Hoofdstuk 2. Schouwer Malfidus
"Malfidus? Wat doe jij hier in mijn huis", zei Ginny boos.
"Nou nou Wezelin, doe nou niet net alsof ik het leuk vind om hier te zijn. En noemde je dit een huis?", Draco keek verafschuwd om zich heen.
Ginny die nog steeds werd vastgehouden door Draco vond het maar niets dat hij zo minachtend over haar huis deed.
"Wil je me nu eindelijk loslaten!", zei Ginny boos.
"Je doet net alsof ik het leuk vind om je vast te houden. Ik ben nu genoodzaakt om deze kleding te verbranden terwijl het een van mijn favoriete outfits is."
"Waarom moet je die kleding gaan verbranden?", vroeg Ginny.
"Omdat Wezelin, jij er nu met je handen heb aangezeten", was het kalme antwoord van Draco.
"Wat?" zei Ginny ongelovig. "Wat doe je hier eigenlijk fretjongen als je het hier zo rot vind?", vroeg Ginny die nu wel genoeg van de beledigingen van Malfidus had.
"Nou, ik ben hier naar toe gestuurd door mijn werkgever. Zoals je wellicht weet ben ik schouwer en er werd me verteld dat iemand hier mijn hulp nodig had. Natuurlijk had ik als ik geweten had dat jij degene was die hulp nodig had nooit de opdracht aangenomen."
"Nou, ik heb je hulp niet nodig", zei Ginny boos.
"Mooi, dan ga ik maar", zei Malfidus boos en hij liep de deur uit.
Zuchtend plofte Ginny neer op de bank. Ze had al zo een zware dag van haar werk achter de rug en alsof dat nog niet genoeg was trof ze ook nog eens Malfidus aan in haar huis. Ze had hem eigenlijk moeten vragen hoe hij hier was binnengekomen. Maar ja, met een vader als dooddoener was dat vast niet zo moeilijk. Iedereen had vreemd opgekeken toen Malfidus naarmate de oorlog naderde de kant van Harry koos. En hoewel Harry en hij nooit vrienden zijn geworden hielp hij wel mee om Voldemort te verslaan en nu werkte hij dus bij het ministerie als schouwer.
Ginny zat diep in gedachten toen ze ineens de telefoon hoorde gaan. Hoewel ze het zelf maar een raar ding vond had Hermelien erop gestaan dat zij er ook een zou nemen zodat ze kon bellen als er iets was. Ze nam de telefoon op maar hoorde niets.
"Hallo? Hermelien ben jij dat?"
"Heb je mijn bloemen nog gehad?"
Ginny schrok toen ze de stem hoorde, het was haar stalker.
"Weet je wat, ik kom wel even bij je langs om te kijken hoe ze staan", en voordat Ginny maar iets kon zeggen werd de verbinding verbroken.
Ginny schrok. Ze wou nu dat ze toch maar iets aardiger tegen Malfidus had gedaan zodat ze nu in ieder geval niet alleen was. Natuurlijk was Malfidus een rotzak, maar hij zou haar waarschijnlijk niets ernstigs aandoen, iets wat ze van haar stalker niet kon zeggen.
Snel pakte ze haar toverstok zodat ze in ieder geval gewapend zou zijn als haar stalker zou komen. Ze had hem nog maar net gepakt toen ze iemand hoorde kloppen op haar deur. Ze slaakte een gilletje van schrik en besloot om zichzelf in haar slaapkamer te verstoppen. Het kloppen ging nog even door totdat het ineens stopte. Even dacht Ginny dat haar stalker het had opgegeven en weg zou zijn gegaan, toen ze ineens gerommel aan haar slot hoorde en de deur hoorde opengaan. Ze hoorde haar hart kloppen in haar keel en probeerde zichzelf nog verder te verstoppen achter de deur. Ze hoopte maar dat hij niet naar haar slaapkamer zou komen. Dit ging helaas niet door, want ze hoorde voetstappen haar kant op komen. Ze verstevigde de grip op haar toverstok en ging klaar staan om de eerstvolgende die binnenkwam te beheksen. De deur ging open en ze zei een spreuk waardoor haar belager op de grond viel. Ze liep langzaam op hem af.
"Oh mijn god."
Snel rende ze naar de persoon die nu stil op de grond lag. Daar bij haar in de slaapkamerdeur lag Draco Malfidus. Ze had hem flink toegetakeld. Ze legde hem op haar bed en zei verschillende spreuken waardoor hij weer bijkwam.
"Waar ben ik?", vroeg Draco terwijl hij verward om zich heen keek.
"Je bent in mijn slaapkamer", zei Ginny.
"Huh, hoe ben ik hier nu weer gekomen?"
"Wel, je kwam mijn huis binnen en toen viel ik je aan. Waarom kwam je eigenlijk terug?"
"Oh ja, nu weet ik het weer. Ik kwam terug omdat ik mijn mantel was vergeten. Toen ik aanklopte hoorde ik je gillen. Ik bleef kloppen, maar je deed de deur niet open, dus besloot ik om zelf de deur maar open te maken. Ik hoorde geluiden komen uit een kamer, dus maakte ik de deur open en de rest weet ik niet meer."
"Dat was toen ik je aanviel", zei Ginny.
"Maar waarom opende je de deur niet gewoon? En waarom viel je me aan?", vroeg Draco nieuwsgierig.
Ginny besloot om het hem maar te vertellen. Ze vond dat ze hem wel een verklaring schuldig was na de manier waarop ze hem behandeld had.
"Ik heb last van een stalker. Vanmorgen op mijn werk kreeg ik al bloemen van hem bezorgd met een angstaanjagend kaartje eraan en toen jij nog maar net weg was belde hij me op en zei dat hij wel even kwam kijken hoe de bloemen stonden. Daarom schrok ik zo toen er iemand op de deur klopte en daarom deed ik de deur niet open."
"Hij belde je op?", vroeg Draco niet begrijpend.
"Ja, met een telefoon", legde Ginny uit, "dat is een dreuzelapparaat waarmee je elkaar kunt spreken, zelfs als de ander niet in de buurt is."
"Ik weet het niet hoor, maar die stalker lijkt mij nou niet zo erg. Dus hij stuurt je bloemen en belt je op. Ja, dat is echt vreselijk", zei Draco sarcastisch.
"Nee, jij hebt makkelijk praten. Jij hebt nergens last van", zei Ginny.
"Is dat waarom er hier een schouwer moest komen?"
"Nou, dat was niet mijn idee, maar Ron stond erop dat er iemand op mij zou letten."
"Oh ja, je overbezorgde broer. Wel, als je het mij vraagt heb je zo iemand niet nodig."
Hij wreef nogmaals over een pijnlijke plek op zijn lichaam.
"Nou, dat is je eigen schuld. Dan had je maar niet zomaar mijn appartement moeten binnenkomen."zei Ginny.
"Dat had ik ook niet gedaan als jij gewoon de deur open had gedaan", zei Draco nu boos. "Ik ga maar weer eens", zei Draco terwijl hij zijn mantel pakte en richting de deur liep.
"Nee, wacht!", riep Ginny.
Draco stopte en draaide zich om.
"Kun je misschien vanavond bij mij blijven, voor als mijn stalker komt?"
"Jij durft wel Wezelin. Eerst betover je me en vervolgens vraag je of ik je wil beschermen?"
"Alsjeblieft", vroeg Ginny met angstige ogen.
"Wat heb je er voor over?", vroeg Draco.
"Wat?", vroeg Ginny verbaasd.
"Ik vroeg wat je er voor over had Wezelin."
Op dat moment werd er op de deur geklopt.
"Nou Wezelin?"
"Alles", zei Ginny bang.
"Mooi", zei Draco met een zelfvoldane lach.
Hij liep naar de deur en deed hem open. Daar zag hij een man staan die duidelijk niet verwacht had dat hij de deur open zou doen.
"Hallo, ik kom hier voor Ginny."
"Sorry, maar ze is er niet", zei Draco kalm
"Oh, maar ik weet toch wel vrij zeker dat ze thuis is. Ik ben haar neefje uit Frankrijk weet je, en ik zou haar graag even willen spreken."
Ginny hoorde het gesprek aan vanuit de aangrenzende kamer. Ze had helemaal geen neefje uit Frankrijk, maar Malfidus wist dit niet. Dit moest dus haar stalker zijn. Ze hoopte maar dat Malfidus niet in de leugens zou trappen.
"Uit Frankrijk hè? Tu habites où ?"
"Oui", antwoordde de man.
"Een mooi land Frankrijk. Het spijt me maar ze is er echt niet dus je kunt maar beter gaan", en Draco deed de deur dicht.
Hij liep naar Ginny toe.
"Hoe wist je dat het niet echt een neef van mij uit Frankrijk was?", vroeg Ginny nieuwsgierig.
"Nou, ik vroeg hem in het Frans waar hij woonde en hij antwoordde met 'ja'. Toen dacht ik wel dat er iets niet klopte. Ik bedoel, als je uit Frankrijk komt spreek je toch wel Frans?"
"Spreek jij Frans dan?", vroeg Ginny verbaasd.
"Oh ja", antwoordde Draco. "Ik ben al verschillende keren in Frankrijk geweest. Ander dan jij Wezelin, had mijn familie wel het geld om op vakantie te gaan."
"Tja, en wat voor familie was dat. Een vader als dooddoener. Nee, dat klinkt echt als een liefdevolle familie."
Op het moment dat Ginny dit zei wist ze dat ze te ver was gegaan, maar het kon haar weinig schelen. Al die jaren op school had ze ook al naar die beledigingen van haar familie moeten luisteren en Ginny had er genoeg van. Ze zag het gezicht van Malfidus vertrekken.
"Ik ben niet zoals mijn vader", en met die woorden liep hij de deur uit.
Ginny besloot om maar alvast naar bed te gaan. Er was deze dag veel gebeurd en het was ook een vermoeiende dag geweest. Ze kleedde zich snel om en wilde net in haar bed stappen toen ze de deurbel hoorde gaan. Snel deed ze haar ochtendjas aan en liep naar de deur om hem open te doen. Ze voelde zich veiliger nu Malfidus haar stalker had weggestuurd en was nieuwsgierig. Ze deed de deur open en zodra ze zag wie er stond wilde ze dat ze dat niet gedaan had.
"Wel goedenavond Ginny, ik wist wel dat je thuis was."