. "Nu ben ik jullie kotsbeu!" En hij begint achter Tyson en Max, die intussen ook recht waren gaan staan en nu voor hun leven aan het lopen zijn, te lopen. Maar dan merkt Ray op dat een beveiligingscamera hen aan het bekijken is.
'Zijn ze ons aan het bespieden?'
Maar dan klinkt de stem opnieuw. "Run bitch, run!"
Tyson, Max en Kai stoppen bij het horen van de stem en kijken naar de microfoon.
"Al gedaan? Jammer, jullie zijn nog beter dan het circus!"
Dan was het weer stil en om niet te hoeven vermoord te worden gingen Tyson en Max wat bladen. Kai leunde met zijn ogen gesloten en zijn armen gekruist tegen de muur. Ray blijft liggen maar kijkt af en toe vanuit zin ooghoeken toch naar de camera. Kenny is het beu en pakt Dizzy even voor een praatje.
"Dat werd eens tijd Chef. Ik voel al spinnenwebben op mijn harde schijf!"
"Het spijt me Dizzy. Wil je me vergeven?"
"Voor deze keer dan. Wat is de situatie?"
"Wel..."
Toen Kenny het gesprek begon draaide de camera onmiddellijk naar de laptop en bleef ernaar kijken. Ray ging snel rechtop zitten en keek naar Kenny en Dizzy die niets in de gaten hadden van het bespieden.
"Dus nu zitten we te wachten tot iemand ons binnenlaat."
"Waarom heb je me dat niet eerder gezegd? We kunnen ook inbreken in het systeem en dan naar binnen gaan."
"Vergeet het maar!"
Iedereen kijkt op en staart naar de microfoon. Blijkbaar had die het gesprek mee gehoord.
"Dizzy? Ben jij dat?"
Alle ogen gingen naar de laptop.
"Ja. Wacht eens even. Die stem. Dizza?"
Alle ogen terug naar de microfoon.
"Dizzy! Dat is jaren geleden! En hoe gaat het met mijn kleine zusje?"
De ogen van de Bladebreakers werden zo groot als.......(vul maar wat in) Was Dizza, de grote zus van Dizzy?
"Prima! Echt prima! Ik ben jaren geleden gevangen genomen in een laptop. En met u?"
"Hahahaha! Nog altijd even sarcastisch als altijd! Ik zit hier in het systeem. Ik bescherm het huis hier."
"Kan je ons niet binnenlaten? Je kent me toch. Ik zou toch nooit gevaarlijke mensen helpen."
"Oké. Maar als jullie niet gewenst zijn, terug buiten. Begrepen?"
Tyson gaat in legerhouding staan. "Ja generaal! Dizza was het toch he?"
"Ik ken al jullie namen. Ik kan via het internet van alles opzoeken. Ook wie jullie zijn. Dus, mijn naam is Dizza. De oudere zus van Dizzy."
De poort gaat open en de Bladebreakers stappen naar binnen. Het was er erg mooi. Aangekomen bij de deur ging die al vanzelf open. Blijkbaar kon Dizza alles in huis. Binnen was het ook erg mooi. De hal was groot en aan de meur hing een groot schilderij. Op een kast stonden een aantal foto's. Tyson ging eerst opzoek naar de keuken samen met Max. Kenny ging maar even mee en daardoor lieten ze Ray en Kai alleen. Ray zijn hart bonst in zijn borstkas. Hij weet zeker dat ze juist zitten. Hij voelt gewoon de magie in dit huis.
'Ik weet zeker dat we juist zitten. Zou Luna hier ergens zijn?'
Hij pakte een foto en zag een klein meisje met lang, blond haar en groene ogen die gezellig in de speeltuin aan het spelen is. Op de achtergrond zag hij een ander klein meisje, iets ouder met bruin haar en bruine ogen. Ze keek beschermend naar het andere meisje.
'Luna...'
Een traan viel op het glas van de fotokader. Ongelooflijk dat ze toch zo dichtbij waren, maar toch ook zo ver. Hij pakte een andere foto. Hij was nog niet zo oud. Het was weer 1 van Luna maar deze was nog niet zo oud. Hij gokte 2 jaar geleden. Het was een diploma uitreiking. (of hoe je ook zoiets noemt) Deze keer stond weer hetzelfde meisje op. In haar hand hield ze papier vast. Ze had ook een erg blije lach. Blijkbaar kreeg ze toen haar diploma.
Hij keek op en zag dat Kai ook naar de keuken ging. Waar die ook mocht liggen. Hij legde de foto terug neer. Straks zou hij wel verder kijken. Hij liep niet naar de keuken net zoals de rest maar een totaal andere richting uit. Daardoor kwam hij in de woonkamer terecht. Er stond een 2 grote zetels en een gigantische Tv. Hij wandelt verder. Dan komt hij in een trainingskamer. De kamer staat vol met trainingsspullen. Op de muur zijn er duidelijk wat schroeiplekken te zien.
'Dit moet Selene haar kamer zijn.'
Hij keek verder rond in de kamer. Daarna, ging hij weer verder. Nu kwam hij in de eetkamer. Niets speciaal. Een nette tafel en een aantal stoelen. Dan hoorde hij stemmen. Hij opent de volgende deur en merkt dat het de keuken is. Hij ziet iedereen druk met elkaar pratend behalve Kai. Hij zat weer asociaal tegenover de rest. Hij merkte ook onmiddellijk dat een robot op een stoel zat samen met Dizzy. Hij ging ook maar zitten. De robot keek op samen met de rest. Dan gingen ze gewoon verder met hun gesprek. Ray bleef naar de robot staren. Na een tijd keek de robot terug op.
"Ik ben Dizza maar deze keer in een robot. Maak u maar geen zorgen."
Opgelucht haalt hij adem. Maar wanneer kwam Luna nu thuis? Hij keek op de klok die aan de muur hing. Het was ondertussen al vrij laat geworden. Dizza merkte dat hij keek.
"Juffrouw Luna kan elk moment thuis komen. Maak u maar geen zorgen."
"Bedankt."
Hij stond op en wandelde terug naar de hal. Hij keek meer naar de foto's. Achter hem hoorde hij een deur opengaan. Hij keek om en hij stond oog in oog met iemand die hij al 3 lange jaren niet had gezien. Luna.
3333333333333333333333333333333333333333333333333333
O-E: Ziezo. Klaar! Nu tevreden? Nog een cliffhanger!
Lezers: Ja. Wat gaat er in de volgende chapter gebeuren?
O-E: Dat moeten jullie dan lezen he.
Lezers: (pakken hun pistool terug) Vertel!
O-E: Het spijt me maar die informatie is geheim.
Kai: Simpel. Hij bestaat gewoon nog niet. Jij hebt gewoon nog niets voor de volgende chapter.
O-E: Hoe weten jullie dat altijd?
Max: Je bent voorspelbaar.
Tyson: En vreselijk ouderwets.
O-E: Opgepast. Of anders laat ik jullie in de volgende chapter dansen in een roze tutu!
Tyson en Max: 0.0 Je zou niet durven!
O-E: Wacht maar af. Nog 1 belediging en je danst ballet!
Ray: Dat moet ik zien. Tyson en Max in een roze tutu :p.
Tyson: Aan wie zijn kant sta je Ray?
Ray: Euh......
O-E: Denk aan de tutu Ray.
Ray: Die van niemand eigenlijk. Zeg, waar blijven die vraagjes?
Lezers: (pistolen schietklaar) Ja. De vragen O-E!
O-E: Waarom toch ik? Zullen Rebecca, Karin en Kimberly nog terugkomen? Zullen ze geflitst worden? Wie is Dizza nu precies? Zullen ze Selene tegenkomen? Hoe gaat Ray reageren op de nieuwe ontmoeting met Luna? En Luna dan? Zullen er gewonden vallen? Zullen de lezers mij nog verder bedreigen? Zal ik het overleven? Dat lees je allemaal in de volgende chapter!
Lezers: Als je nog leeft...
O-E: Help!