A/N Vonden jullie het vorige hoofdstuk een beetje leuk? Ik hoop dat het nieuwe hoofdstuk je ook bevalt. Hm... Ik heb medelijden met die zielige, eenzame Ryou. Ik ben benieuwd hoelang hij het nog volhoud...
Hoofdstuk 2
(( Seto Kaiba ))
Hm... Ik ga denk ik vandaag maar weer een keer niet naar school toe. School heb ik eigenlijk niet eens nodig. Alle lesstof die we nu behandelen in de klas heb ik allang gehad, alleen dan toen ik 12 was ofzo.
Trouwens, ik ben bezig met een nieuw project voor Duel Monsters. Dat vind ik veel belangrijker dan school. Het is alleen zo vervelend dat ik nog geen 18 ben, en daardoor school dus nog niet zelf af mag bellen.
Eens zien... Ik moet een nieuwe Duel Monsters Arena ontwerpen. Want naast een DuelDisk moet je natuurlijk ook binnen kunnen duelleren.
"Serenity! Ik wil dat je vandaag school afbelt. Mijn bedrijf gaat voor." (A/N Serenity is zijn secretaresse.)
"Natuurlijk, meneer. Ik regel het meteen, meneer."
(( A/N Hij is druk bezig, maar dat is te saai om uit te leggen. Geloof me maar. Gebruik gewoon je fantasie... Ja, je hebt fantasie, ja. ))
"Broer! Ik ben thuis. Kun je me dan nu helpen met mijn wiskunde huiswerk? Want ik snap er niks van en jij hebt het beloofd."
"Hé, Mokie. Was het leuk op school?" Ik probeer aardig te zijn, hij is tenslotte mijn broertje, heel belangrijk persoon uit mijn leven... Maar eerlijk gezegd moet ik verder gaan met dit project...
"Ja, het was niet echt anders dan normaal. Saai, dus. Ga je me nu helpen?"
"Sorry, Mokuba. Ik kan je echt niet helpen. Ik ben bezig met een heel belangrijk nieuw project voor een van mijn grootste klanten. Ik beloof dat ik je vanavond help, als ik tijd over heb."
Meteen is de grote glimlach en de glinstering in zijn altijd blije ogen verdwenen. Zucht. Ja, ik weet het, ik ben een enorm slechte broer. Zeg het maar...
"Maar je had het beloofd gisteren."
"Het spijt me vreselijk... Ik kan er echt niks aan doen. Begrijp je dat?"
"Ja, dat begrijp ik. Maar wat ik niet begrijp is dat je dit jezelf aan doet. Je werkt en werkt en werkt maar door! Het is natuurlijk niet leuk voor mij, maar het is al helemaal erg dat je dat jezelf aan doet! Je moet vrienden maken! Je moet gelukkig zijn. Ik wou dat jíj dat eens inzag!"
Weer hetzelfde verhaaltje. Ik heb mijn portie je-hebt-vrienden-nodig wel weer gehad voor vandaag.
"Mokuba, niet zo een grote mond tegen mij. Je weet best dat ik dit doe om jou gelukkig te maken en onszelf in leven te houden. Ik weet dat jij vrienden belangrijk vind, maar ik heb toevallig geen vrienden nodig!"
Dat kwam er eigenlijk gemener uit dan ik had gedacht...
"Nee, wat jij nodig hebt op de eerste plaats, is een leven!" En met dat rent hij mijn kantoor uit. Zucht...
Ik krijg dit toch nooit meer af. Ik ga denk ik morgen ook maar niet naar school toe...
(( Mokuba Kaiba ))
Hij is altijd zo als hij bezig is met zijn werk. Ik wou dat hij eens nadacht over alles wat ik tegen hem zei. Ik heb nu toch wel vaag genoeg gezegd tegen hem dat hij moet veranderen. Dat hij de lieve Seto moet zijn, de Seto die alleen ik ken.
Maar nee hoor, hij is nu bijna fulltime Kaiba. De koude, gemene, gevoelloze, eenzame CEO van zijn eigen bedrijf. De miljardair van 17 jaar.
Ik wou dat er iemand kwam die hem kon verwarmen vanbinnen. Iemand wie hij zijn vertrouwen gaf, zoals hij dat aan mij gaf, lang geleden. Dat hij vrienden kreeg. En ooit zelfs verkering. Maar zoals hij nu is, lijkt het allemaal zo onmogelijk. Het is hopeloos.
Hoe graag ik ook geloof in alles wat iemand als hij net zo verdient als iedereen, hij schijnt het maar niet toe te laten. Hij is 17! De meeste jongens van die leeftijd gaan op meidenjacht, en gaan elke vrijdagavond naar de disco. Die jongens hebben vrienden. En die gaan met zijn allen van alles uit proberen zoals roken, drinken en zelfs een keertje drugs uitproberen.
Ikbekijk mezelf in de spiegel. Ik ben zo anders dan Seto. Soms wens ik wel eens dat ik net zo stoer was als hij. Dat ik voor niemand bang was. En dat ik net zo sterk was. Dan werd ik misschien eindelijk niet meer uitgescholden voor 'rijke stinkerd' en allerlei andere namen die ik nu niet ga vertellen. En dan had ik misschien ook wat meer vrienden. Ik vind Rian (A/N dat is in mijn verhaal zijn enige goeie vriend...) heel erg aardig, daar niet van. Maar ik wou dat die grote jongens een ophielden met mij in elkaar slaan en achterna rennen uit school.
Maar tegelijkertijd ben ik blij dat ik niet zo ben als hij. Want ook al doet hij alsof alles wat ik tegen hem zeg over vrienden en verkering hem niks kan schelen, ik weet gewoon dat hij diep in zijn hart eenzaam is. En dat hij verlangt naar iemand die echt om hem geeft, want hij kan niet de rest van zijn leven doorgaan met als enige vriend zijn kleine broertje. Ook al wil ik hem soms graag helemaal voor mezelf, zonder dat hij zich druk maakt over KaibaCorp.
Maar, als hij niemand toelaat, zal er ook nooit iemand dichterbij kunnen komen dan ik...
