Heey iedereen die mijn fic wil lezen! Dit is mijn eerste fic, over Pokémon. Ik ben er nu meer dan een jaar mee bezig, ik zal binnenkort meer plaatsen! Veel leesplezier!

Toall English people: I'll translate my story soon, just check back later!XxX Tanalda

Chapter 1 – De Grote Verrassing

Zes uur in de morgen. Tyrell word wakker. Even is hij zich niet bewust wie of waar hij is, maar dan weet hij het weer: vandaag is hij jarig! Een gelukkig gevoel maakt meester van hem. Hij is al twee uur veertien! Eindelijk veertien. Op dit moment heeft hij zolang gewacht.
Zijn hele leven woonde hij al bij zijn opa en oma in Vermilion City. Zijn vader was zeeman, dus hij was bijna nooit thuis, en zijn moeder had hij nog nooit gezien. Vaak had hij als kind op de kade in de haven naar de zee staan kijken, om het schip te zien waarop zijn vader zou terugkeren. Maar hij had nooit succes. Zo'n lange tijd wachten ging hem op den duur vervelen. Dan ging hij naar het strand, om daar met andere kinderen en met Water-Pokémon te spelen. Of hij mocht met de matrozen en hun stoere Fighting-Pokémon mee een stukje op de boot varen. Daar keek hij altijd naar uit. Één keer was hij zelfs in de Pokémon Gym geweest, toen een jonge trainer de Gymleider, Lt. Surge, uitdaagde. Dat gevecht was hij nooit vergeten. Het was voor hem de inspiratie om Pokémontrainer te worden, toen hij de sterke Electric-Pokémon zag van de Gymleider. Sindsdien verlangde hij ernaar om op een dag een reis te maken, Gymleiders te verslaan, sterke Pokémon te vangen en te trainen en uiteindelijk mee te doen aan de Pokémon League. Maar zijn opa en oma lieten hem niet gaan. Toen Tyrell tien was vertrokken er een aantal kinderen van zijn leeftijd uit de stad om Pokémontrainer te worden. Maar Tyrell mocht niet op reis, daar vonden zijn opa en oma hem nog veel te jong voor. Zij vonden het absurd om kinderen op zo'n jonge leeftijd de wijde wereld in te sturen. Maar als hij dan vroeg wanneer hij wél op reis mocht, kreeg hij maar een vaag antwoord. 'Later, als je wat ouder bent' of 'Wanneer wij denken dat je er klaar voor bent'. Tyrell vond dat onzin en hield zijn mond. Maar elke verjaardag vroeg hij ernaar. En dat zou hij vandaag ook doen.

Tyrell ging rechtop zitten. Zijn hoofd voelde erg zwaar aan. Toestemming of niet, hij zou gewoon gaan! Zijn tas stond al klaar, gepakt en al, in een hoek van zijn kamer. Al zijn spaargeld zat erin, om Pokéballs te kopen en dan een Pokémon te vangen! Hij glimlachte bij de gedachte om een eigen Pokémon te hebben. Oh, wat verlangde hij ernaar. Hij kon niet wachten!
Het was inmiddels half zeven. Tyrell kleedde zich aan en sloop naar de slaapkamer van zijn grootouders. Leeg. Ze moesten al beneden zijn, de kamer versierd, en klaar voor het ontbijt en het uitpakken van zijn cadeaus.
Hij liep de trap af en deed de deur open.
'GEFELICITEERD!' riepen zijn opa en oma en ze omhelsden hem stevig. Zijn oma gaf hem een dikke zoen. Tyrell trok een moeilijk gezicht, maar protesteerde voor deze ene keer niet.
'Uhm… Bedankt,' stamelde hij.
'Kom snel zitten, jongen!' zei zijn opa. Tyrell ging aan tafel zitten. Op de tafel lagen allerlei kleine pakjes.
'Wacht even met cadeautjes uitpakken,' zei zijn oma. 'We hebben iets heel speciaals voor je.' Oma draaide zich om en pakte een kistje. Ze zette het kistje voor Tyrell op tafel en maakte het open. Tyrell's ogen werden groot. Er zat een Pokéball in!
Zijn mond zakte open van verbazing.
'Ik… uh…ik…héél, héél erg bedankt!' zei hij. Zijn opa en oma glimlachten. Hij kon het nog steeds niet geloven. Dit had hij nooit verwacht van zijn opa en oma!
'Nou? Waar wacht je op? Maak dat ding open!' zei zijn opa lachend.
Tyrell's hand pakte de Pokéball. Oh, wat fijn om een Pokéball vast te houden. Hij had bijna weer een hele tijd naar de Pokéball staan kijken, maar uiteindelijk overwon zijn nieuwsgierigheid het van zijn verbazing en verwondering. Tyrell maakte de Pokéball open.
'Char! Char!' zei de Pokémon die eruit kwam.
'Wauw, een Charmander!' riep hij uit en omhelsde zijn grootouders. Daarna draaide hij zich naar de Charmander om de Pokémon te bewonderen en er kennis mee te maken. Het was een vrolijke Charmander die bereid was hem te helpen een goede trainer te worden. Tyrell deed Charmander terug in zijn Pokéball.
'We hebben nog wat andere cadeautjes voor je, Tyrell,' zei zijn oma.
'Nog meer?' Hij draaide zich om en zag op de tafel een aantal kleine pakjes liggen. Er zaten Pokéballs, Potions, een landkaart en ook nog een nieuwe tas in; alles wat een Pokémontrainer nodig heeft. En of dat nog niet genoeg was, hij kreeg óók nog eens wat extra geld mee! Tyrell kon zich niet herinneren dat hij zich ooit gelukkiger had gevoeld dan vandaag. Hij bedankte zijn opa en oma voor de zoveelste keer, maar daarna was het toch echt tijd om op Pokémonreis te gaan. Hij nam afscheid van zijn grootouders en liep toen, na nog één keer te hebben omgekeken, de straat uit.