Disclaimer staat alleen aan het begin van het verhaal, wil je zeker zijn dat hp niet van mij is? Kijk daar dan even.
Glimlachend vouwde Narsissa de brief in haar handen om en keek toen aandachtig naar de krant die haar man stug voor zijn gezicht hield. Een tijd lang staarde ze naar het gezicht van een tovenaar die een preek hield, maar toen deed Lucius ineens de krant opzij en vroeg: "Wat?" Even bleef Narsissa stil, maar toen stak ze van wal. "Weet je nog dat wij het laatst over mogelijke bruiden voor Draco hebben gehad?" vroeg ze aarzelend terwijl ze naar haar man en haarzelf gebaarde en Lucius knikte woordeloos. "Nou, ik heb hier een brief van een meisje die op zoek is naar een leuke puurbloed man, ze is zelf ook puurbloed maar als ze niet trouwt moet ze terug naar Rusland. Misschien moeten we haar uitnodigen voor een gesprek, gewoon om te kijken of ze geschikt zou zijn voor Draco? Als ze dat wel is slaan we twee pulkerikken in één klap." ging Narsissa verder terwijl ze Lucius de brief overhandigde en hij die zwijgend doorlas. Terwijl hij verder in de brief kwam gingen zijn wenkbrauwen ook steeds verder omhoog en toen hij bij het einde van de brief aankwam mompelde hij: "Laten we haar maar eens uitnodigen, ik ben wel nieuwsgierig naar haar."
Glimlachend stond Narsissa op en zei: "Ik zal haar gelijk een brief schrijven, haar uil wacht namelijk nog steeds in de bibliotheek. Trouw beestje." Vervolgens liep ze vrolijk de salon uit terwijl Lucius zijn vrouw nakeek met één wenkbrauw opgetrokken, soms was ze zo blond. Na een minuut stond hij zelf echter ook op, het was tijd om zijn zoon even lastig te vallen. Het was ten slotte zijn schuld dat ze de leider van de rebellen kwijt waren geraakt en het was duidelijk dat de aanvallen op hun tot op dat moment op een laag pitje hadden gestaan. Wat ze ook gezegd had over dat ze niet de leider was, het was niet waar. Er was gewoon iemand die bijna dezelfde macht als haar had, maar de plannen op een andere manier uitvoerde dan Bibi zelf.
Met grote passen liep Lucius de trap op en gooide zonder te kloppen de deur open van zijn zoons kamer. De vrouw die midden in de kamer stond met bijna niets aan slaakte een kreet en greep haar jurk van de grond terwijl Draco alleen geïrriteerd omkeek. "Is er iets vader?" vroeg hij bijna op vijandige toon en Lucius glimlachte spottend terwijl zijn blik over de vrouw gleed. Ze probeerde zich wanhopig te bedekken en had een felrode kleur op haar wangen liggen, maar toch viel het Lucius op dat het meisje veel op de leider van de rebellen leek. "Rond dit af en kom je moeder en mij bezoeken in de salon, we hebben iets met je te bespreken." zei Lucius en met een laatste blik op de vrouw liep hij de kamer weer uit, wetend dat de vrouw niet langer zou wilden blijven nu ze zo ruw gestoord waren.
Nog geen vijf minuten later zat Draco dan ook in de salon, maar zijn humeur was niets vrolijks aan. Narsissa leek het echter niet te merken, of had besloten om het gewoon te negeren. Vrolijk kletsend over niets in het bijzonder schonk ze thee in voor iedereen en ging vervolgens naast Lucius op de bank zitten. "Vertel het hem lieverd!" mompelde Narsissa opgewonden en Draco hief langzaam het kopje naar zijn lippen. "Morgen komt er een vrouw langs zodat je moeder en ik kunnen beslissen of ze een geschikte bruid voor je is." zei Lucius met en glimlach op zijn lippen op het moment dat Draco een slok van zijn thee nam. Toen hij echter de woorden hoorde die zijn vader sprak sproeide hij de thee de salon door terwijl hij riep: "Wat!" en weer kroop er een geamuseerde glimlach over Lucius' lippen.
"Ben je totaal gek geworden! je kunt niet terug naar dat verschrikkelijke huis! Het is verdorie bijna je verjaardag en Ginny kijkt er al weken naar uit!" schreeuwde Fly en verschillende rebellen maakten dat ze uit de hal kwamen. "Ik ben met mijn verjaardag wel thuis, maak je niet druk." mompelde Bibi tussen haar lippen door terwijl ze knalrode lippenstift op deed. "Dat zei je ook van kerst! Je komt niet weg!" riep Fly nu en ineens draaide Bibi zich met een ruk om. "Je bent niet mijn moeder Fly, dus bemoei je niet met dingen die ik besluit! Als ik zeg dat ik met mijn verjaardag thuis ben, zal ik dat zijn! Jij wilt van deze oorlog af? Laat mij dan mijn werk doen en zeik een keer niet!" schoot Bibi uit en seconden lang kon Fly alleen maar staren.
Bibi schreeuwde nooit tegen Fly, dat was Ginny haar taak. Nu was ze echter zonder duidelijk reden uit haar vel gesprongen en was er duidelijk zelf ook van geschrokken. Maar koppig als Bibi was wilde ze haar excuses niet aanbieden en draaide zich net om naar de deur toen Ginny op haar sokken de hal in kwam glijden. "Hé Bibi! Heb je een feestje?" vroeg ze vrolijk terwijl ze Bibi van top tot teen bekeek. "Ja Ginny, ik heb een feestje." zei Bibi op kalme toon terwijl Ginny haar commandeerde om een rondje te draaien zodat ze haar helemaal kon bekijken. "Mag ik mee?" vroeg Ginny vervolgens en voordat Bibi de kans had om iets te zeggen ging ze verder "Ik heb nog een heel mooi rood gewaad en rode schoenen en een rode handtas en een rode haarband en rode oorbellen en rode armbanden en een rode ketting,…" Ze somde nog veel meer dingen op, maar vanaf de ketting luisterde Bibi niet langer en ging er dwars door heen. "Sorry Ginny, deze keer niet. Ik ga namelijk bij dooddoeners op bezoek." zei ze op normale toon en op dat moment viel Ginny (die net vertelde dat ze ook rode sokken had) helemaal stil en staarde naar Bibi.
"Ben je gek geworden?" vroeg ze uiteindelijk droog en Fly knikte dat ze het eens was met Ginny. Toen Ginny echter uit begon te leggen waarom ze dacht dat Bibi gek was geworden bedekte Fly haar gezicht met haar handen en schudde ongelovig haar hoofd. "Dooddoeners kunnen geen goede feestjes houden! Ze draaien nog muziek uit de zeventiende eeuw en het eten is altijd sla zodat hun vrouwen niet te veel calorieën binnenkrijgen! Je kunt niet naar een feestje waar dooddoeners zijn!"
Demonstratief sloeg Ginny haar armen over elkaar en kneep haar lippen op elkaar terwijl ze naar Fly en Bibi keek. Het volgende moment ging ze echter al verder met nog meer redenen noemen waarom Bibi niet naar een feestje met dooddoeners kon. "Bovendien is sla altijd groen! Niet rood, heb je ooit rode sla gezien? Sla is niet goed!" riep ze uit en op dit moment gleed er een glimlach over Bibi's lippen terwijl ze een arm om Ginny's schouders sloeg. "Ik geloof dat ze er rode kool hebben Ginny, zo erg kan het dus niet zijn." zei Bibi op een toon alsof ze het tegen een klein kind had en Ginny keek met grote ogen naar haar op. "Wauw! Dan moet je maar snel gaan!" riep ze uit terwijl ze onder Bibi's arm vandaan dook en haar het volgende moment de deur uitdrukte.
"Oke, blijf ademen, je kunt dit wel." mompelde Bibi tegen haarzelf terwijl ze diep in en uit ademde voor de deur van de familie Malfidus. Na een moment geaarzeld te hebben klopte Bibi echter op de deur, die een seconde later al open vloog om een vriendelijk glimlachende Narsissa te onthullen. "Hallo! Jij moet Anouschka zijn! Ik ben Narsissa Malfidus, kom toch binnen! Het is buiten nog ijskoud en ik zou niet willen dat je ziek werd!" zei ze vriendelijk en trok Bibi naar binnen voordat ze ook maar een woord had kunnen zeggen. De deur werd achter Bibi gelijk weer gesloten en bijna gelijk had ze het idee dat ze opgesloten was met een groep leeuwen, zelfs al zou de vergelijking met slangen beter zijn in dit geval.
Een huiself stapte uit de schaduwen en nam Bibi's jas aan terwijl Narsissa gebaarde dat Bibi haar moest volgen naar de salon waar zowel Lucius als Draco zaten. "Dit is mijn man Lucius en onze zoon Draco." stelde Narsissa ze voor en beide mannen gingen staan om Bibi een hand te kunnen geven. Draco wierp één blik op Bibi en keek vervolgens weg, om een seconde later fronsend zijn blik weer op de jonge vrouw voor hem te richten. "Ies er iets?" vroeg Bibi zacht met het accent dat ze de dagen ervoor met Lumina geoefend had en keek Draco met twinkelende ogen aan terwijl hij zijn hoofd schudde. Langzaam ging hij weer zitten terwijl Narsissa, Bibi in een stoel duwde en vervolgens vroeg: "Wil je thee?" Bibi knikte en Narsissa draaide zich om, om thee in te gaan schenken terwijl Lucius zijn kans greep om de jonge vrouw een paar vragen te stellen.
"Dus je vader is Fusino White? Het is vreemd dat je zijn ogen hebt terwijl je uiterlijk overduidelijk die van je moeder moet zijn. Je lichte ogen vallen zeker, is dit haarkleur je echte kleur?" vroeg de oudere man en naast hem trok zijn zoon één wenkbrauw op en keek weer naar het meisje. "Jha, et ies mijn ekte aarkleur, mijn oghen zijn ook van mij zelf." antwoordde Bibi op zachte toon, maar toch was er een zachte trilling in haar stem hoorbaar. Huiverend haalde Bibi diep adem en toen Narsissa haar het kopje thee overhandigde glimlachte ze aarzelend naar haar gastvrouw. "Iek vhind het zo vriendelijk van jullie om mij ier te ontvanghen. Sommige menshen zouden mij gewoon wier naar haus gestuurd ebben." zei ze op weer op zachte toon en nam voorzichtig een slokje thee voordat ze het kopje op het lage tafeltje neerzette.
"Hebben wij elkaar eerder ontmoet? U komt mij onwaarschijnlijk bekend voor." zei Draco plots nadenkend en Bibi's ogen verwijden zich een beetje. "Iek denk et niet, iek ken ier eel weinik menshen." zei Bibi na een moment en voegde er toen op uitdagende toon aan toe "Iek zou u wel willen leren kennen, mocht et u plezierhen." Aan de andere kant van de tafel kuchte Lucius achter zijn hand en pakte vervolgens haastig zijn kopje op, overduidelijk om niet in lachen uit te barsten terwijl zijn zoon juist een kleur kreeg. "We willen je zeker beter leren kennen, tijden het diner moet je ons dan ook zeker over jezelf en je leven tot op dit moment vertellen." antwoordde Narsissa voor haar zoon en Bibi keek haar glimlachend aan voordat ze een gesprek over koetjes en kalfjes begonnen.
Vanaf de andere kant van de tafel bekeek Draco, Anouschka met samengeknepen ogen. Ze leek op Bibi, maar hoe kon dat? "Vader? Vind u niet dat de jongedame op de leider van de rebellen lijkt?" vroeg hij uiteindelijk op fluistertoon aan zijn vader die geamuseerd een wenkbrauw optrok. "Jongen, ze hebben dezelfde vader. Het lijkt mij onvermijdelijk dat ze tot op zekere hoogte op elkaar lijken, maar met de tijd leer je misschien om daar doorheen te kijken en de vrouw erachter te zien." zei hij vervolgens afwezig, maar op Draco's lippen verscheen nu een glimlach. Het volgende moment verdween die glimlach echter en vroeg hij: "Kende u haar vader?" Eigenlijk doelde hij op Bibi, maar Lucius dacht blijkbaar dat het om Anouschka ging want hij knikte langzaam. "Ja, al wist ik natuurlijk niet dat hij nog een dochter had. Ik wist dat Bibi zijn kind was, maar toen ik de naam Fusino White als haar vader las wist ik gelijk om wie het ging. Fusino White was een dooddoener." vertelde Lucius op kalme toon terwijl Draco zijn thee achterover goot en een moment naar zijn moeder en de jonge vrouw met het rode haar keek.
"Meneren en mevrouwen, Rozemarijn heeft het eten geserveerd." klonk een trillende stem en toen het gezelschap in de salon opkeek zagen ze nog net een kleine huiself weer in de schaduwen verdwijnen. Breed grijnzend stond Narsissa op en zei: "Tijd om te eten denk ik zo dan. Draco? Begeleid jij onze gast naar de eetkamer?" Draco knikte één keer en terwijl zijn vader, Narsissa een arm gaf liep hij om de tafel heen om Anouschka overeind te helpen. De vrouw met het rode haar legde haar kleine hand in de kromming van zijn arm en samen liepen ze richting de eetkamer, waar Draco's ouders al op hun zaten te wachten. "Dhank je." zei Anouschka bijna op fluistertoon toen Draco haar stoel een stukje aanschoof en vervolgens tegenover haar plaatsnam in een stoel. "Totaal geen probleem." zei Draco en een moment lang was er een jongenachtige grijns op zijn gezicht te zien die zijn ogen deed twinkelen.
Zwijgend begonnen ze aan het eten, maar net toen Anouschka een lepel soep in haar mond stopte vroeg Narsissa "Hoe was het pleeggezin waar je in gezeten hebt." Even leek het alsof de jonge vrouw liever de lepel die ze in haar hand geklemd hield in zou slikken dan zijn moeder vertellen hoe het pleeggezin was geweest, maar uiteindelijk legde ze haar lepel neer. "Zij wharen eel vriendhelijk voor mij, mhaar toen iek achthien was moest ik ellaas wek. Iek wilde mijn ekte ouders ontmoethen." vertelde ze op kalme toon, maar het viel Draco echter wel op dat ze totaal geen details vertelde. Zou het zo verschrikkelijk zijn geweest?
Ergens halverwege de hoofdmaaltijd luisterde Bibi gefascineerd naar een verhaal dat Narsissa vertelde, maar onder de tafel gleed haar voet langzaam uit de gehakte schoen die ze droeg en langs Draco's been omhoog. Achteloos wierp ze een blik op de jongeman tegenover haar en zag dat hij zijn adem inhield. Ze wierp hem een glimlach toe waarbij er net een klein stukje van haar tanden te zien was en knipoogde langzaam naar hem voordat ze haar aandacht weer op zijn moeder richtte, al bleef haar voet langzaam over de binnenkant van zijn dij glijden. "Dat vind iek ook, eenoorns zijn ele mooie dhieren." zei Bibi tegen Narsissa, die net had verteld dat ze toen ze iets jonger was graag op de onstuimige eenhoorns had reden. Terwijl ze dat zei gleed haar voet nog iets verder omhoog langs Draco's been en hij ademde scherp in voordat hij Bibi's voet greep.
Doordat hij haar voet nog iets dichterbij trok verdween Bibi bijna onder de tafel en met een ruk trok Bibi haar voet terug, waardoor haar knie tegen het tafelblad sloeg. Zowel Lucius als Narsissa trok een wenkbrauw op, maar toen zei Lucius droog: "Ik denk dat de jongeren aan het toetje toe zijn." Bibi kreeg ongeveer dezelfde kleur als de lippenstift die haar lippen sierde, terwijl Draco loom grijnsde. Narsissa zei echter geen woord, maar klapte enkel in haar handen, waardoor een klein legertje huiselven naar binnen kwam en de borden eerste weghaalden voordat ze kleine schaaltjes ijs neerzetten. Voorzichtig stak Bibi een klein hapje in haar mond en zoog er zacht op waardoor het romige ijs op haar tong smolt. Het ijs was heerlijn en genietend sloot Bibi haar ogen waardoor ze niet zag dat Draco's ogen broeierig naar haar staarden, alsof zij het ijsje was.
"Draco, misschien is het leuk als je Anouschka onze tuin laat zien. De achtertuin is verwarmd, dus koud zal je dan niet vatten. Ze moet zeker de fontein zien." stelde Narsissa een half uur later voor toen ze koffie dronken in de salon en het was overduidelijk dat ze de twee een moment alleen wilde gunnen. "Ik denk dat, dat een geweldig idee is moeder!" zei Draco vrolijk terwijl hij een steelse blik op Anouschka wierp, die een paar tinten bleker leek te worden. Voordat ze echter de kans kreeg om te protesteren stond Draco al naast haar en hielp haar als een echte heer overeind voordat hij richting de serredeuren begon te lopen, Anouschka's hand in de zijne. Terwijl de twee de tuin in verdwenen glimlachte Narsissa tevreden en zakte naast haar man neer op de bank.
"Iek denk niet dat wij alleen mhoeten zijn." protesteerde Bibi op zachte toon terwijl Draco haar de tuin door leidde, maar hij gaf totaal geen antwoord voordat hij er zeker van was dat zijn ouders hun niet meer konden zien. "Ik denk juist wel dat we alleen moeten zijn, vanaf het moment dat je het landhuis in bent gestapt ben je mij al aan het uitdagen. Ik heb je uitdaging aangenomen en wil nu je kaarten zien." zei Draco terwijl hij Bibi zo draaide dat ze hem recht aankeek en langzaam gleed zijn vrije hand om haar heup. "Iek eb keen kaarten, maar iek wiel je bhest één sturen." zei Bibi ongemakkelijk terwijl ze zich voorzichtig los probeerde te maken van Draco, die nu hardop begon te lachen.
"Je weet best wat ik bedoel." zei Draco op hese toon toen hij uitgelachen was en trok Bibi dichter tegen zich aan voordat zijn lippen, verbazingwekkend zacht op die van haar terecht kwamen. Verbaasd knipperde Bibi een paar keer met haar ogen, maar toen besefte ze, dat als ze hem wilde laten geloven dat ze echt om hem gaf, ze hem wel terug moest kussen. Daarom sloot ze langzaam haar ogen en liet haar armen om Draco's nek glijden terwijl haar lippen tegen die van hem leken te smelten, zoals het ijs nog geen uur geleden op haar tong had gedaan. Ze drukte zich nog dichter tegen Draco aan en hoorde hem een zacht geluid vanuit zijn keel maken Ze voelde zijn hand langzaam over haar heup, bil en rug glijden, voordat deze langzaam maar zeker naar voren begon te komen. Bibi's verstand vertelde haar dat ze zich om moest draaien en moest maken dat ze wegkwam, maar haar gevoel verbood dat.
Toen Draco's tong langzaam tergend over haar kaaklijn gleed leek ze langzaam bij haar positieven te komen en met een ruk trok ze zich los uit zijn greep. Een seconde lang staarden ze alleen naar elkaar. Draco's haren zaten helemaal door elkaar, hij had blosjes op zijn wangen en zijn ademhaling ging een stuk sneller, maar alsnog zag hij eruit als iemand die geboren was met een gouden lepel in zijn mond. "Iek ga nhu naar biennen, straks vat iek kou." zei Bibi en draaide zich om, om naar binnen te lopen en zo snel mogelijk naar huis te gaan. Achter zich hoorde ze Draco echter mompelen: "Als ik je verhitte huid niet gevoeld had zou ik je misschien geloven. Samen hielden wij de tuin warm, niet andersom."