Ik hoop dat jullie dit verhaal leuk vinden. Reviews zijn altijd welkom :)
sannuhtjuh: Hier is weer een nieuw stukje!
BelleBaby: Ik kom uit Nederland.
Bedankt voor de reviews!
Hoofdstuk 3. Koffie
"Wel goedenavond Ginny, ik wist wel dat je thuis was."
Daar in de ingang van haar deur zag ze haar stalker staan. Ze schrok zich rot. Ze wilde naar haar toverstok grijpen, maar bedacht toen dat ze die nog op haar nachtkastje had liggen. De man voor haar keek met veel vermaak toe hoe Ginny op zoek was naar haar toverstok.
"Nou, nodig je me niet eens binnen uit, dat is ook niet aardig."
Hij ging langs Ginny naar binnen en deed toen weer snel de deur dicht.
"Al die tijd heb ik met je willen praten, maar jij zei nooit iets tegen mij. Al die keren dat ik je bloemen stuurde hoorde ik nooit iets van je terug."
"Sorry", zei Ginny die nu echt bang begon te worden en het maar niets vond dat zij nu samen met haar stalker in één ruimte was.
De man deed een stap naar voren en Ginny deed snel een stap achteruit, niet van plan de afstand tussen hen te verkleinen.
"Al die tijd deed je net alsof ik niet bestond, maar het ziet ernaar uit dat de rollen nu omgedraaid zijn hè?"
De man deed weer een paar stappen naar voren en Ginny liep ook snel achteruit. Opeens voelde ze een muur achter zich en schrok. Ze zat nu gevangen tussen hem en de muur en kon geen kant meer op. Ze voelde dat hij haar vastpakte en hij drukte zijn lippen op die van haar. Ze wilde uit zijn greep ontsnappen, maar dat lukte niet want hij was veel sterker dan zij. Hij trok haar ochtendjas van haar af waardoor zij alleen nog mar een nachtjapon aanhad. Ze was bang voor wat zou komen.
Ineens voelde ze zijn gewicht van haar worden afgetrokken en ze keek op om te kijken wat dat veroorzaakt had. Daar zag ze Draco Malfidus. Hij liep op haar af.
"Gaat het?"
Ginny knikte en keek nog steeds geschrokken naar haar stalker die weer probeerde op te staan. Draco volgde haar blik en zag nog net een glimp van de stalker achter haar deur verdwijnen.
"Shit, hij is ontsnapt. Ik had hem ook veel erger moeten beheksen."
Hij richtte zijn blik weer op Ginny. Ginny begon te huilen. Bang en boos over wat er zojuist gebeurt was.
"Weet je zeker dat het wel gaat?"
Ginny liep nu naar Malfidus toe en omhelsde hem, terwijl tranen nog steeds over haar wangen liepen. Draco stond er eerst een beetje verbaasd bij, maar wreef haar toen geruststellend over haar rug.
"Ik.., ik wilde… je bedanken", zei Ginny tussen snikken door. "Ik zou er niet aan moeten denken wat er gebeurt zou zijn als jij niet binnen was gekomen."
"Sst, rustig maar, alles komt goed," zei Draco.
Ze stonden daar zo voor een paar minuten totdat het voor beide eigenlijk duidelijk werd hoe weinig kleding Ginny nog aanhad. Ginny liet Malfidus snel los en deed een stap naar achteren. Ze keek beschaamd op naar Malfidus.
"Sorry, dat had ik niet moeten doen."
"Het maakt niet uit. Ik moest deze kleding toch al verbranden."
Ginny wilde iets beledigends terugzeggen, maar bedacht zich toen ze weer dacht aan hoe hij haar vandaag gered heeft.
"Hoe wist je eigelijk wat er aan de hand was?"
"Ik zat in het cafeetje hier tegenover een boterbiertje te drinken, toen ik je stalker het gebouw weer binnen zag gaan. Ik dacht dat hij wel niet veel goeds van plan zou zijn, dus ik besloot om af te rekenen en te kijken of hij niet naar jou ging. Er stond alleen een nogal lange rij bij de kassa, anders was ik wel eerder gekomen", zei Draco.
"Wil je vanavond bij me blijven?", vroeg Ginny plotseling aan Draco.
"Maar Wezelin, nooit geweten dat je zo een soort persoon was", zei Draco met een lach op zijn gezicht.
"Zo een soort persoon ben ik niet", zei Ginny snel. "Je kan hier op de bank slapen."
"Nou, wat een verleidelijk aanbod. Of thuis lekker in mijn heerlijke bed of hier bij jou op de bank."
"Alsjeblieft?", zei Ginny.
"Oké, als jij ook een keer iets voor mij doet."
"Dat is goed."
Ginny wist dat het nooit veel goeds kon zijn wat hij van plan was, maar ze was al lang blij dat hij vanavond bij haar bleef zodat ze niet weer alleen met haar stalker zou zijn. Ze pakte wat kussens en dekens en gaf die aan Malfidus.
"Bedankt", zei Ginny.
"Raak er maar niet aan gewend, Wezelin."
"Welterusten Fretjongen."
"Welterusten Wezelin."
Ginny liep naar haar slaapkamer en wist dat ze vanavond voor het eerst sinds tijden weer rustig kon gaan slapen, omdat ze zich weer veilig voelde nu Malfidus er was.
De volgende ochtend werd Ginny uitgeslapen wakker. Ze had heerlijk geslapen nu ze zich een keer niet druk hoefde te maken over de stalker. Ze stond op en kleedde zich snel aan. Toen ze de woonkamer inliep zag ze Malfidus nog op haar bank slapen. Ze kon het niet laten om nog eens extra naar hem te kijken. Hij zag er erg schattig uit hoe hij daar zo lag. Hij had zijn T-shirt uitgedaan, waardoor ze een gedeelte van zijn goedgespierde bovenlichaam kon zien. Hij zag er echt heel erg goed uit. Ze schrok van haar eigen gedachtes. Snel keek ze een andere kant op. Dacht ze nou zojuist dat Malfidus er goed uitzag? Malfidus? Ze was echt aan koffie toe.
Snel liep ze naar de keuken waar ze koffie begon te zetten en wat ontbijt klaarmaakte. Ze was zo druk bezig in de keuken dat ze niet in de gaten had dat Malfidus inmiddels de keuken in was gelopen.
"Zo, je bent al druk bezig."
Ginny slaakte een giletje van schrik toen ze die stem hoorde.
"Wil je me nooit meer zo laten schrikken."
Ze draaide zich om naar Malfidus en toen ze hem zag kon ze het niet helpen om te staren. Daar in haar keuken stond Malfidus en hij had nog steeds geen T-shirt aangetrokken. Ginny bleef maar kijken naar zijn gespierde buik. De stem van Malfidus haalde haar weer uit haar trance.
"Ja, dat effect schijn ik te hebben op vrouwen."
"Vlij jezelf niet teveel fretjongen", zei Ginny terwijl ze zich snel weer omdraaide. Ze voelde dat ze ging blozen, en hoopte maar dat Malfidus dat niet gezien had. Malfidus had haar nu zelfs betrapt dat ze naar hem staarde. Dat was niet goed. Waarom deed ze dat ook. Wel, hij zag er ook wel erg goed uit. Oh, ze had echt koffie nodig. Ze schonk snel een kop koffie in en pakte een broodje. Toen ze zich omdraaide zag ze tot haar geluk dat Malfidus zijn T-shirt weer had aangetrokken.
"Wil jij ook koffie?", vroeg Ginny.
"Lekker", zei Malfidus.
"Hoe drink je het?"
"Met suiker alsjeblieft."
Ginny schonk nog een kop koffie in en gaf hem aan Malfidus.
"En, wat ben je nu van plan?", vroeg Malfidus plotseling.
"Hè, hoe bedoel je?
"Nou, het lijkt me niet echt verstandig om hier alleen te blijven zolang die stalker nog rondloopt."
"Nee, dat klopt", zei Ginny. "Ik zou natuurlijk hulp kunnen vragen aan een schouwer."
"Ik vraag me af of ze iemand zullen sturen. Ze hadden mij namelijk al gestuurd en het is nog nooit voorgekomen dat ze iemand hebben geruild."
"Wel, zou jij dan willen blijven?", vroeg Ginny. "Ik heb namelijk echt geen zin om weer alleen met die stalker te zijn."
"Wel, het is niet mijn eerste keus Wezelin, maar ik wil je ook niet aan je lot over laten met die stalker."
"Bedankt", zei Ginny.
"Nou, nou, bedank me niet te snel Wezelin. Er zullen namelijk wel wat dingen moeten veranderen. Zo ben ik dus echt niet van plan om iedere avond op de bank te gaan slapen en aan de inrichting moet natuurlijk ook nog wel wat veranderd worden."
"Anders nog iets?", vroeg Ginny sarcastisch. Ze vond het maar niets dat hij zoveel eisen stelde.
"Nou je het zegt. Een kopje koffie zal er nog wel ingaan."
Ginny liep naar de keuken en schonk een kop koffie in. Toen ze de suikerpot wilde pakken kreeg ze ineens een idee, en in plaats van suiker deed ze zout in zijn koffie. Dat zal hem leren al die eisen te stellen, dacht ze. Ze zette de kop koffie op tafel neer en ging tegenover hem zitten zodat ze goed kon zien hoe hij zou reageren. Hij pakte de mok en nam een grote slok koffie. Hij had het nog maar net in zijn mond toen hij alles over de tafel uit spuugde.
"Gadver Wezelin, probeer je me te vergiftigen ofzo."
Ginny trok een engelengezichtje.
"Wie ik?"
"Het lijkt wel of er zout in zit."
Door het gezicht dat Malfidus erbij trok kon ze haar lachen niet meer inhouden.
"Vind je dat zo grappig?", zei Draco.
"Nou…ja", zei Ginny.
"Fijn dat in ieder geval iemand het grappig vind."
"Ach Malfidus stel je niet zo aan", zei Ginny.
"Nou, ik moet naar mijn werk."
"Oké", zei Malfidus terwijl hij rustig bleef zitten.
Ginny keek Malfidus vreemd aan.
"Wat?" zei Draco.
"Ben jij van plan om hier gewoon te blijven terwijl ik weg ben?"
"Wel, ik denk dat ik wel even met je mee kan lopen naar de verschijnsel en verdwijnsel plek."
Draco stond op en pakte zijn mantel.
"Zullen we dan maar?"
Samen liepen ze in stilte naar de verschijnsel en verdwijnsel plek.
"Als je thuis komt moet je niet schrikken als ik er ook ben", zei Draco.
"Maar hoe wil je dan binnenkomen? Je hebt geen sleutel.", zei Ginny.
"Sinds wanneer heeft mij dat eerder tegengehouden?"
Ginny zuchtte.
"Zolang je er maar geen rotzooi van maakt."
"Meer rotzooi dan er al is, is toch onmogelijk", zei Draco.
Ginny had graag nog iets willen terugzeggen maar ze moest opschieten om nog op tijd op haar werk te komen.