Disclaimer staat alleen aan het begin van het verhaal, wil je zeker zijn dat hp niet van mij is? Kijk daar dan even.
De volgende ochtend schoten Bibi haar ogen open toen ze iets door de schoorsteen hoorde komen, met een ruk schoot ze overeind en kreunde toen haar spieren protesteerden. Toch moest zij bijna gelijk weer aan de kant duiken om niet door een blauwgrijzig vliegend object in het gezicht geraakt te worden. Bijna gelijk daarna draaide Bibi zich om, om te kunnen zien wat het was en zag Fly's duif op de rand van het bed zitten. "Wat doe jij hier nu! Ben je totaal gek geworden!" riep ze tegen de duif, die haar zo gekwetst aankeek dat Bibi gelijk doorhad dat Fly hem ook uit had gefoeterd en het was nooit leuk wanneer Fly aan het razen was. Niet voor de persoon tegen wie ze het had en ook niet voor de mensen die het toevallig hoorden, ze was net een menselijke orkaan die langzaam op krachten moest komen en wanneer je haar niet op tijd stopte zou ze je totaal kunnen vernietigen met woorden.
"Ze wil zeker weten of ik nog leef?" vroeg Bibi de duif terwijl ze naast hem op het bed neerzakte en hem zacht over zijn kopje streek. "Maar hoe kan ik haar dat laten weten, ik kan niets schrijven op dit moment." ging Bibi verder, meer tegen haarzelf dan tegen de duif, die stilletjes naar haar keek. "Ik heb het!" zei Bibi ineens op luidere toon en de duif wapperde geschrokken met zijn vleugels terwijl Bibi een stuk van de blouse afscheurde en deze rond een poot van de duif bond. "Breng dat maar naar Fly, ze zal het wel begrijpen en niet tegen je schreeuwen. Ga nu maar, voordat de boze mannen komen." fluisterde ze tegen de duif die haar een moment aankeek voordat hij weer de schoorsteen invloog, weer terug naar de rebellen.
Op het moment dat het geluid van vleugels tegen steen verdwenen was vloog de kamerdeur met een klap open en stapte Draco naar binnen. Met een ruk draaide Bibi zich om, maar haar benen weigerden echter dienst waardoor ze languit op haar neus ging. "Fijn, je leert tenminste al respect te tonen voor je meerdere." sneerde Draco en Bibi snoof hardop terwijl ze weer overeind probeerde te krabbelen. "Ik doe helemaal niets, ik heb alleen besloten dat ik je schoenen knapper vind dan je gezicht." antwoordde ze droog terwijl ze met haar kont een eind in de lucht stond en op die manier moeizaam weer overeind kwam.
"Wat een elegantie." mompelde Draco droog terwijl hij toekeek hoe Bibi overeind kwam en hem nu recht aankeek. "Sorry, die zit nog in mijn andere jurk." zei Bibi sarcastisch terwijl ze deed alsof ze een boa over haar schouder gooide en Draco trok haast vragend een wenkbrauw op. Het volgende moment kreeg hij Bibi's blouse in het oog en zijn ogen vernauwden zich tot spleetjes. "Je hebt contact met ze opgenomen!" siste hij tussen zijn tanden door en met een paar stappen stond hij voor Bibi en greep haar arm pijnlijk stevig beet. "Hoe heb je dat gedaan? Wie probeer je zo wanhopig te beschermen dat je daar zelfs je kleding voor op zou geven?" siste hij bijna onverstaanbaar, maar Bibi bleef hem echter recht aankijken. "Wie bescherm je?" herhaalde Draco nu en Bibi zo ruig door elkaar dat haar tanden klapperden. "Wie bescherm je!" riep hij nu terwijl hij Bibi intens aanstaarde en zonder blikken of blozen loog ze "Mijn zoon."
Geschrokken struikelde Draco twee stappen naar achteren, het was duidelijk dat hij dat antwoord niet verwacht had en door zo verbaasd te kijken gaf hij Bibi ongewild nog meer ammunitie. "Wat? Was dat het enige antwoord dat je niet verwacht had? Je gaat me toch niet vertellen dat je het ergens niet verwacht had, het was verdorie de grootste roddel die rondvloog toen ik Zweinstein had verlaten!" riep Bibi uit terwijl ze zich losrukte uit Draco's greep, wat nu verbazingwekkend makkelijk ging. Bibi was halverwege haar vijfde jaar Zweinstein plots vertrokken en iedereen was geen speculeren waarom ze weg was gegaan. Via Fly had Bibi alle roddels te horen gekregen, Fly zat maar één jaar hoger dan Bibi. De waarheid was echter nooit boven water gekomen en dat terwijl hij zoveel simpeler was dan alle leugens die verspreid waren. Bibi was weer bij haar moeder gaan wonen die haar thuis les had gegeven in alle vakken die ze normaal op school gekregen zou hebben.
Op dit moment kwam het echter goed uit dat de waarheid nooit boven water was gekomen want nu kon Bibi mooi gebruik maken van de roddels die verteld waren en ze zelfs voor de waarheid door laten gaan. Haar 'zoon' zou nu dan drie jaar zijn, want Bibi was nu achttien, Fly negentien en Harry was al bijna eenentwintig. Bibi zuchtte en zou zich van Draco weg draaien, maar op dat moment leek hij weer bij zijn positieven te komen en greep Bibi's arm weer beet. "Hoe heet hij? Wie is zijn vader?" vroeg Draco en het was duidelijk dat hij Bibi totaal niet geloofde tenzij ze met namen kwam. "Hoe heet wie? Mijn zoon?" vroeg Bibi terwijl ze geïrriteerd naar de hand op haar arm keek en zei vervolgens "Mijn zoon heet Ilias, de vader van mijn zoon heette Demitri."
Nu keek ze Draco weer aan en toen hij zijn mond opende om weer vragen op Bibi af te vuren stat ze haar vrije hand op. "Mijn privé-leven gaat je geen bal aan, dus breng me nu maar weer naar dat kamertje en ga me weer doelloze vragen stellen. Alleen wil ik je verzoeken mij vandaag op mijn andere wang te slagen, dan is het ballon effect tenminste compleet." zei Bibi spottend en Draco sloot zijn mond als een vis op het droge. Daarna verstevigde zijn greep op Bibi's arm echter en sleurde haar de kamer uit.
"Ze leeft nog, ze leeft nog, ze leeft nog!" zong Fly terwijl ze met haar duif door de kamer danste en het lapje stof wapperde vrolijk achter hun aan omdat die nog steeds vast zat aan de duif zijn poot. "Je bent werkelijk geweldig!" riep ze tegen de duif en kuste hem op zijn kop, maar het volgende moment begon ze echter te sputteren en liet de duif los terwijl ze mompelde "Bah veren." De duif vloog weg voordat Fly hem weer te pakken zou krijgen, maar die was hem inmiddels alweer vergeten en zakte naast Harry's bedstee neer terwijl ze haar breiwerk van een tafel griste.
"Dit is enorm goed nieuws Harry, Bibi leeft nog steeds en blijkbaar heeft ze ons niet verraden want dan hadden de dooddoeners nu wel voor onze deur gestaan. Doos heeft zijn werk goed gedaan, je kent Doos vast wel, dat is mijn duif die dienst doet als uil. Hij bezorgt al mijn post en kan verder vliegen dan uilen, ook valt hij minder op. Uilen worden zo vaak neergehaald in tijden van oorlog terwijl ze een duif rustig door laten vliegen." ratelde Fly tegen de bewusteloze en koortsachtige Harry terwijl haar breipennen verwoed tegen elkaar tikten. "Ik kan altijd op Doos vertrouwen, voor een duif is hij heel slim en hij weet Bibi altijd te vinden. Ze word redelijk vaak gevangen genomen door dooddoeners weet je, het lijkt haast alsof ze haar aantrekt. Ik noem haar vaak een magneet voor problemen, maar ze wil niet toegeven dat zij altijd in de problemen raakt. Ze wil me trouwens ook niet vertellen hoe ze er weer uit komt, het is in haar ogen iets dat topgeheim moet blijven. Volgens mij kan ze het beter delen met anderen zodat die ook een kans op ontsnapping hebben, maar Bibi zal wel bang zijn dat er mogelijk een spion tussen zit." Weer haalde Fly diep adem om vervolgens rustig verder te gaan, waardoor ze niet zag dat Harry zijn ogen open had en er geïrriteerd mee rolde voordat hij ze weer sloot en met het constante geratel en getik van Fly en haar breipennen in slaap viel. Niet begrijpend waar die irritante licht ontvlambare vrouw het toch over kon hebben, maar op dit moment maakte dat ook niet uit, hij moest zijn kracht terug krijgen en Voldemort vernietigen!