"DRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII"
"Huh?".
"Marcy ben jij dat?".
"Hey, ik probleem te slapen!".
"Brand het ?".
"ZET DAT DING AF!"
"Sorry" Frances klopte vlug op de wekker die onmiddelijk stil viel.
"Oelaatisset ?" klonk er een paar bedden verder.
"Half zeven" zei Frances opgewekt. Ze sprong vrolijk uit bed en liep naar het raam.
"Half zeven" kreunde één van de meisjes "Meid kruip terug in bed en slaap zoals een normale mens. En doe me een lol en gooi dat ding in het meer".
Fran negeerde dat maar. Ze trok een kort rokje en een los T-shirt aan en rommelde in haar hutkoffer op zoek naar haar sportschoenen.
Ze kleedde zich zo stil mogelijk aan , maakte keurig haar bed op en ging naar beneden.
De leerlingenkamer was uitgestorven op één persoon na.
James lag languit in de grote zetel voor de open haard, die nog zachtjes nasmeulde.
Toen ze dichterbij kwam merkte ze dat er nog een jongen lach. Ze zag alleen zijn benen, de rest lag onder de zetel, waar een soort grommend gesnurk vandaan kwam.
Frances grinnikte, tot haar oog op de drie lege drankflessen viel die een eindje verder lagen.
Ze raapte er één op "Maltwhisky". Ze schudde haar hoofd en zette ze op de dichtsbijzijnde tafel.
"Jongens" mompelde ze duister.

Frances had de vorige avond goed op de weg 'leerlingenkamer-grote zaal' gelet maar ze was toch vijf keer verkeerd gelopen tegen de tijd dat ze aan de grote zaal arriveerde.
Zodra ze buiten was begon ze te joggen. Ze liep helemaal rond het meer en plofte dan neer op het bordes om even uit te blazen.
Ze wierp even een blik op haar horloge. Half acht al. Fran sprong vlug op, ze had nog precies een uur de tijd voor de lessen begonnen en ze moest nog eten, douchen, ...

Precies tweeentwintig minuten en negen seconden later wandelde ze de grote zaal binnen.
Will zat alleen te eten aan het uiteinde van de tafel.
"Goeiemorgen" glimlachte ze.
"Vind je" knorde Will "Moet je ons lessenrooster zien!".
Frances ging zitten en pakte het uitegestoken lessenrooster aan.
"Transfiguratie, Toverdranken, weeral Transfiguratie, Geschiedenis en dan nog bezweringen".
"En ?"
"Als ik Arthur mag geloven dan is Geschiedenis doodsaai, Transfiguratie verschrikkelijk moeilijk en toverdranken een hel".
"En bezweringen ?" vroeg Fran, ze pakte de cornflaces en schepte haar kom vol.
"Is leuk, zegt hij".
"Wel dan." glimlachte ze "Mag ik de melk even".
Will gromde iets en schoof de kan door.
"Dankjewel" zei Frances "slecht geslapen?".
"Nee, gewoon ochtend" zuchtte Will. Hij roerde verveeld in zijn eieren. "Hoe komt het dat jij zo fit bent" vroeg hij dan half-jarloers.
"Ik heb een rondje rond het meer gejogd, en een lekkere frisse douche genomen. Mag ik het fruitsap ?".
"Gejogd ?"
"Precies. Het fruitsap alsjeblieft."
"Hier." Hij nam een schepje ei.
"Dank je" ze schonk een glas uit "eet je je ei op ? We moeten wel door dan."
Will propte een extra grote schep ei in zijn mond en spoelde dat door met een slok chokolademelk.
"Klaar".
"Maar je ei is nog niet op" protesteerde Frances.
"En dan ?"
"Er zijn kinderen in de wereld die bidden voor jouw eieren"zei ze verontwaardigd.
"Ze mogen het hebben" zei Will vrolijk "ze zijn toch koud. Komop Fran, drink je fruitsap op we hebben nog maar een halfuur om aan de klas te komen, en we moeten onze boeken nog ophalen."

"En hier zijn we weer aan de leerlingenkamer"zuchtte Fran "Will over tien minuten is onze eerste les !".
"Ik weet het" zuchtte Will geirriteerd "We lopen in rondjes".
"We kunnen naar beneden gaan en het aan iemand vragen" stelde Fran voor "Als jij dat durft tenminste".
"Hey, hij was minstens twee meter groot en zag er echt gemeen uit" verdedigde Will zich "Hij had ons in elkaar geramd".
"Natuurlijk niet" grinnikte Fran "William dit is school, geen computerspelletje".
"Wat is een computerspelletje?"
"Laat ook maar. Als we nou gewoon naar beneden gaan dan komen we vast nog wel iemand tegen."
Ze liepen een eindje verder en namen de trap naar benenden.
"Dit klopt gewoon niet" zuchtte Will "Daarstraks ging die trap nog naar die gang met dat lelijk schilderij weet je nog ?".
"Dat komt omdat de trappen bewegen" zei een stem achter hen.
Ze draaiden zich allebei tegelijkertijd om. Het was Arthur.
"Goeiemorgen" geeuwde hij.
"Arthur" zuchtte Will opgelucht "weet jij toevallig het transfiguratielokaal zijn".
"Geen probleem" hij wierp even een blik op zijn horloge en kreunde "maar dan wel vlug, ik moet nog ontbijten".
"De lessen beginnen over zeven minuten" zei William ongelovig.
"En?". Hij geeuwde nog eens. "Komop, jullie willen vast niet te laat komen ?".

"En nog precies twee minuten" ze Arthur vrolijk.
"Bedankt" zuchtte Fran opgelucht.
"Graag gedaan" zei Arthur "Waar zitten jullie het tweede lesuur ?".
"Toverdranken"kreunde Will.
"Ocharme" grinnikte Arhtur vol leedvermaak "nou dat is in de hal, de trap links, naar beneden."
"Oké" zei Fran terwijl ze dat allemaal probeerde in te prenten "we vinden het wel, bedankt".
"Graag gedaan" mompelde Arthur "en daar loop Lydie van mn klas weet ik meteen in welk lokaal ik zit. Tot straks".
"Dag" zei Frances maar hij was al weg.

"En dat was dus een rotdag". Will gooide zijn tas voor Arthurs voeten en plofte naast hem neer.
"Dat heet school broertje van me" grinnikte Arthur. Hij gooide zijn bezemkampioen in de zetel tegenover hem en strekte lui zijn benen uit.
"Ik vond het zo erg nog niet "zei Frances. Ze schoof de bezemkampioen een eindje op en ging netjes zitten.
"Zo erg nog niet" vroeg Will verontwaardigd "ik ben in slaap gevallen tijdens Geschiedenis, dat kan heel interessant geweest zijn."
Arthur grinnike "iedereen valt in slaap tijdens geschiedenis, dat is gewoon een bewijs dat je normaal bent".
"Of een bewijs dat je niet Lily Evans heet" zei een stem achter hen.
"Hallo James" zei Arthur zonder op te kijken.
"Hoi" zei James opgewekt "ik kwam even vragen of je naar de zwerkbaltry-outs kwam".
"Ja ik denk het wel" zei Arthur "Wanneer zijn ze?".
"Vrijdag. Hé hallo Franchipanne, en broertje van Arthur waarvan ik de naam niet weet".
"Will"
"Oké Hallo Will" grijnsde James "en ik zie je wel op de try-outs Arthur".
Hij maakte aanstalten om terug naar zijn vrienden bij het haard vuur te lopen maar hoorde Fran dan "Wat is Zwerkbal eigenlijk?" Vragen.

"WAT ?"
Fran schrok zich dood. Arthur was opgesprongen en James had zich bliksemsnel omgedraaid "Wat durf jij daar te vragen?" vroeg James. Hij kwam langzaam dichterbij en Fran schoof tot helemaal het einde van haar stoel.
"Niks" piepte ze.
"Niks?" vroeg James gevaarlijk "Ik meende iets zoals 'wat is zwerkbal eigenlijk' te horen".
"Nou en ?" probeerde Fran voorzichtig.
James gromde en wou wat zeggen maar grinnikte dan "je was bang hè".
"Helemaal niet" protesteerde Fran opgelucht.
"Welles" grijnsde Arthur "goeiehemel Franchipanne je had je gezicht moeten zien".
"Was het kleine meisje bang?" pestte James.
"Helemaal niet" zei Fran maar het klonk niet echt overtuigd.
"Welles".
"Niet".
"Oh jawel".
"Neehee".
"Jahaaa".
"Nee".
"Jawel".
"IK WAS NIET BANG " gilde ze.
Ze sprong op, pakte haar tas en stormde naar boven.

Het duurde een paar minuten voor er iemand nog wat zei.
"Nou het is wel een felle nietwaar ?" zei James uiteindelijk.
"Ja" zei Arthur onder de indruk "en ik die dacht dat het zo'n lief meisje was".

Boven plofte ze op haar bed neer. Ze was beter niet weggelopen, ze hadden huiswerk opgekregen voor transfiguratie en daar kon ze Will's hulp wel bij gebruiken want echt veel snapte ze er niet van.
Ze rommelde wat in haar tas en pakte haar boek, een stukje papier en een balpen.
Een uurtje later herlas ze het voor de laatste keer. Dat was redelijk goed, al vond ze het zelf. Nu alleen nog overschrijven. Ze pakte haar inktpotje en draaide het voorzichtig open, ze was er al in geslaagd om haar bezweringen notities onder de vlekken te krijgen. Die stomme veren ook. En balpen op perkament werkte niet, die waren binnen de zin kapot.
Plots hoorde ze muziek.
"Wat is dat lawaai?" vroeg een meisje met lang zwart haar, die twee bedden verder zat. "Ben jij dat weer?".
"Nee" zei Frances kortaf en ze nam zich voor de wekker diep in haar hutkoffer weg te stoppen. "Ik denk dat het trompet is" zei ze dan bedachtzaam.
"kan zijn" antwoordde het meisje onverschillig.
Fran glimlachte even, het kon geen kwaad aardig te doen tegen haar kamergenoten, tenslotte had ze nog geen enkele vriendin.
"Hoe heet je?" vroeg ze vriendelijk.
"Camilla" zei ze koel.
"Ah" zei Frances "Nou, uhm, dan ga ik maar."
"Doe dat".
Fran stond op, schroefde haar inktpotje dicht en ging vlug naar beneden.
"Stomme wekker".

Het was inderdaad trompet. Iedereen in de leerlingekamer stond samengedrumt rond één jongen. Frances herkende hem, hij zat in haar jaar, maar ze had geen flauw idee naar zijn naam, de enige die ze kende uit haar jaar was Will, en nu ook Camilla maar die mocht haar niet echt had ze de indruk.
Ze bleef bovenaan de trap staan tot hij klaar was. Hij speelde goed, erg goed.
Ze zocht naar Will en zag hem naar de jongen lopen. Ze volgde zijn voorbeeld.
"Hoi Fran" zei Will vrolijk "dit is Tommy. Tommy, dit is Fran".
"Hallo" zei Tomy vriendelijk "Vonden jullie geschiedenis ook zo saai?".
Fran vond hem direct aardig. Hij had een donkere huid en korte krulletjes. Zijn ogen waren bruin en keken vrolijk rond. Hij hield zijn trompet losjes vast. Het was een mooie diep gouden trompet.
"Ja het was doodsaai" hoorde ze Will zeggen "Vond je ook niet Fran?".
Ze scheurde haar ogen los van de trompet en knikte.
"Je speelt goed" zei Will.
"Dank je" glimlachte Tommy "Doen jullie iets van muziek?".
"Ik heb drie jaar piano gedaan. Maar het is al bijna een jaar geleden dat ik nog gespeeld heb" antwoordde Fran "Hoelang doe jij al trompet?".
"Sinds mn zesde. Hey, heb je zin om in een bandje te spelen? Ik denk eraan om er één op te richten."
Fran haalde haar schouders op "Misschien".
"En daar zijn jullie".

Ze keken alledrie om, het was Arthur, hij had een bezem onder zijn arm en had een knalrode pull aangetrokken.

"Nog steeds boos?" grijnsde hij "kom mee dan laat ik je zien wat zwerkbal is."

"Je broer is wel dol op Lerkbal nietwaar?"
"Zwerkbal" verbeterde Will.
Ze zaten in het gras naast de zwerkbalpiste en keken toe hoe Arthur de ene duikvlucht na de andere maakte.
"Het is wel knap" zei Fran. Arthur maakte net een driedubbele salto en keek of ze hem wel goed hadden gezien.
Fran zwaaide even en keek Will verbaasd aan "Nou vind je hem niet goed dan?".
"Ja" antwoordde Will een beetje afwezig "maar vind je ook niet dat al die buitelingen en salto's een beetje op elkaar beginnen te lijken?". Hij scheurde zijn blik los van Arthur en grijnsde.
Fran giechelde "ja dat is waar" gaf ze toe "maar ik zou het niet kunnen".
"Zo moeilijk is het niet" mompelde Will "maar ik ben niet zo gek op vliegen."
"Het is wel hoog" griezelde Fran "maar ik denk dat het wel een beetje op paardrijden rijkt, denk je ook niet?".
Will haalde zijn schouders op "ik heb nog nooit op een paard gezeten, jij wel misschien?".
"Ik heb er een" zuchtte Fran "Helena".
"Tof" mompelde hij "ze zijn wel een beetje hoog".
"Dat is juist leuk eraan" protesteerde Fran "Maar vliegen ziet er ook wel tof uit".
"Wel je kunt het binnenkort uittesten dan krijgen we vliegles" zuchtte hij duister.
"Echt?" vroeg Fran opgewonden "Dat is-"
"Hey" Arthur gooide zijn bezem voor hun voeten en Fran maakte een sprongetje van schrik.
"Bedankt om te kijken hoe ik me voor jullie uitsloof" mopperde hij.
"Graag gedaan" grijnsde Will lui.
"Sorry Arthur" zei Fran eerlijk "Maar we begonnen over-"
"Ik wil het niet weten" gromde Arthur. Hij gooide zijn bezem over zijn schouder en vertrok richting kasteel.
"Moeten we hem niet achterna gaan?" vroeg Fran bezorgd "we hadden eigenlijk wel moeten kijken".
"Doe niet zo braaf Fran" grinnikte Will "binnen de vijf minuten is hij alles vergeten" hij klopte het gras een beetje op en ging lui weer liggen.
"Ik weet het niet" aarzelde Fran ze keek hem bezorgd na "moeten we echt niet-".
"Nee" zei Will kortaf "de zon schijnt, het gras is zacht en voor de komede veertien uur hebben we geen school meer. Wat wil je meer?"
"Niks".