A/N Bedankt dat jullie mijn verhaal hebben gelezen. Ik hoop dat jullie het nog steeds een leuk verhaal vinden... Lees maar lekker verder, ik heb niet veel meer te zeggen. Ghehe.
Hoofdstuk 3
(( Ryou Bakura ))
Het is alweer woensdag. Weer een saaie schooldag... Seto Kaiba is nog steeds niet op school, maar iedereen weet zelf ook wel dat hij alleen maar niet naar school gaat omdat hij het te druk heeft met zijn bedrijf. En dan zit ík te zeuren over dat ík het zwaar heb, wat zal hij het dan wel niet hebben? Maar oké, ik ben heel anders dan hij. Zwakker...
Ik trek me niet zoals hijwel aan wat andere mensen van me denken... Maar laat ik ophouden over hem. Ik ken hem niet eens...
"Ryou? Kun jij vandaag het huiswerk van Seto Kaiba brengen? Hij is vandaag alweer 2 dagen absent, en anders mist hij misschien te veel van school."
Tuurlijk. Dat heb ík weer. Niemand anders wil het huiswerk brengen naar meneer Ik-Ben-Superieur-Aan-Jullie. Dus laat Ryou het maar weer opknappen. Ach, waarom ook niet.
"Tuurlijk mevrouw. Geeft u het maar aan mij."
Fijn. Kan ik dat ook nog gaan opknappen. Joey Wheeler kijkt me sympathiek aan. Alsof ik dat nodig heb van hém. Ik geef hem toch een glimlach. Maar goed, school is over 2 uur toch alweer uit.
De lessen lijken vandaag wel 2 keerzolang te duren dan normaal... Het is ook zo mooi weer en wij zitten maar hierbinnen in de klas, saaie lessen te volgen over... Waar het dan ook over gaat. Ik lijk altijd oplettend mee te doen, maar eigenlijk zit ik ook zoals nu gewoon een beetje dromerig voor me uit te staren. Net als de rest van de klas, zo te zien.
Nog een uur te gaan... Engels, dat is niet zo heel erg moeilijk.
"Ryou, nog bedankt voor je huiswerk, vriend. Hier heb je het terug. Ik heb een plusje gekregen vandaag, omdat ik zo goed mijn huiswerk heb gemaakt. Dan krijg ik misschien eindelijk eens wat anders te horen van me ouders dan; 'oh, alweer een aantekening voor je huiswerk, dat gaat goed zo, jongen.' En dan bedoelen ze dat natuurlijk sarcastisch. Haha."
Goh, hij is zo grappig. Alsof ik zelf niet snap dat zijn ouders dat zeggen. Maar zijn ouders zeggen tenminste nog wat. Ik zie mijn vader bijna nooit. Mijn moeder en mijn zusje zijn dood. Dus hij heeft niks te klagen.
"Dat is fijn om te horen, Joey."
Ik loop net naar buiten en raad eens, het regent dat het giet. Dat heb ik weer. De hele dag moet de zon zonodig schijnen en zodra ik naar buiten loop richting Kaiba's huis, begint het te hozen.
Wauw... Ik wist dat Kaiba een groot huis had, maar zo groot als dit? Zo... Het huis is helemaal wit en het ziet er een beetje griezelig uit in deze donkere lucht en de regen, met die hoge spijlen van het hek, maar ik moet toegeven dat Kaiba weet hoe een mooi huis eruit ziet...
Zal ik gewoon op dat knopje drukken? Dat ziet eruit als een intercom ofzo... Gewoon doen.
"Mokuba Kaiba hier, hoe kan ik u helpen?"
"Uhm... Mokuba? Ik ben het Ryou. Ik kwam om Kaiba's huiswerk..."
"...Ryou? O, leuk. Kom snel binnen. Ik doe het hek voor je open."
De enorme deuren gaan open. Ik hol snel richting de deur. Het is ook zo'n hondenweer.
"Weertje, hè?" Probeer ik maar om een gesprek te beginnen.
"Ja, kom snel binnen."
Binnen..? Ik hoef toch alleen maar het huiswerk van Kaiba te geven en vervolgens richting huis rennen, omdat het niet echt zulk mooi weer is?
"Oké," zeg ik met een glimlach.
"Heb je zin om met mij een videospel te doen? We hebben een heleboel spelletjes! The Sims, Speed Underground, Marioland, en nog veel meer!" Mokuba staat nu met een grote glimlach en zijn kleine handen in elkaar gevouwen op en neer te springen.
"Haha, tuurlijk. Lijkt me leuk, Mokuba."
(( A/N Ze spelen een uur of 2 met elkaar, en ze hebben de grootste lol. Maar dat is niet boeiend genoeg om te beschrijven... Dus 'Use Your Imagination'... ))
"Ryou, ik snap mijn wiskunde huiswerk heel slecht. Zou jij me misschien kunnen helpen? Mijn broer zegt dat hij het te druk heeft om me te helpen..."
Hm... Eigenlijk moet ik naar huis toe. Maar wie is er daar om me op te wachten behalve mijn dagboek en een leeg huis? Niemand... Arme Mokuba, ik snap precies hoe eenzaam hij zich voelt. Hij heeft ook nooit iemand in huis die met hem eet 's morgens en 's avonds en hem complimenteert voor zijn huiswerk maken en andere kleine dingetjes, die een mens eigenlijk toch soms zo hard nodig heeft... Goh, ik ben weer eens te filosofisch bezig voor mijn eigen gezondheid...
"Eerlijk gezegd, ik ben zelf een regelrechte ramp met dingen als wiskunde en natuurkunde, maar ik zal kijken of dit snap."
"Echt waar? Bedankt, Ryou! Kijk ik snap dit niet..."
"O, dit snap ik nog wel. Kijk, je moet gewoon een verhoudingstabel maken, dan kun je kruisproducten gebruiken, weet je wat een kruisproduct is?"
"Ja, zo ongeveer wel..."
(( Seto Kaiba ))
Eindelijk. De ontwerpen zijn af. Als ik geluk heb kan ik morgen de ontwerpen laten zien aan de designers voor een laatste check, en dan kan het volgende week in de maak.
Jeetje, het is alweer 8 uur geweest... Mokuba zal wel beledigd zijn dat ik weer niet met hem kom avondeten. Jammer genoeg... Maar ik heb eerlijk gezegd wel honger... Toch eens kijken of er misschien nog iets te eten is.
Als ik de trappen afloop komt er een geweldig lekker ruikende geur mijn neus binnen. Aangezien mijn maag zo hard knort dat ik me eigen gedachten niet eens meer kan horen, hol ik zowat de trap af, maar ik beheers mezelf.
Ryou in míjn keuken? Wat doet hij hier? En waarom kookt hij?
"Bakura? Wat doe jij in mijn keuken? Laat staan in mijn huis?"
Maar voordat hij kan antwoorden doet Mokuba dat al. "Ryou is toevallig een geweldige kok, en aangezien jij alweer geen tijd had om met mij te eten, vroeg ik of Ryou kon blijven. Hij is net bezig met afruimen en de vaatwasser inruimen."
Ryou werpt me alleen een verontschuldigende blik. "Kaiba, ik moest van school je huiswerk langsbrengen. En toen heb ik Mokuba geholpen met zijn wiskunde huiswerk en heb ikeen paar videospelletjes gedaan met hem. Als het niet goed is, dan ga ik na het opruimen meteen weg. Ik heb thuis toch nog een paar dingen te doen..."
"Wiskunde huiswerk? Maar ik zou je helpen, Mokuba."
"Alsof je daar ooit tijd voor zou hebben. Je hebt het veel te druk met je bedrijf. Ryou is ten opzichte van jou eigenlijk een veel betere broer voor mij."
Wat the...? Ik geloof me eigen oren niet. Is dat mijn broertje, die ene die Mokuba heet? Ook al geef ik hem groot gelijk. Ik heb nooit tijd voor hem... Ik ben inderdaad een slechte broer.
"Uhm... Mokuba, het was erg aardig van je om je binnen te vragen, maar ik denk dat ik weer naar huis toe ga... Bedankt voor de gastvrijheid, en Kaiba, je huiswerk ligt in de huiskamer..."
"Best. Zal ik je een rit naar huis geven? Dat is wel het minste wat ik kan doen om je te bedanken voor het helpen van mijn broertje."
"Dat zou erg aardig zijn, dank je."
"Mooi, volg mij maar. Mokuba, ik ben zo weer thuis."
"Doei, Ryou! Kom je morgen ook weer?"
Ryou kijkt me vragend aan, ik geef hem alleen een knik als 'ja'. Wat moet ik anders? Zolang Mokuba zich vermaakt met hem, kan ik in alle stilte werken.
"Tuurlijk, dan kan ik meteen Kaiba's huiswerk meenemen, tot morgen dan, Mokuba."
In de auto is er een ongemakkelijke stilte. Ook al zou ik dat natuurlijk nooit toegeven. Ík ben nooit, maar dan ook nooit ongemakkelijk. Iemand anders hoort juist ongemakkelijk te worden van mij. Ik kijk naar Ryou die verlegen naar zijn handen staart, die in zijn schoot liggen. Hij heeft mooi haar, het ziet er zacht uit... Zou het ook zo voelen? En zijn onhandigheid en verlegenheid staan hem heel schattig.
Ahem? Zei ik nou echt het woord schattig? En ik hoef helemaal niet aan zijn haar te zitten! Beheers je een beetje, Kaiba! Ik schop mezelf in gedachten.
"Bedankt voor het naar huis brengen, en nogmaals bedankt voor de gastvrijheid. Over Mokuba, hij bedoelt helemaal niet dat ik een betere broer zou zijn, hij is gewoon alleen omdat jij er zo weinig voor hem bent. Hij heeft je echt hard nodig."
Zegt hij nou dat ik een slechte broer voor Mokuba ben? Hoe durft hij.
"Hoe durf je te zeggen dat ik een slechte broer ben voor Mokuba, je weet helemaal niks van ons af." Ik geef hem eenlet-op-je-woorden-blik. (A/N Wat een woord... Zelf bedacht, ghehe.)
"S-sorry, Kaiba. I-ik bedoelde het n-niet zo, ik w-wil alleen zeggen dat hij zich alleen voelt... Het spijt me, ik h-had niet zo maar een mening mogen hebben. Tot ziens d-dan maar..."
Hij stapt snel de auto uit en loopt naar zijn appartement toe. "Dag, Ryou Bakura..." Fluister ik tegen de lege auto.
