16. Ruzies

Ze trok hem mee naar buiten.

'Wat ben je van plan?', vroeg James.

'Ik ga weglopen. Ik heb geen zin om op bezoek te gaan bij een of andere idiote nette vent. Kan ik bij jou logeren?'

'Natuurlijk, alleen Sirius is ook bij mij.'

'Kan me niet schelen, als ik daar maar weg kan', zei Lily.

'Moet je dan geen kleding en zo meenemen?', vroeg James.

'Ja, die halen we zo wel op als ze weg zijn. Ik weet zeker dat ze niet te laat willen komen. Mijn vader krijgt promotie als alles goed verloopt', zei Lily.

Ze liepen naar het park en gingen op een bankje zitten. De plek waar ze elkaar voor het eerst ontmoet hadden.

'Oké, het is kwart over twaalf. Mijn lieve gezin zit nu lekker luxueus eten naar binnen te werken. Ik ga mijn spullen ophalen', zei Lily.

Haar ouders en Petunia waren inderdaad weg. Lily pakte snel haar tas in.

'Waar woon je eigelijk?', vroeg Lily.

'Twee straten verderop', zei James alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

'Wat?', riep Lily verschrikt uit. 'En dat had je niet eerder kunnen vertellen?'

'Nee, sorry, ik kwam er ook pas vanmorgen achter', zei James.

Lily lachte. Dat betekende dat ze voortaan altijd bij James op bezoek kon komen, omdat het toch niet al te ver weg was.

Even later stonden voor een heel groot landhuis. James belde aan bij zijn voordeur. Een huiself deed open. 'Komt binnen meneer', zei de huiself.

'Dankje Gibby', zei James. Er kwam een vrouw met zwart haar en bruine ogen de trap aflopen.

'Hey hallo James. Jij moet vast Lily zijn? James heeft veel over je verteld', zei ze en Lily gaf haar een hand. 'Ik ben Stella, de moeder van James.

'Prettig kennis te maken', zei Lily glimlachend.

Ze liep verder naar binnen en zag Sirius, die huiswerk zat te maken op de bank.

'Hey Gaffel, hey Lily', zei hij.

Hij leek niet echt verbaast om Lily te zien.

'Waar kan ik mijn spullen neerleggen, James?', vroeg Lily.

'Loop maar even mee naar boven', zei James.

Sirius sprong op van de bank en liep achter hen aan. Toen ze boven waren legde Lily haar spullen naast het hemelbed van James. James plofte op het bed neer en Lily volgde zijn voorbeeld.

'Heb jij je huiswerk al af, Lily?', vroeg James.

'Zie ik er uit omdat de laatste week van de vakantie te doen?', vroeg Lily grijnzend.

'Nee, jij maakt het natuurlijk meteen de eerste dag', zei Sirius.

'Precies', zei Lily.

'Heb jij al dat huiswerk in een dag gemaakt?', vroeg James ongelovig.

'Eh, ja', zei Lily. 'Moet ik jullie helpen?'

'Nee, dat doen we je niet aan. We hebben het stomste voor het laatst bewaard', zei Sirius.

Beneden ging de bel.

'Lily, je moeder wil je spreken', riep mevrouw Potter naar boven.

'Oh, Lily toch. Nou ben je zwaar de pineut…', zei James.

'Hoe - in Godsnaam - heeft ze me gevonden?', vroeg Lily zich hardop af.

'Nou, ga dan maar. Misschien valt het allemaal wel mee en is ze alleen maar blij dat ze je gevonden heeft', zei James grijnzend.

Lily liep naar beneden.

'En, vond je dat echt leuk?', vroeg haar moeder boos.

'Nou, nee', zei Lily.

'Nou, dat komt dan goed uit. Je vader en ik vonden het ook niet leuk. Had alleen even een briefje achtergelaten, dan was het goed geweest! Je had wel ik weet niet waar kunnen zitten! We dachten dat je ontvoerd was, betekenen wij dan helemaal niks voor je?', zei Lily's moeder, die duidelijk op het punt stond om te ontploffen.

'Pardon? Misschien kun je eens nagaan aan wie het ligt dat ik ben weggelopen, want volgens mij waren jullie degene die mij dwongen om naar die stomme lunch te gaan. Ik haat het om thuis te zijn en al zoú ik het aan jullie gevraagd hebben om te logeren, dan hadden jullie toch nee gezegd!', zei Lily die ook boos begon te worden.

'Als jij eens zou weten wat je vader en ik allemaal voor jou hebben opgeofferd, dan zou je wel anders piepen, jongedame!'

'Is er een probleem, mevrouw Evers?', vroeg mevrouw Potter die de hal weer binnen kwam lopen. 'Mijn man is ziek en ligt op bed. Maar zo kan hij vast niet slapen!'

'En of er een probleem is!', snauwde mevrouw Evers.

'Mam, doe normaal! Dit is nou precies de reden dat ik ben weggelopen!', zei Lily.

'Weggelopen?', vroeg mevrouw Potter. 'En had je daar een rede voor Lily?'

Lily knikte. 'Hoe wist je trouwens dat ik hier was, mam?', vroeg Lily, die haar woede onder controle probeerde te houden.

'Petunia zag je weggaan met die jongen!', zei mevrouw Evers, die nog steeds niet de moeite nam om te kalmeren.

'Wat?', vroeg Lily ongelovig. 'Nou ja zeg, wat is het toch weer een vuile verklikker!'

'Een vuile verklikker? Weet je wat Lily, ik heb hier absoluut geen zin in. Je gaat nu mee naar huis en je krijgt de rest van de vakantie huisarrest!', zei mevrouw Evers.

'Het spijt me, maar mag ik me er ook even mee bemoeien? Je kan dat kind niet dwingen om naar huis te gaan als ze veel liever hier wil blijven. Voor de tovenaarswet is ze volwassen!', zei mevrouw Potter boos.

'Oja? Is dat zo? Nou, misschien laat jij je kinderen zomaar bij iemand anders logeren, maar ik pieker er niet over!', zei mevrouw Evers.

'Mam, alsjeblieft zeg! Petunia mag wel overal logeren en haar wil je graag weg hebben, maar ik moet perse thuis blijven?', zei Lily.

'Je mag best logeren, maar niet hier!', zei mevrouw Evers.

'Wat is er mis met mijn huis?', zei mevrouw Potter dreigend.

'Met uw huis niks! Die jongen, als hij Lily had tegengehouden dan had ze hier wel mogen logeren misschien! Hij heeft er vast op het idee gebracht om weg te lopen!', riep mevrouw Evers uit.

'Waag het niet James te beledigen!', riep Lily en ze trok haar toverstok.

'Lily, kindje, dat zou ik maar niet doen', zei mevrouw Potter kalm.

'Sorry, ik kon de verleiding niet weerstaan', zei Lily en ze stak haar stok weer in haar riem. 'Nou, doei mam. Het was weer gezellig!'

'Ik ben nog niet van plan weg te gaan!', riep haar moeder nog maar Lily had haar al naar buiten geduwd.

'Lily, wacht!', riep ze door de brievenbus heen.

'Je wilde me spreken, dat heb je gedaan, dus kan je weer met een gerust hard naar huis', zei Lily terug.