Disclaimer staat alleen aan het begin van het verhaal, wil je zeker zijn dat hp niet van mij is? Kijk daar dan even.

"Aah, toe nou Fly! Ik wil er óók in!" riep Ginny terwijl ze fanatiek op de deur bonkte, maar de laatste keer dat ze in de bibliotheek was geweest stond Fly nog te vers in het geheugen. Het was alsof er een orkaan langs was gekomen en Fly was weten bezig geweest om alles weer op te ruimen, voordat ze erachter was gekomen dat het ook met één spreuk gedaan had kunnen worden. "Fly! Dat is niet eerlijk! Waarom mag Bibi er wel in en ik niet?"

In de kamer negeerde Fly haar echter helemaal en keek giftig langs een ladder omhoog naar Bibi die overduidelijk een boek zocht. "Bibi Elgamour Serene Gipsy Clear! Kom onmiddellijk van die ladder af! Je behoord te rusten!" riep Fly terwijl ze de ladder greep en er serieus over leek te denken om Bibi naar beneden te schudden. "Ben je al gestikt in mijn naam?" vroeg Bibi alleen droog en pakte een boek van de plank. "Wat zoek je eigenlijk?" vroeg Fly na een minuut van stilte alsof Bibi niets gezegd had en op dat moment kwam Ginny de bibliotheek in vliegen. De deur barste uit zijn voegen en Fly schreeuwde alsof ze hem weer terug probeerde te blazen: "GINNY!"

Grinnikend keek Bibi neer op haar twee vriendinnen, die nu een schreeuwwedstrijd leken te houden en besloot maar dat ze zich er niet mee zou bemoeien. Eigenlijk had ze het eeuwige geruzie van de twee was gemist en vond het op bepaalde momenten wel leuk om er gewoon naar te kijken. Het was toch wonderlijk dat ze ondanks al het geschreeuw en geruzie vrienden bleven, vrienden die elkaar bij alles zouden helpen. Op dit moment kon ze echter niet rustig naar de ruzie kijken, want ze moest die spreuk opzoeken waarmee Lucius zijn huis had verzegeld en waardoor zij niet zo makkelijk had kunnen vertrekken. Wanneer ze zouden weten welke spreuk er gebruikt was zouden ze de andere mensen uit die kamertjes kunnen helpen en op die manier misschien zelfs een sterke bondgenoot vinden. "Pas op!" riep Bibi nog net uit en op dat moment ging een boek rakelings lang Ginny haar hoofd en belandde met een plof op de grond. Die sprong met een kreet aan de kant en riep: "De boeken vallen aan! De boeken vallen aan!" voordat ze de bibliotheek weer uitrende.

Lachend klauterde Bibi naar beneden en raapte het boek weer op, voordat ze zonder ook maar iets te zeggen de kamer uitliep. "Bibi, wat is dat? En je moet Ginny niet zo op stang jagen! Dan mag ik haar weer onder het bed vandaan halen." snoof Fly, maar Bibi wapperde alleen een beetje vaag met haar hand terwijl ze naar Harry's kamer liep en naast hem op het bed ging zitten. "Hoi Harry." mompelde ze bijna onverstaanbaar toen de donkerharige jongen een ombestemd geluid maakte en vouwde vervolgens het boek open. Harry maakte nog een keer een geluid dat klonk als warm en Bibi knikte afwezig voordat ze zei: "Klopt het word inderdaad warmer, het is lente Harry." Even was het stil, maar toen schoot Bibi ineens overeind en liep naar het bureau waar ze het boek met een plof op liet vallen, waardoor de jongen in het bed scherp in ademde en overeind schoot. "Gevonden." mompelde Bibi terwijl ze zelf in de stoel ging zitten en het stuk tekst nog een keer rustig overlas.

In tijden lang geleden beveiligden tovenaars hun huizen met de spreuk die 'Undapas' genoemd word. Deze spreuk zorgt ervoor dat niemand anders dan de eigenaar of iemand die in de familie geboren en/of getrouwd is deuren en ramen kan openen in het huis. Hierdoor konden zowel dreuzels als tovenaars het huis niet in zonder dat de eigenaar die toestond. De spreuk werd jaren gezien als de beste methode om huizen te beveiligen.


Rond 1850 kwam een duistere tovenaar (Egopaldus) echter tot de ontdekking dat de spreuk niet alleen mensen buiten kon sluiten, maar ook insluiten. Vanaf dat moment sloot de tovenaar dreuzels en mensen van dreuzelafkomst op in zijn huis en martelde deze niet alleen, maar vermoorde ze uiteindelijk ook. Zijn huis is dan ook de geschiedenis in gegaan als het huis waar de 'levende' zielen voor altijd rond zullen dolen. Zij kunnen geen rust vinden tot hun lichaam gevonden is en op heilige grond begraven. Het huis is echter nergens meer te vinden waardoor hun die rust niet gegund kan worden.

Door de bevindingen van de tovenaar Egopaldus is de spreuk 'Undapas' rond 1925 verboden geworden, toch zijn er in de hedendaagse tijd nog tovenaars die deze spreuk op hun huis gebruiken. Dit is niet toegestaan en officieel verboden door het Ministerie van Toverkunsten, maar aangezien dit niet te controleren is kunnen er geen strafrechtelijke vervolgingen gehouden worden.

De enige manier om deze spreuk te doorbreken is om uit de betreffende familie te komen, dit kan zijn door geboorte of een huwelijk. Een spreuk die de effecten omkeert is echter nooit gefabriceerd en het gebruik van de 'Undapas' spreuk word dan ook ten strengste afgeraden.

Langzaam keek Bibi op vanuit het boek en kamde gefrustreerd met haar handen door haar haren terwijl ze het idee had dat ze elk moment over kon geven. Alleen door geboorte of huwelijk? Wie had die spreuk verzonnen! Het volgende moment verscheen er echter een grijns op haar gezicht en riep ze richting de deur "Hé Ginny! Wil je ook trouwen!"

Bijna meteen stuiterde Ginny de kamer binnen terwijl ze riep: "Ja, ja, ja! Ginny-bruid! Rode bruid!" Met die woorden trok ze het fluwelen tafelkleed van het lage tafeltje en liet daarbij de vaas die erop stond door de kamer vliegen. "Dáár komt de bruid, daar komt de bruid! Die kleed zich uit!" zong Ginny maar op dat moment kwam Fly de kamer in en als ze nog kwader zou kijken zou er gegarandeerd stoom uit haar oren en neus komen. "Oh nee Bibi! Niet weer! De laatste keer dat je Ginny zover kreeg dat ze wilde trouwen was ze bijna getrouwd geweest met de Reuzeninktvis van Zweinstein!" riep ze uit terwijl Ginny zichzelf probeerde te bevrijden uit het tafelkleed, die ze op één of andere manier in een onbewaakt moment in de knoop had gelegd met haarzelf er nog in.

"Dat was anders Fly! Zij had mij opgesloten mij Acro Mantula in een kast! Ik pakte haar gewoon terug!" riep Bibi verontwaardigd uit, maar het leek niets uit te halen bij Fly. "Iemand opsluiten in een kast en iemand laten trouwen met een gevaarlijke inktvis is iets totaal anders Bibi en dat weet jij net zo goed!" riep ze uit en nu kreeg Bibi rode vlekken op haar wangen. "Ik zag het verschil anders niet Fly! Die inktvis en Acro zagen en bijna hetzelfde uit!" riep Bibi uit en na die woorden heerste er een moment van stilte in de kamer, voordat Fly ineens in lachen uitbarstte.

"Ik hoop dat je dat niet tegen die jongen hebt gezegd, hij was al vanaf zijn eerste jaar verliefd op je en Ginny probeerde je alleen te helpen." zei Fly nog steeds lachend terwijl ze haar toverstok op Ginny en het tafelkleed richtte. Vervolgens maakte ze een korte beweging en in één keer werd het tafelkleed van Ginny af getrokken waardoor Ginny nog een paar rondjes draaide voordat ze met een plof op de grond viel. "Natuurlijk heb ik dat niet gezegd! Ik wilde na die ervaring niet weer met hem in één kamer komen." mopperde Bibi terwijl ze haar armen over elkaar sloeg, maar Fly kon zien dat haar hersenen toch op volle toeren draaiden. Na een moment vroeg ze dan ook "Wil jij dan trouwen Fly?" Toen Bibi dit vroeg kreeg Fly de kleur van een tomaat, maar het volgende moment vroeg ze achterdochtig "Waarom moet er iemand trouwen en met wie?"

"Ooh niets bijzonder, ik moet gewoon iemand hebben die met Draco Malfidus wil trouwen zodat wij deuren kunnen openen in het huis en de andere kunnen bevrijden. Het is nogal een vervelende spreuk die zijn familie over hun huis uitgesproken heeft en daardoor kun je zowel in als uitgesloten worden. Alleen iemand die eigenaar is kan deuren openen, dus als jij nu met Draco Malfidus trouwt kunnen wij naar binnen." zei Bibi schouderophalend terwijl zowel Fly als Ginny haar mond open viel van verbazing. "Ben je nu totaal gek geworden Bibi! Ik ben niet van plan om een eeuwig durende verbintenis aan te gaan met het duister omdat jij ben hem op visite wil! Als ik trouw is dat omdat ik van die persoon houd en niet om één of andere gek te bevrijden!" riep Fly uit en geen van allen zag dat Harry op dat moment zijn gezicht vertrok en met zijn ogen rolde. "Een scheiding is zo aangevraagd Fly en je kunt ook per ongeluk weduwe worden." zei Bibi nuchter terwijl ze weer haar schouders ophaalde en Fly snoof terwijl ze woedend haar armen over elkaar sloeg. "Als het zo makkelijk is trouw je zelf maar met hem!" snoof ze woedend en liep de kamer uit, op de voet gevolgd door een huppelde Ginny die vroeg: "Betekent dat, dat ik niet ga trouwen?"

Even staarde Bibi naar de plek waar Fly even ervoor had gestaan terwijl er langzaam een plan in haar hoofd opkwam. "Misschien dat ik dat maar moet doen." mompelde ze na een aantal minuten en sprong overeind om een potje inkt te zoeken, die ergens op haar bureau moest liggen. Ze zou eens een brief schrijven naar Draco's moeder om te vissen of hij een echtgenote nodig was. Maar eerst moest ze even overdenken wie en wat ze zou zijn, voordat ze de brief kon schrijven. Het moest allemaal totaal geloofwaardig overkomen, anders zou het nooit lukken. Bibi knikte tegen haarzelf en zou weer op de stoel gaan zitten, niet wetend dat die stiekem weg was gelopen waardoor ze met een vloek op de grond terecht kwam. "Fly de stoelen lopen weer!" schreeuwde Bibi naar beneden en kreeg als antwoord: "Weet ik! Ik hoorde je vallen!" Grommend klom Bibi weer overeind terwijl ze de stoel stevig greep riep ze "Bedankt voor de waarschuwing!"

Fronsend staarde Bibi naar het boek dat in haar schoot lag en wierp vervolgens een blik op het, nog lege, stuk perkament voor haar. Dit was toch nog moeilijker dan ze had verwacht. Ze was nu al bijna een halve dag bezig om een redelijk onbekende puurbloed familie te vinden bij wie ze haar eigen persoontje kon rekenen voor het plan, alleen was dit toch heel moeilijk. Waarom waren de meeste buitenechtelijke kinderen bekend? Gefrustreerd kamde Bibi met haar handen door haar haren en keek weer naar het perkament toen Ginny's stem vroeg: "Bibi? Ben je hier?" Bibi zuchtte en even overwoog ze om totaal niets te zeggen, maar zei toen op gewone toon "Nee Ginny, ik ben hier niet." Even bleef het totaal stil, maar toen zei Ginny: "Oke, dan zoek ik wel even verder! Ik vind je vanzelf!" Vervolgens hoorde Bibi haar de trap af rennen terwijl ze naar Fly riep: "Fly! Bibi zegt dat ze niet in de bibliotheek zit! Ik zoek nog even verder!"

Grinnikend schudde Bibi haar hoofd en greep vervolgens haar veer uit het potje inkt, Ginny was zo gek als een deur. Het vreemdste was nog wel dat Bibi haar nooit anders zou willen zien dan ze op dit moment was, altijd blij en altijd haarzelf. Bibi grijnsde weer breed en begon vervolgens aan de brief voor Narsissa, ze zou een beetje voorzichtig gaan vissen of Draco nog vrijgezel was.

Geachte Mevr. N. Malfidus.

Allereerst wil ik u graag bedanken dat u de tijd wilt nemen om mijn brief te lezen, ondanks het feit dat u waarschijnlijk nog ooit van mij gehoord heeft. Mijn naam is Anouschka Retromanic en ik ben even voor de oorlog overgekomen vanuit Rusland. Mijn naam zal u niet zoveel zeggen, maar de naam van mijn biologische ouders misschien wel, zij waren namelijk Fusino White en Florea Undikai.

Dit zal u naar alle waarschijnlijkheid verbazen, want zoals iedereen in de magische samenleving weet zijn zij nooit met elkaar getrouwd geweest en daardoor besta ik officieel dus ook niet. Mijn ouders hebben een affaire gehad waaruit ik voort ben gekomen, maar mijn moeder wilde niet met de schaamte van een buitenechtelijk kind leven en daarom ben ik naar een pleeggezin in Rusland gebracht.

Nu bijna twintig jaar later zijn mijn pleegouders echter overleden en ben ik hierheen gekomen om mijn echte ouders te zoeken, enkel om tot de ontdekking te komen dat die ook niet langer in leven waren. Nu is het volgens het ministerie echter zo dat ik weer terug moet naar Rusland, maar ik ben het echter niet totaal met hun eens. Ik ben gesteld geraakt op dit mooie land en zijn omgeving, al bevind het zich in een roekeloze oorlog en mede daarom schrijf ik u deze brief.

Ik heb namelijk opgevangen dat u en uw man een geschikte huwelijkskandidate zoeken voor uw zoon. Daarom probeer ik via deze weg in contact met u te komen, in de hoop dat het mogelijk is dat wij elkaar helpen. Ik hoop dan ook dat het gerucht dat mij ter ore is gekomen waar is en dat ik u niet voor niets lastig val.

In verwachting van uw reactie,
Uw vriendin Anouschka.

PS. Mijn uil zal wachten op uw reactie, negatief of positief. Op die manier hoeft u zich geen zorgen te maken of uw brief mij wel zal bereiken.

Glimlachend legde Bibi de veer neer en las de brief met het krullerige handschrift langzaam over om te kijken of ze geen fout had gemaakt die haar kon verraden. Toen ze eenmaal was begonnen met schrijven was het veel makkelijker uit haar veer gevloeid dan toen ze er een tijd over na had gedacht. Het was natuurlijk niet waar dat ze gehoord had dat ze een bruid zochten voor Draco, maar het meisje dat ze verzonnen had kon evengoed bestaan. De namen die ze gebruikt had waren namelijk die van haar vader en zijn minnares, maar voor zover Bibi wist was daar nooit een kind uit gekomen.

Zuchtend stond Bibi op en liep naar het kleine tafeltje waar haar uil in een kooitje op stond. "Hoi grote stofbal." mompelde Bibi koerend tegen het kleine uiltje dat een vrolijk geluidje maakte en uit zijn kooitje stapte zodra Bibi het deurtje opende. "Ik wil dat je deze brief naar Narsissa Malfidus brengt, maar zorg ervoor dat je niet uit de lucht geschoten word." zei Bibi terwijl ze de brief aan de kleine uil zijn pootje bond en hem vervolgens uit het raam gooide. De uil viel een paar meter naar beneden voordat hij eindelijk optrok, maar hij leek vrolijk genoeg door het feit dat hij eindelijk weer eens post mocht bezorgen. "Als je uit de lucht word geschoten vermoord ik je Pluisje!" schreeuwde Bibi hem nog na en sloot vervolgens het raam met een klap.
Zuchtend wreef Bibi zich in de handen en zei: "Oke, tijd om bij Lumina op bezoek te gaan." Na die woorden liep ze de trap af, naar de kelder die Lumina sinds het begin van de oorlog in beslag had genomen en waar ze weigerde uit te komen. Het was een heel aardig meisje, maar ook behoorlijk eng soms. Fly weigerde ook maar binnen tien meter bij haar in de buurt te komen en zelfs Ginny schoot (letterlijk) de kast op wanneer ze Lumina in het oog kreeg. Bibi vond haar niet zo erg, je moest gewoon met haar om leren te gaan,…

"Lumina? Ben je er?" vroeg Bibi toen ze de duistere kelder inliep en bijna gelijk kreeg ze antwoord. "Natuurlijk ben ik er, ik vroeg me al af wanneer je jezelf zou vervaardigen om mij op te komen zoeken." mopperde Lumina, overduidelijk geïrriteerd door het feit dat Bibi al een hele tijd niet was geweest. "Ik was een beetje gevangen genomen." mompelde Bibi terwijl ze haar schouders ophaalde en op dat moment kwam Lumina vanuit de schaduwen tevoorschijn. "Oh gelukkig! Ik dacht al bijna dat je niet meer undercover wilde gaan!" riep ze uit terwijl ze Bibi omhelsde en haar vervolgens op een afstandje hield zodat ze Bibi kon bekijken. Hierdoor kon Bibi precies hetzelfde bij haar doen. Lumina had felroze haren die sterk afstaken tegen haar bleke huid en haar bruine ogen twinkelden altijd alsof er duizend geheimen in verstopt waren. Ze droeg een flessengroen gewaad dat net de grond raakte en de mouwen plooien zich losjes om haar polsen die met verschillende kleuren touwtjes omwonden waren.

"Zo, vertel me wie je deze keer bent." zei Lumina na een moment op zakelijke toon en met een beweging van haar hand ging het licht in de enorme kelder aan, alleen om verschillende kasten te tonen. "Anouschka Retromanic, de buitenechtelijke dochter van Fusino White en Florea Undikai." zei Bibi terwijl ze haar armen over elkaar sloeg en Lumina's wenkbrauwen gingen een paar centimeter omhoog. "Je wilt een puurbloed spelen? Lieverd, ik vind het verschrikkelijk om het je te moeten vertellen, maar je bent een puurbloed." Even leek Bibi verward, maar toen maakte ze een wegwuivend gebaar en zei: "Dat weet ik, maar nu wil ik één zijn die zich in de kringen van de Familie Malfidus kan begeven en zo'n puurbloed ben ik niet."
"Ik kan me niet voorstellen dat iemand zich ook maar in hun buurt wíl bevinden, maar oke." zei Lumina walgend, maar het volgende moment liep ze naar een grote rode kast en trok die open. "Oke, rood haar met zwarte uitgroei, bordeaux rode gewaden en elegante zilveren oorhangers, met bijpassend ring en armbanden." mompelde ze terwijl ze alles wat ze opsomde uit de kast trok en in Bibi's handen drukte. "Trek dat aan, dan probeer ik de make-up ondertussen even te zoeken." mompelde Lumina afwezig terwijl ze een klein elegant koffertje onder een tafeltje vandaan plukte en deze opende. "Grijs, donkerrood, felrood, geen poeder en blauwe mascara." zei Lumina terwijl ze toch nog haar halve hoofd in het kleine koffertje stak en er seconden later met de genoemde producten uit kwam.

Op dat moment plantte Bibi net de pruik op haar hoofd en drukte haar eigen haren eronder voordat ze zich naar Lumina omdraaide. "Je eigen haar is nog te zien." zei Lumina afkeuren en trok zonder pardon het neppe haar weer van Bibi's hoofd voordat ze met een spreuk Bibi's eigen haren op haar hoofd vastbond. Vervolgens plantte ze de rode pruik weer op Bibi's hoofd en drukte haar in een stoel die vanuit het niets leek te verschijnen. "Ogen dicht." commandeerde Lumina en gaf Bibi nog net de kans haar ogen te sluiten voor ze haar op begon te maken. "We hebben grijze oogschaduw die in donkerrood uitloopt, je mascara is blauw en je lippen felrood zodat ze mooi opvallen. Door het geheel van grijs en rood, dat terugkomt in je hele verschijning, val je wel op en zie je er goed uit." zei Lumina terwijl ze Bibi een spiegel voorhield en ze klonk bijna als een verkoper in een dure winkel. Bibi negeerde de toon echter en wierp een blik in de spiegel voordat er een brede grijns op haar gezicht verscheen en ze zei: "Perfect."