O-E: (kijkt rond) Ligt het nu aan mij of is het hier verlaten?
Stem: Het is hier verlaten.
O-E: En wie heeft dat gezegd?
Stem: Niemand, ik ben uw verbeelding.
O-E: o.O Weet je dat zeker?
Stem: Ja.
O-E: Ik denk dat ik gek word…Veel plezier met chappie 11! Stemmeke?
Stem: Ja?
O-E: Niks…
111111111111111111111111111111111111111111111111111
Chappie 11: Kater en poes
#Vorige keer#
"Nee! Bij u!" Hij stond recht, tilde haar op en legde haar op het bed.
"Kai…" Ze wou rechtkomen maar hij hield haar tegen. "Jij blijft hier!" Hij ging naast haar liggen en sloot zijn ogen. Nog geen minuut later sliep hij.
Selene keek naar de slapende Kai en schudde haar hoofd. Ze stond recht en ging naar haar eigen kamer voor haar nachtrust.
#Einde#
#Huize Mushu, 16 juli, 08.54#
"Oh, mijn hoofd! Waar ben ik?" vraagt Kai zich af, wrijvend over zijn hoofd en rondkijkend. 'Waar ben ik? Dit is niet het hotel?'
Hij stond recht en keek nog eens goed rond of hij iets herkende. Toen hij niets bekend zag ging hij de kamer uit de gang op. De gang was lang en hij had totaal geen idee welke kant hij moest opgaan. Uiteindelijk ging hij maar een kant op en kwam bij een trap uit. Hij ging naar beneden en kwam tot de conclusie dat het hier wel erg bekend was.
Na eventjes te hebben rondgewandeld kwam hij in een grote keuken uit en zag iemand koken.
"Mag ik een aspirientje?" vroeg hij, want zijn hoofd stond op ontploffen. (d-g: Boem!)
Ze draaide zich om en Kai schrok zich kapot. "Selene!"
"Kai…Je bent al wakker. Ik had je niet verwacht voor 10 uur." Ze pakte een bord uit de kast en zette het neer op de tafel. "Ga maar zitten. Ik maak wel snel een ontbijt."
Zijn mond stond nog steeds open van verbazing maar ging toch maar zitten.
"Koffie?"
Hij keek op en knikte. Ze schonk koffie in en ging tegenover hem zitten aan de tafel. Ze nam een slok en zag dat hij naar haar aan het staren was.
"Hoe kom ik hier?" vroeg hij.
Zonder hem aan te kijken antwoordde ze. "Dranzer heeft me gisterenavond gewaarschuwd. Je was strontzat. Ik wist niet waar je logeerde en je was ook niet bekwaam om het me te vertellen. Ik had dus niet zoveel keus en moest je dan maar naar hier slepen."
Hij vertrouwde het antwoord niet helemaal. "Je kon me toch evengoed daar laten liggen?"
"Ja, maar dan ging Dranzer mij blijven terroriseren, en Zandra waarschijnlijk ook. Tussen haakjes, heb jij Luna ergens gezien? Ze is niet thuisgekomen deze nacht."
Hij schudde zijn hoofd. Hij wist nog wel dat zij bij Ray was maar dat moest ze nu niet weten. Maar toen kwam de verschrikkelijke wet van Murphy.
"Ssssht! Stil zijn. Als Dizza ons hoort zijn we erbij."
Ze draaide zich allebei om naar de oorsprong van het geluid en zagen Luna die tegen Ray aan het praten was. Wat duidelijk opviel was dat hun kleren niet meer zo goed zaten. (O-E: Ik moet er toch geen tekeningetje bij maken?)
"En Selene? Is die niet thuis?" vroeg Ray.
"Nee, die is rond deze tijd werken. En zo te zien is Dizza er ook niet…" zei ze snel en gaf hem een zoen die hij graag accepteerde. Na een paar minuutjes toekijken vond Selene het genoeg om aan te zien.
"Dag Luna. Fijne nacht gehad?"
Alsof bliksem hen trof keken ze naar Selene. Het schaamrood kwam tevoorschijn op hun wangen maar verbazing was er in hun ogen te lezen toen ze Kai koffie zagen drinken.
"Kai? Wat doe jij hier?" Vroeg Ray.
"Kan ik ook evengoed aan u vragen."
Selene maakte gebaar dat ze allebei moesten gaan zitten. Toen Ray en Luna zaten begon 1 van de grootste preken ter wereld…Tenminste, dat dacht Luna.
"Zus, ik kan dit uitleggen…"
"Dat hoop ik. Maar zou je eerst even je T-shirt terug goed willen doen? Je hebt hem achterstevoren aan. En waar is je BH?"
Nu liep het gezicht van Luna pas echt rood aan. "Euh…Die ben ik kwijt geraakt. En wat doet Kai hier eigenlijk? Wat hebben jullie deze nacht gedaan?"
Alledrie keken ze naar Selene. (Ja, zelfs Kai, die kon zich bijna niets meer herinneren)
"Wij? Niets. En wat jullie deze nacht gedaan hebben daarover wil het niet eens hebben! Aluwel, misschien toch even. Het was toch veilig he?"
"Selene!"
Kai gromde nog een keer door het roepen. Zijn kater was niet meer te houden. "Weet je, ik ga terug naar het hotel. De anderen zullen zich wel afvragen waar we blijven. Kom Ray." Hij wou rechtstaan maar de kater werd hem een beetje te zwaar en hij viel grommend van de pijn terug in zijn stoel. Selene zuchtte. "Luna, breng Ray terug naar het hotel en begin met uw tornooi te plannen of anders komt er weer niets van in huis. Ik ga ervoor zorgen dat meneer daar zijn kater weg is zodat hij weg kan gaan en ik hem niet meer moet zien."
Luna knikte enkel en ging samen met Ray weg. Buiten bleef ze nog even staan en keek Ray ernstig aan.
"Je moet niet op Selene letten. Ze is wat slecht gezind omwille van de situatie. Laten we maar eerst terug naar het hotel gaan." 'Op tijd terug of anders stuur ik Dizza achter jullie aan en ik kan je garanderen dat het dan niet prettig word!'
Samen liepen ze kalmpjes van het huis weg maar ondertussen werden er binnen vonken afgevuurd tussen de 2 mensen die er nog waren. Selene keek met een kwade blik naar Kai die hetzelfde terug deed. Plots staat ze recht, pakt een stoel en gaat achter Kai zitten. Ze legt haar handen tegen zijn slapen en begint zich te focussen.
"Wat doe je?"
"Shhh. Ik probeer me te concentreren."
Na een paar minuten van stilte begon de hoofdpijn van Kai te verminderen en voelde hij zich aanzienlijk beter. Na nog 2 minuten was het helemaal over en ging Selene opnieuw tegenover hem zitten.
"Wat heb jij gedaan?" vroeg hij wrijvend over zijn hoofd. Ze nam nog een slok van haar ondertussen afgekoelde koffie.
"Ik heb je hoofdpijn weggenomen. Ik heb niet stil gezeten in al die jaren. Wat ik van anderen niet kan zeggen…"
Hij stond recht en liep naar buiten zonder een woord te zeggen. Zij keek niet eens op toen hij wegging. Ze hadden elkander toch niets meer te vertellen.
#Buiten#
Kai liep met zij handen in zijn zakken terug naar het hotel. Er moet hard getraind worden nu ze weer meedoen met een tornooi. 'Meester, hoe voelt u zich?' 'Waarom heb je haar hulp gevraagd? Waarom heb je gisteren niet Ray of zelfs die stommerik van een Tyson om hulp gevraagd!' 'Niemand was bereikbaar. Zij was de enige die binnen mijn bereik lag. Ray heb ik niet kunnen bereiken omwille van Drigger.' 'Best…'
#Hotel, 09.42#
In het hotel was het rustig…Te rustig. Aan de balie was niemand te vinden. Kai besloot maar de lift te nemen naar hun kamer. Aangekomen op zijn kamer deed hij de sleutel in het slot en draaide. De deur ging open en…
"HELP!"
Tyson's kreet voor hulp kwam tevoorschijn. Zo snel als hij kon liep hij naar het geluid dat uit de badkamer kwam. Hij zag iedereen van de Bladebreakers, het hotel en nog wat andere mensen die waarschijnlijk van de andere kamers zijn. Met zen allen staken ze Tyson onder de douche en aan het volume van zijn stem te horen was het water ijskoud. Toen Kai binnenkwam keken ze allemaal even op maar richtte hun aandacht al snel terug op de schreeuwende Tyson.
"Wil iemand me uitleggen wat er is gebeurd?"
Max, die kletsnat is van Tyson onder te duwen kwam naar hem toe. "Wel, in het kort gezegd, Tyson heeft weer wat uitgespookt."
"Ik had zo'n vermoede. Wat heeft hij gedaan?"
Max keek nog een keer naar Tyson en toen terug naar Kai. "Hij had honger. Maak ik mezelf duidelijk genoeg?"
"Zeer zeker. Roomservice?"
"A volonté!"
Ze keken allebei nog eens naar de spartelende Tyson. "Maar waarom duwen ze hem dan onder in het water?"
Max keek hem doordringend aan. "Weet je zeker dat je het wil weten?" Hij knikt. "Oké dan. Na de ganse tijd roomservice te hebben gebeld gingen we eens nakijken hoeveel de rekening was tot nu toe en we kwamen op een vrij gepeperde rekening uit die we natuurlijk niet konden betalen dus moest Tyson al wat meehelpen in de keuken om een deel van zijn eetrekening te betalen. Toen liet hij een paar katten (29) binnen in het hotel met een paar vlootjes (1.157.359.364.024.795 pet kat) en de gasten en het personeel vonden dat niet zo fijn. En wij mochten een straf bedenken en dit is op het moment deel 2."
"Wat was deel 1 dan?"
Max grinnikte. "Hem een blokje laten omlopen."
Kai fronste. "En dat is erg waarom?"
"In zijn blootje!"
Heel het personeel draaide zich om en begon (eng) te lachen. Toen draaide ze zich terug om naar Tyson.
"Jammer dat ik het gemist heb."
Toen kwam Ray tussenbeide. "Maak u geen zorgen. We hadden de kranten en televisie gewaarschuwd. Morgen weet heel de wereld het. En we hebben ook gewone foto's. Dizzy heeft ook nog alles opgenomen.
Toen pakte Kai onverwacht Ray zijn arm en trekt hem mee naar de slaapkamer om te praten. "Wat deed jij bij Luna?"
Hij keek hem droog aan. "En wat deed jij dan bij Selene?"
Kai, die juist 2 centimeter groter was dan Ray keek kwaad naar hem. "Wat heb jij bij Luna gedaan?"
Maar toen was Ray het beu en opende zijn volume. "Wat kan het u schelen! Ik hou nog van Luna en zij nog van mij! Of je het nu gelooft of niet maar wij zijn terug samen! Het kan ons niet meer schelen of er problemen zijn met u of met Selene! Als je er niet mee eens bent dan stap ik nu uit het team. En geloof mij, ik zou het niet zo erg vinden."
Hij schrok wat van Ray zijn uitbarsting en ging op het bed zitten. Hij stak zijn gezicht in zijn handen om na te denken. Ray, die bijna overkookt van woede probeerde te kalmeren en ging naast hem zitten. De woede nog steeds hoog.
"Het spijt me."
Ray keek naar Kai. "Wat zei je?"
"Je hoorde me."
"Ja, maar ik wil het je nog eens horen zeggen."
Kai keek op. "Het spijt me. Ik weet dat je veel om haar geeft en ik zal niet meer tussen jullie in staan als je dat niet graag wil. Je bent 20 Ray. Ik denk dat je wel oud genoeg bent om de juiste keuzes te maken en trouwens. Ik ben niet je babysitter."
Ray lachte met die laatste uitspraak en gaf Kai een bedankend knikje en liep toen vervolgens naar buiten. Na een paar seconden stak hij zijn hoofd terug binnen. "En wat met Selene?"
"Laat haar maar doen. Het enige dat ze wil is het beste voor haar zus. Dat gaat ze niet in de weg staan. Geloof me bij dat."
De deur sloot opnieuw en niet veel later kwamen alle mensen ook uit de badkamer met een voldane glimlach op hun gezicht geschreven.
Kai knikte hen allemaal nog een vriendelijk gedagje en liep de badkamer binnen. Max en Kenny stonden met een handdoek voor een kletsnatte Tyson. Toen Kai opnieuw binnenkwam keken ze allemaal op.
"Hey Kai, waar heb jij gezeten?" vroeg Tyson en droogde zich af.
Kai schudde zijn hoofd. "Overal en nergens. Niet belangrijk."
"Das toevallig." Zei Max opeens. "Dat zei Ray ook al toen we dat aan hem vroegen."
"Laat me raden. Jullie zijn gaan drinken en geraakte niet terug in het hotel?"
"Bijna Dizzy." Mompelde Kai en vertrok alweer.
"Kai!" riep Max hem nog na. "Wanneer word er getraind?"
"Over een uur, beneden. Zie dat jullie klaar staan en als jullie Ray zien zeg dat dan ook tegen hem."
"Ok."
En Kai liep weer naar buiten om een frisse neus te halen. Zijn gedachten moesten weg. Hij liep weer naar het park en ging op dezelfde bank zitten van vorige nacht. Hij keek weer naar de vijver en liet zijn gedachten rustig wegstromen.
"Kai?"
Hij keek niet om. "Luna."
Ze kwam naast hem zitten en keek ook naar de vijver. "Bedankt."
Deze keer keek hij haar aan. "Waarvoor?"
Ze lachte. "Voor het niet erg vinden van mij en Ray. Je weet niet hoeveel deugd het doet om eindelijk iemand te hebben die achter een relatie staat."
"En Selene dan?"
Ze keek omlaag en begon wat met haar duimen te draaien. "Zij…Zij vind dat ik het onmiddellijk moet uitmaken."
"Wat!"
"Maar ik ga niet luisteren. Net zoals je tegen hem zei. Wij zijn ouder, wijzer, of dat zou toch moeten. Ik heb altijd al naar mijn hart geluisterd en dat heeft me nog nooit in de steek gelaten. Ik ga Ray niet opegeven, niet opnieuw."
Hij knikte en heel onverwacht gaf Luna hem een zoen op de wang.
"Nogmaals bedankt Kai. Ik moet mijn tornooi maar eens gaan organiseren. Nog veel plezier."
Ze stond recht en vertrok. Kai bleef naar het water staren. Misschien was hij niet zo alleen als hij dacht dat hij was…
1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
O-E: Gek, ik snap mijn eigen einde niet o.O
Stem: Jij bent gek…
O-E: Meneer stem? (kijkt naar kleerkast)
Stem: Ja?
O-E: (sluipt naar kast en opent die) Aha! Gevonden! (ziet iedereen behalve Kai en Selene in kleerkast met stereo-installatie)
Tyson: Hey O-E.
O-E: Ready do die?
Luna: Nee, ik ben nog veel te jong om te sterven!
O-E: En ik om te doden maar ik doe het toch wel he. (gaat achter hen aan met bijl)
Max: Help!
O-E: De vraagjes. Zal Selene Luna en Ray uit elkaar krijgen? Zal het nog goedkomen tussen Selene en Kai? Zal Tyson nog een straf krijgen? Zal het Luna lukken om het tornooi te organiseren? Dat lees je allemaal in de volgende chapter! (rent verder als gestoorde psygopaat met bijl) Muhahahahahaha!
Iedereen: Help ons!
Tyson: Mij eerst!