Disclaimer staat alleen aan het begin van het verhaal, wil je zeker zijn dat hp niet van mij is? Kijk daar dan even.
"Ly! Ly! Ik eb en loleempje!" riep Ginny onverstaanbaar uit en toen Fly zich omdraaide verdwenen haar wenkbrauwen bijna in haar haarlijn. "Wat heb je nu weer gedaan!" riep ze verschrikt uit terwijl ze het bord greep, dat overduidelijk vast zat aan Ginny haar tong. "Ik ilde de oep oparen, aar levoo et." zei Ginny terwijl ze ternauwernood voorkwam dat Fly aan het bord begon te trekken. "Hoe kun je nou een bord aan je tong bevriezen terwijl je soep probeert op te warmen! Heb je soms met je tong erin gehangen toen je het wilde opwarmen!" riep Fly uit terwijl ze het bord los liet en op zoek ging naar haar toverstok onder een stapel papieren. "O eet ik aneer et arm is." mompelde Ginny terwijl ze in een stoel neerzonk en daarbij bovenop Fly haar kat ging zitten.
Blazend schoot de kat weg en Fly keek geërgerd op terwijl Ginny haar onschuldigste gezicht trok en lispelde: "Loepsie?" Zuchtend schudde Fly haar hoofd, maar het volgende moment herinnerde ze zich echter dan Bibi haar uitdrukkelijk verboden had om aan de stapel papieren te zitten en dat ze haar toverstok gewoon in haar zak had zitten. Met een rood hoofd keek ze naar de papieren die nu de hele kamer door lagen, maar bedacht toen dat Bibi vast zo blij zou zijn dat ze niet meer gevangen was dat het ze heel misschien niet eens op zou merken. Vervolgens zakten haar schouders echter een paar centimeter naar beneden, Bibi zag altijd alles en als ze het niet zag viel ze er wel over. "Ly, it ord aaig raar." hoorde ze Ginny ineens weer en verward draaide Fly zich om. "Oh ja dat bord." mompelde Fly en het volgende moment mompelde ze een spreuk waardoor het bord en Ginny's tong eindelijk gescheiden werden.
"Oh jeetje, dat voelt echt wel beter. Dat is zeker de laatste keer dat ik mijn soep zo opwarm." zei Ginny breed grijnzend, maar toen haar blik op Fly viel verdween die. "Ik wilde je eigenlijk nog iets vragen Fly, maar ik kon je niet vinden. Nu ik dit echter wel heb gedaan kan ik je het altijd nog vragen, laat me even denken wat het nog maar was." babbelde Ginny op drukke toon terwijl ze haar woorden versterkte door te wapperen met haar armen en handen. Toen haar blik echter op Fly viel hield ze even op en vroeg toen "Waarom is Bibi nog niet terug? Ik dacht dat jij had gezegd dat ze met kerst terug zou zijn en het feit dat ze gevangen is genomen vind ik geen excuus." Ginny pruilde als een klein kind dat een woede aanval zou krijgen en een moment lang dacht Fly erover om het bord weer aan haar vast te vriezen zodat ze misschien haar mond zou houden.
Die wens ging echter niet in vervulling want een moment later ging Ginny alweer verder. "Ik weet niet of je het gemerkt hebt, maar de sneeuw begint nu al te smelten en het nieuwe jaar is al begonnen! Maar ik heb nog geen Bibi tegen gekomen! Je beseft toch wel dat wij op haar moeten letten! Wij zijn ouder dan haar, ze is als het kleine, intimiderende zusje dat wij geen van beiden ooit gehad hebben!" Fly gromde geïrriteerd, maar zei toen, alsof ze het tegen een klein kind had "Je moet goed begrijpen dat ze opgesloten zit in een ruimte waar ze niet kan verschijnselen, misschien zelfs wel bij Voldemort!" Op deze woorden verbleekte Ginny een paar tinten, maar het volgende moment sprong ze overeind en riep: "Waaaat! Bij Moldy Voldy! Had je dat niet iets eerder kunnen zeggen! We moeten haar redden! Super Ginny to the resque!" Met die woorden trok ze de dekens van Bibi haar bed en sloeg die om haar schouders terwijl ze door de magisch vergrootte hut begon te rennen.
Fly keek een moment toe hoe Ginny de trap af leek te stuiteren, maar barstte in lachen uit toen Ginny over de deken struikelde en zo de gang door rolde. Uiteindelijk kwam ze voor Harry's kamer tot stilstand en een moment lang keek ze enorm zielig naar de gesloten deur voordat ze zei: "Dat is niet eerlijk! Nu kan ik niet verder rollen!"
Met opgetrokken benen zat Bibi in een kamer waar net een bed in paste en staarde naar de vale muur voor haar. Haar gezicht was gezwollen en er zat geronnen bloed in haar haren, maar toch was de blik in haar ogen kil en berekend, alsof ze haar volgende zet in de oorlog plande. Voor sommigen zou dit vreemd zijn, maar als Bibi nu aan de situatie zou denken waar ze in zat zou ze geheid gek worden. Na het ongelukje in Bibi's kamer leek alles in een snelstroom te zijn gekomen. Op het moment dat Bibi weer met de bijbel naar Draco uit had gehaald was de deur open gegaan en was niet alleen Narsissa binnen gekomen, maar ook haar man, Lucius. Seconden lang hadden ze alleen maar naar de twee in de kamer kunnen staren, maar toen was Narsissa ineens uit haar vel geschoten.
"Ik wil dit niet langer in mijn huis, zorg maar dat je haar ergens anders onderbrengt!" riep ze kwaad tegen haar man, maar toen viel haar blik op haar zoon en leek ze nog kwader te worden. "Draco Hespar Malfidus! Wat denk jij dat je ooit aan het doen bent! Ben je nu totaal van de pot gerukt! Ze is een gevangene van politieke waarde en daarnaast een gast in ons huis! Het kan me niets schelen wat je met haar doet in de ondervraagkamer of op het slagveld, maar hier laat je haar met rust!" riep ze uit terwijl ze op Draco afliep en hem aan zijn oor de kamer uit sleurde. Onder andere omstandigheden was Bibi zeker in lachen uitgebarsten om Draco's tweede naam, maar nu was ze zo geschokt dat ze alleen wezenloos naar het gezin kon staren. Het was duidelijk dat Narsissa meer te zeggen had dan iedereen dacht en dat de mannen in haar huishouding dit maar te accepteren hadden, dat was onverwacht geweest. Lucius had zich echter weinig van zijn vrouw aangetrokken en had Bibi bij haar arm gegrepen om haar naar de kelders te verplaatsen, daar kwam Narsissa toch nooit.
Vanaf dat moment was het ondervragen veel intenser, en pijnlijker geworden. Nu Bibi geen contact meer kon hebben met Narsissa leek het alsof de twee mannen soms vergaten dat het niet de bedoeling was dat Bibi dood kwam. Er waren als zoveel vloeken die Bibi kende op haarzelf gebruikt en zo mogelijk zelf een paar waar ze nog nooit van gehoord had. De enige die nog contact met Bibi had naast de twee mannelijke Malfidussen was een huiself die zo bang voor haar was dat ze niet eens de deur binnen kwam, al had ze zich de eerste keer nog wel voorgesteld. De huiself heette Rozemarijn en wat Bibi van haar gezien had was dat ze mager en best lang was voor een huiself, met grote bleke ogen die overal naar leken te kijken behalve Bibi zelf. De huiself bracht Bibi twee á drie keer per week een kopje lauwe soep waardoor ze niet weg kon lopen, maar toch genoeg kracht had om te kunnen praten en een aantal spreuk aankon. Vandaag zouden ze echter iets nieuws proberen, vandaag waren ze van plan om Bibi een aantal drankjes toe te dienen met het idee dat die misschien zouden helpen om de herinnering aan de spreuk van geheimhouding te vergeten. Bibi wist niet of ze dat op dit moment aan zou kunnen, maar twijfelde er niet aan dat ze door zouden gaan tot ze zouden weten wat ze wilden, en Bibi dan zouden vermoorden.
In een onbewaakt moment was Bibi toch aan de huidige situatie gaan denken en nu klemde ze haar kaken stijf op elkaar om ervoor te zorgen dat de snik die opwelde in haar keel niet zou ontsnappen. Ze had haar ogen stijf dicht geknepen om ervoor te zorgen dat de tranen niet over haar gezicht zouden lopen, want dat was een teken van zwakte die ze zich op dit moment niet kon veroorloven. Toen ze echter huiverend adem haalde ontsnapte de traan toch en gleed over haar wang voordat Bibi hem wegveegde. Op het moment dat ze dat deed ging de deur echter met een klik open en klonk een trillende stem: "Mevrouw zegt jufvrouw moet vrij, jufvrouw nu vrij. Rozemarijn gaat nu haar handen strijken, is tegen het bevel van meneer in gegaan."
Wezenloos staarde Bibi naar de deur terwijl ze de huiself gehaast weg hoorde schuifelen, maar vervolgens stond ze langzaam op. Wanneer de kans op ontsnapping zo makkelijk geboden was zou ze een gegeven paard zeker niet in de bek kijken. Geluidloos liep ze de door de duistere gang, hopend dat ze niemand tegen zou komen en dat Lucius de huiself niet extra zou straffen wanneer hij erachter kwam dat ze ontsnapt was. Ze beet op haar lip toen ze in een andere kamer geschuifel hoorde, maar wist dat ze de persoon erin niet mee zou kunnen nemen omdat ze de deur niet kon openen. Ze zou echter wel een manier vinden om, om die stomme spreuk van de deuren te komen. Nu ze wist wat het inhield zou het zeker een stuk makkelijker worden. Een glimlach gleed over haar lippen terwijl ze een trap opliep en bijna gelijk een kleine deur in het oog kreeg. Daar zat die spreuk niet op wist Bibi, omdat de andere dooddoeners dan niet bij hun eigen deuren zouden kunnen komen. Die spreuk had dus zo zijn voor en nadelen,…
Op het moment dat Bibi echter de deur bereikte ging deze met een zwaai open en stapte er een dooddoener naar binnen. Hij was in een zwarte mantel gehuld en zijn gezicht werd helemaal bedekt door het masker in de vorm van een schedel. Een moment lang kon Bibi alleen maar met grote ogen naar het lange en brede gestalte van de dooddoener staren voordat het ook maar tot haar doordrong dat ze zich juist moest verstoppen. Haastig struikelde Bibi naar achteren, maar op dat moment viel de dooddoener zijn oog echter op haar en voordat ze ook maar een stap had kunnen zetten had de enorme man haar al gegrepen. Ruw werd Bibi met haar buik tegen de muur geduwd en bijna gelijk stond de man vlak achter haar. "Zo, zo, wat hebben we hier." klonk het in haar oor en een huivering ging over Bibi's rug. De man voelde dit blijkbaar want hij drukte zijn been tussen Bibi's benen waardoor ze iets in de lucht kwam te hangen en zei: "Als je, je stil houd duurt het maar heel even. Ik heb altijd al de leider van de rebellen te pakken willen nemen, maar de Malfidussen zijn nogal bezitterig aangelegd. Maar ik heb er totaal geen probleem mee om als tweede of zelfs als derde te gaan."
Bibi vond dit veel enger dan toen Draco hetzelfde had geprobeerd in haar kamer en kon haar lichaam niet laten stoppen met trillen terwijl ze man zijn handen ruw over haar lichaam gleden. Een snik ontsnapte aan haar keel terwijl ze ineens op harde toon riep: "Nee! Laat me los! Ga van me af!" De man gromde geïrriteerd en sloeg Bibi met de zijkant van haar hoofd tegen de ruwe muur waardoor ze even later het bloed over haar gezicht voelde lopen terwijl de man haar broek los maakte en haar vervolgens ruw omdraaide waardoor hij haar aan kon kijken. "Gun me een blik in je ziel wanneer ik je van mij maak." gromde hij terwijl hij zijn heupen tegen die van Bibi bewoog terwijl zij alleen snikkend haar ogen kon sluiten. Nu kon ze niet meer zien wat hij deed, maar het klonk alsof hij zijn broek losmaakte. "Ik zal ervoor zorgen dat je mij nooit zult vergeten." hijgde de man in haar oor, maar op het moment dat hij weer bewoog klonk er een kille stem.
"Wat denk jij dat je aan het doen ben Klinkersteen?" vroeg de stem van Draco Malfidus en Bibi voelde dat de man omkeek, maar zelf durfde ze haar ogen niet te openen. "Hadden zowel vader als ikzelf niet gezegd dat jij ben haar uit de buurt zou blijven?" vroeg Draco nu op dezelfde kille toon en Bibi voelde de man verstijven. Huiverend slikte ze een snik in en opende langzaam haar ogen en bijna gelijk op dat moment viel haar blik op de man zijn toverstok. "Ze vroeg erom." hoorde Bibi, Klinkersteen tegen Draco grommen terwijl het bloed in haar oren suisde. "Geloof mij maar Klinkersteen, je wilt niet bij haar in de buurt komen." zei Draco nu op ijselijke toon en op dat moment greep Bibi de man zijn toverstok. "Avada Kadavra." mompelde ze op snikkende toon en een verbaasde kreet kwam nog over Klinkersteen zijn lippen voor hij als een baksteen achterover viel.
Bijna gelijk daarna richtte ze de toverstok op Draco, die een stap naar voren had gedaan en veegde met haar vrije had het bloed en de tranen van haar gezicht terwijl ze siste: "Kom niet dichterbij! Heb het lef eens en ik beloof je dat je net zo zal eindigen als hij." Ze had gehoopt dat Draco zou blijven staan, maar hij bleef op haar af lopen en voordat ze eigenlijk besefte wat ze deed riep Bibi "Paralitis!" Nu viel ook Draco achterover, hij had niet eens een poging gedaan om de vloek te ontwijken en nu rende Bibi langs hem heen naar buiten, over het vochtige gras en van het terrein van de Malfidussen af. Even bleef ze staan en keek naar het enorme huis en vlak voordat ze verdwijnselde mompelde ze "Ik zal niet stoppen voordat jullie allemaal achter de tralies zitten waar jullie onschuldige mensen houden."
In het duistere bos verschijnselde Bibi en moest zich aan een boom vastgrijpen om niet om te vallen. Nog even en ze zou weer thuis zijn, dan zou Fly weer tegen haar schreeuwen en Ginny weer zo gek als een deur doen. Een glimlach gleed over Bibi's gezicht terwijl ze wankelend richting de plek liep waar Hagrids huisje had gestaan en toen ze ervoor stond mompelde ze een paar woorden tussen haar tanden door. Momenten later versteen het huisje van Hagrid vanuit het niets en stapte Bibi naar binnen. Ginny was de eerste die haar in het oog kreeg van de vele mensen die in het huis rondliepen en stormde gelijk op haar af. "Bibi! Bibi!" riep ze terwijl ze Bibi zo stijf omhelsde dat ze ervan omviel, maar Ginny weigerde Bibi nog weer los te laten. "Ginny alsjeblieft, mijn ribben." mompelde Bibi tussen opeengeklemde kaken, maar op dat moment viel er een schaduw over hun twee heen. Ginny keek met grote ogen op en zag Fly met gekruiste armen voor haar staan, maar ze leek helemaal niet naar Ginny te kijken, haar blik was op Bibi gericht.
Ondertussen lag Draco nog steeds op de grond en had nu tijd om zijn acties te overdenken. Waarom had hij Bibi's spreuk niet tegen gehouden? Dat was zo makkelijk geweest, maar in plaats dat precies dat te doen had hij haar laten ontsnappen. Je voelde je gewoon schuldig, zei een stemmetje in zijn hoofd maar Draco probeerde die gedachte zo snel mogelijk weer kwijt te raken. Ergens had hij zoveel geluk gehad dat ze niet nog een keer de vloek des doods had gebruikt, want dan had hij er net zou bijgelegen als Klinkersteen.
"Draco! Waar blijf je? Is het zo moeilijk om één vrouw op te halen!" klonk ineens de kille stem van zijn vader, maar toen deze hem echter op de grond zag liggen naast een dode dooddoener stond hij binnen een seconde naast hem. Snel sprak Lucius de spreuk uit waardoor zijn zoon weer kon bewegen en vroeg gelijk "Wat is er gebeurd? Waar is ze?" Draco ging echter eerst rechtop zitten voordat hij ook maar iets zei. "Ze was al uit haar kamer en Klinkersteen zou haar verkrachten. Ze kreeg zijn toverstok te pakken, vermoorde hem en verlamde mij." zei Draco terwijl hij ging staan en naar de deur liep. "Ik denk dat we haar zeer onderschat hebben vader." mompelde Draco, maar Lucius was al langs hem heen gelopen om Narsissa de wind van voren te gaan geven. Het was overduidelijk dat zij dit op haar geweten had, vanaf het begin had ze een zwak gehad voor de rebel.
Aarzelend keek Bibi omhoog naar Fly, maar zei totaal geen woord terwijl ze nog steeds zwijgend op haar neerkeek. "Je maakt mijn vloer vies." zei ze uiteindelijk afkeurend en op dat moment barstte Bibi in lachen uit, dat had ze zo gemist. Fly die zich niet druk maakte om iemands gevoel, maar gewoon zei wat het eerste in haar opkwam. "Ik heb jou ook gemist Fly." zei Bibi nog steeds lachend terwijl ze haar hand uitstak naar haar vriendin, die haar glimlachend overeind trok. Ze omhelsde Bibi en zei fluisterend zodat Ginny, die hyper om hun heen sprong, het niet kon horen "Als je nog langer weg was gebleven was ik je komen halen." Bibi glimlachte tegen Fly's schouder en veegde snel met een hand onhandig een traan weg terwijl ze mompelde: "Dat weet ik Fly, dat weet ik."
Nu nam Fly een beetje afstand en bekeek Bibi kritisch voordat ze zich tot Ginny richtte en op commanderende toon zei: "Ginny, ga even een paar dikke handdoeken en mijn medische doos halen, dan druk ik Bibi ondertussen even onder de douche. Dat is ze wel nodig." Ginny knikte een paar keer fanatiek waardoor de knalrode haren in de rondte vlogen voordat ze de trap opvloog om de gevraagde spullen te halen. Ondertussen hielp Fly, Bibi de trap op en de badkamer in en voordat Bibi ook maar de kans kreeg om te protesteren begon ze Bibi uit te kleden. "Oh jee!" riep ze op een bepaald moment ontzet uit terwijl Bibi juist de blauwe plekken probeerde te bedekken. "Mannen weten ook totaal niet hoe ze met een vrouw om moeten gaan! Dit kun je toch niet menen! Moet je zien, je ziet gewoon bont en blauw!" riep Fly uit terwijl ze de douche open draaide en Bibi eronder drukte.
"Ze probeerden ook niet vriendelijk te zijn Fly, ze wilden informatie en geen thee." mompelde Bibi droog terwijl Fly een halve fles shampoo over haar hoofd goot en die hardhandig in begon te masseren. "Ze wilden geen thee?" vroeg Fly afgeleid terwijl ze Bibi's hoofd weer onder het water drukte. "Ik denk dat ze niet van thee houden." klonk het ineens achter hun en Fly sprong geschrokken bijna een meter de lucht in voordat ze Ginny zag staan. "Als ze niet van thee houden kunnen ze misschien beter koffie nemen." mompelde Fly langzaam terwijl Bibi ongelovig naar haar twee vriendinnen staarde. Fly draaide de kraan nu weer uit terwijl Ginny, Bibi in een grote handdoek wikkelde en haar droog begon te wrijven. "Naar haar kamer Ginny." commandeerde Fly terwijl ze haar medische doos oppakte en de gang doorliep naar Bibi's kamer. "We gaan de wonden helen." zei Fly terwijl Ginny de deur sloot en Bibi op het bed duwde.
"Je begrijpt toch wel dat zij de sleutel was tot de vernietiging van de rebellen! En jij laat haar ontsnappen! Stomme koe!" schreeuwde Lucius tegen zijn vrouw terwijl Draco wenste dat hij er niet bij aanwezig hoefde te zijn. "Wie denk jij wel niet dat je bent Lucius Malfidus! Ik zorg al jaren voor jou en je zoon en nu wil je dat ik jou toesta dat je levens vernietigd in mijn huis! Het was een heel aardig meisje en dan sta ik niet toe dat jij haar ruïneert!" schreeuwde Narsissa terug terwijl er blosjes op de wangen van haar echtgenoot verschenen. Het was duidelijk dat zowel Lucius als Narsissa woedend waren en terwijl zij de muren lieten schudden van angst met hun geschreeuw glipte Draco de kamer uit.