En hier is hoofdstuk 4!
En nog bedankt voor je tip! Ik heb de twee Elven namen gegeven, niet de beste, maar goed.
Ik had dit stuk al geschreven, en ik heb er geen inspiratie meer voor, maar ik dacht ik zet dit laatste stukje er gewoon op. Misschien kunnen een paar goede reviews me helpen!
Een gebroken Elf hoofdstuk 4
Mellon-nin
De mannen staarden naar de deur, die net open was gegooid. Alleen Aragorn was binnengekomen de twee Elfen, Enneth en Quennile waren buiten de deur blijven staan, vooral om de mannen te verassen en overvallen als ze aan de winnende kant waren.
Aragorn keek als eerst de drie mannen aan, en toen naar zijn vriend die op zijn knieën zat, hij schrok van hoe de Elf eruit zag, Legolas zijn lip was gespleten, waarschijnlijk omdat hij er zelf hard op had gebeten. zijn kleren waren gescheurd en aan één kant was een bebloede schouder zichtbaar. Een paar blonde plukken hingen in sluike plukken voor zijn gezicht. Zijn ogen vol angst, kregen weer een beetje van de bekende glinstering terug toen hij Aragorn zag.
Een van de twee mannen liep op Aragorn af, die zijn zwaard trok en het dreigend naar de man stak.
"Dat zou ik niet doen." Zei de man die achter Legolas stond. Aragorn keek hem doordringend aan. De man trok Legolas omhoog aan zijn haar dat hij toch al vast had. De man hield met zijn ene hand Legolas zijn beide armen op de Elf zijn rug en met de andere hield hij een mes tegen de Elf zijn keel. "Leg dat zwaard neer, of je vriend hier, sterft."
Aragorn die geen andere optie zag, liet zijn zwaard los, dat kletterend tot stilstand kwam op de grond. De man grijnsde en trapte Legolas op de grond. De Elf probeerde op te staan, maar faalde. Zijn hele lichaam protesteerde.
"Jij!" zei de man tegen een van zijn maten, "haal meestel Saruman, hij zal blij zijn te horen dat de Elf hem eindelijk zal gehoorzamen."
Op dit stond Legolas toch op: "Dat zal ik nooit!" zei hij "Nooit!" De man spuugde in Legolas zijn gezicht, die zich niet verroerde. "Nooit!" zei de Elf opnieuw. De man haalde uit en raakte Legolas op zijn kaak, de Elf viel zijwaarts op de grond En kon zich nog net tegen houden met zijn handen. Hij spuugde bloed uit. De man gaf hem een trap tegen zijn rug en Legolas lag nu roerloos op de grond.
"Blijf van hem af!" Riep Aragorn die zijn zwaard van de grond raapte, rende richting de man. Het zwaard doorboorde de man zijn schouwder, die schreeuwend van de pijn op de grond viel. Enneth en Quelline waren binnen komen rennen.
"Aragorn! Orc! Er komen Orcs aan!" Zei Enneth, de jongste van de twee. Aragorn keek geschrokken om.
"Hoeveel?" vroeg hij?
"We gokken dat het er ongeveer 20 zijn, we kunnen ze niet aan!" Zei Quennile. Aragorn keek de twee mannen aan die nog in de kamer waren. Een van de mannen rende weg, waarop de andere hetzelfde deed. Aragorn hurkte naar Legolas neer.
"Legolas, mellon-nin" Zei Aragorn in het Elves, in poging tot het kalmeren van Legolas, die trillend op de grond lag. Hij was duidelijk dat hij in veel pijn verkeerde.
"Mellon-nin, echuivo." Aragorn draaide Legolas op zijn rug. "Avo 'osto, hebo estel." De Elf opende langzaam zijn ogen,
"Aragorn," Zei Enneth, "ze komen eraan!"
"No lagor!" zei Quennile. Maar het was al te laat.
Misschien TBC
Er werd best wat Elves gebruikt, om verwarring te vorkomen:
Mellon-nin - Vriend van mij
Echuivo - Wordt wakker
Avo 'osto - Wees niet bang
Hebo estel - Heb hoop
No lagor! - Schiet op!
Quennile spreek je op zijn latijns uit, dus 'Qu' word 'Kw'.
Please review! Anders stop ik zeker.