Hoofdstuk 5
Tijdens het avondeten was Lily stil. Terwijl ze normaal gesproken de oren van je hoofd kletste.
'Is er iets Lily?', vroeg haar moeder.
'Nee, mam. Er is niks', zei Lily.
'Tss! Je geloofd zeker dat wat in die brief stond echt was?', zei Petunia.
'Welke brief?', vroeg mevrouw Evers kalm.
'Een brief van een of andere tovenaarsschool…', zei Petunia.
'WAT?', riep mevrouw Evers. Ze sprong op en staarde geschokt naar Lily.
'Wat is daar zo schokkend aan?', vroeg Lily
'Wat er zo schokkend aan is? Lily, dat is geweldig!', zei haar moeder en ze glimlachte.
'Is het waar dan?', vroeg Lily.
'Ja!'
'O', zei Lily. Ze wist blijkbaar nog niet wat dat betekende.
'Je gaat toch niet echt naar die school hè?', vroeg Petunia die alvast een stuk met haar stoel opschoof, bij Lily vandaan.
'Als het echt waar is ga ik daar tien keer liever heen dan naar die ene school voor hoogbegaafde kinderen', zei Lily.
'Dat zou ik ook doen, Lily!', zei haar moeder. 'Een echte heks in de familie', zei ze genietend. 'Wat geweldig!'
'Mag ik even weten hoe jij meteen wist dat die brief echt was?', vroeg Lily.
'Eh… ik denk dat ik dat maar even voor mezelf hou, Lily', zei mevrouw Evers.
'Waarom?', zei Lily, die haar oude vrolijkheid weer terugkreeg.
'Als ik nog een keer dat woord hoor, dan pleeg ik zelfmoord!', knarsetandde Petunia.
'Later zul je het begrijpen, Lily', zei mevrouw Evers. Ze ging weer zitten en ging verder met eten. Lily begon weer te praten…
