A/N Hier is het nieuwste hoofdstuk... Lees maar lekker verder. En kan het soms zijn dat Seto... Geïnteresseerd raakt in Ryou? Wie weet...

Hoofdstuk 6

(( Mokuba Kaiba ))

Dit word echt een te gekke dag! Helemaal vet. Serenity heeft de chauffeur van onze limousines gezegd dat hij chips en andere lekkere dingen in moet slaan, ik vraag me af wanneer hij terug is, ik wil Scary Movie zien en alle andere films.

"Hé, daar is Serenity met het lekkers! Oké, ik ga even de DVD erin stoppen, broer."

"Oké, Mokuba."

(( A/N Zo vermaakten ze zich de hele dag, met allerlei films, daarna wandelen in het park en een ijsje halen daar, en ze hebben zelfs in de helikopter gevlogen over Domino-City, en Mokuba is weer helemaal gelukkig, maar we willen natuurlijk naar het moment dat Ryou er is... Toch? Zeg maar ja... ))

"Seto het was echt super leuk vandaag! O, het is al 3 uur, Ryou zal zo wel voor de deur staan..."

"Ja, het was zeker een leuke dag." Zegt hij glimlachend.

Maar zodra het deel 'Ryou zal zo wel voor de deur staan' doordringt bij hem loopt hij meteen de trap op, naar zijn slaapkamer toe. Hm.. Zou Seto misschien verliefd zijn op Ryou? Dat zou geweldig zijn! Maar Seto zijn ego is natuurlijk weer veel te groot om het ooit toe te geven, ik ben benieuwd... En misschien heeft hij wat hulp nodig van... MOKUBA DE LOVEDOCTOR! En ik kan ook wel wat hulp van Serenity gebruiken, misschien moet ik het haar vertellen? Nee, nog niet.

(( Seto Kaiba ))

O, dat is waar ook, Ryou komt zo meteen. En ik heb deze stomme kleding aan. Snel omkleden. Waarom doe ik dat? Ben ik soms verliefd? Haha, verliefd, ik heb wel een apart gevoel voor humor, al zeg ik het zelf. Hij is aardig, meer niet. Maar hij komt toch voor Mokuba? Ja... Maar ik heb wel een dagje vrij, dus ik moet er maar bij blijven.

Terwijl ik mezelf dat wijs maak kleed ik me om en kam mijn haren, die helemaal door de war zijn van het helikopter vluchtje. Hm... Ik heb mijn gewone kleren aan, tenminste de normaalste die ik heb. Een donkere spijkerbroek en een zwart shirt met een hoge nek erin. En natuurlijk de ketting met een foto van Mokuba erin om mijn nek. Oké, dit ziet er best wel normaal uit... Al zeg ik het zelf.

Triiiinnngggg...! Shit, daar zal je hem hebben. Zal ik meteen naar beneden gaan? Nee, Mokuba doet wel open.

"Seto, doe jij even open? Ik ben bezig... Met ehm... Met iets, dus jij moet even opendoen!" Staat hij nou tegen me te liegen? Vast niet.

Ik ga snel de trap af en daar staat hij met een glimlach op zijn gezicht zoals normaal. "Hoi, Kaiba. Is Mokuba er ook al? O, en hier is je huiswerk trouwens," zegt hij met zijn leukeBritse accent.

"Ryou..." Maar meer kan ik niet zeggen. Mijn keel is droog en ik voel de ogen van Mokuba in mijn rug branden. Waarom kan ik niet gewoon tegen Ryou praten. Sinds wanneer noem ik hem Ryou! Ik bedoel dus Bakura. Kom op lippen, beweeg! Hij kijkt me vragend aan.

Dan krijg ik mijn koude, monotone stem weer terug, die ik altijd heb, hopend dat hij mijn verlegenheid niet doorziet, "Mokuba verwachtte je al, kom binnen. Bedankt voor mijn huiswerk meebrengen." Dat was op het nippertje...

"Oké, alsjeblieft." En terwijl hij mijn huiswerk geeft loopt hij gewoon naarbinnen toe. Gelukkig maar, want als ik hem nog langer voor me had staan, had hij waarschijnlijk gezien hoe ik langzaam steeds roder word...

"Seto, Rian belt me nét op. Hij vraagt of ik naar hem toe kom om te spelen, ik ben denk ik om een uur of 7 thuis vanavond. Ik denk dat ik er maar blijf eten vanavond."

"O, nou dan kan ik maar beter ook weer gaan, anders ben ik misschien toch alleen maar te last voor Kaiba, jij hebt waarschijnlijk toch nog werk te doen, nietwaar?"

"Ik..." Maar voordat ik verder kan gaan met mijn zin, valt Mokuba voor me in.

"Welnee, Seto heeft vandaag een dagje vrij genomen, dus je kan hier gewoon blijven. Je zei laatst toch dat je moeite had met wiskunde en natuurkunde, Ryou? Nou dan kan Seto je mooi helpen daarmee. Dan is dat ook weer mooi geregeld."

Waarom? Wat heb ik ooit gedaan, God...?

"Ja, dat is waar, Mokuba. Zou jij me ermee willen helpen, Kaiba?"

"... Ja, waarom ook niet. Kom verder. Mokuba, jou zie ik vanavond dan weer."

(( Mokuba Kaiba ))

Ghehe. Heb ik dat even mooi geregeld. Seto wou zich er al weer onder uit praten, maar ik heb hem mooi te pakken. Hij wil alleen maar dat Ryou weggaat, omdat hij niks weet te zeggen. Nou, dan verzint hij maar wat en ik ga lekker naar Rian.

"Doei, veel plezier!" En met dat hol ik snel weg, voordat ze zich bedenken.

(( Ryou Bakura ))

Kaiba en ik kijken elkaar een beetje stom aan. Wat moet ik nu? Hier word ik dus zó verschrikkelijk ongemakkelijk van...

"Goed, dus wat was het huiswerk voor vandaag van wiskunde en natuurkunde? Dan kan ik je vast helpen met dat."

"Uhm... Ik zal het even pakken..." Zeg ik terwijl we gaan zitten. Maar ik laat natuurlijk weer al mijn spullen uit mijn tasvallen. Ik ben zo een enormekluns!

Als we eindelijk zitten dan leg ik hem uit wat ik niet snap van wiskunde en daarna ook van natuurkunde. Maar dan gebeurt er iets wat ik eigenlijk nooit had verwacht.

"Zo, dus eigenlijk ben jij een enorme wiskunderamp," zegt Kaiba lachend. Ik heb hem nog nooit zien lachen. Als ik hem een speelse klap wil geven op zijn schouder pakt hij snel mijn hand... En daar gaat mijn mouw, en daar zijn de littekens... Fuck dit, snel een smoes bedenken! Denk, denk, denk...

"Wat is dit? Bakura?" Zijn glimlach is verdwenen als sneeuw voor de zon.

"Nou... Ik... Ja, ik... Uhm..." Zeg ik met mijn ogen op de tafel gericht, ik hoef zijn blik niet te zien. Hij zal me waarschijnlijk nog raarder vinden.

"Waarom doe je dat?"

Als ik in zijn ogen kijk is er wat veranderd, zijn ogen zijn niet zo koud en hard als normaal, er zit... Zachtheid en medelijden... En pijn in zijn ogen? Maar als ik opnieuw kijk is dat alweer verdwenen voor de normale koude blik.

"Nou, waarom doe je het?"

"Ik... Voel me alleen, best vaak en ik verdien het niet... Om hier op deze wereld te zijn, en ik voel me buitengesloten, en ik haat mijn 'vrienden', Joey Wheeler vooral!" Ik sta nu te schreeuwen maar ik heb tranen in mijn ogen. Ik ren zo snel mogelijk weg, weg van Seto's ogen en weg van dat grote huis, weg van alles...

(( Seto Kaiba ))

Huilde hij nou? Ik moet erachter aan. Zonder er bij na te denken schreeuw ik zijn naam als ik achter hem aan ren. Voor zo'n klein iemand kan hij heel snel rennen, ik hou hem amper bij. Als ik mijn tempo versnel haal ik hem eindelijk in.

We zijn in het park en hij zit op de grond, huilend. Het is inmiddels gaan regenen, maar het kan me niets schelen. "Ryou, rustig maar," zeg ik terwijl ik naast hem zak op de grond en mijn armen om hem heen sla.

Hij slaat zijn armen om mijn nek en begint te snikken en hij mompelt een paar dingen, maar ik versta ze niet goed omdat het ook zo hard regent... En omdat zijn gezicht in mijn shirt zit. Ik aai zachtjes door zijn druipende haren en het kan me niks meer schelen. Ik buig langzaam naar achteren en duw hem voorzichtig van me af.

"Kom je mee naar mijn huis, Ryou? Je hoeft er niet over te praten, als je dat niet wil, maar het regent zo hard en straks vat je nog kou."

Hij knikt me alleen maar dankbaar toe en we lopen terug naar mijn huis.

(( Ryou Bakura ))

Ik mocht net douchen van Se- ik bedoelKaiba, en nu zit ik in een van zijn pyjama's op zijn bank alles wat me de laatste tijd dwars zit tegen hem te vertellen, alsof we al jaren vrienden zijn. Maar hij luistert aandachtig naar wat ik te vertellen heb, en soms zegt hij 'ja' of knikt hij even met zijn hoofd om te laten zien dat hij nog steeds luistert als ik even stop.

"En nu heb ik ook het gevoel dat er niemand meer is die wat om mij geeft, ik zit altijd alleen thuis en mijn vader is altijd weg om te werken. En aangezien mijn zusje en mijn moeder dood zijn, kan ik met niemand echt goed praten. Dus ik zie snijden als enige oplossing..." Sluit ik mijn verhaal af. Hij zal me nu echt eengestoorde gekvinden.

"Ik denk dat ik het begrijp, ik heb me ook heel lang zo gevoeld... Maar niet over mij nu. En als je nog eens wil praten mag je best wel hierheen komen, op zich." Hij glimlacht. Glimlacht hij? Of mankeer ik wat aan mijn ogen. Ja, hij glimlacht...

"Dank je, voor het luisteren, Kaiba. Dat waardeer ik heelerg."

"Graag gedaan, en je mag best wel Seto zeggen, als jij daar tenminste geen moeite mee hebt..."

"Oké, Seto. Mag ik hier blijven eten? Ik bedoel, ik kan wel koken, als dat goed is..?"

"Ja, tuurlijk, Mokuba eet toch niet thuis."

Dus nu sta ik te koken in Kaiba's keuken. Hij heef een mooie keuken, maar dat was me de vorige keer ook al opgevallen. Voor het eerst in tijden voel ik me opgelucht, en ik heb totaal geen zin om te snijden, vandaag. Zou Kai- ik bedoel Seto me ook aardig vinden? Ik vind hem aardiger dan ik had gedacht... En als hij me aankijkt moet ik zelfs blozen, zou ik hem leuk vinden..? Het is een jongen, ik weet dat ík niet op meisjes val, maar zometeen is hij geen homoseksueel, wat dan? Misschien moet ik er maar over op houden.

We eten samen, maar jammer genoeg wel in stilte. Je hoort alleen soms 'tik' van een stokje tegen de kom. (A/N Aangezien Yu-Gi-Oh Japans is, doe ik ook gewoon wel dat ze met stokjes eten, anders word het weer té Hollands, gnagna) Maar het is niet oncomfortabel. Na het eten ruim ik het op en het is alweer bijna 7 uur, dat gaat snel, zeg.

"Dus, aangezien zometeen je broertje er weer is, moet ik maar gaan... Ik zie je wel weer, dan. En nogmaals vreselijk bedankt voor het eten en het helpen met mijn huiswerk..."

"Ja, dag dan maar... En graag gedaan, hoor..."

Als ik mijn jas aan heb, loop ik de deur uit, maar als ik de deur uitloop, weet ik gewoon dat dit een gemiste kans is... Ik waag het er gewoon op. Ik loop terug en sla mijn armen om zijn nek, en beweeg voorzichtig mijn lippen over die van hem heen. En dan kus ik hem, heel even.

Het was misschien een hele domme zet van mij, maar nu weet ik hoe ik me voel; ik ben verliefd op hem. En hij moet maar zien hoe hij zich voelt tegenover mij... Ik heb een naar voorgevoel dat dat sneller is dan me lief is.