15. Brutaliteit

'Lily! Lily wakker worden!', riep iemand. Het was Lily's moeder.

'Wat?', vroeg Lily boos.

'Niet zo brutaal, jongedame! Opstaan! Nu!', zei haar moeder net zo boos.

'Waarom in godsnaam?', vroeg Lily brutaal.

'Waarom? Je vader is uitgenodigd voor de lunch door zijn baas en wij moeten mee', zei haar moeder.

'O god. Nee hè? En dat zeg je nu pas? Meestal moet ik me daar twee weken fysiek op voorbereiden', zeurde Lily.

'Nou, schiet op, dan heb je daar nog twee uur voor', zei Lily's moeder.

'Twee uur? En waarom laat je me nu al opstaan dan?', vroeg Lily die er niet bij nadacht dat haar moeder een van de weinige was die haar aardig vond en een van de weinige waarmee ze geen ruzie wilde hebben. De laatste tijd werd ze toch al boos op alles en iedereen. Iedereen zeurde maar aan haar hoofd. Als ze eens wisten wat voor een rotjaar ze had gehad…

Lily sprong uit bed en kleedde zich snel aan en ging naar beneden om te ontbijten. Petunia zat al te eten en vertelde in geuren en kleuren over haar nieuwe vriendje, Herman. Lily had hem een keer gezien. Hij was nou niet bepaald knap en ook niet echt aardig. Lily snapte niet wat Petunia in hem zag.

'En Lily, heb jij nog geen vriendje?', vroeg Lily's vader plotseling.

'Nee', zei Lily kortaf en ze snoof. Stel je eens voor. Lily een vriendje. Daar moest ze nog even niet aan denken.

'Heel begrijpelijk. Wie wil er nou zo'n lelijke heks als vriendin', zei Petunia schamper.

Lily zei niks. Ze was best populair onder de jongens. Alleen vanwege haar uiterlijk dan. Maar ze wilde absoluut nog geen vriendje. Nog meer gezeur aan haar hoofd.

'Petunia doe eens aardig tegen je zus!', zei Lily's moeder boos.

'Moet zij eens aardig tegen mij doen', zei Petunia koppig.

'Ja, dat lijkt me nou een goed idee', zei Lily en ze rolde met haar ogen. 'Ik ga maar eens naar boven. Me fysiek voorbereiden', zei Lily en ze stond op.

'Maar kindje, je hebt nog niks gegeten!', zei haar moeder.

'We krijgen zo toch een of andere luxe lunch', zei Lily en ze liep naar boven.

'Goed dan. Maar dan moet je niet gaan zeuren dat je honger hebt, Lily', zei Lily's moeder.

Maar Lily was al boven en had haar slaapkamerdeur dichtgesmeten. Ze dacht na over alle leuke dingen aan Roos. Ze kon nog maar net haar tranen bedwingen. En dat was maar goed ook, want haar moeder riep alweer dat ze naar beneden moest komen.

'Wat is er?', vroeg Lily vanuit de overloop.

'Er staat een jongen voor de deur die zegt dat hij je kent', riep haar moeder naar boven.

Lily zuchtte en liep naar beneden. In de deuropening stond James Potter.

'Wat moet je Potter?', vroeg Lily onbeleefd.

'Ik kom je even vertellen dat het me spijt. Het was allemaal mijn schuld en jij had helemaal gelijk', zei James serieus.

'Waarom moet je me dan nu storen?', vroeg Lily ongeduldig.

'Nou, eerst vond ik het niet erg om ruzie met je te hebben, maar nu kan ik dat op de een of andere manier niet meer. Daarvoor hou ik teveel van je. Ik heb de hele vakantie wakker gelegen omdat ik me er niet lekker over voelde en toen heb ik je adres maar opgezocht', zei James.

'O', zei Lily en ze werd rood. 'Sorry, ik had niet zo onaardig tegen je moeten doen. Wil je binnenkomen?', vroeg Lily.

'Is goed', zei James en hij glimlachte opgelucht.

'Een ding James… Maak een goede indruk, anders kom je dit huis nooit meer binnen…', zei Lily.

James staarde Lily vreemd aan en liep achter haar aan naar de woonkamer en ze gingen op de bank zitten.

'Eh, Lily, zou je zo vriendelijk willen zijn om ons te vertellen wie dat is?', vroeg Petunia.

'Wat gaat jou dat aan?, vroeg Lily.

'Nou, Lily. Laat ik ten eerste eens even zeggen dat ik je de hele vakantie al vreselijk brutaal vind en ten tweede gaat het ons wel degelijk iets aan wie er op ons bankstel zit, jongedame!', zei Lily's moeder.

'Ze heeft een hele goede reden om brutaal te zijn, mevrouw Evers', zei James voordat Lily haar mond open kon doen. Hij stond op en gaf Lily's moeder een hand.

'James Potter', zei hij. Lily glimlachte… James kon dus wel beleefd zijn…

'Rita Evers, aangenaam', zei Lily's moeder duidelijk verbaast. Maar die blik in haar ogen betekende dat mevrouw Evers James totaal niet beleefd vond. Hij had duidelijk geen goede indruk gemaakt…

'Allemaal heel leuk en aardig', zei meneer Evers tegen mevrouw Evers, ' maar we moeten over 20 minuten bij mijn baas zijn'.

'Kan ik niet thuis blijven?', vroeg Lily.

'Nee!', zeiden haar ouders tegelijk.

'Nou doei dan, Lily. Zal ik nog een keertje langskomen?', zei James.

'Natuurlijk', zei Lily. Hij liep naar de voordeur. Lily liep achter hem aan.

'James wacht!'

James draaide zich om.

'Wat is er?'

'Kom, ik heb een idee', zei Lily.