Hoofdstuk 14

Een paar dagen later zat Lily voor de laatste keer op haar eigen bed en keek naar haar kamer of ze nog iets vergeten was. Haar hutkoffer stond voor haar en ze had hem moeten beheksen om ervoor te zorgen dat alles erin paste. Ze wierp nog een laatste blik op haar kamer en liet haar hutkoffer voor zich uit naar beneden zweven. Ze omhelsde haar moeder en verschijnselde naar het huis dat zij en James hadden uitgezocht. Het was een heel groot huis, met een mooie tuin. Het lag in Zweinsveld, wat erg handig was, want Lily wilde graag op Zweinstein werken. Professor Guilotin was met pensioen gegaan en hun leraar Verweer Tegen de Zwarte Kunsten, professor Maris, had ontslag genomen. De rede wisten ze niet, maar Lily vond het niet erg, want ten eerste had ze die man niet als collega gewild en ten tweede had ze nu dubbel zoveel kans om aangenomen te worden. Het maakte haar niet uit welk vak ze moest doceren, want ze had voor alle twee goede cijfers en ze vond ze alle twee leuk. De volgende ochtend stond Lily vroeg op voor haar sollicitatiegesprek bij professor Perkamentus.
'Goedemiddag juffrouw Evers', zei professor Perkamentus toen Lily tegenover hem zat. Lily was heel zenuwachtig, ze hoopte zo dat ze aangenomen zou worden.
'Ik heb momenteel twee vacatures zoals u ongetwijfeld weet en samen met meneer Sneep bent u de enige die solliciteert dit jaar. Maakt het u uit welke baan u krijgt, juffrouw Evers?', vroeg professor Perkamentus.
'Nee, professor', zei Lily nerveus.
'Goed. Meneer Sneep wilde de graag de baan Verweer Tegen de Zwarte Kunsten op zich nemen, maar ik denk toch dat ik u wat geschikter vind voor die baan, omdat meneer Sneep hogere cijfers haalde voor Toverdranken. Ik zou graag willen dat u Verweer Tegen de Zwarte Kunsten gaat geven, juffrouw Evers'.
'Is goed Professor', zei Lily. Ze kon haar blijdschap nauwelijks verbergen.
'Nou, dan zie ik u over een week hier in mijn kantoor. Dan bespreken we de gang van zaken', zei Perkamentus.
'Dank u, professor', zei Lily en ze stond op. Ze rende bijna naar huis, zo blij was ze. 'James!', gilde ze toen ze thuis was. 'James! Waar zit je? Ik heb de baan! Aaaaaah! Ik ben lerares Verweer Tegen de Zwarte Kunsten!' Ze rende naar boven om James te zoeken.
'James?', zei Lily nu zachter. 'Waar zit je? Kom tevoorschijn!'

'James?', zei Lily nu zachter. 'Waar zit je? Kom tevoorschijn!'
Lily rende de tuin in en ze vond James op een bankje achter de schuur.
'Hé schat. Wat doe je hier?', vroeg Lily.
James staarde haar wazig aan.
'James, is er iets?'
'Huh? Wat?', zei James vaag.
'Er is iets met je. Kom op, je kan het mij toch wel vertellen?', zei Lily.
'Jaja. Oké. Ga even zitten Lily.
Hij ging op zijn knieën voor Lily zitten. Lily vermoedde al iets…
'Eh, Lily, we zijn al zo lang samen en ik vroeg me af… zou je met me willen trouwen?'
Lily staarde James stomverbaasd aan.
'Ja, natuurlijk!', zei ze uiteindelijk. 'Dolgraag!