Hoofdstuk 9
Nog een week naar school, dan was het al weer vakantie. Dit
zou weer zo'n rotvakantie worden, net als toen Lily nog op de
basisschool zat. Er waren nog twee dingen niet opgelost. Door wie was
Roos vermoord? En wat hadden James, Sirius en Peter te verbergen? Dat
laatste kon Lily niet zoveel meer schelen. Haar hoofd zat bij Roos.
Het was haar beste vriendin en haar enigste. Lily was wel populair op
school, maar ze had verder geen vaste vriendinnen gehad. De andere
meisjes van haar slaapzaal, Suzanne, Daphne, en Rita, steunden haar
wel maar Lily vond ze niet echt aardig en ze kwamen niet uit zichzelf
bij Lily zitten als ze alleen zat in de leerlingenkamer zoals nu.
Lily had daar ook nog niet zoveel behoefte aan. Ze wilde het liefst
alleen zijn en nadenken over de fijne jaren die ze met Roos had
beleefd en hoe zij haar brieven stuurde in de vakanties. Lily zou
haar echt gaan missen. Rita kwam naast Lily zitten. Lily keek op, dat
was ze niet gewend van haar.
'Hoe gaat het Lily?', vroeg ze
medelevend.
'Prima', antwoordde Lily ook al wist ze dat het
alles behalve prima ging. Ze wilde niet onaardig tegen Rita doen,
omdat ze zo uit zichzelf naar haar toe was gekomen.
'Ik heb
ruzie met Suzanne en Daphne', zei Rita.
'He? Jullie waren de
beste vriendinnen!', zei Lily ongelovig.
'Ze wilde niet dat ik
met jou om ging om je de waarheid te vertellen', zei Rita
zacht.
'O', zei Lily. Daar keek ze niet echt van op. Die twee
wilde altijd populair doen ten koste van alles. Zelfs hun beste
vriendin.
'Maar ja. Als ze zo denken, heb ik geen zin meer in
ze. Ik kan wel betere vriendinnen krijgen', zei Rita.
'Ja, er
zijn zat meisjes hier op school', zei Lily afwezig. Ze dacht na.
Rita was zo erg nog niet. 'Ga jij nog iets leuks doen in de
vakantie?', vroeg Lily om van onderwerp te veranderen.
'Nee,
niet echt. Jij?', vroeg Rita.
'Nee, volgens mij niet'.
Ze
praatte nog een tijdje door over van alles en nog wat en toen Lily 's
avonds naar bed ging, was ze al iets minder verdrietig.
'Lily!
Lily wakker worden!', riep iemand. Het was Lily's moeder.
'Wat?', vroeg Lily boos.
'Niet zo brutaal, jongedame!
Opstaan! Nu!', zei haar moeder net zo boos.
'Waarom in
godsnaam?', vroeg Lily brutaal.
'Waarom? Je vader is
uitgenodigd voor de lunch door zijn baas en wij moeten mee', zei
haar moeder.
'O god. Nee hè? En dat zeg je nu pas?
Meestal moet ik me daar twee weken fysiek op voorbereiden', zeurde
Lily.
'Nou, schiet op, dan heb je daar nog twee uur voor', zei
Lily's moeder.
'Twee uur? En waarom laat je me nu al opstaan
dan?', vroeg Lily die er niet bij nadacht dat haar moeder een van
de weinige was die haar aardig vond en een van de weinige waarmee ze
geen ruzie wilde hebben. De laatste tijd werd ze toch al boos op
alles en iedereen. Iedereen zeurde maar aan haar hoofd. Als ze eens
wisten wat voor een rotjaar ze had gehad…
Lily sprong uit bed en
kleedde zich snel aan en ging naar beneden om te ontbijten. Petunia
zat al te eten en vertelde in geuren en kleuren over haar nieuwe
vriendje, Herman. Lily had hem een keer gezien. Hij was nou niet
bepaald knap en ook niet echt aardig. Lily snapte niet wat Petunia in
hem zag.
'En Lily, heb jij nog geen vriendje?', vroeg Lily's
vader plotseling.
'Nee', zei Lily kortaf en ze snoof. Stel je
eens voor. Lily een vriendje. Daar moest ze nog even niet aan denken.
'Heel begrijpelijk. Wie wil er nou zo'n lelijke heks als
vriendin', zei Petunia schamper.
Lily zei niks. Ze was best
populair onder de jongens. Alleen vanwege haar uiterlijk dan. Maar ze
wilde absoluut nog geen vriendje. Nog meer gezeur aan haar
hoofd.
'Petunia doe eens aardig tegen je zus!', zei Lily's
moeder boos.
'Moet zij eens aardig tegen mij doen', zei
Petunia koppig.
'Ja, dat lijkt me nou een goed idee', zei Lily
en ze rolde met haar ogen. 'Ik ga maar eens naar boven. Me fysiek
voorbereiden', zei Lily en ze stond op.
'Maar kindje, je hebt
nog niks gegeten!', zei haar moeder.
'We krijgen zo toch een
of andere luxe lunch', zei Lily en ze liep naar boven.
'Goed
dan. Maar dan moet je niet gaan zeuren dat je honger hebt, Lily',
zei Lily's moeder.
Maar Lily was al boven en had haar
slaapkamerdeur dichtgesmeten. Ze dacht na over alle leuke dingen aan
Roos. Ze kon nog maar net haar tranen bedwingen. En dat was maar goed
ook, want haar moeder riep alweer dat ze naar beneden moest
komen.
'Wat is er?', vroeg Lily vanuit de overloop.
'Er
staat een jongen voor de deur die zegt dat hij je kent', riep haar
moeder naar boven.
Lily zuchtte en liep naar beneden. In de
deuropening stond James Potter.
'Wat moet je Potter?', vroeg
Lily onbeleefd.
'Ik kom je even vertellen dat het me spijt. Het
was allemaal mijn schuld en jij had helemaal gelijk', zei James
serieus.
'Waarom moet je me dan nu storen?', vroeg Lily
ongeduldig.
'Nou, eerst vond ik het niet erg om ruzie met je te
hebben, maar nu kan ik dat op de een of andere manier niet meer.
Daarvoor hou ik teveel van je. Ik heb de hele vakantie wakker gelegen
omdat ik me er niet lekker over voelde en toen heb ik je adres maar
opgezocht', zei James.
'O', zei Lily en ze werd rood.
'Sorry, ik had niet zo onaardig tegen je moeten doen. Wil je
binnenkomen?', vroeg Lily.
'Is goed', zei James en hij
glimlachte.
Ze liepen naar de woonkamer en gingen op de bank
zitten.
'Eh, Lily, zou je zo vriendelijk willen zijn om ons te
vertellen wie dat is?', vroeg Petunia.
'Wat gaat jou dat aan?,
vroeg Lily.
'Nou, Lily. Laat ik ten eerste eens even zeggen dat
ik je de hele vakantie al vreselijk brutaal vind en ten tweede gaat
het ons wel degelijk iets aan wie er op ons bankstel zit,
jongedame!', zei Lily's moeder.
'Ze heeft een hele goede
reden om brutaal te zijn, mevrouw Evers', zei James voordat Lily
haar mond open kon doen. Hij stond op en gaf Lily's moeder een
hand.
'James Potter', zei hij.
'Manouk Evers,
aangenaam', zei Lily's moeder duidelijk verbaast.
Lily keek
haar ogen uit. Die James wist wel hoe hij beleefd moest zijn.
'Allemaal heel leuk en aardig', zei Lily's vader tegen haar
moeder, ' maar we moeten over 20 minuten bij mijn baas zijn'.
'Kan
ik niet thuis blijven?', vroeg Lily.
'Nee!', zeiden haar
ouders tegelijk.
'Nou doei dan, Lily. Zal ik nog een keertje
langskomen?', zei James.
'Natuurlijk', zei Lily. Hij liep
naar de voordeur. Lily liep achter hem aan.
'James wacht!'
James
draaide zich om.
'Wat is er?'
'Kom, ik heb een idee',
zei Lily.
Ze trok hem mee naar buiten.
'Wat ben je van
plan?', vroeg James.
'Ik ga weglopen. Ik heb geen zin om op
bezoek te gaan bij een of andere idiote nette vent. Kan ik bij jou
logeren?'
'Natuurlijk, alleen Sirius is ook bij mij.'
'Kan
me niet schelen, als ik daar maar weg kan', zei Lily.
'Moet je
dan geen kleding en zo meenemen?', vroeg James.
'Ja, die halen
we zo wel op als ze weg zijn. Ik weet zeker dat ze niet te laat
willen komen. Mijn vader krijgt promotie als alles goed verloopt',
zei Lily glimlachend.
Ze liepen naar het park en gingen op een
bankje zitten.
'Oké, het is kwart over twaalf. Mijn lieve
gezin zit nu lekker luxueus eten naar binnen te werken. Ik ga mijn
spullen ophalen', zei Lily.
Haar ouders en Petunia waren
inderdaad weg. Lily pakte snel haar tas in.
'Waar woon je
eigelijk?', vroeg Lily.
'Twee straten verderop', zei James
die zijn lachen niet meer in kon houden.
'Wat?', riep Lily
verschrikt uit. 'En dat had je niet eerder kunnen vertellen?'
'Nee,
sorry, ik kwam er ook pas vanmorgen achter', zei James.
Lily
lachte. Dat betekende dat ze voortaan altijd bij James op bezoek kon
komen, omdat het toch niet al te ver weg was. James belde aan bij
zijn voordeur. Een vrouw met lang zwart haar en bruine ogen deed
open.
'Hey hallo James. Jij moet vast
Lily zijn?', vroeg ze en Lily gaf haar een hand. 'Ik ben Stella,
de moeder van James.
'Prettig kennis te maken', zei Lily
glimlachend.
Ze liep verder naar binnen en zag Sirius, die
huiswerk zat te maken op de bank.
'Hey Gaffel, hey Lily', zei
hij.
Hij
leek niet echt verbaast om Lily te zien.
'Waar kan ik mijn
spullen neerleggen, James?', vroeg Lily.
'Loop maar even mee
naar boven', zei James.
Sirius sprong op van de bank en liep
achter hen aan. Toen ze boven waren legde Lily haar spullen naast het
bed van James. James plofte op het bed neer en Lily volgde zijn
voorbeeld.
'Heb jij je huiswerk al af, Lily?', vroeg
James.
'Zie ik er uit omdat de laatste week van de vakantie te
doen?', vroeg Lily grijnzend.
'Nee, jij maakt het natuurlijk
meteen de eerste dag', zei Sirius.
'Precies', zei Lily.
'Heb
jij al dat huiswerk in een dag gemaakt?', vroeg James
ongelovig.
'Eh, ja', zei Lily. 'Moet ik jullie
helpen?'
'Nee, dat doen we je niet aan. We hebben het stomste
voor het laatst bewaard', zei Sirius lachend.
Beneden ging de
bel.
'Lily, je moeder wil je spreken', riep mevrouw Potter
naar boven.
'Oh, shit. Nou ben je de lul', zei James.
'Hoe
-in Godsnaam- heeft ze me gevonden?', vroeg Lily zich hardop
af.
'Nou, ga dan maar. Misschien valt het allemaal wel mee en is
ze alleen maar blij dat ze je gevonden heeft', zei James grijnzend.
Lily liep naar beneden.
'En, vond je dat echt leuk?',
vroeg haar moeder boos.
'Nou, nee', zei Lily.
'Nou, dat
komt dan goed uit. Je vader en ik vonden het ook niet leuk. Had
alleen even een briefje achtergelaten, dan was het goed geweest! Je
had wel ik weet niet waar kunnen zitten! We dachten dat je ontvoerd
was, betekenen wij dan helemaal niks voor je?', zei Lily's
moeder, die duidelijk op het punt stond om te ontploffen.
'Pardon?
Misschien kun je eens nagaan aan wie het ligt dat ik ben weggelopen,
want volgens mij waren jullie degene die mij dwongen om naar die
stomme lunch te gaan. Ik haat het om thuis te zijn en al zoú
ik het aan jullie gevraagd hebben om te logeren, dan hadden jullie
toch nee gezegd!', zei Lily die ook boos begon te worden.
'Als
jij eens zou weten wat je vader en ik allemaal voor jou hebben
opgeofferd, dan zou je wel anders piepen, jongedame!'
'Is er
een probleem, mevrouw Evers?', vroeg mevrouw Potter die de hal weer
binnen kwam lopen. 'Mijn man is ziek en ligt op bed. Maar zo kan
hij vast niet slapen!'
'En of er een probleem is!', snauwde
mevrouw Evers.
'Mam, doe normaal! Dit is nou precies de reden
dat ik ben weggelopen!', zei Lily.
'Weggelopen?', vroeg
mevrouw Potter. 'En had je daar een reden voor Lily?'
Lily
knikte. 'Hoe wist je trouwens dat ik hier was, mam?', vroeg Lily,
die weer aardig probeerde te doen.
'Petunia zag je weggaan met
die jongen!', zei mevrouw Evers, die nog steeds niet de moeite nam
om te kalmeren.
'Wat?', vroeg Lily ongelovig. 'Nou ja zeg,
wat is het toch weer een vuile verklikker!'
'Een vuile
verklikker? Weet je wat Lily, ik heb hier absoluut geen zin in. Je
gaat nu mee naar huis en je krijgt de rest van de vakantie
huisarrest!', zei mevrouw Evers.
'Het spijt me, maar mag ik me
er ook even mee bemoeien? Je kan dat kind niet dwingen om naar huis
te gaan als ze veel liever hier wil blijven', zei mevrouw Potter
boos.
'Oja? Is dat zo? Nou, misschien laat jij je kinderen
zomaar bij iemand anders logeren, maar ik pieker er niet over!',
zei mevrouw Evers.
'Mam, alsjeblieft zeg! Petunia mag wel overal
logeren en haar wil je graag weg hebben, maar ik moet perse thuis
blijven?', zei Lily.
'Je mag best logeren, maar niet hier!',
zei mevrouw Evers.
'Wat is er mis met mijn huis?', zei mevrouw
Potter dreigend.
'Met uw huis niks! Die jongen, als hij Lily
had tegengehouden dan had ze hier wel mogen logeren misschien! Hij
heeft er vast op het idee gebracht om weg te lopen!', riep mevrouw
Evers uit.
'Waag het niet James te beledigen!', riep Lily en
ze trok haar toverstok.
'Lily, kindje, je mag niet toveren
buiten school dat weet je best', zei mevrouw Potter.
'Sorry,
ik kon de verleiding niet weerstaan', zei Lily. 'Nou, doei mam.
Het was weer gezellig!'
'Ik ben nog niet van plan weg te
gaan!', riep haar moeder nog maar Lily had haar al naar buiten
geduwd.
'Lily, wacht!', riep ze door de brievenbus heen.
'Je
wilde me spreken, dat heb je gedaan, dus kan je weer met een gerust
hard naar huis', zei Lily terug.
'Wat was dat allemaal?',
vroeg James even later toen Lily zijn kamer weer binnen kwam
lopen.
'Oh niks. Dat mens is zo gek als een deur. Ik ben blij
dat ik hier kan logeren. Ze gaf jou de schuld dat ik was weggelopen',
zei Lily.
'Weggelopen?', zei Sirius. 'Die vind ik goed.
Waarom zou zo'n braaf meisje als jij weglopen?'
'Tja. Mensen
doen soms rare dingen', zei Lily.
'Raar? Je had alle reden om
weg te lopen, hoor!', zei James.
'Oja? Ja, je hebt eigelijk
wel gelijk', zei Lily. 'Wat heeft je vader?', vroeg Lily om van
onderwerp te veranderen.
'Dat weten we niet echt. Pa kwam
gisteren thuis en viel flauw op de deurmat. Hij heeft de hele dag nog
niks gezegd. Er zal wel weer iets fout zijn gegaan op zijn werk',
zei James alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
'O.
Wat doet je vader dan voor werk?', vroeg Lily.
'Hij zit de
hele dag in een soort lab. Daar vind hij allemaal dingen en drankjes
uit. Ik weet er niet al teveel van, want hij doet er nogal mysterieus
over', zei James.
'Cool!', zei Lily.
'Zullen we naar
buiten gaan? Hier is het ook zo saai', stelde Sirius voor.
'Moesten
jullie geen huiswerk maken?', vroeg Lily.
'Neh, dat kan wel
wachten', zei James.
'Jullie zijn echt maf', zei Lily
hoofdschuddend.
'Tja, mensen doen som rare dingen!', zei
Sirius. 'Kom, we gaan'.
De rest van de vakantie logeerde Lily bij James. Het was een van de leukste vakanties tot nu toe geweest. Ze miste haar familie helemaal niet, want de familie van James was hartstikke aardig. De vader van James stond na een paar weken gewoon weer op en ging gewoon door met het normale leven. Hij kon zich niks meer herinneren van het voorval. Wat niet zo leuk was aan de vakantie, was dat Lily goed op de hoogte bleef van alles wat er gebeurde in de tovenaarswereld. Elke dag waren er wel meldingen van dode Dreuzels of tovenaars. Voldemort kreeg steeds meer aanhang, en zijn leger werd steeds groter…
