DisclaimerHp is niet van mij, het is van Rowling. Dit vind je alleen aan het begin van dit verhaal. Wil je jezelf verzekeren van het feit dat Hp niet van mij is, kijk dan even hier…

Gevangen, maar niet gebroken.

"Laat haar niet ontsnappen! Grijp haar!" schreeuwde een stem door de donkere nacht en de rillingen gleden over Bibi's rug. Het geluid van haar blote voeten weerklonk luid door de kille gangen van Zweinstein. Met grote ogen keek Bibi een seconde achterom en zag daardoor nog net een rode straal op zich afkomen. Ze slaakte een kreet en drukte zichzelf plat tegen de muur waardoor de lamstraal net langs haar heen ging. Langzaam ademende Bibi uit, beseffend dat ze haar adem in had gehouden. Op hetzelfde moment drong het tot haar door dat ze niet stil kon blijven staan, op die manier zouden die mannen haar zeker te pakken krijgen en dat mocht niet. Ze wierp nog een blik op de mannen in de donkere mantels, die nu toch wel heel dicht bij kwamen, maar begon vervolgens weer te rennen. Ze moest van het terrein af zodat ze kon verschijnselen, anders kon ze haar vrijheid wel gedag zeggen.

Met een snel gebaar haalde Bibi haar toverstok uit de zak van haar gewaad en riep "Alohamora!" terwijl ze de toverstok op de enorme voordeur van Zweinstein richtte. De deur ging langzaam en krakend open, alsof hij jaren niet gebruikt was en even was Bibi bang dat hij niet op tijd open zou zijn. Toen ze echter bij de deur aankwam paste ze er net tussendoor en even later voelde ze het gras onder haar voeten. Bibi ademde snel en legde een hand in haar zij, alsof ze op die manier de steken wilde laten verdwijnen, maar ze bleef echter geen moment stil staan. Ze sloeg de hoek om, en rende richting de plek waar Hagrid zijn huis zou moeten staan. Deze was er echter niet meer, maar dat kon Bibi op dit moment weinig schelen zolang ze het verboden bos maar kon bereiken. Ze had het vermoeden dat daar wel verschijnseld en verdwijnseld kon worden en als het dat werkelijk zo was, zou het op dit moment haar redding kunnen zijn.

Op het moment dat ze het bos echter bereikte stapte er iemand achter een boom vandaan en greep haar arm. "Nee!" riep Bibi uit en probeerde zich los te rukken, maar de persoon die haar arm beet had draaide haar met een ruk naar zich om. "Zo, zo, wat hebben we hier?" Plots kwaad schudde Bibi haar vieze haren uit haar gezicht en keek de man recht aan, wetend dat hij drommels goed wist wie zij was. "Zo, zo, de leider van de rebellen. Wat doe jij hier?" vroeg de blonde man gemaakt onschuldig, maar de glimlach die aan zijn lippen trok vertelde een heel ander verhaal.
"Het lijkt erop dat ik vastgehouden word door een dooddoener. Laat me los en ga die platgeslagen cavia op je hoofd kammen." siste Bibi giftig. Lucius Malfidus trok nu één wenkbrauw op en zei: "Nee, ik denk dat ik je hou." Op het moment dat die woorden over zijn lippen kwamen spuwde Bibi hem recht in het gezicht en schopte hem tegen zijn schenen zodat hij haar losliet. Vervolgens zette ze hem weer op een rennen, alleen om tegen iemand anders aan te lopen die gelijk zijn armen om haar heen sloeg zodat ze geen kant uit kon. Ook tilde hij haar enkele centimeters op zodat Bibi alleen een beetje met haar benen door de lucht kon maaien. "Ze me neer, jullie dooddoeners zijn net een irritant soort stalkers!" riep Bibi en haar stem echode een paar keer voordat er een ijselijke stilte viel.

"Fijn dat je er bent Draco." zei Lucius Malfidus terwijl hij een zakdoekje uit zijn mouw trok en zijn gezicht schoonmaakte. "Altijd vader." klonk de stem van Draco en Bibi voelde hem vibreren tegen haar rug. Een moment lang sloot ze haar ogen, dit hoorde niet te gebeuren, maar het volgende moment besefte Bibi echter dat ze haar toverstok nog steeds in haar hand geklemd had. Ze kon haar arm dan wel niet bewegen, maar haar hand wel. Een glimlach kroop over Bibi's gezicht terwijl ze haar toverstok op Lucius richtte en riep: "Expelliarmus!" Een geschokte blik vloog over de oudere man zijn gezicht, maar nog geen seconde later lag hij plat op zijn rug in het gras terwijl Bibi, Draco een schop tegen zijn knieën gaf.

"Laat me los!" riep ze terwijl ze nog een keer naar achteren schopte en hem deze keer goed raakte. Met een kreet liet Draco, Bibi los, die het voor de derde keer op een rennen zetten. "Pak haar Draco! Ze mag niet ontsnappen!" schreeuwde Lucius tegen zijn zoon en even later hoorde Bibi voetstappen die aangaven dat ze achtervolgd werd, alweer.

Een vloek ontsnapte aan Bibi's lippen toen ze besefte dat ze niet zou kunnen verdwijnselen, daar moest ze kalm voor zijn. Wat Bibi nu voelde kon alleen vergeleken worden met paniek en ze wist dat ze de controle over zichzelf niet mocht verliezen. Bibi vloekte weer, verschijnselen was nooit haar sterkste punt geweest. Misschien had ze mazzel en lag er ergens op het terrein nog een bezem. Terwijl ze dit dacht hief Bibi haar hand, hopend dat het zou werken en riep: "Omhoog!" Even leek het alsof er niets zou gebeuren, maar toen hoorde Bibi het bekende gezoem van een Vallende Ster en een glimlach gleed over haar gezicht.

Ze wist echter niet dat Draco op dat moment een sprong nam, dat merkte ze pas toen haar benen werden gegrepen en ze met een plof op de grond viel. "Nee!" riep Bibi uit en draaide zich om, om Draco een schop midden in zijn arrogante gezicht te kunnen geven. Op het moment dat ze zich echter omdraaide zat Draco ook al bovenop haar en werden haar handen boven haar hoofd tegen de grond gepind. "Ga van mij af!" riep Bibi giftig, maar Draco keek haar alleen aan terwijl Bibi onder hem vandaan probeerde te komen. Plots boog hij echter naar voren en fluisterde op ijselijke toon "Misschien kan je beter stil blijven liggen, anders kun je nog wel eens iets tegenkomen wat je schokt." Even werden Bibi's ogen groot, maar toen zei ze "Als jij gewoon van mij af gaat hebben we beiden nergens last van."

"Ah fijn, je hebt haar Draco." klonk ineens de stem van Lucius Malfidus en één van de mannen achter hem mompelde grinnikend "Op maar dan één manier." Bibi keek de man giftig aan, maar zei geen woord omdat ze op dat moment ruw overeind werd getrokken en haar toverstok uit haar hand werd gehaald. Weer opende Bibi haar mond op iets te zeggen, maar haar armen werden zo pijnlijk op haar rug gedraaid dat ze geen geluid kon maken.

"We gaan terug naar het huis, morgen zullen we beginnen haar te ondervragen. Als leider van de rebellen moet ze ons veel kunnen vertellen." zei Lucius op een toon die Bibi misselijk maakte. "Collus Portus." hoorde Bibi één van de andere mannen zeggen en vervolgens werd ze zelf ruw tegen een dode boom geduwd, die blijkbaar als via via diende. Er werd een haak achter Bibi's navel geplaatst en het volgende moment belandde ze op de koude marmeren vloer van Huize Malfidus. Draco stond vlak naast haar en trok haar aan één arm overeind, waardoor Bibi hem met de andere recht in het gezicht sloeg. De klap weerklonk een paar keer door de gang en even leek het alsof Draco terug zou slaan, maar toen klonk een onbekende stem. "Heb je iemand meegebracht Draco?"

Zowel Draco als Bibi keken op, recht in het gezicht van de vrouw des huizes, Narsissa Malfidus. "Vader en ik hebben de leider van de rebellen te pakken gekregen moeder. Vader wil haar hier houden om haar morgen te kunnen ondervragen." antwoordde Draco en zijn moeder trok een wenkbrauw op terwijl ze naar de groezelige jonge vrouw keek. Ze had toch iemand verwacht die meer voornaam was, maar misschien dat, dat verstopt zat onder het vuil en stof. De blonde vrouw knikte één keer voordat ze zich naar haar man omdraaide, die achter haar stond en zei: "Zorg wel dat ze gewassen word, ik wil dat vuil niet in mijn huis houden." Haar stem klonk kil en Lucius Malfidus knikte één keer voordat zijn vrouw langs hem heen marcheerde.

"Het is wel duidelijk wie de broek aan heeft in deze huishouding." zei Bibi spottend en voordat ze ook maar had kunnen bewegen sloeg Lucius haar recht in het gezicht met vlakke hand. Bibi's hoofd vloog opzij en in haar mond lag nu de metaalachtige smaak van bloed terwijl Lucius siste: "Jij kan beter leren wanneer jij je mond dicht kan houden, anders overleef je de week nog niet." Vervolgens keek hij naar zijn zoon en zei: "Breng haar naar de douche en zorg dat de gewassen word voordat ze naar de logeerkamer gebracht word." Hij boog zich nu naar Bibi toe en siste in haar gezicht "Schoon word ze niet, maar misschien toch toonbaar."

Bibi haar ogen vernauwden zich en het volgende moment spuwde ze Lucius voor de tweede keer die nacht in het gezicht, alleen zat er deze keer bloed tussen. "Idioot! Je kunt beter leren die gevorkte tong achter je tanden te houden! Wanneer Voldemort ten val is gebracht zal jij degene zijn die moet vluchten en niet ik!" riep Bibi kwaad terwijl Draco haar de kamer uit sleurde en Lucius zijn gezicht weer schoonmaakte. "Jij word nooit schoon! Het bloed van onschuldige mensen kleeft aan je handen!" schreeuwde Bibi nog voordat ze deur dichtviel en Draco haar de trap op duwde.

"En hoe voelt het?" vroeg Bibi op kille toon terwijl Draco haar door de gang op de eerste verdieping sleurde, op weg naar de badkamer. "Hoe voelt wat?" vroeg Draco, overduidelijk niet geïnteresseerd en verhoogde zijn pas iets. "Om iemand met vies bloed vast te houden?" zei Bibi op onschuldige toon terwijl Draco een deur opende en haar de badkamer in duwde. Bijna gelijk werd ze tegen de muur gedrukt en leunde Draco dicht tegen haar aan. Zijn warme adem gleed over Bibi's gezicht terwijl hij fluisterde "Geloof me, ik weer precies wat jij bent en als je niet ophoud met mij uitdagen kun je meer verliezen dan je lief is."

"Ik ben al meer verloren dan mij lief is, al die mensen die jouw soort vermoord om een fantasietje van iemand." zei Bibi op duidelijke toon terwijl ze Draco recht aankeek en voegde eraan toe "Je kunt mij niets meer afnemen." Nu verspreidde zich een grijns over Draco's gezicht en hij mompelde "Wees daar maar niet zo zeker van." Vervolgens creerde hij iets meer afstand tussen hun twee en haalde zijn toverstok tevoorschijn waardoor Bibi scherp inademde. Dit leek Draco alleen maar meer te amuseren want nu was de grijns van even ervoor ook in zijn ogen te zien terwijl hij een spreuk mompelde. Bibi haar kleren vlogen alle kanten op en een seconde later stond Bibi zo bloot als op de dag dat ze geboren was voor één van haar grootste vijanden.

Die staarde nu naar haar alsof hij haar nog nooit eerder had gezien en Bibi sloeg haar armen over elkaar terwijl ze ongeduldig met haar voet op de grond tikte. Eigenlijk voelde ze zich verschrikkelijk ongemakkelijk onder de doordringende blik, maar wist ook dat ze het niet mocht tonen. Dan zou ze hem het voordeel van een generende situatie geven en dat wilde Bibi beslist niet doen. "Als ze klaar ben met staren, kunnen we dan beginnen aan de opdracht die je moeder heeft gegeven?" vroeg Bibi terwijl ze een wenkbrauw optrok en toen Draco haar aankeek had ze durven zweren dat er een blos over zijn wangen gleed. Het ging echter te snel om er zeker van te zijn en voordat Bibi doorhad wat er gebeurde duwde Draco haar al onder de ijskoude douche.

Een kreet ontsnapte aan Bibi's lippen toen het water in contact kwam met haar lichaam en probeerde instinctief te ontsnappen aan het water, zelfs als dat betekende dat ze wel heel dicht bij Draco in de buurt kwam. Die vloekte binnensmonds en sloeg zijn handen om Bibi's middel om haar vervolgens weer onder de ijskoude douche te duwen. Er kwamen woorden over de lippen van Bibi die de meest doorgewinterde matroos nog zou laten blozen, maar Draco vertrok echter geen spier terwijl hij Bibi met één arm tegen de zijkant van zijn lichaam drukte en met de andere de zeep greep. "Laat me los!" tierde Bibi, maar Draco negeerde haar en begon haar verwoed schoon te boenen tot Bibi dacht dat haar huid los zou komen. Toen draaide hij de kraan dicht en wikkelde Bibi ineen enorm handdoek voordat hij haar hardhandig droog begon te wrijven. Vervolgens duwde hij haar in de handdoek de gang door een kamer in en zei voordat hij de deur sloot "Kleding op het bed, verdwijnselen kan niet, deuren en ramen zijn afgesloten, alleen de eigenaar kan ze openen."

"Zit ze in de kamer?" vroeg Lucius toen Draco de salon in kwam en nam toen Draco knikte een slok van zijn cognac. "Mooi, ik wil morgen intensief verhoren. Net zo lang tot ze ons iets verteld wat van belang is, als leider weet ze alles. Ben je er trouwens al achter wie de geheimhouder is van het huis van haar ouders, misschien is dat een goed chantagemiddel." ging Lucius verder terwijl Draco tegenover hem neerzonk. "Ze is zelf de geheimhouder van haar ouders, dus daar kom je niet zo makkelijk achter." Antwoordde Draco schouderophalend en zag vanuit zijn ooghoeken zijn moeder de trap op gaan. Zij zou alvast de nieuwe gevangene voorbereiden op wat er te verwachten viel en haar helpen met de nodige vrouwen dingen. Terwijl Draco daaraan dacht vertrok zijn gezicht, daar hoefde hij geen informatie over en daar zou hij dus ook niet weer aan denken. Vrouwen dingen, dacht Draco en rilde walgend. Dingen als tampons en anticonceptie waren dingen die gelijk bij hem naar boven kwamen, maar er zat vast meer achter als zijn vader toestond dat zijn moeder met de gevangenen over sprak.