Disclaimer Niets uit dit verhaal is van mij, alleen Bibi. Alles is verzonnen door Rowling en daardoor ben ik dus maar iemand die fanfictie schrijft… Ik ben niet creatief genoeg om een wereld te verzinnen en daarom laat ik mijn verhalen afspelen in de wereld van iemand die getalenteerder is dan ikzelf.

Summary: Het leek alsof hij kon verdrinken in haar ogen, maar er was iets dat ze hem niet kon vergeven. Wist hij maar wat...

Stormy Eyes.

Hoofdstuk 6.

"As je et mij vraagt is ie een beetje verliefd op je." klonk Hagrid zijn ruwe stem en Bibi draaide zich met een ruk om naar de oude halfreus. "Kom op Hagrid, het is een Centaur. Die zijn superieur aan mensen, ze worden echt niet verliefd op één. Hij plaagt me alleen maar, we zijn vrienden en dat is al heel wat." zei ze en Hagrid schudde zijn harige hoofd. "Niet met moeilijk woorde gaan smijte, ik zeg je alleen wat ik zie." zei hij en liep vervolgens zijn huisje in. Hij was niet beledigd, hij had alleen geen zin in een discussie met Bibi omdat zij altijd het laatste woord moest hebben. Alleen deze keer had ze die niet en dat was uitzonderlijk.
Bibi snoof en liep vervolgens met grote passen naar het kasteel, ze moest over een half uur in de kerkers zijn bij Professor Sneep. Het was vandaag een halve stage dag en Sneep hield er niet van wanneer ze te laat kwam. Met gemak manoeuvreerde ze zich tussen de groepen leerlingen door, maar toen ze vlakbij de ingang naar de kerkers was struikelde ze over haar eigen gewaad. Bibi slaakte een kreet en zou zijn gevallen, als ze niet was opgevangen door een paar sterke armen.
"Je kunt je ogen wel opendoen hoor." klonk een geamuseerde stem en aarzelend opende Bibi één oog om erachter te komen dat ze niet op de grond was gevallen. Draco had haar opgevangen, maar waarom zou hij dat doen?
"Nu was je toch bijna op je neus gevallen." zei hij terwijl hij Bibi nog steeds vasthield en Bibi kon hem voor een moment alleen maar aanstaren. "Bijna ja, bedankt voor het vangen." zei ze uiteindelijk terwijl ze haar hoofd schudde om haar gedachten op een rijtje te krijgen en trok haar armen los. "Ik moet gaan, Sneep houd er niet van als ik te laat kom." zei ze nog terwijl ze de kerkers inliep, maar Draco zei niets terug. Hij keek alleen toe hoe Bibi met snelle passen de donkere gang inliep voordat hij zelf de andere kant opliep.

Die nacht schoot Draco met een ruk overeind, een moment lang dacht hij dat hij gedroomd had maar toen hoorde hij het weer. Het was een gil, maar waarom gilde iemand? Draco luisterde intens en liep vervolgens naar de deur om te kijken of het op de gang was. Daar hoorde hij het geluid alleen maar harder en net toen Draco de deur weer wilde sluiten kwam hij tot de conclusie dat het Bibi was. Waarom gilde ze?
Met twee passen stond Draco voor Bibi's deur en opende deze langzaam. Hij keek om het hoekje en zag Bibi in een soort bedstee liggen. Ze draaide met haar hoofd en riep telkens weer "Nee alsjeblieft! Houd op! Ik heb niets gedaan!" Draco besefte dat ze een nachtmerrie had en liep zacht naar haar toe en raakte voorzichtig haar schouder aan. Diep inademend schoot Bibi overeind, wierp één blik op Draco en kroop vervolgens weg in een hoekje van de bedstee. "Raak mij niet aan." raspte ze met hese stem terwijl ze Draco met grote ogen aankeek en Draco hief verdedigend zijn handen. Op het moment dat Draco goed naar Bibi keek in het schemerlicht viel het laatste puzzelstukje op zijn plaats. Wat ze geschreven had in haar dagboek en haar angstige gedrag van nu,...
"Bibi heb ik je verkracht?" vroeg hij fluisterend terwijl hij naar de trillende Bibi keek. Die schudde echter langzaam haar hoofd en Draco had bijna opgelucht adem gehaald totdat ze zei: "Wat jij hebt gedaan was nog erger." Even was het stil, maar toen vroeg Draco toch "Wat kan er erger zijn dan dat Bibi?" Hikkend haalde Bibi adem en zei toen snikkend "Je liep weg, hij probeerde me te verkrachten en jij liep gewoon weg!" Nu barste ze ineens in huilen uit en een moment lang wist Draco niet wat hij moet doen. Uiteindelijk sloeg hij zijn armen om Bibi heen en wreef haar zacht over haar rug terwijl ze op zijn schouder huilde. Ineens wist hij weer wat er precies was gebeurd op die decemberavond,…

"Au! Laat me los! Nee, niet doen!" hoorde Draco een wanhopige stem roepen en meteen opende hij de deur die naar een lokaal leidde. Daar zag hij de rug van August Yankjov, een zevendejaars Zwadderaar, die bekend stond om zijn vreemde spelletjes met meiden. "Alles goed hier?" vroeg Draco beleefd en August draaide zich om. Hij had een hand vol haar beet en Draco kon nog net het angstige gezicht van een meisje met een bril zien.
"Ja alles goed Draco, deze kleine slet heeft zich alleen halverwege bedacht en daar ben ik het niet mee eens." zei August schouderophalend terwijl zijn andere hand zich om het meisje haar pols klemde zodat ze niets zou zeggen. Haar grote grijs/groene ogen hielden de kille grijze ogen een moment lang vast maar toen draaide Draco zich weg. "Wees wel zeker wat ze wel en niet wil August." zei hij nog maar toen was hij de kamer weer uit en hoorde hij het meisje weer roepen.

Draco schudde zijn hoofd om de gedachten eruit te krijgen, hoe had hij dat ooit kunnen vergeten? De volgende dag was August in hetzelfde lokaal gevonden en met spoed naar Sint-Holisto's gebracht zo grondig was hij vervloekt. De dokters hadden zelfs gespeculeerd dat er een verboden vloek op hem was gebruikt en Perkamentus had gezocht naar de dader.
Hoe had hij dat ooit kunnen vergeten? Hoe had hij ooit weg kunnen lopen? Draco keek neer op Bibi's blonde hoofd en omhelsde haar iets strakker. "Het spijt me Bibi, het spijt me zo." mompelde hij op zachte toon, maar Bibi was al in slaap gevallen,…

Toen Bibi 's ochtends wakker werd was het eerste wat ze voelde waren twee sterke armen om haar heen en een warmte die tegen haar rug drukte. Een vlaag van paniek schoot door Bibi heen en haar ogen vlogen open terwijl ze zich los probeerde te trekken. Ze kwam echter niet los en met angstige ogen keek ze om, alleen om recht in ene paar grijze ogen te kijken. "Laat me los, alsjeblieft." vroeg ze op zachte toon en even leek het alsof Draco aarzelde, maar toen liet hij haar toch los.
Een moment lang staarden ze naar elkaar, maar toen keek Bibi weg en begon tot Draco's verbazing te lachend. "Wat?" vroeg hij niet begrijpend en toen Bibi nog steeds lachend naar hem wees keek hij dan ook nieuwsgierig naar beneden. "Oh." zei Draco opgelaten en liep met grote passen naar de deur. "Ik zie je wel bij het ontbijt." mompelde hij voordat hij de deur sloot en naar zijn kamer holde. Professor Anderling, die net de hoek omkwam knipperde een paar keer verbaasd met haar ogen en schudde vervolgens verward haar hoofd. Had ze net Draco Malfidus door de gang zien rennen, in zijn boxershort?