Disclaimer staat alleen aan het begin van het verhaal, wil je zeker zijn dat hp niet van mij is? Kijk daar dan even.

"GINNY VOS! WAT DOE JIJ HIER? HAD IK JE NIET UITDRUKKELIJK VERBODEN IN DEZE KAMER TE KOMEN!" schreeuwde Fly zo hard dat een stapel papier van de tafel viel, vlak voor de voeten van een meisje met rode haren en een zo mogelijk nog rodere broek. "Aaah, kom op Fly. Ik was gewoon even met Harry aan het praten, hij was vast aan afwisseling toe. Ik bedoel, hij zit elke dag hier met jou opgesloten en nu Bibi er niet meer is om hem van jou te redden, tja,…" ratelde Ginny Vos, die bij Fly in het jaar had gezeten op Zweinstein, maar in Griffoendor, niet Ravenklauw. Hoe vrolijk Ginny echter ook deed, Fly was niet om te praten en keek alsof ze elk moment een woedeaanval kon krijgen. "Kom op Fly! Hij lachte zelfs!" riep Ginny uit en wees naar Harry, die in het niets staarde. Een frons verscheen op Ginny's gezicht terwijl Fly sceptisch naar Harry keek, maar opeens stuiterde Ginny naar Harry toe en trok zijn wangen zo breed uit elkaar dat er een hele rij tanden te zien was. "Zie je, hij lacht."

Nu had Fly de kleur van een brandweerauto en ze schreeuwde: "ERUIT GINNY! ERUIT! GA IEMAND ANDERS LASTIG VALLEN! MIJN PATIENT HEEFT RUST NODIG EN DAT BEN JIJ ZEKER NIET!" Ginny leek echter niet gedeerd door het eeuwige geschreeuw van Fly en liep vrolijk op haar af. "Oke, oke, ik ben al weg." zei ze breed grijnzend en drukte ineens met haar vinger op Fly's neus "pep!" Daarna rende Ginny giechelend langs Fly heen de deur uit, die na moment de achtervolging inzette, op zoek naar wraak.

"Koud." mompelde Bibi in haar slaap toen Draco haar uit het bad viste en haar in een handdoek wikkelde voordat hij haar optilde om de badkamer uit te lopen. Instinctief kroop Bibi dichter tegen hem aan om zo toch profijt van zijn lichaamswarmte hebben en door Draco's hoofd schoten de woorden die zijn moeder een half uur geleden gezegd had. 'Onderkoeling tegen gaan,' weerklonk het in zijn hoofd en fronsend keek Draco neer op de jonge vrouw in zijn armen, vervolgens haalde hij echter zijn schouders op en ging haar kamer in. "Als je iets doet, moet je het ook goed doen." mompelde Draco terwijl hij Bibi onder de dekens legde en begon vervolgens zijn trui, schoenen en broek uit te trekken, hij kon haar net zo goed warm houden met zijn eigen lichaam. Voorzichtig om Bibi niet wakker te maken kroop hij in het bed en sloeg aarzelend een arm om haar middel. Bibi maakte een zacht geluid vanuit haar keel en kroop tegen Draco aan tot ze als lepeltjes tegen elkaar aan lagen.

Bibi zuchtte zacht terwijl Draco haar huid langzaam warm voelde worden en een glimlach gleed over zijn gezicht terwijl Draco's hand iets omhoog gleed. Vluchtig raakte hij haar borst aan en Bibi maakte een zacht geluidje terwijl ze met haar hand naar achteren reikte en die op Draco's kruis legde. "Harry?" mompelde Bibi vragend in haar slaap en Draco verstijfde helemaal toen hij de naam hoorde van de jongen die het iets langer had geleefd dan de bedoeling was. Met een snelle beweging greep Draco haar hand en klemde die met zijn eigen tegen haar borst aan zodat ze niet kon bewegen, maar zijn hersenen werkten op volle toeren. Eerder had Bibi gezegd dat ze haar zoon met haar leven probeerde te beschermen, wat als dit een bastaard van Potter was? Een ongelukje van zijn tijd op Zweinstein die niet alleen hijzelf en Perkamentus probeerden te verbergen, maar ook het meisje zelf? Ze had nooit de vader van haar zoon willen noemen, misschien daarom wel niet. Nu fronste Draco en keek naar het gezicht van de slapende Bibi, waar een vage glimlach op te zien was. Was Potter de vader van haar zoon?

"Heb je al iets uit haar gekregen?" vroeg Narsissa terwijl ze een klein slokje uit haar kopje nam en Lucius keek met één wenkbrauw over zijn krant heen. "Nee, ik zou bijna zeggen dat ze zo gesloten is als een oester, maar ze verteld genoeg. Alleen geen belangrijke informatie." zei hij terwijl hij de krant onbewust in zijn handen verkreukelde. "Als ze nu nog niets verteld heeft denk ik niet dat ze dat nog gaat doen lieverd, waarom laat je haar niet gaan?" vroeg Narsissa terwijl ze haar kopje op de lage tafel neerzette en haar man nu recht aankeek. Die keek naar haar alsof ze voor had gesteld om gezellig op vakantie te gaan in Antarctica en zei: "Waarom zou ik haar laten gaan? Ze is behoorlijk gevaarlijk voor de wereld die de Dark Lord aan het opbouwen is. Er word zelfs gefluisterd dat niet Potter maar zij de persoon uit de voorspelling was. Niet dat het geloofwaardig is, maar ze staat toch aardig haar mannetje." Narsissa knikte nu langzaam en keek een moment uit het raam voor ze vroeg: "Hoe zou ze eigenlijk ontsnapt zijn?" Lucius fronste en net toen hij iets wilde zeggen klonk er een gil van boven die door merg en been ging. Gevolgd door het geluid van koper op iets hards en zowel Lucius en Narsissa schoten overeind en snelden de trap op, richting de kamer van Bibi…

Slaperig opende Bibi haar ogen, ze was lekker warm en soezerig maar toch was er iets dat niet leek te kloppen. Op dat moment voelde ze echter dat er iets om haar middel lag,voor een moment dacht Bibi dat het een enorme slang was en schoot overeind. Terwijl ze dit deed besefte Bibi echter dat het geen slang was, maar Draco zijn arm. Wat deed Draco in haar bed? Vloog er het volgende moment door Bibi's hoofd en met een kreet schoot ze uit het bed, niet beseffend dat ze alleen een handdoek om had en keek woedend naar Draco. Die was nu ook wakker geworden en staarde wazig naar Bibi. "Wat doe jij daar? Ben je totaal gek geworden!" riep Bibi woedend, maar kreeg toen door dat het niet tot Draco doordrong wat ze zei want hij staarde naar iets.

Langzaam volgde Bibi, Draco's blik en zag dat hij naar haar staarde! De handdoek bedekte haar lichaam niet langer want die lag in een hoop bij haar voeten. Een kreet ontsnapte aan Bibi's lippen en voor ze zelf goed en wel besefte wat ze deed, had Bibi de koperen waterkan gegrepen en sloeg Draco ermee op het hoofd. "Vieze gluurder!" riep ze uit terwijl de jongeman niet eens de kans kreeg om weg te duiken en daardoor bewusteloos op het bed belandde. Bibi besteedde echter geen aandacht aan hem en zette de waterkan terug voordat ze de handdoek van de grond opraapte en die weer omsloeg. Toen Bibi echter weer rechtop stond bedacht ze zich dat dit misschien wel de perfecte manier was om te ontsnappen, gewoon via de voordeur.

Haar blik gleed door de kamer en toen ze op Draco's kleding vielen verloor ze geen tijd en trok die snel aan voordat ze weer naar het bed liep. Aan zijn armen trok Bibi, Draco uit het bed en sleurde hem over de grond naar de deur, hopend dat haar idee zou werken. Zuchtend liep Bibi zijn armen weer los waardoor Draco met een plof op de grond viel, maar ze bukte het volgende moment echter weer om zijn hand te grijpen en die op de deurknop te leggen. Voorzichtig draaide ze de knop om, maar toen ze de zachte klik hoorde die aangaf dat de deur open was verscheen er toch even een grijns op haar gezicht voordat ze door de kleine kier glipte en met snelle passen door de gang begon te lopen.

Iets hard raakte de zijkant van haar been met elke stap die Bibi nam en toen ze haar hand in de broekzak stak vond ze Draco's toverstok, geweldig. Als voorzorgsmaatregel haalde ze de toverstok uit de zak en klemde hem in haar hand, niet wetend of ze er ook daadwerkelijk een spreuk correct mee uit kon voeren. Het was tenslotte niet haar eigen toverstok en daardoor kon er van alles fout gaan. Pas toen Bibi een stap op de trap zette zag ze Lucius en Narsissa Malfidus onder de trap staan en kon nog net aan de kant duiken voor de rode vloek die de oudere man op haar afvuurde.

Vloekend schoot Bibi weer overeind en voordat ze het eigenlijk besefte riep ze: "Expelliarmus!" De gele straal ging recht op Lucius af, die een moment lang alleen verbaasd kon staren, maar hem toen afwendde. Bibi rende inmiddels al door de gang en moest met een boog om Draco heen die op dat moment gedesoriënteerd in de gang stond. Zou er een andere uitgang in dit huis zijn? Bibi zou een hoek omslaan, maar op dat moment schoot een groene flits net voor haar neus langs en als bevroren bleef Bibi staan, ze was bijna dood geweest. Ze haalde diep adem om de paniek te kunnen onderdrukken en met Draco's toverstok in haar hand geklemd draaide ze zich naar Lucius om, voordat ze alle vloeken die ze kende op hem af begon te vuren. De meeste vloeken hield hij met gemak tegen en toen Bibi even op adem moest komen stond hij plots achter haar en sloeg een arm om haar hals.

"Als ik jou was zou ik geen beweging maken, ik zou nog wel eens een verkeerde beweging kunnen maken en daarbij per ongeluk je tere nekje kunnen breken." siste Lucius in haar oor en Bibi besefte dat hij dit daadwerkelijk kon doen. "Dat zou toch zonde zijn, dan hebben de rebellen ineens geen leider meer." mompelde hij vervolgens en een glimlach gleed over zijn lippen toen hij Bibi's angst kon voelen. "Je hebt een fout gemaakt Malfidus, ik ben alleen in naam de leider van de rebellen. Iemand anders plant en voert alles uit, ik ben het lokaas. Is het je soms niet opgevallen dat de aanvallen op jouw soort gewoon door zijn gegaan?" mompelde Bibi en op dat moment voelde ze Lucius verstijven. "Je gaat me toch niet vertellen dat het nog niet tot je doorgedrongen was?" vroeg Bibi spottend, nu zeker wetend dat Fly rustig verder was gegaan met plannen en het duistere nog steeds lekker dwars zat. Het was bijna te makkelijk om het duistere op te lichten, ze geloofden bijna alle leugens zolang er maar een minimum van bewijs voor was.

"Je liegt" siste Lucius het volgende moment echter en zijn armen verstijfden terwijl Bibi spottend zei: "Natuurlijk." Terwijl ze dat zei verstrakte Lucius' arm en angst verscheen in Bibi's ogen, maar ze bewoog niet. Als Lucius haar wilde vermoorden zou hij dat toch wel doen, het maakte niet uit of ze naar achteren boog of niet. "Als je me dood wilt hebben, doe het dan gewoon en speel niet met me." mompelde Bibi verstikt, maar op dat moment ging Lucius zijn arm iets losser waardoor Bibi toch weer kon ademen. "Ik wil je niet dood, ik wil iedereen die iets voor je betekent dood, zodat je mij alles verteld wat je weet. En ik kan je vertellen dat ik ga beginnen met je zoon." Nu haalde Bibi die adem, maar loog niet toen ze zei: "Die kun je in de nabije toekomst toch niet vinden." Bibi snoof minachtend, maar zei geen woord terwijl ze toekeek hoe Narsissa haar zoon eerst bedekte met een deken en vervolgens de kleine wond aan de zijkant van zijn hoofd heelde.

Toen Draco het wazige gevoel in zijn hoofd kwijt was wierp hij één enkele blik op zijn vader, waarin hij liet weten dat hij met Bibi af wilde rekenen voor wat ze net had gedaan. Lucius knikte één enkele keer en terwijl hij Bibi's handen op haar rug draaide, waardoor de vergeten toverstok uit haar handen viel zag Bibi, Narsissa een bijbel omhoog houden waarna ze Bibi's kamer in liep. Het was duidelijk dat de vrouw verwachtte dat Bibi het heel moeilijk zou krijgen en probeerde haar iets van troost te geven door het boek op de kamer neer te leggen, het was alleen jammer dat Bibi zelf niet op die manier geloofde.
"Draco zit al dagen op deze kans te wachten. Hij wil je zo graag eens goed te grazen nemen, met je spelen voor hij je levend opeet." siste Lucius in Bibi's oor terwijl hij haar de gang doorsleepte, naar de kamer waar ze haar al die tijd verhoord hadden. "Dan moet zijn moeder hem toch eens leren dat het niet beleefd is om met zijn eten te spelen." mompelde Bibi droog, de woorden van Lucius expres te letterlijk opvattend. "Als je slim bent houd jij je kaken stijf op elkaar geklemd, dan houd hij zich misschien in." gromde Lucius terwijl hij Bibi's hoofd met één hand aan haar haren naar achteren trok en terwijl hij haar recht aankeek dacht Bibi er serieus over om hem in het gezicht te spugen. Die kans kreeg ze echter niet want Draco kwam net de hoek om toen Lucius de deur opende en bijna gelijk bleef Lucius staan.

Draco was nu weer totaal gekleed en stond met een furieus gezicht voor zijn vader en de blonde vrouw. "Ik neem haar wel over vader." zei Draco op langzame toon terwijl hij Bibi's arm pijnlijk stijf greep en daarmee zijn vader dwong om los te laten. Lucius knikte terwijl hij Bibi's haren langzaam losliet, maar voordat hij wegliep zei hij nog wel "Zorg dat ze het wel overleefd Draco, ze kan ons nog interessante dingen vertellen." Hij keek naar zijn zoon, die emotieloos terugstaarde en enkel zijn schouders ophaalde om aan te geven dat hij het zou proberen. Lucius besefte dat hij hiermee genoegen moest nemen, de vrouw had moeten weten hoever ze kon gaan en zonder te aarzelen had ze de lijn overschreden. Bijna ongemerkt schudde Lucius zijn hoofd en liep toen met grote passen weg.

"Eindelijk alleen." sneerde Draco spottend terwijl hij Bibi de kamer induwde en de deur achter zich sloot. Ergens tijdens die beweging had hij Bibi los gelaten en die probeerde nu zover mogelijk bij de woedende Draco vandaan te komen. "Wat nu? Na al die overmoed word je ineens bang? Maar mijn kleine slet toch, zo eng ben ik toch niet." ging Draco op spottende toon verder terwijl hij het zich gemakkelijk maakte in een stoel en naar Bibi keek. "Eerder was je niet bang, toen je mij greep in je slaap en me vertelde over Harry." ging hij verder toen Bibi koppig haar armen over elkaar sloeg en geen woord zei. Maar toen Draco de naam Harry zei verbleekte ze een paar tinten waardoor Draco nog sterker begon te geloven dat Harry inderdaad de vader zou zijn van haar zoon. "Je beseft nu toch wel dat je zoon dood moet, geen enkele Potter mag het overleven." vertelde Draco terwijl hij naar zijn nagels keek en een golf van opluchting ging door Bibi toen ze besefte dat ze niet het geheim in haar slaap had verklapt.

"Jij ben soms zo blond." flapte ze er dan ook uit voordat ze haar eigen leugen herinnerde, maar Draco staarde nu naar haar en langzaam vernauwden zijn ogen zich tot spleetjes. "Oh ja? Ga jij mij dan vertellen dat je iedereen zijn naam in je slaap noemt?" vroeg hij ijskoud terwijl Bibi's ogen vuur leken te schieten. "Misschien wel! Ben je soms teleurgesteld dat het niet jouw naam was! Jou naam krijg ik gewoon mijn strot niet uit!" riep ze uit voordat ze zich Lucius zijn woorden herinnerde, maar dat maakte nu niets meer uit. Woedend schoot Draco overeind en greep Bibi haar arm voordat hij de kamer weer uitliep. "We hebben al weer lang genoeg gesproken, tijd om terug naar je kamer te gaan." zei hij kil terwijl hij een tegenstribbelende Bibi de gang door sleurde, op weg naar de kamer. "Laat me los!" riep Bibi uit en probeerde fanatiek om los te komen, maar Draco's greep was net een bankschroef. Net als alle keren ervoor dat hij haar naar haar kamer moest brengen,…

Toen ze echter de kamer in geduwd werd ging Draco niet meteen weer weg, maar sloot de deur voordat hij op Bibi af kwam lopen. Die voelde dat er iets mis was en week achteruit, wetend dat ze eigenlijk geen kan uit kon. "Waar ga je heen?" vroeg Draco met een grijns die weinig goed voorspelde en voegde daaraan toe terwijl hij nog steeds op Bibi afliep "Jij heb me de hele dag oeverloos uit zitten te dagen, dan moet je nu niet weglopen." Nu hief Bibi afwerend haar handen op en een onbekend gevoel van onbehagen bekroop haar toen haar kuiten het bed raakten, waardoor ze haar evenwicht verloor.

Nog geen seconde later zat Draco bovenop haar en werden Bibi's polsen boven haar hoofd tegen het matras gepind. Alleen haar tenen raakten nog maar net de koude vloerplanken, wat het geheel alleen maar beangstigender maakte voor Bibi. "Ga van mij af idioot!" riep Bibi uit, maar Draco negeerde haar compleet en trok met een ruw gebaar Bibi's blouse open waardoor de knopen in de rondte vlogen. met één hand hield Draco, Bibi's polsen vast terwijl de andere over haar lichaam gleed. "Ben je totaal gek geworden!" riep Bibi uit, maar deze keer klonk haar stem schriller en schopte ze bijna in paniek met haar benen, wetend dat het niet uit zou halen. "Broeken zijn zo irritant." mompelde Draco, Bibi haar opmerking totaal negerend terwijl hij haar broek met één hand probeerde te openen.

Het volgende moment kwam Draco's mond naar beneden en drukte hij zijn lippen ruw op die van Bibi, terwijl zij juist haar gezicht weg probeerde te draaien. Vervolgens gleed zijn mond over haar kaaklijn, naar één van haar borsten waar hij niet bepaald zachtzinnig in beet terwijl hij zich stevig tegen Bibi aandrukte. Die voelde zijn erectie tegen haar dijen en pas op dat moment drong het tot haar door wat er zou gebeuren wanneer ze Draco niet tegen zou houden. Het gebeurde bij zoveel vrouwen in tijdens van oorlog, maar nooit had Bibi erbij stil gestaan dat iemand haar zou proberen te verkrachten.

Ze moest hem tegen zien te houden, maar hoe? Haar handen werden nog steeds pijnlijk tegen het matras gedrukt en haar benen hadden te weinig vrijheid om ook maar iets te kunnen doen. Ik moet mijn handen vrij zien te krijgen, dacht Bibi koortsachtig, maar kon er niet op komen hoe ze dat voor elkaar zou kunnen krijgen. Misschien moest ze, net als op het ijs, gewoon reageren op zijn aanrakingen en daarmee Draco laten geloven dat ze het niet erg vond dat hij aan haar zat. De kans dat Draco haar zou geloven leek Bibi klein, maar als ze dan toch verkracht zou worden wilde ze zich tenminste verzet hebben, Bibi was nooit iemand geweest die makkelijk over zich heen liep lopen en was ook niet van plan om dit nu te laten gebeuren.
Toch aarzelende Bibi. Wanneer ze net zou doen alsof ze Draco's aanrakingen fijn vond stelde ze zichzelf kwetsbaarder op dan ze eigenlijk wilde, maar het alternatief stond haar ook niet aan en daarom haalde ze huiverend adem. Vervolgens maakte ze een zacht geluid vanuit haar keel en welfde haar lichaam tegen dat van Draco, die een moment lang niet bewoog. Het volgende moment liet hij Bibi's polsen echter los, greep haar om haar heupen en gooide haar hogen op het bed, om volgens haar broek los proberen te maken.

Vanaf het moment dat Bibi haar polsen echter los waren gelaten was ze op zoek gegaan naar iets om Draco mee te slaan, maar op het moment dat Draco haar hoger het bed op gooide kwam haar hand in contact met iets hard. De bijbel van Narsissa, schoot het door Bibi heen terwijl ze haar greep erop verstevigde en hem onder het kussen vandaan haalde. Daarna haalde ze met al haar kracht uit naar Draco en sloeg hem voor de tweede keer die avond, alleen deze keer met een dik boekwerk tegen de zijkant van het hoofd. Draco slaakte een kreet van pijn en greep naar zijn hoofd, waardoor Bibi de kans kreeg onder hem vandaan te kruipen en van het bed te springen.

Bibi hield de bijbel voor haar alsof het haar laatste redding kon zijn terwijl haar broek net op haar heupen bleef hangen. Draco schudde gedesoriënteerd zijn hoofd en keek vervolgens giftig naar Bibi terwijl hij ook ban het bed stapte. "Vuile slet." gromde hij op lage toon terwijl hij dreigend op haar af kwam lopen, maar deze keer week Bibi niet naar achteren. De blinde paniek die ever ervoor nog door haar hoofd had geraasd verdween nu langzaam en spottend zei ze "Nee Draco, dat ben je juist wanneer je, je laat gebruiken door iedereen. Niet wanneer je weg probeert te komen." Draco gromde iets en stapte weer op Bibi af, die weer met het oude boek naar hem uithaalde en juist op dat moment ging de deur open.