Disclaimer Niets uit dit verhaal is van mij, alleen Bibi. Alles is verzonnen door Rowling en daardoor ben ik dus maar iemand die fanfictie schrijft… Ik ben niet creatief genoeg om een wereld te verzinnen en daarom laat ik mijn verhalen afspelen in de wereld van iemand die getalenteerder is dan ikzelf.

Summary: Het leek alsof hij kon verdrinken in haar ogen, maar er was iets dat ze hem niet kon vergeven. Wist hij maar wat...

Stormy Eyes.

Hoofdstuk 9.

In de week die erop volgde probeerde zowel Bibi als Draco elkaar te ontwijken wat alleen als resultaat had dat ze elkaar nog meer zagen. Omdat ze elkaar toch telkens zagen probeerden ze tenminste niet naar elkaar te kijken, maar wanneer ook dit gebeurde keek één van de twee zo snel mogelijk weg. Er gingen ook de vreemdste roddels over hun rond, de vreemdste was toch wel dat Perkamentus in een roze onderbroek hun had betrapt terwijl ze samen onder de douche stonden. Bibi probeerde de roddels zoveel mogelijk te negeren, maar Hermelien vond het zeer grappig om Bibi alle nieuwe versies tijdens de lunch te vertellen.
"Oh ja! De nieuwste is dat jullie het in het meer hebben gedaan en om te voorkomen dat jullie zouden verdrinken heeft de reuzen inktvis jullie boven water gehouden!" vertelde Hermelien en Bibi schoof met een geïrriteerd gezicht haar bord bij haar vandaan. Afwezig liet ze haar blik door de grote zaal zweven tot ze die van Draco tegenkwam. Een moment lang keken ze naar elkaar, maar deze keer wende Draco zijn blik niet af. Hij bleef intens naar Bibi staren totdat ze blozend haar blik afwende en schrapend haar houten stoel naar achteren schoof. Nog steeds blozend stond ze op en rende bijna de grote zaal uit.
Draco aarzelde geen moment en stond ook op om vervolgens ook de grote zaal uit te lopen. Wat alleen maar zorgde voor nog meer koortsachtig gefluister. Draco trok zich er echter niets van aan en sloeg de grote eikendeuren dicht terwijl hij rondkeek welke kant Bibi op was gegaan. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij wegstervende voetstappen hoorde die hij de afgelopen weken zo goed had leren kennen. Met grote zachte passen liep hij snel achter de voetstappen aan en haalde Bibi in voor de deur van een lokaal. Met een snel gebaar greep Draco, Bibi's arm en draaide haar naar zich om. Bibi keek hem met grote ogen aan en een moment lang leek het alsof hij erin zou verdrinken, maar op dat moment deed hij alleen een stap dichter naar de blonde vrouw toe.
Bibi moest nu omhoog kijken om oogcontact te kunnen houden met de veel langere Draco, maar ze zei geen woord. Draco deed met zijn vrije hand de deur van het lokaal open en trok Bibi vervolgens naar binnen. Zijn lippen lagen al op die van haar voordat de deur gesloten was en met een zacht keelgeluid sloeg Bibi haar armen om Draco's nek. Bijna gelijk sloeg Draco zijn armen om Bibi's middel en tilde haar enkele centimeters op terwijl hij met één voet de deur dicht schopte. Bibi ging nu met haar handen door Draco zijn haren en maakte een gefrustreerd geluid toen hij zich terug trok. "Ontwijk me alsjeblieft nooit weer." mompelde hij hees.
Bibi schudde woordeloos haar hoofd en trok vervolgens Draco zijn hoofd weer naar haar toe. Hun lippen raakten elkaar net weer toen de deur openvloog en ze met een ruk opkeken. In de deuropening stond een overduidelijk geschokte professor Anderling die met moeite nog net een stapel huiswerk vast kon houden.
"Wat moet dit voorstellen? "vroeg ze op geschokte toon terwijl Draco en Bibi elkaar langzaam loslieten. Haar wenkbrauwen verdwenen bijna in haar haarlijn en ze keek zo streng dat haar lippen bijna niet te zien waren. Op Draco zijn gezicht verscheen een jongensachtige grijns en hij opende zijn mond op iets te zeggen. Voordat hij echter een geluid kon maken kapte professor Anderling hem alweer af door te zeggen: "Laat maar zitten, ik wil het niet eens weten." Ze keek van een grijnzende Draco naar een knalrode Bibi en blafte toen "Nou wat staan jullie hier nog? Moeten jullie geen les geven?" De twee maakten een sprong van schrik en renden het lokaal uit, elk op weg naar de plek waar ze les moesten geven.

Bibi kon echter haar aandacht er niet bijhouden waardoor bijna één van haar leerlingen opgegeten werd door een huisdraak. Toen een meisje haar gewaad in de brand had staan stuurde Bibi uiteindelijk de klas weg, die grinnikend wegrenden. Zuchtend ging Bibi op de grond zitten nadat ze de draak weer in zijn kooi had gestopt en staarde in de verte.
Niet zoveel later ging Draco, die zijn klas blijkbaar ook eerder had weg gestuurd naast haar zitten en zuchtend legde Bibi haar hoofd tegen zijn schouder. Alles leek veranderd sinds hun eerste kus en hoe hard ze ook zouden lopen, ze zouden hun gevoelens nooit voorblijven. Een hele tijd was het stil tussen de twee, ze leken alleen maar te genieten van het moment, maar uiteindelijk begon Draco toch te spreken.
"Waarom heb je een deel van mijn geheugen gewist?" fluisterde hij bijna op onhoorbare toon en Bibi schoot gelijk overeind. "Hoe ben je erachter gekomen?" vroeg ze geschrokken terwijl ze Draco recht aankeek met haar grote ogen. "Ik wist het niet zeker, maar nu wel." zei Draco terwijl zijn stem harder werd en ook hij nu rechtop ging zitten. "Het moest wel." zei Bibi terwijl er tranen in haar ogen verschenen en nu trok Draco spottend een wenkbrauw op. "Niets moet Bibi." zei hij nog steeds op harde toon en Bibi knipperde hoofdschuddend waardoor de eerste tranen over haar gezicht begonnen te lopen.
"Je moet het begrijpen." fluisterde ze, maar moest haar zin afbreken door een snik. "Wat moet ik begrijpen?" vroeg Draco terwijl zijn ogen zich vernauwden "Dat het blijkbaar je hobby is om mensen hun geheugen te modificeren?" Woordeloos schudde Bibi haar hoofd terwijl ze twee stappen achteruit deed alsof Draco haar zojuist een klap in haar gezicht had geven. Plots draaide haar verdriet echter om in woede en ze deed een paar stappen naar voren zodat ze recht voor Draco stond die blijkbaar ook was gaan staan.
"Wie denk je nu wel niet dat je bent! Jij was verdorie de reden dat ik besloten heb een deel van je geheugen te veranderen! Jij en die stomme dreigementen van je!" schreeuwde ze in zijn gezicht terwijl ze bij elk woord in Draco's staalharde borstkast prikte. Draco trok een wenkbrauw op, maar Bibi had niet door dat hij nog niet alles begreep en ging gewoon verder met schreeuwen. "Hoe denk je dat ik me voelde toen je telkens bleef dreigen om door te geven dat ik die avond bij August was! De avond dat hij werd aangevallen en er een illegale vloek op hem werd gebruikt! Weet je waar hij nu zit, nou weet je dat! Hij zit op een gesloten afdeling in Sint-Holisto's! Hij is gek geworden! En weet je door welke vloek? Door Crucio! En jij zou wel even doorgeven dat ik het was geweest! Denk je nu werkelijk dat ik door zo'n idioot in Azkaban wilde belanden! Hij probeerde me te verkrachten! Hij probeerde me te verkrachten en jij liep weg! Wat had ik dan moeten doen!" schreeuwde Bibi en haalde snikkend adem. Ze prikte Draco niet langer, maar sloeg nu met haar kleine vuisten op zijn brede borstkast.
Alsof hij verdoofd was greep Draco, Bibi's polsen en trok haar in zijn armen. Kwaad probeerde ze los te komen, maar even later begon ze hartverscheurend te huilen. "Wat had ik dan moeten doen." huilde ze alsof ze alles weer opnieuw beleefde, maar Draco had geen idee wat hij kon doen om te helpen. Daarom hield hij Bibi alleen maar vast alsof hij haar ooit weer zou laten gaan en dat was hij ook niet van plan.

"Ik had niet weg moeten lopen Bibi." mompelde Draco terwijl hij een kus op haar haren drukte en Bibi keek met grote waterige ogen op. Ze zei geen woord, maar dat was ook niet nodig want Draco fluisterde heel zacht terwijl hij haar recht in haar ogen keek "Ik zal je nooit weer alleen laten, ik blijf altijd bij je." Op Bibi haar lippen verscheen een waterige glimlach en ze zei lachend "Als ik je niet beter kende zou ik gedacht hebben dat je me ten huwelijk vroeg."
Even leek Draco na te denken, maar vervolgens glimlachte hij terwijl hij langzaam door zijn knieën zonk. Hij pakte Bibi's hand terwijl Bibi alleen maar naar hem kon staren en glimlachte nog één keer naar haar voordat hij begon te spreken.
"Bibi, ik weet dat we niet altijd goede vrienden zijn geweest en dat ik je jaren geleden ben afgevallen toen je een vriend nodig was. Maar nu wil ik je vragen dat te vergeten en met mij te trouwen. Ik wil je voor altijd beschermen en bij je blijven. Wil je alsjeblieft met mij trouwen?" vroeg Draco op heldere toon en haalde een rood doosje uit zijn zak. Dat kleine doosje was het teken dat hij al dagen met het idee in zijn hoofd had rondgelopen, maar nu was toch het moment.
Langzaam zakte Bibi door haar knieën, allerlei gedachten schoten door haar hoofd maar de woorden wilden niet komen. Hij wilde voor altijd bij haar blijven! Hij wilde haar beschermen! Hij zou haar niet weer afvallen! Hij had al een ring voor haar! Ze moest het zeggen, het was zo simpel! Zeg het, dacht Bibi terwijl ze in Draco zijn ogen staarde waarin een storm van emoties woedde.
"Ja,"fluisterde ze uiteindelijk zacht en vervolgens luider "ja!" Ze kuste Draco vol passie kort op de mond en keek hem vervolgens lachend aan. Opgelucht lachend pakte Draco, Bibi op en droeg haar naar het kasteel terwijl ze hun ogen niet van elkaar af konden houden. Morgen zouden er nog veel meer roddels over hun rondgaan, maar deze keer zouden ze waar zijn.
En terwijl Draco en Bibi in de zevende hemel waren nu ze elkaar eindelijk gevonden hadden klonk er ergens anders in het kasteel een verontwaardigde kreet. "Meneer Wemel! Haal uw tong uit Jufvrouw Griffel haar keel en zorg dat u zo snel mogelijk uit mijn lokaal komt!" bulderde de stem van Sneep en die woorden luidden het begin in van een totaal ander verhaal dat misschien nooit bekend zou worden,…

Einde