Hoofdstuk 9

(( Seto Kaiba ))

Als ik wakker word, merk ik dat ik iets mis. Ik lig in innige omhelzing met... Een kussen? Waar is Ryou gebleven? Alles begint langzaam terug te komen van de afgelopen nacht en ik glimlach bij de herinnering. Hij houd van mij! Ik kan er wel een vreugdedansje om gaan doen, maar daar doen we niet aan in dit huis...

Ik wil nog even blijven liggen, maar ik ruik een heerlijke geur de trap opkomen, mijn kamer in en mijn neus in. Het lokt me mijn bed uit.

Beneden staat Ryou zachtjes hummend eieren te bakken en de tafel is al keurig gedekt. Ik sluip stiekem naar hem toe en ik knuffel hem van achteren. Eerst schrikt hij, maar hij ontspant zich en laat zijn hoofd naar achteren vallen op mijn schouder... Nou bijna dan, aangezien hij niet veel hoger komt dan dat.

"Goedemorgen, Seto."

"Goedemorgen. Hoe laat is het eigenlijk? En waarom maak jij het eten klaar? De koks hadden het ook kunnen doen, weet je. Dan kon jij nog even bij mij blijven liggen..." zeg ik terwijl ik hem een kusje op zijn wang geef.

"Het is half 10, ik heb je maar laten liggen omdat je er zo lief uitzag. Ik maak het eten klaar, omdat ik van koken houd, en omdat de koks nergens te bekennen waren. Bovendien had Mokuba honger, die is nu trouwens al naar school toe."

"En wij dan? Onze school, en KaibaCorp..."

"... Zijn afgebeld. We hebben een dagje vrij. Dat vind je niet erg toch?" zegt hij plagerig. Ik kijk hem eerst met open mond aan, maar dan bedenk ik dat het eigenlijk niet zo erg is, een dagje voor mezelf met Ryou... Seto Kaiba en Ryou Bakura... Klinkt niet eens zo gek.

"Oké, het eten is klaar. Zou je het heel erg vinden om mij los te laten?"

"Nou, eigenlijk wel... Maar vooruit, ik heb honger."

(( Ryou Bakura ))

We eten en praten en lachen. Zijn lach is zo schattig. Ik probeer zoveel leuke opmerkingen te maken, alleen maar om hem te laten lachen. Jammer dat hij maar zo weinig lacht. Aan de andere kant voel ik me gevleid, dat hij alleen lacht om mij of Mokuba. Het geeft me een warm gevoel, iemand die om me geeft, hoe lang heb ik dat al niet gemist...? Weet je, dat wil ik eigenlijkniet eens weten.

Mokuba stond me trouwens gek aan te kijken, toen ik vanmorgen naar beneden kwam, uit Seto's kamer. Hij grinnikte me eerst veelbetekenend aan en vervolgens vroeg hij of ik kon koken, dus toen heb ik voor hem het eten klaargemaakt. Een ei met spek bakken is niet zó veel werk.

Na het eten ruimen we samen af en daarna gaat Seto douchen, aangezien ik dat allang had gedaan.

Als ik langs de badkamer loop om het bed op te maken, kan ik het niet laten om eventjes te blijven staan en luisteren naar Seto, die heel zachtjes staat te zingen onder de douche. Hm... Het kan vast geen kwaad als ik hem heel even gezelschap houd.. Toch?

Ik glip de badkamer in en ga de douchecabine in, Seto staat met zijn rug naar mij toe. Hij is zo knap! Maar oké, ik ga stiekem achter hem staan en als hij zich omdraait schrikt hij zich rot. Zo grappig.

"Ryou! Wil je me niet zo laten schrikken! Ik krijg zowat een hartaanval..."

"Sorry, ik kon het niet laten," zeg ik met een grijns.

Als hij in de gaten krijgt dat hij nog naakt is en ik mijn kleding al aan heb, draait hij zich snel weer om. Maar dat laat ik niet gebeuren en grijp hem vast om zijn middel en kus hem innig. Hij slaat zijn armen om mij heen en kust terug. Ik was toch zijn eerste... Vriendje? Volgens mij... Hij lijkt me niet een type die met iedereen uitgaat... Maar als ik de eerste ben, dan heeft hij vast nog nooit gezoend... Hij kan het wel goed dan!

(( Mokuba Kaiba ))

Ik ben benieuwd of Ryou er nog steeds is. Hij is zo aardig, en heel rustig en hij kan iedereen zich zo op zijn gemak laten voelen, met zijn verlegen houding. Precies het goede type voor Seto. Volgens mij was dat ene kleine zetje van mij, dat trouwens niet eens een slecht idee was, precies goed genoeg om ze de rest zichzelf te laten regelen. Het was niet eens zo moeilijk als ik dacht, ik had eerder gedacht dat Seto heel moeilijk zou doen. Dus het zal waarschijnlijk ook Ryou zijn geweest die de eerste stap heeft gedaan... Maar wat maakt het uit.

Waar blijft die godvergeten limousine! O, daar is hij al. Ik kan niet wachten om Seto en Ryou te betrappen... Ik wil hun gezichten wel eens zien als ik ze bijvoorbeeld zoenend, of erger,betrap. Even een goede list bedenken...

"Hoi, Mokuba, was school leuk?" vraagt de chauffeur.

"O, ja hoor. Niet anders dan normaal."

Thuis aangekomen glip ik zo stil als mogelijk door de achterdeur naarbinnen. En; hoe wist ik het? Seto en Ryou liggen te zoenen in de bank. Gnagnagna... Ik moet ophouden met dat heksen lachje, ik ben er slecht in.

"HOI!" roep ik keihard naar ze. Ryou gooit Seto zowat van zich af en hij valt van de bank. Ze worden allebei zo rood als een tomaat. Ik geniet hier zo van...

"Uhm... Hoi, Mokuba..." zegt mijn broer. Ik bekijk zijn broek. Het is maar goed dat ik biologie op school heb, anders had ik serieus gedacht dat zijn broek écht te strak was. Maar dat weet hij vast niet...

"Je broek zit te strak, broer. Misschien moet je eens een nieuwe kopen," zeg ik met een nagemaakt onschuldig gezicht.

"Ik... Uhm... Ga even naar de keuken, ik heb dorst," met dat holt hij zowat naar de keuken.

Ryou kijkt me lachend aan, "Mokuba, als ik niet beter wist, had ik het geloofd, haha! Het was zeker een goeie."

"Ja, hè? Vond ik ook."

Daarna gaan we met zijn drieën tv kijken, en ik zit NATUURLIJK tussen de twee tortelduifjes in. Net goed, muhahahaha! O, sorry, ik kon het niet laten.